Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο νυν GM των Λέικερς εμφανίστηκε συντετριμμένος από την απώλεια του ανθρώπου που αισθανόταν ως τον καλύτερο του φίλο σε δήλωση που δημοσιοποίησε αρκετές μέρες μετά τον τραγικό θάνατο του Κόμπι.
Το γράμμα του συγκλονίζει…
«Την Κυριακή έχασα τον καλύτερό μου φίλο και την γλυκιά μου βαφτιστήρα. Έτσι, ακρωτηριάστηκε ένα μέρος της ψυχής μου.
Ο Κόμπι ήταν μια δύναμη της φύσης, είχε εμμονή με τη διάκριση. Ήταν σοφός, αποφασισμένος και παθιασμένος. Ένας οραματιστής χωρίς μέτρο. Ένας αφοσιωμένος και στοργικός σύζυγος, ένας “girl dad” όπως κανείς. Όταν μπαίναμε σε μια αίθουσα, η ενέργεια άναβε. Ήταν υψηλής τάσης, μια μηχανή που δεν είχε όρια. Το μυαλό του είχε μια ατελείωτη ικανότητα να μαθαίνει. Ήταν, πολύ απλά, ο πιο εμπνευστικός αθλητής της εποχής μας. Ίσως αυτό που δεν ξέρει ο κόσμος, είναι πως ήταν επίσης ένας πολύ καλός φίλος.
Η Τζίτζι ήταν αληθινή χαρά. Το χαμόγελό της έφερνε ζεστασιά σε οποιαδήποτε περίσταση. Ήταν ευφυέστατη, ευγενική και γεμάτη ζεστασιά. Και όπως ο πατέρας της, όταν έμπαινε στο παρκέ, περνούσε σε μια άλλη μορφή. Το μπασκετικό πεπρωμένο της ήταν προφανές και ο κόσμος το ήξερε. Ήταν επίσης μια εξαιρετική, πιστή και υποστηρικτική αδερφή και μια υπέροχη φίλη στα παιδιά μου. Είμαι πολύ περήφανος για όλα όσα σήμαινε η Τζίτζι.
Η Μάγια Αγγέλου έγραψε κάποτε “όταν ένα μεγάλο δέντρο πέφτει, τα λιοντάρια κάθονται κάτω στα ψηλά χορτάρια”. Αυτό που μαθαίνω καθημερινά, είναι πως μετά μια τραγική απώλεια εννέα ψυχών, η ζωή εδώ δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια. Για καθέναν από εμάς που τους ξέραμε, υπάρχει ένα αναντικατάστατο κενό που μένει.
Αλλά μαθαίνω επίσης πως υπάρχει ελπίδα. Για τώρα, κάθε νέο βήμα για μένα θα είναι γεμάτο αγάπη και προσευχές, όσο η βαριά θλίψη της Βανέσα, της Νατάλια, της Μπιάνκα και της Κάπρι, και όλων των οικογενειών, αργά οδηγεί σε κάτι θεραπευτικό και νέο. Συνειδητοποιώ πως τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει από την αγάπη και την έμπνευση που πήραμε από τον Κόμπι και την Τζιάνα. Τίποτα.
Οι ζωές τους μου έδειξαν πως ο θάνατος δεν έχει καμία νίκη. Την προηγούμενη Κυριακή δεν ήταν το τέλος της ιστορίας. Είναι απλά μια νέα αρχή. Η κληρονομιά του Κόμπι και της Τζίτζι θα ζουν για πάντα και θα κερδίζουν περισσότερη δύναμη κι επιρροή. Όλοι εμείς, που μας άγγιξαν, θα προσπαθήσουμε τώρα να μεταλαμπαδεύσουμε την κληρονομιά τους. Και όσο θα το κάνουμε αυτό, θα μπορούμε να είμαστε βέβαιοι για το εξής: ο Κόμπι και η Τζίτζι θα συνεχίσουν, για πάντα, να παίζουν ένα χαρούμενο παιχνίδι ψηλά στον ουρανό».