Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Το θρυλικό “βάλτο αγόρι μου” που ακούστηκε αυθόρμητα σαν προσευχή όπως ο ίδιος ο Βασίλης Σκουντής έχει εξηγήσει την ώρα που η μπάλα έφευγε από τα χέρια του Δημήτρη Διαμαντίδη, έχει μείνει στην ιστορία. Έχει γράψει ιστορία.
Η ανατροπή – έπος της “επίσημης αγαπημένης” που κάλυψε διαφορά επτά πόντων στα τελευταία 42 δευτερόλεπτα εκείνου του σημαδιακού ημιτελικού, ήταν γεγονός με το τρίποντο καλάθι του εμβληματικού αρχηγού του Παναθηναϊκού.
Πρώτα ο Θοδωρής Παπαλουκάς έβαλε εννιά πόντους για να κρατήσει την ομάδα μας στο παιχνίδι. Μετά ήρθαν δύο άστοχες βολές του σπουδαίου Αντουάν Ριγκοντό (2/4) στα φάουλ που αναγκαστικά κάναμε για να σταματήσουμε το χρονόμετρο.
Με το ματς στο -2, ο Νίκος Ζήσης ανέλαβε να κατεβάσει την μπάλα προς το καλάθι των Γάλλων. Αυτή κατέληξε στα χέρια του Δημήτρη Διαμαντίδη που δεν είχε χρόνο να σκεφτεί με το χρονόμετρο να τρέχει βασανιστικά γρήγορα προς το τελικό του “buzzer”.
Την ώρα που η μπάλα βρισκόταν στον αέρα, ο Δήμος Ντικούδης έχει υψώσει και τα δύο του χέρια σφιγμένα σε γροθιές και είναι έτοιμος να πανηγυρίσει. Προφήτης! Όπως έκανε ο Νίκος Γκάλης στο τρίποντο του Φάνη Χριστοδούλου κατά της Σοβιετικής Ένωσης το 1989, σε έναν άλλον ιστορικό ημιτελικό για τα εθνικά μπασκετικά χρώματα, στο κοντινό του Βελιγραδίου, Ζάγκρεμπ τότε. Μας …πήγαινε η πρώην Γιουγκοσλαβία και τα εδάφη της.
Ημιτελικός σαν τελικός
Πολλοί θυμούνται εκείνη τη νίκη περισσότερο από τον τελικό. Βλέπετε, στον τελευταίο μας αγώνα κατά της Γερμανίας του Ντιρκ Νοβίτσκι, ο Παπαλουκάς έκανε σπουδαίο παιχνίδι κι οδήγησε την ομάδα μας με άνεση στο τελικό 78-62 και την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Όπως “ξεχασμένος” για τους περισσότερους ήταν κι ο τελικός του Παγκοσμίου ένα χρόνο αργότερα, αλλά τότε δυστυχώς είχαμε συντριβεί από την Ισπανία. Θα θυμόμαστε όμως πάντα το 101-95 επί της Team Usa των NBAers.
Ήταν τότε το 2005 η αρχή μίας νέας χρυσής γενιάς για το ελληνικό μπάσκετ και την εθνική ομάδα. Χρυσό στο Ευρωμπάσκετ του 2005, ασημένιο στο Παγκόσμιο του 2006, χάλκινο το 2009. Εκεί σταμάτησαν οι επιτυχίες. Ακόμα και σήμερα τις αναζητάμε. Ελπίζουμε να κλείσει σύντομα ο κύκλος της “ανομβρίας” και να ανοίξει ένας τρίτος γεμάτος επιτυχίες.
Για την ώρα; Θυμηθείτε τα συγκλονιστικά τελευταία δευτερόλεπτα εκείνου του αλησμόνητου ημιτελικού στις 24 Σεπτεμβρίου του 2005 στο Βελιγράδι…