Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ήθελαν να κρατάνε κούπα κόβοντας το νήμα με τη φανέλα των «μικρών» εθνικών ομάδων. Και μπορεί αυτή στο φινάλε να κατέληξε λίγα μέτρα από εκεί που αυτοί στάθηκαν στο παρκέ και να της έριχναν… κλεφτές ματιές, αλλά η αυλαία έπεσε όπως ήθελαν: Έχοντας πετύχει το στόχο τους, έχοντας κάνει τον κόσμο να χαρεί, δίνοντας μια ευκαιρία σε όσους μένουν και συνεχίζουν να διεκδικήσουν κάτι πολύ υψηλότερο το επόμενο καλοκαίρι.
Τα χαμόγελά τους, τα δάκρυα κάποιων στα αποδυτήρια, οι αγκαλιές και τα λόγια που ψιθυρίζονταν ανάμεσα σε παίκτες και προπονητές, τα έντονα συναισθήματα που αποκαλύφθηκαν ακόμη και στη διάρκεια του μικρού τελικού, λένε περισσότερα από όσα ίσως θα μπορούσαν να πουν ποτέ τα λόγια.
Η πεντάδα που… ενηλικιώνεται μπασκετικά, ο Δημήτρης Σταμάτης, ο Βασίλης Τολιόπουλος, ο Γιώργος Τσαλμπούρης, ο Σωτήρης Μπιλλής και ο Θωμάς Κώττας, οι 96άρηδες της Εθνικής Νέων Ανδρών, τα βάζει σε μια σειρά, θυμάται, απαντά, αναμοχλεύει αναμνήσεις, μιλά για ξεχωριστές φιλίες, συμβουλεύει και ονειρεύεται πάντα σε φόντο μπλε… Ο λόγος δικός τους…
-Ποιο είναι το παιχνίδι που θα θυμάστε περισσότερο;
Δημήτρης Σταμάτης: «Το τελευταίο παιχνίδι με την Κροατία φέτος είναι από τα καλύτερα και αυτό που θα θυμάμαι για πάντα. Η κρισιμότητα που είχε,η ένταση, η ανατροπή που κάναμε και η χαρά που δώσαμε στον κόσμο ήταν ανεπανάληπτα».
Βασίλης Τολιόπουλος:«Πιστεύω το φετινό παιχνίδι με την Κροατία!»
Γιώργος Τσαλμπούρης:«Το τελευταίο παιχνίδι με την Κροατία, γιατί ως τελευταίο είχε ιδιαίτερη σημασία για μένα και ήταν και νικηφόρο, όποτε η πορεία μου στις εθνικές ομάδες έκλεισε επιτυχημένα!»
Σωτήρης Μπιλλής: «Ένα από τα παιχνίδια που θα πρέπει να θυμόμαστε είναι αυτό με την Κροατία φέτος στη Χαλκίδα. Κάναμε μια δύσκολη ανατροπή και καταφέραμε να πάρουμε την άνοδο!»
Θωμάς Κώττας:«Ο αγώνας με την Κροατία φέτος στη Χαλκίδα. Ήταν αρκετές έντονος και στο τέλος πετύχαμε έναν σημαντικό για εμάς στόχο».
-Ποιο θεωρείται το καλύτερο παιχνίδι σας;
Δημήρης Σταμάτης: «Ουσιαστικά απάντησα στην πρώτη ερώτηση: Το φετινό με την Κροατία».
Βασίλης Τολιόπουλος:«Και πάλι φετινό: Αυτό με την Αλβανία».
Γιώργος Τσαλμπούρης:«Το παιχνίδι με το Μαυροβούνιο το 2014 στο Ικόνιο». (Η Ελλάδα είχε επιβληθεί 72-57 και είχε πάρει το εισιτήριο για τους προημιτελικούς. Ο Τσαλμπούρης είχε 16 πόντους σε 25’)
Σωτήρης Μπιλλής:«Πιστεύω το καλύτερό μου παιχνίδι ήταν πριν από δύο χρόνια στο Ικόνιο, εναντίον της Ισπανίας. Είχαν περάσει 39 λεπτά, ο αγώνας ήταν ισόπαλος και δεν είχα παίξει καθόλου. Ξαφνικά με φώναξε ο κόουτς να μπω για να παίξω την άμυνα και καταφέραμε να νικήσουμε!»
Θωμάς Κώττας:«Και πάλι φετινός αγώνας: Στα προημιτελικά με τη Βοσνία Ερζεγοβίνη».
-Ποιον αγώνα θα θέλατε να ξαναπαίξετε αν υπήρχε η δυνατότητα;
Δημήτρης Σταμάτης: «Ο αγώνας που θα ήθελα να ξαναπαίξω είναι ο περσινός ημιτελικός με τις ΗΠΑ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στην Κρήτη. Θα ήθελα να τους νικήσουμε και να πάμε τελικό».
Βασίλης Τολιόπουλος:«Θα ήθελα να ξαναπαίξω τον αγώνα με τις ΗΠΑ στο Ηράκλειο πέρυσι. Η ατμόσφαιρα ήταν τρομερή! Και το φετινό με την Κροατία!»
Γιώργος Τσαλμπούρης:«Τον περσινό ημιτελικό με τις ΗΠΑ στο Ηράκλειο με την προϋπόθεση να τον κερδίζαμε και να έπαιζα αυτή τη φορά».
Σωτήρης Μπιλλής: «Ο αγώνας που θα ήθελα να ξαναπαίξω είναι αυτός με την Ισπανία που ανέφερα πιο πάνω. Ήταν ένα δύσκολο και ιδαιίτερο ματς, αλλά στο τέλος καταφέραμε να νικήσουμε και αυτό μετράει.»
Θωμάς Κώττας:«Τον ημιτελικό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος με τις ΗΠΑ πέρυσι στο Ηράκλειο…»
-Ποιος από τους συμπαίκτες σας θα σας λείψει περισσότερο;
Δημήτρης Σταμάτης: «Όλα τα παιδιά θα μου λείψουν πολύ! Είμαστε όλοι μια παρέα και πολύ δεμένοι. Αν θα έπρεπε όμως να ξεχωρίσω έναν, αυτός είναι ο Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, Όχι μόνο γιατί είναι χαρά να τον έχεις συμπαίκτη, αλλά γιατί με το Βασίλη είμστε έξι ολόκληρα χρόνια μαζί. Εγώ ήμουν 14 και αυτός 13 όταν ξεκινήσαμε στις μικρές εθνικές ομάδες».
Βασίλης Τολιόπουλος:«Ο Μπιλλής, ο Κόνιαρης, ο Αντετοκούνμπο… Αλλά η φιλία δεν σταματάει εδώ».
Γιώργος Τσαλμπούρης:«Όλα τα παιδιά θα μου λείψουν, ο καθένας για διαφορετικούς λόγους, ωστόσο θα ξεχωρίσω τον Θωμά (Κώττα). Δεν χανόμαστε πάντως. Έχουμε γίνει μια παρέα και είμαι σίγουρος οτι θα κρατήσει το δέσιμο που είχαμε τα παιδιά μεταξύ μας για πολλά ακόμα χρόνια».
Σωτήρης Μπιλλής:«Όλοι οι συμπαίκτες θα μου λείψουν το ίδιο… Κάποιους θα τους βλέπω συχνά και κάποιους όχι… Τόσα χρόνια καταφέραμε να είμαστε μια οικογένεια και αυτό είναι το πιο σημαντικό.»
Θωμάς Κώττας:«Όλοι, γιατί είμαστε καλή παρέα, αλλά περισσότερο νομίζω ο Μιχάλης Λούντζης».
-Πόσο σας βοήθησαν αυτά τα χρόνια με τις μικρές εθνικές ομάδες;
Δημήτρης Σταμάτης: «Η συμμετοχή μας στις μικρές εθνικές ομάδες ήταν πιστεύω για όλους μας πάρα πολύ σημαντική στην εξέλιξή μας και στη μέχρι ώρα πορεία μας. Πρέπιε να σκεφτεί κάποιος πως στην ουσία στις εθνικές ομάδες παίξαμε μπάσκετ, δείξαμε τι μπορούμε να κάνουμε και μετρήσαμε τις δυνάμεις μας. Όλοι περιμέναμε με αγωνία το καλοκαίρι για να παίξουμε. Προπονηθήκαμε με πολύ καλούς προπονητές και συμπαίκτες, Παίξαμε σκληρούς αγώνες και είχαμε πολύ καλούς αντιπάλους, παιδιά που μερικά σήμερα παίζον στο ΝΒΑ και στην Ευρωλίγκα. Η συμμετοχή στις εθνικές ομάδες μας έδωσε αυτοπεποίθηση και δύναμη να συνεχίσουμε σε αυτό το δύσκολο χώρο».
Βασίλης Τολιόπουλος:«Οι εμπειρίες με τις εθνικές ομάδες ήταν καταπληκτικές! Γίναμε καλύτεροι συμπαίκτες που είναι πολύ βασικό και καλύτεροι παίκτες. Πήραμε πολλές παραστάσεις μέσα από τόσους αγώνες. Αλλά κερίσαμε και πολλές φιλίες που είανι εξίσου σημαντικό!»
Γιώργος Τσαλμπούρης:«Μας βοήθησαν πάρα πολύ. Μας έβαλαν στη διαδικασία να ανταγωνιστούμε στο κορυφαίο επίπεδο στην Ευρώπη, να βελτιωθούμε, να γίνουμε καλύτεροι και να γίνουμε γνωστοί στο κοινό. Πολλά από όσα έχουμε πετύχει ο καθένας μας στην πορεία μας στο μπάσκετ τα οφείλουμε στην Εθνική Ομάδα».
Σωτήρης Μπιλλής:«Μπορώ να πω πως όλα αυτά τα χρόνια με τις «μικρές» Εθνικές με βοήθησαν αρκετά, ώστε να μπορώ να εχω μια εμπειρία παραπανω και κάθε καλοκαίρι να γίνομαι και καλύτερος.»
Θωμάς Κώττας:«Πάρα πολύ! Μας έδωσαν ευκαιρία να αγωνιστούμε σε υψηλό επίπεδο και η παρουσία μας σε αυτές μας βοήθησαν σε κάθε τομέα».
-Ποιο είναι το μεγαλύτερο μάθημα που πήρατε αυτά τα καλοκαίρια;
Δημήτρης Σταμάτης: «Το μεγαλύτερο μάθημα για εμάς ήταν πως για να πάει μια ομάδα καλά, πρέπει να είναι όλοι ενωμένοι και αγαπημένοι. Ακόμη και η προσωπική διάκριση έρχεται μόνο μέσα από την επιτυχία της ομάδας».
Βασίλης Τολιόπουλος:«Το μεγαλύτερο μάθημα ήταν πως πρέπει να ξεπερνάμε το αποτέλεσμα του κάθε αγώνα σε… πέντε λεπτά, γιατί αύριο είναι μια άλλη μέρα. Ένα άλλο παιχνίδι έρχεται και πρέπει να είμαστε έτοιμοι, ακόμη πιο δυνατοί και συγκεντρωμένοι ότι κι αν έχει γίνει την προηγούμενη μέρα!»
Γιώργος Τσαλμπούρης:«Αυτά τα πέντε χρόνια ήταν γεμάτα μαθήματα. Ωστόσο νομίζω πως το πιο σημαντικό το πήραμε στην Εθνική Παίδων στη Λιθουανία το 2012, όπου πήγαμε ως μια ομάδα φαβορί για μετάλλιο, όμως καταλήξαμε να παίζουμε για τις θέσεις 9-12, καθώς είχαμε λάθος προτεραιότητες…»
Σωτήρης Μπιλλής:«Το μεγαλύτερο μάθημα που πήραμε είναι πως η Εθνική Ομάδα είναι πάνω απ’όλα! Αυτή είναι που μας εχει βοηθήσει τόσα χρόνια και μέσω της Εθνικής Ομάδας αναδεικνύονται οι παίκτες!!!»
Θωμάς Κώττας:«Αρκετά πράγματα, αλλά το σημαντικότερο πιστεύω πως είναι η πειθαρχία».
-Τι σήμαινε για εσάς αντί να πάτε διακοπές, να δίνετε ραντεβού σε ένα γήπεδο καλοκαιριάτικα;
Δημήτρης Σταμάτης: «Πριν από οτιδήποτε άλλο μεγάλη τιμή. Υποχρέωση, αλλά και ευχαρίστηση μαζί! Και μην νομίζετε πως δεν περνούσαμε καλά. Εκτός από προπόνηση είχαμε τις πλάκες μας, τις συζητήσεις μας, τις βόλες μας. Είμαστε καλή παρέα. Και ξέρετε με καλή παρέα όπου κι αν είσαι περνάς καλά!»
Βασίλης Τολιόπουλος:«Δεν νομίζω πως υπήρχε κάτι καλύτερο από το να «χάνω» τα καλοκαίρια μου για να παίζω για τη χώρα μου και να είμαι με αυτά τα παιδιά! Δεν το αλλάζω με τίποτα!»
Γιώργος Τσαλμπούρης:«Δεν σήμαινε κατι ιδιαίτερο. Θέλαμε να είμαστε εκεί και είμασταν. Δεν το θεωρώ θυσία».
Σωτήρης Μπιλλής:«Για μένα ήταν κάτι ευχάριστο και μπορώ να πω καλύτερο από το να πηγαίνω διακοπές εκείνη την περίοδο. Κάθε μέρα έβλεπα τους φίλους-συμπαίκτες μου και ήταν το ίδιο και ακόμη πιο ωραίο από το να είμαι διακοπές!»
Θωμάς Κώττας:«Θέλαμε να είμαστε εκεί! Για μένα ήταν απλό κι ας ακουστεί «κάπως»: Ακολουθώ το όνειρο».
-Υπάρχει μια νέα γενιά που ξεκινά τώρα με τις μικρές εθνικές… Τι θα θέλατε να τους πείτε;
Δημήτρης Σταμάτης: «Να είναι γεροί και δυνατοί. Να βρουν έναν τρόπο να χαίρονται όλη αυτή τη διαδικασία της Εθνικής Ομάδας και όλα θα πάνε καλά!»
Βασίλης Τολιόπουλος:«Το πρώτο είναι να κάνουν υπομονή πολύ, να είναι προετοιμασμένοι για δύσκολες προετοιμασίες και τουρνουά, αλλά και για πολύ όμορφες εμπειρίες και αγώνες!»
Γιώργος Τσαλμπούρης:«Θα ήθελα να πω στα παιδιά που κλήθηκαν στις «μικρές» εθνικές καλή επιτυχία και να συνεχίσουν να δουλεύουν σκληρά. Όμως θα ήθελα επίσης να πω στα παιδιά που δεν κλήθηκαν πως η μη κλήση τους δεν σημαίνει απολύτως τίποτα! Να δουλέψουν ακόμα πιο σκληρά και το μέλλον θα τους ανταμείψει.»
Σωτήρης Μπιλλής:«Στη νεα γενια που ξεκινά τώρα τις υποχρεώσεις με τις εθνικές ομάδες θα ήθελα να πω οτι είναι μια φανταστική εμπειρία και να ζήσουν το κάθε λεπτό! Θα μάθουν πολλά πράγματα. Και να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό για να πάνε την Εθνική Ομάδα όσο πιο ψηλά μπορούν!»
Θωμάς Κώττας:«Μόνο ένα πράγμα: Να παίζουν για την ομάδα!»
-Ποιο είναι το επόμενο βήμα, το επόμενο όνειρο για εσάς;
Δημήτρης Σταμάτης: «Για μένα προσωπικά η επιθυμία μου είναι να βρεθώ σε μια ομάδα στην οποία θα έχω ρόλο και χρόνο συμμετοχής. Θέλω να παίξω. Προπονούμαι πολύ σκληρά, πιστεύω στον εαυτό μου και ελπίζω πως θα τα καταφέρω. Όνειρο όλων μας είναι να φτάσουμε ψηλά και να βρεθούμε κάποτε και στην Εθνική Ανδρών. Προχωράμε με δουλειά, υπομονή και βλέπουμε».
Βασίλης Τολιόπουλος:«Το όνειρό μου είναι αυτή η ομάδα να ξαναβρεθεί στην Εθνική Ανδρών. Να ξαναπαλέψουμε όλη αυτή η παρέα μαζί για κάποιο μετάλλιο στο υψηλότερο επίπεδο!»
Γιώργος Τσαλμπούρης:«Θα ήθελα να βελτιωθώ, να δουλέψω, να καθιερωθώ στην ομάδα μου και μέσα απο μια καλή πορεία να κληθώ κάποια στιγμή στην Εθνική Ανδρών.»
Σωτήρης Μπιλλής:«Το επόμενο όνειρο είναι να ανοίξω το ίντερνετ στις κλήσεις της Εθνικής Ανδρών και να δω το όνομά μου!»
Θωμάς Κώττας:«Το επόμενο μεγάλο όνειρο είναι η Εθνική Ανδρών. Και για μένα και πιστεύω για όλους».
*Oέκτος της παρέας, ο Κωνσταντίνος Μήτογλου, δεν μπόρεσε να δώσει το «παρών» στη Χαλκίδα, εξαιτίας μιας επέμβασης στον ώμο, αλλά η πορεία του ήταν κοινή όλα αυτά τα χρόνια με αυτά τα παιδιά.