Του Γιάννη Γιανναράκη/ info@eurohoops.net
Μπορεί να μην ήταν… ιπτάμενοι, ωστόσο εκείνη την βραδιά έκαναν ολόκληρη την υφήλιο να πειστεί για το αντίθετο!
Το All Star Game του 1988 στο Σικάγο έμελλε να μείνει στην ιστορία ως η απόλυτη απογείωση του διαγωνισμού των καρφωμάτων. Μετά την επική μονομαχία τους το 1985 (με νικητή τον Ντομινίκ), Τζόρνταν και Ουίλκινς ετοιμάζονταν για το rematch, το οποίο συμπεριελάμβανε μεταξύ άλλων τόσο τον νεαρό τότε Κλάιντ Ντρέξλερ, όσο και τον βραχύσωμο αλλά εντυπωσιακό (και νικητή το 1986) Σπαντ Ουέμπ.
Πάραυτα, ήταν σαφές εξαρχής πως αυτή ήτα μια βραδιά για… δύο. Ντομινίκ και MJ πέρασαν στον τελικό, εκεί όπου πήραν το απόλυτο άριστα (50) σε τέσσερα από τα έξι καρφώματα συνολικά.
Στην τελευταία τους προσπάθεια, ο άσος των Χοκς είχε το προβάδισμα, όμως το τελευταίο του κάρφωμα βαθμολογήθηκε μόλις 45, προς τέρψη του κοινού στο United Center, που έβλεπε ένα δικό του παιδί να οδεύει προς την δόξα. Ο Τζόρνταν, όντας έκπληκτος από την τροπή που πήρε η διαδικάσια, γνώριζε πως χρειαζόταν τουλάχιστον 49 πόντους για να βγει νικητής.
Τι ακολούθησε; Η στιγμή που καθόρισε κατά πολλούς μια καριέρα. Το περίφημο κάρφωμα από την γραμμή των βολών με διπλό σπάσιμο της μέσης!
Όπως είχε δηλώσει εκ των υστέρων ο κατά πολλούς κορυφαίος παίκτης στην ιστορία, “αν ο διαγωνισμός δεν γινόταν στο Σικάγο, δεν θα ήμουν εγώ ο νικητής”.
Ακόμα κι έτσι, η συγκεκριμένη νύχτα παραμένει ορόσημο για την ιστορία του διαγωνισμού, ο οποίος πέρασε από πολλά κύματα προτού οι Ζακ ΛαΒίν και Άαρον Γκόρντον φροντίσουν να μας… υπενθυμίσουν τα όσα είδαμε στις 6 Φεβρουαρίου του 1988.