Της Στέλλας Ταμβάκη
Οι Ουόριορς δεν είχαν χάσει ποτέ τρία διαδοχικά παιχνίδια φέτος και δεν έχασαν. Δεν είχαν χάσει ποτέ όταν είχαν καταφέρει να προηγηθούν με 15 πόντους και το κατάφεραν και δεν έχασαν. Προβάδισμα που ήρθε μετά το κάρφωμα του Ντέιβιντ Λι, όταν απέμεναν 6:44” για το τέλος.
Κάπου εκεί ο κόσμος άρχισε σταδιακά να αποχωρεί ενώ ο Λεμπρον να παρακολουθούσε, “άδειος” από τον πάγκο τα τεκταινόμενα.
Δεν ήταν το παιχνίδι του “king” και ήταν αναπόφευκτο. Αν ανατρέξoυμε στα προηγούμενα τρία παιχνίδια γίνεται εύκολα αντιλητπό το γιατί(;). Άρα, δεν θα μπορούσε να είναι και η βραδιά των Καβαλίερς.
Ηταν η βραδιά του Στέφεν Κάρι, ο οποίος ήταν και ουσιαστικός και περιεκτικός. Παίκτης ομάδας. Είναι ο MVP της σεζόν και αυτό δεν ξεπερνιέται εύκολα από έναν -τέτοιου είδους- σουτέρ.
Η φετινή ιστορία δεν γράφτηκε ακόμη, ούτε από τον Λεμπρόν, ούτε από τον Κάρι. Η ιστορία περιμένει… να “φορέσει” ΔΑΧΤΥΛΙΔΙ.
O Στιβ Κερ αποφάσισε να χαμηλώσει το σχήμα και να ξεκινήσει, τον εξαιρετικό και στον πρώτο τελικό, Αντρέ Ιγκουοντάλα (αντί του Μπόγκατ) που στο πρώτο του παιχνίδι, στη σεζόν, ως πενταδάτος, είχε εννιά πόντους στην πρώτη περίοδο, 22 συνολικά (όσους και ο Κάρι) και γι’ αυτό ο τεχνικός των “πολεμιστών” ζήτησε συγγνώμη. Όχι, φυσικά, γιατί ξεκίνησε τον Ιγκουοντάλα, αλλά γιατί όταν ρωτήθηκε για μια ενδεχόμενη αλλαγή στο στήσιμο του παιχνιδιού, είπε “Καμία” και εκ των υστέρων εξήγησε: “Είπα ψέματα. Συγγνώμη, αλλά δεν νομίζω ότι σου δίνουν το τρόπαιο βασιζόμενοι στην ηθική σου. Στο δίνουν μόνο αν κερδίσεις” και κέρδισε. Με 54 πόντους στο ημίχρονο, το ιστορικό των φετινών Ουόριορς, προμήνυε μόνο νίκη.
Ο Κερ ρωτήθηκε για τα πλάνα που σχεδιάζει για το παιχνίδι του Όκλαντ, αλλά θέωρησε περιττό να απαντήσει, άλλωστε όπως είπε, θα έλεγε πάλι ψέματα και δεν θα έπρεπε να τον πιστέψει κανείς ούτως ή άλλως.
“No panic”
Οι παίκτες του Κερ δεν πανικοβλήθηκαν όταν έχασαν το πλεονέκτημα, απλά νευρίασαν, όπως πιστοποίησε και ο Ντρέιμοντ Γκριν: “Κανείς δεν πανικοβάλλεται, είμαστε νευριασμένοι” και θύμωσαν με τους εαυτούς τους, καθώς όδευαν προς τους τελικούς με τον χαρακτηρισμό του φαβορί, αλλά δεν πλησίασαν τον καλό τους εαυτό, ούτε στο πρώτο νικηφόρο παιχνίδι τους στο Οκλαντ. Μέχρι να έρθει το game 4 της σειράς και να αποτινάξουν την αμφιβολία που υπήρχε μέσα και έξω από τα αποδυτήρια τους, αλλά κυρίως από πάνω τους. Το πνευματικό σκέλος είναι αυτό που ταλάνιζε και θα συνεχίσει να ταλανίζει το Γκόλντεν Στέιτ, γιατί αφενός το “πάρτι” των τελικών περιμένει…, αφετέρου γιατί η έλλειψη εμπειρίας έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει τη ζημιά, ειδικά όταν έχεις τον Λεμπρόν απέναντί σου. Τον Λεμπρόν μόνο;
Αλλά μπορεί, μόνος, ο Τζέιμς να υπερβαίνει συνεχώς εαυτόν; Nα ηγηθεί και να “τερματίσει”; Λαβωμένοι, με λιγοστό ροτέισον, οι Καβαλίερς είναι συγκινητικοί. Ο Λεμπρόν είναι συγκινητικός. Αλλά με τη σειρά να έχει δρόμο απαιτείται, κυρίως, γέμισμα “ντεπόζιτου”, αντοχή και εκ των υστέρων τα “μαγικά” του Τζέιμς. Μαγικά… που θα πρέπει να πηγάζουν κυρίως από το ηγετική προσωπικότητα και αύρα ενός “βασιλιά” που οφείλει να μεταδώσει στους υπολοίπους, με Αρχή και Τέλος την αυτοπεποίθηση και την πίστη, παρά να ξεκινάει και να καταλήγει στις πρωτοβουλίες του ίδιου στο σκοράρισμα ή και όχι μόνο σε αυτό, με αναπόφευκτο την πνευματική και σωματική του εξουδετέρωση. H μία έξτρα μέρα ξεκούρασης που θα έχουν οι ομάδες στη διάθεσή τους, χαρακτηριστηκε απο τον Τζέιμς ως “Γραμμή ζωής” (Lifeline), το αν αυτή αρκεί στο Κλίβελαντ θα αποδειχτεί.
Ο Λεμπρόν το έθεσε καλύτερα, εν όψει του game 5, αφορούσε τον Σμιθ που δεν έχει προσφέρει τα αναμενόμενα, λέγοντας: “Δεν θέλω να τον βλέπω με το κεφάλι κάτω” γιατί “Αν χάσεις αυτοπεποίθηση δεν υπάρχει γυρισμός”. Τόσο απλά. Ετσι λειτουργεί ο Λεμπρόν, αυτό πρέπει να μεταδώσει και στους συμπαίκτες του, σε όσους δεν σκέφτονται έτσι.
Αnd What About Blat?
Είναι τώρα η σειρά του Ντέιβιντ Μπλατ να αναπροσαρμόσει το παιχνίδι του και τη δική του στρατηγική, μιας και ο Κερ φάνηκε να έχει βρει το… “κλειδί” του “κάστρου των ιπποτών”. Δύσκολο τον έργο του μέχρι πρότινος, πρωταθλητή Ευρώπης, αφού στερείται βασικών επιλογών και οι πόντοι που περίμενε από κάποιους δεν ήρθαν ποτέ. Οι Τομπσον και Μοζγκόφ σκόραραν συνολικά 40 πόντους, με 23 ριμπάουντ προχθές, αλλά είναι και εύθραυστοι αμυντικά, ειδικά απέναντι σε κοντά, γρήγορα σχήματα. Οι Μίλερ και Μάριον έχουν αγωνιστεί συνολικά 76’ στα 18 παιχνίδια των πλέι οφ της ομάδας τους, ελάχιστα.
Ο σταρ του Κλιβελαντ στο game 4 (που δεν του “πάει” γενικά όπως αποδεικνύεται) είχε 7/22 σουτ, αλλά επειδή –ειδικά ο συγκεκριμένος- έχει κάθε δικαίωμα να έχει 7/22, το πιο σημαντικό και αρνητικό είναι τα 7/35 σουτ που καταγράφηκαν στο ενεργητικό των Ντελαβεντόβα που επιθετικά δεν ήταν ίδιος με τον τρίτο τελικό και (λογικά) αρκετά κουρασμένος, Σμιθ που ακόμη αγνοείται και Σούμπερτ, οι δύο τελευταίοι είχαν μαζί 4/21 σουτ.
Ομάδα όχι απλά “warriors”
Το τρίποντο και η άμυνα έφερε, εν πολλοίς, στους τελικούς τους Ουόριορς και το 40% έξω από τα 7.25 που είχαν στο game 4, έκανε ξεκάθαρο ότι η πλάστιγγα θα έγερνε υπέρ τους με extra plus τα 7 (μόλις) λάθη. Οι παίκτες του Γκόλντεν Στέιτ θύμισαν τους γνωστούς “πολεμιστές”, βρήκαν τον δικό τους ρυθμό, ήταν αδυσώπητοι επιθετικά και είχαν καθαρό μυαλό χωρίς να εκβιάζουν σουτ, έστελναν έξτρα αμυντικούς πάνω στον Τζέιμς, με rotation έξυπνο και άμεσο, διεκδικούσαν μπάλες και κέρδισαν και αυτές που είχαν χάσει και στα προηγούμενα δύο παιχνίδια.
Ό,τι και όσα κι αν διαπράξει ο Λεμπρόν, είτε είναι τα γνωστά και άγνωστα “μαγικά” του, είτε επιστρατεύσει ξανά τις δεδομένες ικανότητες-δυνατότητές του και το ταλέντο του (όσο κι αν κάποιοι επιμένουν στην αμφισβήτησή του), ο νόμος του μπάσκετ λέει ότι δεν θα περάσει… δαχτυλίδι στο χέρι του, αν οι δευτεραγωνιστές των “Καβς” δεν ενεργοποιηθούν και δεν ευστοχήσουν σε κάποια από τα σουτ που οφείλουν. Αν δεν ρίξουν, παράλληλα, τον καταιγιστικό ρυθμό των Ουόριορς. Και αυτό γιατί όλοι μαζί έφεραν τους “ιππότες” στη διεκδίκηση του τίτλου, η κατάκτησή του όμως, είναι μία… υπόθεση πολύ ξεχωριστή και πρωτίστως ομαδική!
Υ.Γ: Στις 20 από τις 28 προηγούμενες φορές που η σειρά των τελικών ισοφαρίστηκε σε 2-2, πρωταθλήτρια ομάδα αναδείχτηκε αυτή που είχε κερδίσει το Game 5 της σειράς.