Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Η απώλεια του προκάλεσε θρήνο στον μπασκετικό πλανήτη και η παγκόσμια ομοσπονδία μπάσκετ φρόντισε να τον τιμήσει με τον δικό της τρόπο. Η FIBA, έψαξε, ανακάλεσε και παρουσιάζει όλα όσα έπραξε ο Ντέιβιντ Στερν κατά την 30ετή θητεία του στον θώκο του κορυφαίου πρωταθλήματος στον πλανήτη που οδήγησαν στην παγκοσμιοποίηση του αθλήματος και στην δημιουργία του δεσμού μεταξύ ΝΒΑ και FIBA.
Η επιρροή του Ντέιβιντ Στερν στο δεσμό ΝΒΑ-FIBA, που άλλαξε το τοπίο του παγκόσμιου μπάσκετ
O Ντέιβιντ Στερν ήταν ένας κολοσσός του Παγκόσμιου μπάσκετ. Ο καθένας γνωρίζει ότι έκανε το παιχνίδι καλύτερο στις ημέρες της ηγεσίας του, με κατανόηση, σκληρή δουλειά και ευρηματικότητα. Το έκανε πολύ καλύτερο.
Ο ενθουσιασμός και η ευφυία του ήταν εκ των ων ουκ άνευ. Αν και δεν έκανε θεαματικά καρφώματα σαν τον Μάικλ Τζόρνταν, δεν προκαλούσε τις επευφημίες του κόσμου σε θεαματικές φάσεις ενθουσιασμού όπως ο Μάτζικ Τζόνσον, δεν σκόραρε τρίποντα όπως ο Λάρι Μπερντ, ο Ντέιβιντ Στερν σε κάθε χιλιοστό της διαδρομής του εξίσου σημαντικός, όσο ο καθένας από τους θρύλους του αθλήματος, όταν μιλάμε για την ανάπτυξή του.
Ο Ντέιβιντ Στερν, που απεβίωσε την 1η Ιανουαρίου, σε ηλικία 77 ετών, ήταν ο απόλυτος υποκινητής. Ηταν ένας δυναμικός διαπραγματευτής. Ηταν ένας οραματιστής. Ηταν δικηγόρος και συνήθως έπαιρνε αυτό που ζητούσε. Κάτι που για το μπάσκετ ήταν πολύ καλό, όταν ο Στερν έγινε κομισάριος του ΝΒΑ το 1984 και η Λίγκα εκτοξεύτηκε. Κεφαλαιοποιώντας την τελειότητα του Τζόρνταν, του Μάτζικ, του Μπερντ, ο Στερν ήταν ένας άψογος μπίζνεσμαν. Ηταν αυτός που έφερε το μπάσκετ σε πρωτοφανή ύψη.
Οι προσπάθειες του Στερν βοήθησαν στην ανάπτυξη ενός παγκόσμιου μπασκετικού κοινοί, και αύξησε τους οικονομικούς πόρους της Λίγκας, των ιδιοκτητών και των παικτών.
Ο Μάικλ Τζόρνταν ήταν αυτό που έδωσε έμφαση σε αυτό το σημείο, στην ανακοίνωση που εξέδωσε μετά το θάνατο του Ντέιβιντ Στερν. “Ήταν αυτός που μετέτρεψε τη Λίγκα σε ένα παγκόσμιο φαινόμενο, δημιουργώντας ευκαιρίες που ελάχιστοι θα μπορούσαν να φανταστούν. Το όραμά του και η ηγετικότητά του μου πρόσφερε προσωπικά την παγκόσμια σκηνή που μου επέτρεψε να πετύχω. Δε θα ήμουν εκεί χωρίς αυτόν”.
Η επιρροή του στο παγκόσμιο μπάσκετ είναι αναμφισβήτητη. Ο Στερν είχε μία σταθερή και παραγωγική σχέση με την FIBA που ξεκίνησε μόλις λίγους μήνες μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ως κομισάριος. όταν έκανε επαφή με τον, τότε Γενικό Γραμματέα της FIBA, Μπόρισλαβ Στάνκοβιτς, σε ένα συνέδριο για το μπάσκετ στο Μιλάνο.
Αμφότεροι ήθελαν το μπάσκετ να είναι περισσότερο ενοποιημένο. Ήθελαν τις καλύτερες ομάδες του ΝΒΑ να ανταγωνίζονται με τις πρωταθλήτριες ομάδες άλλων Λιγκών. Μοιράζονταν επίσης την άποψη ότι οι επαγγελματίες παίκτες του μπάσκετ θα έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Ένα τέτοιο γεγονός θα είχε απίστευτη επιρροή στο παιχνίδι, όπως και οι δύο πίστευαν.
Τα αμέσως επόμενα χρόνια έγιναν πολύ σημαντικά βήματα που άλλαξαν τη μορφή του παιχνιδιού μία για πάντα. Το πρώτο τουρνουά Mc Donald’s Open έγινε το 1987 στο Μιλγουόκι και συμμετείχαν οι Μπακς, η πρωταθλήτρια Ευρώπης, τότε, Ολίμπια Μιλάνο και η Εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ένωσης. Οι Μπακς νίκησαν και στα δύο ματς και πήραν το πρώτο τουρνουά Mc Donald’s που μεταδόθηκε στις ΗΠΑ από το ABC TV.
O Λιθουανός σταρ, Σαρούνας Μαρτσουλιόνις και ο Αλεξάντερ Βολκόφ αγωνίστηκαν τότε στην Εθνική ομάδα της Σοβιετικής Ενωσης και δύο χρόνια αργότερα ήταν μέλη των Γκόλντεν Στέιτ Οουόριορς και των Ατλάντα Χοκς αντίστοιχα. Το 1988, το δεύτερο Mc Donald’s Open διεξήχθη στη Μαδρίτη, μόνο που αυτή τη φορά πήραν μέρος 4 ομάδες: Οι Μπόστον Σέλτικς, η Σκαβολίνι Πέζαρο, η Eθνική ομάδα της Γιουγκοσλαβίας και η οικοδέσποινα, Ρεάλ Μαδρίτης. Αν το υπερατλαντικό ταξίδι για ένα τουρνουά πριν αρχίσει η κανονικής σεζόν δεν “αγκαλιαζόταν” με θέρμη από τους παίκτες του ΝΒΑ, ο Στερν, επέμενε ότι θα έπρεπε να πάνε, γνωρίζοντας ότι ο Μπερντ, ο Πάρις, ο Μακ Χέιλ, ο Ντένις Τζόνσον, θα έδινε τεράστια ώθηση στο τουρνουά. Οι Σέλτικς πήραν τον τίτλο. Από τότε διεξήχθησαν ακόμα επτά Πρωταθλήματος Mc Donald’s, όπως μετονομάστηκαν, με το τελευταίο να γίνεται το 1999, στο Μιλάνο.
Για τους επαγγελματίες παίκτες στους Ολυμπιακούς Αγώνες, η FIBA άνοιξε την πόρτα για τη συμμετοχή τους, όταν το Κονγκρέσο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, απέσυρε τη λέξη “ερασιτέχνης”, από την ονομασία της από Fédération Internationale de Basketball Amateur έγινε Fédération Internationale de Basketball.
Ετσι, το 1992, οι παίκτες του ΝΒΑ αγωνίστηκαν για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η Dream Team των ΗΠΑ με τον Τζόρνταν, τον Μπερντ και εννιά ακόμα σούπερσταρς του ΝΒΑ, παρέσυραν τη Βαρκελώνη και κατέκτησαν το χρυσό μετάλλιο.
Άλλες ομάδες που πήραν μέρος σε εκείνους τους αγώνες με παίκτες από το ΝΒΑ, ήταν η Λιθουανία του Μαρτσουλιόνιας και του Σαμπόνις, η Κροατία του Πέτροβιτς και η Γερμανία του Σρεμπφ.
Το ασύλληπτο ταλέντο των αμερικάνων παικτών, τροφοδότησε το ενδιαφέρον για το μπάσκετ, όπως δεν είχε γίνει ποτέ στο παρελθόν. Το 2014 είπε ο Στερν σε μία συνέντευξη του στους New York Times ότι η παρουσία των παικτών του ΝΒΑ στη Βαρκελώνη ήταν μία από τις πιο ευλογημένες αναμνήσεις, επειδή: “Αυτό που η Dream Team εκπροσωπούσε, στο δρόμο προς την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου, γιορτάστηκε σαν να ήταν ένας συνδυασμός των Μπολσόι, της Φιλαρμονικής Οπερας και των Μπιτλς. Τότε, έγινε η αρχή της παγκοσμιοποίησης του μπάσκετ”.
Διεθνείς σταρς που πήγαν αργότερα στο ΝΒΑ, όπως ο Ντιρκ Νοβίτσκι, ο Μανού Τζινόμπιλι, ο Τόνι Πάρκερ, ο Πάου Γκασόλ, παρακολούθησαν τους αγώνες της Βαρκελώνης και η Dream Team τους ενέπνευσε. Ο Μαρτσουλιόνις, που εντάχθηκε το 2014 στο Naismith Memorial Basketball Hall of Fame, είπε για τον Ντέιβιντ Στερν στο lrytas.lt: “Ήρθε στην Τιφλίδα, στο Βίλνιους και στη Μόσχα με τους Ατλάντα Χοκς το 1987. Ήταν η πρώτη φορά που τον συνάντησα και είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του, όσο μπορούσαμε ο ένας να καταλάβει τον άλλον, εννοώ. Από τότε είχε οραματιστεί την παγκοσμιοποίηση του μπάσκετ, κατανοώντας την ανάγκη να μπουν παίκτες από το ανατολικό μπλοκ στην αγορά του ΝΒΑ.
Δε νομίζω ότι έχει υπάρξει ποτέ ποτέ κάποιος άνθρωπος που να επηρέασε το μπάσκετ τόσο προκειμένου να υπάρξει αυτή τόσο μεγάλη εξέλιξη. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο αθλητικό σκέλος. Είχε ένα όραμα, που ξεκινούσε από το εμπορικό κομμάτι, είχε πάρα πολλούς δεσμούς και γνώρισε πως να μετατρέψει το μπάσκετ σε προϊόν, σε ένα σόου και κάποιες φορές σε τέχνη. Δεν ήταν μόνο ένα σπορ”.
Η FIBA αργότερα δυνάμωσε ακόμα περισσότερο τους δεσμούς του με το ΝΒΑ και ήταν το 2014 όταν η Παγκόσμια Ομοσπονδία πρόσφερε μία συγκεκριμένη θέση του Κεντρικού Γραφείου της, το πιο σημαντικό σώμα λήψης αποφάσεων, στο ΝΒΑ.
Αυτό ήταν πολύ σημαντικό για πολλούς λόγους, συμπεριλαμβανόμενου του γεγονότος ότι όλες οι ομάδες του ΝΒΑ έχουν, ή είχαν διεθνείς παίκτες στις τάξεις τους και από το 1992 όλοι οι Ολυμπιακοί Αγώνες και τα FIBA Παγκόσμια Κύπελλα (με εξαίρεση του 1998, όταν έγινε το λοκ άουτ) διεξήχθησαν με την παρουσία παικτών του ΝΒΑ.
Ο δεσμός μεταξύ της FIBA και του ΝΒΑ είναι πιο δυνατός από ποτέ. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας αγωνίστηκαν 54 παίκτες του ΝΒΑ από 17 διαφορετικές χώρες.
Η συνεργασία της FIΒΑ και του ΝΒΑ, που ξεκίνησε από τον Στερν και τον Στάνκοβιτς, συνεχίζει να δρέπει τους καρπούς με διάφορους τρόπους: Από τη συνεργασία στα προγράμματα για τα νέα παιδιά, στις διασυλλογικές διοργανώσεις και πολύ πιο πέρα από αυτό. Οι δύο θεσμοί ένωσαν τις δυνάμεις τους στη δημιουργία της Basketball Africa League, που ανακοινώθηκε το προηγούμενο έτος και κάνει τζάμπολ τον Μάρτιο με 12 ομάδες χωρισμένες σε δύο περιφέρειες. Αυτή είναι η πρώτη συνεργασία που κάνει το ΝΒΑ για την διαχείριση μίας Λίγκας, εκτός Αμερικής.
Το ΝΒΑ συμφώνησε και με τη συμμετοχή του πρωταθλητή της G League στο FIBA Intercontinental Cup. Οι Austin Spurs ήταν η πρώτη ομάδα που το διέπραξε, τον προηγούμενο Φεβρουάριο, στο Ρίο Ντε Τζανέιρο, ενώ οι Rio Grande Valley Vipers θα παίξουν στο FIBA Intercontinental Cup 2020 της Τενερίφης τον επόμενο μήνα.
Ο θάνατος του Ντέιβιντ Στερν ήταν μία πολύ δυσάρεστη στιγμή, αλλά είναι τώρα μία καλή στιγμή να θυμηθούμε πόσο μεγάλη επιρροή άσκησε προκειμένου το παιχνίδι να γίνει, αυτό που είναι σήμερα.
Δείτε το αφιέρωμα του Eurohoops στον άνθρωπο που έκανε το μπάσκετ των λίγων, αγάπη εκατομμυρίων.