Του Δημήτρη Μιναρετζή, Σταύρου Μπαρμπαρούση/ info@eurohoops.net
Δώδεκα χρόνια από τότε που η … 12αδα του Παναγιώτη Γιαννάκη πετύχαινε κατοστάρα κατά της περίφημης ομάδας των NBAer στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, κατά του Λεμπρόν, του Ουέιντ, του Καρμέλο και των υπολοίπων σταρ του ΝΒΑ που είδαν στο ταμπλό το 101-95 και δεν το πίστευαν. Μήπως μπορούμε εμείς να το πιστέψουμε ακόμα και σήμερα;
Τι κάνουν όμως σήμερα οι… ήρωες της Σαϊτάμα; Θα περίμενε ίσως κανείς να τους δει προπονητές (ή μήπως είναι νωρίς) ή σε καίριες θέσεις στην ομοσπονδία μας (σε οποιαδήποτε θέση), αλλά ας όψεται. Το Eurohoops καταγράφει το παρόν του καθενός, ποιοι παίζουν ακόμα, ποιοι όχι και τι κάνουν στις μέρες μας.
Οι περισσότεροι από αυτούς έχουν αφοσιωθεί στις μικρότερες ηλικίες, στην ανακάλυψη, διάπλαση, επιμόρφωση και πρόοδο των νεότερων παικτών μέσα από τις Ακαδημίες μπάσκετ. Κάποιοι παίζουν ακόμα και πρωταγωνιστούν στο υψηλότερο επίπεδο αλλά μοναχά ένας επέστρεψε στην Εθνική ομάδα και αποτελεί μέλος της! Πάμε;
Νο4: Θοδωρής Παπαλουκάς
O Θοδωρής Παπαλουκάς πέτυχε 8 πόντους και μοίρασε 12 ασίστω- περισσότερες από κάθε άλλον, σχεδόν όλες με το κλασικό όρο των τελικών πασών, δηλαδή μέσα στο καλάθι – στο μεγάλο εκείνο παιχνίδι, διαμελίζοντας με το πικ εν ρολ την άμυνα των Αμερικανών. Ακόμα αυτό μνημονεύει ο κόουτς Σιζέφσκι. Φυσικά, δεν θα ξεχάσουμε και τις περίφημες… τούρτες του, τα λέι απ με τα οποία τέλειωνε τις φάσεις. Είχαν πρόβλημα οι Αμερικανοί με τα ψηλά μας γκαρντ, ειδικά με τον Παπαλουκά όταν έστηνε το “πικ εν ρολ” με τους ψηλούς μας, είτε αυτός ήταν ο “Σόφο” είτε ο Ντικούδης ή κάποιος άλλος.
Τότε έκανε το αθλητικό του όνειρο πραγματικότητα, τώρα κάνει ένα προσωπικό του. Ο “Τεό” είναι διευθυντής της Eurohoops/Academy που μέσα από τις δικές του υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις δημιουργεί τους μπασκετικούς … ήρωες του μέλλοντος αλλά πάνω από όλα, θέλει να διαπλάσει καλούς χαρακτήρες και χρήσιμους ανθρώπους για την κοινωνία και τον αθλητισμό.
Ο Παπαλουκάς πέτυχε τα πάντα στην καριέρα του, πριν και μετά το θρίαμβο της Σαϊτάμα και πλέον έχει αφοσιωθεί σε κάτι που αρκετά χρόνια σκεφτόταν και μπορεί να υλοποιήσει χάρη στη γνώση και την εμπειρία του.
Νο5: Σοφοκλής Σχορτσανίτης
O “Big Sofo”, ήταν ο… εφιάλτης των Αμερικανών σε εκείνο το αλησμόνητο παιχνίδι όταν πέτυχε 14 πόντους με 6/7 δίποντα σε 17 λεπτά και πρωταγωνίστησε όταν η ομάδα μας έμεινε πίσω στο σκορ με 33-21 και το γύρισε. Δυστυχώς δεν κατάφερε να παίξει στο ΝΒΑ, η καριέρα του μάλλον δεν είχε το περιεχόμενο που προσδοκούσε ο ίδιος και πολλοί από μας μαζί, αλλά κατέκτησε τους τίτλους του μεταξύ αυτών και την Ευρωλίγκα με τη Μακάμπι.
Αυτές τις μέρες βρίσκεται στο μεταίχμιο της μπασκετικής του ζωής. Ούτε παίζει μπάσκετ, αλλά ούτε έχει αποχωρήσει επίσημα από την ενεργό δράση. Έκανε μερικές απόπειρες να επιστρέψει στα γήπεδα με τον Απόλλωνα και τα Τρίκαλα πέρυσι και πρόπερσι, αλλά σοβαροί τραυματισμοί δεν το επέτρεψαν. Θα το προσπαθήσει και πάλι; Θα το δούμε. Πάντως δεν υπάρχουν τέτοιες ενδείξεις…
Νο6: Νίκος Ζήσης
O μεγάλος άτυχος εκείνης της ομάδας ήταν ο Νίκος Ζήσης καθώς δεν κατάφερε να παίξει ξανά μετά τη “δολοφονική” αγκωνιά του Άντερσον Βαρεχάο λίγες μέρες νωρίτερα. Έμεινε όμως στην Εθνική μας ομάδα μέχρι και πριν δύο χρόνια και παραμένει ενεργός στο μπάσκετ ως και τώρα, ένας από τους λιγοστούς που συνεχίζουν από το 2006.
Ο Νίκος Ζήσης εξακολουθεί να παίζει στο υψηλότερο επίπεδο, μέχρι πέρυσι βρισκόταν στην Ευρωλίγκα και στα 35 του συνεχίζει στην Μπάμεργκ, με την οποία θα προσπαθήσει να επιστρέψει στην πρώτη θέση του γερμανικού μπάσκετ και να κατακτήσει το BCL. Θα αγωνιστεί για 15η συνεχόμενη σεζόν μακριά από την Ελλάδα και συγκεκριμένα από το καλοκαίρι του 2004 όταν και άφησε την ΑΕΚ για την Ιταλία και την Μπενετόν!
Νο7: Βασίλης Σπανούλης
Ο “V-Span”, η ρουκέτα του Χιούστον όπως εύστοχα τον χαρακτήρισε τότε ο αγαπητός συνάδελφος, Βασίλης Σκουντής, λόγω της επικείμενης συμμετοχής του (2006-07) στο ΝΒΑ με τους Ρόκετς, ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής του αγώνα εκείνου. Ο πρώτος σκόρερ της Εθνικής και δεύτερος στο γήπεδο μετά τον “Μέλο” (27π.)! Ο Σπανούλης πέτυχε 22 πόντους με υπέροχα στατιστικά (7/9 βολές, 6/10 σουτ, 3/5 τρίποντα), έβαλε μεγάλα, καθοριστικά καλάθια ειδικά προς το τέλος του αγώνα (ένα τρίποντο… μαχαιριά) και απέδειξε τότε πως το μέλλον του ανήκε.
Μπορεί να μην έπιασε στο ΝΒΑ, αλλά ο Βασίλης γύρισε στην Ελλάδα και την Ευρώπη και έγινε… βασιλιάς στην Ευρωλίγκας. Τρεις κατακτήσεις, τρεις τίτλοι MVP σε φάιναλ φορ, ένα σωρό εγχώριοι τίτλοι με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό…
Ο Σπανούλης είναι ένας από τους παίκτες που συνεχίζουν, ο μοναδικός από τότε που βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο (Ευρωλίγκα) και σε μία ομάδα που “έχτισε” και κράτησε στις κορυφαίες θέσεις, τον Ολυμπιακό.
Νο8: Παναγιώτης Βασιλόπουλος
Ο “Βασιλό” ήταν τότε στη Σαϊτάμα ο 12ος παίκτης, ο “μικρός” της Εθνικής ομάδας σε ηλικία 22 ετών. Έστω και έτσι όμως έζησε δύο από τους μεγαλύτερους θριάμβους του ελληνικού μπάσκετ, δηλαδή το χρυσό στο Βελιγράδι και το αργυρό στην Ιαπωνία και αυτή τη στιγμή είναι ο μοναδικός εν ενεργεία διεθνής Έλληνας παίκτης από εκείνη την ομάδα!
Ο Παναγιώτης Βασιλόπουλος πέρασε τα χίλια μύρια στην καριέρα του. Οι απανωτοί, σοβαρότατοι τραυματισμοί δεν επέτρεψαν ποτέ να αναπτύξει το ταλέντο του και παραλίγο να χαθεί ολοκληρωτικά από το μπάσκετ. Η δική του ψυχική θέληση και επιθυμία τον επανέφεραν στο χώρο και όχι μόνο έπαιξε μπάσκετ, αλλά φέτος επέστρεψε στην “επίσημη αγαπημένη” και τίμησε ξανά τη γαλανόλευκη στα “παράθυρα” για τα Προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου.
Πέρυσι πανηγύρισε το Κύπελλο με την ΑΕΚ αλλά και το Champions League, ενώ φέτος θα αγωνιστεί στο Περιστέρι…
Νο9: Αντώνης Φώτσης
Ο “Μπάτμαν” … πετάει ακόμα. Ο γεννημένος το 1981 φόργουορντ με την τεράστια καριέρα πίσω του, αγωνίζεται ακόμα έστω κι αν δεν το κάνει ουσιαστικά σε πλήρως επαγγελματικό επίπεδο, βοηθώντας από πέρυσι την πρώτη του ομάδα, τον Ηλυσιακό. Φυσικά, από το 2006 ως και τότε που σταμάτησε από τον Παναθηναϊκό, έκανε μεγάλη καριέρα κατακτώντας ένα σωρό τίτλους- ευρωπαϊκούς και εγχώριους- αφήνοντας το πρώτο επίπεδο γεμάτος και απολύτως πετυχημένος.
Ο Αντώνης Φώτσης ήταν και αυτός μεταξύ των πρωταγωνιστών των μεγάλων επιτυχιών της Εθνικής μας ομάδας, όπως και τότε την 1η Σεπτεμβρίου στην Ιαπωνία. Είχε κυρίως για αντίπαλο του τον Λεμπρόν Τζέιμς και τον Καρμέλο Άντονι, αλλά δεν πτοήθηκε. Έκανε το παν για να βοηθήσει τους συμπαίκτες του, πέτυχε εννιά πόντους και πήρε τρία ριμπάουντ και έγραψε και αυτός το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ.