Του Στέλιου Τορομανίδη/ info@eurohoops.net
Πέρασαν 30 χρόνια από εκείνο το βράδυ του Ιούνη το 1987. Από την ημέρα που μια χούφτα Ελλήνων, η οποία είχε την συμπαράσταση χιλιάδων θεατών στο ΣΕΦ και εκατομμυρίων τηλεθεατών σε ολόκληρη την ελληνική επικράτεια κατόρθωσε κάτι που εκείνη την εποχή έμοιαζε… ακατόρθωτο. Να σκαρφαλώσει στην κορυφή του ευρωπαϊκού μπάσκετ, τοποθετώντας την γαλανόλευκη πιο ψηλά από τα λάβαρα των “μεγάλων δυνάμεων” της καλαθόσφαιρας στην γηραιά ήπειρο.
Ένα όνειρο, που ήταν πέρα για πέρα αληθινό και μπορεί να υπάρξει οδηγός διαφυγής από το ηθικό και οικονομικό αδιέξοδο, το οποίο έχει περιέλθει η χώρα μας ύστερα από τρεις δεκαετίες. Ποιο είναι το δίδαγμα; Ότι ενωμένοι και τοποθετώντας το “εγώ” κάτω από το “εμείς”, ίσως πετύχουμε κάτι που αρχικά δεν υπάρχει ούτε στην σφαίρα της φαντασίας μας! Όπως συνέβη και τότε.
Ο Αργύρης, ο Φάνης, ο Λιβέρης, ο Μιχάλης, ο Μέμος, τρεις Παναγιώτηδες και τέσσερις Νίκηδες καθοδηγούμενοι από τον Κώστα Πολίτη, έβαλαν στην άκρη τις προσωπικές, αγωνιστικές και ομαδικές τους “κόντρες” (αν υπήρχαν) και αγώνα με τον αγώνα έπεισαν έναν ολόκληρο λαό να τους πιστέψει. Η προσπάθεια και η προσήλωση τους ανταμείφθηκαν, με αποτέλεσμα να εμπνεύσουν χιλιάδες παιδιά να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και να παλέψουν για τα όνειρά τους.
Οι τέσσερις προέρχονταν από τον “αυτοκράτορα” τότε Άρη, δυο από τον ΠΑΟΚ, δυο από τον Παναθηναϊκό, δυο από τον Πανιώνιο, ένας από τον Ολυμπιακό και ένας από το Παγκράτι. Όλοι όμως ήταν Έλληνες, έγιναν μια γροθιά και αγωνίστηκαν για το εθνόσημο. Πάμε να δούμε κάποια σημαντικά στοιχεία για τον καθένα από αυτούς.
Νο 4. Νίκος Γκάλης
Θέση: Σούτινγκ Γκαρντ
Ομάδα (καλοκαίρι 1987): Άρης
Υπόλοιπες Ομάδες: Παναθηναϊκός
Διακρίσεις (Εθνικό επίπεδο): 1 Χρυσό Μετάλλιο (Ευρωμπάσκετ 1987)
1 Ασημένιο Μετάλλιο (Ευρωμπάσκετ 1989)
Διακρίσεις (Συλλογικό Επίπεδο): 8 πρωταθλήματα Ελλάδος (1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991)
7 κύπελλα Ελλάδος (1985, 1987, 1988, 1989, 1990,1992,1993)
Ο θεός του ελληνικού μπάσκετ. Είναι ο άνθρωπος που… ανάγκασε έναν ολόκληρο λαό να ασχοληθεί με το άθλημα της καλαθόσφαιρας και αυτός που μετέτρεψε το σπορ στην Ελλάδα από ερασιτεχνικό, σε επαγγελματικό. Ο απόφοιτος του Σέτον Χολ και προ ολίγων μηνών Hall of Famer (πρώτος Έλληνας) ήρθε στον Άρη το καλοκαίρι του 1979 και αγαπήθηκε όσο… κανείς από τους Έλληνες φιλάθλους, για έναν απλούστατο λόγο. Έκανε πράγματα, τα οποία δεν μπορούσε κανείς άλλος. Με τους Θεσσαλονικείς μεγαλούργησε, μετατρέποντάς τους μαζί με τον Παναγιώτη Γιαννάκη σε μόνιμους πρωταθλητές Ελλάδος, ενώ έκλεισε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό το 1994. Απόδειξη του τεράστιου επιθετικού του ταλέντου είναι το γεγονός πως ολοκλήρωσε τις 15 από τις 16 σεζόν που αγωνίστηκε με μέσο όρο πάνω από 20 πόντους ανά ματς!
Από πλευράς Εθνικής Ελλάδος, κατάφερε παρέα με άλλα έντεκα παιδιά το ’87 να την τοποθετήσει για τα καλά στον χάρτη του παγκόσμιου μπάσκετ και δυο χρόνια αργότερα (Ευρωμπάσκετ ΄89) να την εδραιώσει ανάμεσα στις υπολογίσιμες δυνάμεις. Αξίζει να αναφέρουμε ότι ήταν MVP στο “χρυσό” ευρωπαϊκό της Αθήνας και μέλος της καλύτερης πεντάδας.
Απολαύστε εντυπωσιακές φάσεις από την καριέρα του Νίκου Γκάλη:
Νο 6. Παναγιώτης Γιαννάκης (C)
Θέση: Πόιντ Γκαρντ
Ομάδα (καλοκαίρι 1987): Άρης
Υπόλοιπες Ομάδες: Ιωνικός Νικαίας, Πανιώνιος, Παναθηναϊκός
Διακρίσεις (Εθνικό επίπεδο): 1 Χρυσό Μετάλλιο (Μεσογειακοί αγώνες 1979)
1 Χρυσό Μετάλλιο (Ευρωμπάσκετ 1987)
1 Ασημένιο Μετάλλιο (Ευρωμπάσκετ 1989)
Διακρίσεις (Συλλογικό Επίπεδο): 7 πρωταθλήματα Ελλάδας (1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991)
7 κύπελλα Ελλάδας (1985, 1987, 1988, 1989, 1990, 1992, 1996)
1 Ευρωλίγκα (1996)
1 κύπελλο κυπελλούχων Ευρώπης (1993)
Ο αγαπημένος μας “Δράκος”, ο οποίος πρωταγωνίστησε στα ωραιότερα μπασκετικά παραμύθια της γαλανόλευκης. Μια από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες της ελληνικής καλαθοσφαίρισης. Ξεκίνησε την καριέρα του στον Ιωνικό Νικαίας, έκανε… απίθανα πράγματα όντας μεγάλος σκόρερ και οδήγησε την ομάδα του τόσο στην πρώτη κατηγορία (Α1), όσο και σε ευρωπαϊκή διοργάνωση. Το 1984 μεταπήδησε στον Άρη, όπου πήρε πληθώρα τροπαίων στην εκπληκτική ομάδα του τότε “κιτρινόμαυρου” κόουτς, Γιάννη Ιωαννίδη, εν συνεχεία έπαιξε στον Πανιώνιο και τελείωσε την καριέρα του με την κατάκτηση της Ευρωλίγκας στον Παναθηναϊκό. Ήταν ο πρώτος που επιλέχθηκε σε ντραφτ του NBA, έχοντας εξ’ ολοκλήρου ελληνική μπασκετική παιδεία.
Ακούραστος στρατιώτης της Εθνικής είτε ως παίκτης και αρχηγός της στις πρώτες μεγάλες επιτυχίες, είτε ως προπονητής των σύγχρονων υπερβάσεων, με μεγαλύτερη όλων την νίκη επί της “Dream Team” στον ημιτελικό του Παγκοσμιου της Σαϊτάμα το 2006!
Ντοκιμαντέρ για τον Παναγιώτη Γιαννάκη:
Νο 14. Μέμος Ιωάννου
Θέση: Πόιντ Γκαρντ
Ομάδα (καλοκαίρι 1987): Παναθηναϊκός
Διακρίσεις (Εθνικό επίπεδο): 1 Χρυσό Μετάλλιο (Ευρωμπάσκετ 1987)
Διακρίσεις (Συλλογικό Επίπεδο): 6 πρωταθλήματα Ελλάδος (1975, 1977, 1980, 1981, 1982, 1984)
4 κύπελλα Ελλάδος (1979, 1982, 1983, 1986)
2 κύπελλα κυπελλούχων Ευρώπης (1991, 1993)
Πολύ καλός παίκτης και συλλέκτης εγχώριων και ευρωπαϊκών τίτλων στις ομάδες που αγωνίστηκε. Ξεκίνησε την καριέρα του στον Παναθηναϊκό, όπου είχε πρωταγωνιστικό ρόλο, κατακτώντας 10 τρόπαια! Έπαιξε επίσης με τις φανέλες των ΠΑΟΚ και Άρη στις αρχές τις δεκαετίας του ’90, πήρε δυο ευρωπαϊκούς τίτλους και ολοκλήρωσε την καριέρα του το 1993.
Φόρεσε για 64 αγώνες το εθνόσημο, ενώ ήταν παρών στα τελευταία λεπτά του τελικού απέναντι στους Σοβιετικούς το 1987, αντικαθιστώντας επάξια τον καθηλωμένο στον πάγκο με πέντε φάουλ, Παναγιώτη Γιαννάκη.
Απολαύστε εντυπωσιακές φάσεις από την καριέρα του Μέμου Ιωάννου:
Νο 11. Νίκος Φιλίππου
Θέση: Πάουερ Φόργουορντ
Ομάδα (καλοκαίρι 1987): Άρης
Υπόλοιπες Ομάδες: Α.Γ.Σ. Ιωαννίνων, ΠΑΟΚ, Παπάγου
Διακρίσεις (Εθνικό επίπεδο): 1 Χρυσό Μετάλλιο (Ευρωμπάσκετ 1987)
1 Ασημένιο Μετάλλιο (Ευρωμπάσκετ 1989)
Διακρίσεις (Συλλογικό Επίπεδο): 9 πρωταθλήματα Ελλάδος (1983, 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992)
5 κύπελλα Ελλάδος (1985, 1987, 1988, 1989, 1990)
Έγινε μέρος ενός ιστορικού συνθήματος των φιλάθλων του Άρη, την εποχή της “αυτοκρατορίας” των “Θεσσαλονικιών”, αποτέλεσε βασικό στέλεχος των επιτυχιών τους και καρπώθηκε κομμάτι της ένδοξης εποχής τους. Στο τελείωμα της καριέρας του έπαιξε στον ΠΑΟΚ και κατέκτησε το πρωτάθλημα του 1992.
Διατέλεσε σημαντικό ρόλο στην Εθνική Ελλάδος, αγωνιζόμενος με την γαλανόλευκη σε 124 αγώνες με μέσο όρο 7,2 πόντους ανά ματς. Επίσης ήταν μάνατζερ στην “επίσημη αγαπημένη” τόσο στο ευρωπαϊκό του 2005, όσο και στην δεύτερη θέση στο Παγκοσμίου του 2006.