Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Δεκάδες και δεκάδες καλάθια έχει βάλει ο “Νικ” απέναντι σε ψηλότερους αντιπάλους, καταφέρνοντας να σουτάρει από πάνω τους και ίσως ακόμα και σήμερα να απορούν πως ένας άνθρωπος μία … σπιθαμή (για το μπάσκετ) τα έβαζε με τους γίγαντες.
Υπάρχει όμως ένα καλάθι που θα μείνει στην ιστορία. Είναι το πρώτο ημίχρονο του μεγάλου τελικού της 14ης Ιουνίου του 1987 απέναντι στους Σοβιετικούς. Τότε ο Γκομέλσκι και γενικά στο μπάσκετ της εποχής, τα “τριάρια” ήταν τουλάχιστον 2.03μ.- 2.05, τα τεσσάρι και τα πεντάρια δε, πάνω από τα 2.10μ.
Ο Γκάλης πήρε την μπάλα έξω από τη ρακέτα, διείσδυσε σωστά και πάτησε γερά περιτριγυρισμένος από τρεις πανύψηλους Σοβιετικούς και μπροστά του είχε τον Πανκράσκιν με ύψος 2.16μ.
Δεν δίστασε βέβαια δευτερόλεπτο. Έμεινε στον αέρα τόσο όσο να απορείς αν ισχύει για αυτόν ο νόμος της βαρύτητας, έσπασε τρεις φορές τη μέση του και πάνω που έπεφτε στο έδαφος με εξουδετερωμένους τους αντιπάλους πλέον, άφησε την μπάλα από τα χέρια του.
Αυτή αναπήδησε τρεις-τέσσερις φορές στη στεφάνη, αλλά από τη δεύτερη ο θεός του μπάσκετ είχε ήδη αρχίσει να πανηγυρίζει. Ήξερε την κατάληξη, “μιλούσε” στην μπάλα.
Ακόμα και σήμερα αυτό το καλάθι έχει μείνει ιστορικό, γιατί πραγματικά διαπιστώνεις πως ένας άνθρωπος μπορεί να ξεπεράσει τον εαυτό του και να τα βάλει με το αδύνατο. Το αδύνατο που έγινε δυνατό από τον Νίκο Γκάλη…
Δείτε τη φάση αυτή και μάλιστα υπάρχει και σε αργό γύρισμα για να απολαύσετε ακόμα περισσότερο την κίνηση-μύθο…