Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Το Eurohoops χαρίζει λίγες εκατοντάδες λέξεις και εικόνες σε πέντε σούπερ ηγέτες ομάδων που δεν κατάφεραν να σηκώσουν την κούπα του πρωταθλητή στα χέρια τους, παρότι έφτασαν στην πηγή. Νερό δεν ήπιαν όμως από το χρυσό κύπελλο.
Τζόρνταν, Κόμπι, ΛεΜπρόν, Ντάνκαν, Σακ, Ουέιντ. Η λίστα είναι μεγάλη. Μιλάμε για ηγέτες μίας ομάδας ή έστω και δεύτερης (βλέπε Μπρον) που αναδείχτηκαν πρωταθλητές και το όνομα τους γράφτηκε στην μπασκετική ιστορία με χρυσά γράμματα. Σίγουρα το μυαλό των περισσότερων πάει στους τίτλους. Πώς να θεωρηθείς κορυφαίος, σπουδαίος όταν δεν μπορείς να οδηγήσεις την ομάδα σου στο θρόνο του πρωταθλητή;
Δεν είναι πάντα έτσι. Υπάρχουν χιλιάδες φιλάθλων που θεωρούν ως GOAT τον ΛεΜπρόν Τζέιμς και τον Κόμπι Μπράιαντ αντί του Μάικλ Τζόρνταν, αδιαφορώντας ποιος έχει πάρει τα περισσότερα πρωταθλήματα.
Οκ, δεν μπορείς να θεωρήσεις ως κορυφαίο όλων των εποχών κάποιον που δεν έχει κατακτήσει ούτε έναν τίτλο. Ο πρώτος είναι πρώτος κι ο δεύτερος… τίποτα. Οι Αμερικανοί το υποστηρίζουν περισσότερο όλων. Ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι στυγνός και στο τέλος μετράνε τα αποτελέσματα κι όχι η προσπάθεια, η κλάση, η ποιότητα. Κάποιος πάντα είναι καλύτερος. Έστω και λίγο, έστω και με διαφορά ενός πόντου, μίας νίκης…
Πέντε παικταράδες που ξεχωρίσαμε (όχι ότι δεν υπάρχουν άλλοι) μπαίνουν στο μικροσκόπιο μας για αυτούς ακριβώς τους λόγους: άγγιξαν το τέλειο, πλησίασαν στην κορυφή ως ηγέτες αλλά δεν τα κατάφεραν ποτέ με τις ομάδες τους: Γιούιν, Στόκτον, Άιβερσον, Ρέτζι Μίλερ…
Τζον Στόκτον-Καρλ Μαλόουν, Γιούτα Τζαζ
Δεκατέσσερις φορές All Star, 11 φορές στην πρώτη ομάδα του ΝΒΑ! Τίτλος; Κανένας…
Δέκα φορές All Star. Εννιά φορές πρώτος πασέρ και δύο στην πρώτη ομάδα του ΝΒΑ! Τίτλος; Κανένας…
Ο Τζον Στόκτον δεν τα κατάφερε μαζί με τον Καρλ Μαλόουν και τους Γιούτα Τζαζ. Ήταν τόσο καλοί που συμπεριλήφθηκαν στην πρώτη, την αυθεντική Dream team, όπως και στη δεύτερη του 1996. Αλλά σε επίπεδο ομάδων δεν μπόρεσαν ποτέ να ξεπεράσουν το εμπόδιο του Μάικλ Τζόρνταν και των Σικάγο Μπουλς. Δύο φορές οι Τζαζ στους οποίους έπαιξαν κατ’ αποκλειστικότητα πλην μίας σεζόν του Μαλόουν στους Λέικερς, έφτασαν στους τελικούς απέναντι στους Μπουλς και έπεσαν κάτω από το υποδειγματικό παιχνίδι του “Air” στα έξι παιχνίδια των αντίστοιχων τελικών του 1997 και του 1998.
Το περίφημο πικ εν ρολ που έπαιζαν μεταξύ τους για 18 χρόνια έχει μείνει στην ιστορία και δεν θα είναι ανακριβές να πούμε ότι τέτοια συνεργασία στο ΝΒΑ δεν έχει υπάρξει ποτέ. Ο ένας δεν υπήρχε δίχως τον άλλον, ένα ηγετικό δίδυμο που νομίζεις πως ήταν “δεμένο” μεταξύ του και δεν γινόταν να τους υπολογίσεις ξεχωριστά.
Ο Στόκτον έπαιξε σε όλα πλην 22 αγώνων όλων κι όλων στην καριέρα του στο ΝΒΑ και έκλεισε με μέσο όρο 10,5 ασίστ, κορυφαίος στο είδος του! Ο Μαλόουν είναι ο δεύτερος σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ και ολοκλήρωσε την καριέρα του με 25,0 πόντους! Αυτοί οι δύο “τύποι” όμως με τα δεκάδες ατομικά και ομαδικά επιτεύγματα, δεν κατάφεραν να κατακτήσουν το πρωτάθλημα…
Πατ Γιούιν, Νικς
O Πατ Γιούιν έπαιξε και στους Σόνικς-Μάτζικ στο τέλος της καριέρας του, αλλά κακά τα ψέματα: ήταν η εικόνα, ο ηγέτης των Νικς για 15 χρόνια κι έτσι τον θυμούνται όλοι.
Ο γεννημένος στην Τζαμάικα σέντερ, ο πρώτος μεγάλος αθλητής της χώρας πολύ πριν εμφανιστεί ο Γιουσέιν Μπολτ, αλλά μέλος της αυθεντικής Dream team το 1992 και “χρυσός” με τις Η.Π.Α. το 1984 ως κολεγιόπαιδο, πήρε τους τίτλους στους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και στο NCAA το 1984 με το Τζόρτζταουν!
Ήταν το Νο1 του ντραφτ του 1985, αναδείχτηκε ρούκι της χρονιάς (1986), έπαιξε σε 11 All Star και μία φορά μπήκε στην πρώτη πεντάδα του ΝΒΑ.
Αυτά ήταν μερικά από τα επιτεύγματα ενός κυριαρχικού σέντερ που τέλειωσε την καριέρα του με 21,5 πόντους, 10 ριμπάουντ και σχεδόν δύο τάπες. Υπήρχαν σεζόν που άγγιξε τους 29 πόντους κι έφτασε ως τα 4 μπλοκ μέσο όρο!
Οι Νικς έπεσαν πάνω στους Μπουλς κι ο Γιούιν δεν μπόρεσε να οδηγήσει την ομάδα του σε τίτλο. Η ανατολική περιφέρεια ανήκε στον Τζόρνταν κι ο Πατ ακολουθούσε. Όταν ο “Air” είπε το πρώτο… αντίο, άνοιξε ο δρόμος για τους Νικς. Ο Γιούιν οδήγησε την ομάδα του στους τελικούς του 1994- ο πρώτος από το 1973 για τον οργανισμό. Πήγαν στους τελικούς απέναντι στους Ρόκετς του Ακίμ σε ένα φοβερό ματς-απ κι οι Νικς ταξίδεψαν στο Χιούστον για τα δύο τελευταία μας μπροστά στο σκορ με 3-2. Οι Ρόκετς όμως πήραν τα τελευταία δύο ματς και δεν άφησαν τον Γιούιν να πάρει τον τίτλο…
Ρέτζι Μίλερ, Ιντιάνα Πέισερς
O Ρέτζι Μίλερ ήταν το πρόσωπο των Ιντιάνα Πέισερς από το 1987 ως το 2005! Μία εμβληματική φιγούρα ηγέτη, ένας σουτέρ που έγραψε τα δικά του ιστορικά ρεκόρ, κρατώντας ακόμα τη 2η θέση όλων των εποχών στα εύστοχα τρίποντα πίσω μόνο από τον Ρέι Άλεν.
Ο Μίλερ τέλειωσε την καριέρα του με 18,2 πόντους μέσο όρο και 40% ποσοστό ευστοχίας πίσω από τη μακρινή γραμμή. Έπαιξε σε πέντε All Star Games και κατέκτησε δύο χρυσά μετάλλια με τις Dream Team 2 και 3, δηλαδή το 1994 στο παγκόσμιο του Καναδά (έπαιξε εναντίον μας) και το 1996 στην Ατλάντα (επίσης αντίπαλος μας).
Οδήγησε τους Πέισερς σε πέντε τελικούς της ανατολικής περιφέρειας σε επτά χρόνια και το μοναδικό τους τελικό το 2000! Είχαν όμως την ατυχία να βρούνε μπροστά τους, τους Λέικερς του Κόμπι Μπράιαντ και του Σακίλ και υπέκυψαν με 2-4 παρότι ο Μίλερ είχε 25 πόντους μέσο όρο.
Πολλοί τον θυμούνται για το μακρινό του σουτ, την απίστευτη ικανότητα του να εκτελεί και να ξεμαρκάρεται με ταχύτητα. Ίσως κάποιοι βέβαια να τον θυμούνται από τους οκτώ πόντους που πέτυχε κατά των Νικς σε… 9 δευτερόλεπτα! Τι;
Άλεν Άιβερσον, Σίξερς
No1 σε ντραφτ από το Τζόρτζταουν, όπως ο Πατ Γιούιν, ο Άλεν Άιβερσον ήταν ένα μικρό… κοντό θαύμα. Κανείς παίκτης με χαμηλότερο ύψος δεν επιλέχθηκε ποτέ στο Νο1 του ντραφτ.
Υπήρξε ασταμάτητος λόγω της ταχύτητας, της εκρηκτικότητας, της σπάνιας αντίληψης του μέσα στο παιχνίδι, της φοβερής σταυρωτής του κίνησης και την ευχέρεια του να σκοράρει από παντού και με κάθε τρόπο.
Έγινε 11 φορές All Star και το 2001 αναδείχτηκε MVP της χρονιάς, οδηγώντας τους Σίξερς στους τελικούς! Έπαιξε και σε άλλες ομάδες, αλλά κακά τα ψέματα όλοι τον σκεφτόμαστε ως μέλος της “Φίλι”. Μπήκε τρεις φορές στην πρώτη πεντάδα του ΝΒΑ, ήταν τέσσερις χρονιές ο κορυφαίος της σκόρερ και τρεις ο καλύτερος “κλέφτης”! Τόσο καλός.
Το 2001 είχε 31,1 πόντους μέσο όρο και 32,9 στην postseason! Έπαιζε σχεδόν μόνος τους κι οδήγησε τη Φιλαδέλφεια στους τελικούς για πρώτη φορά μετά το 1983 όταν κατέκτησε τον τίτλο με τους Τζούλιους Έρβινγκ, Μόουζες Μαλόουν κτλ.
Οι Λέικερς ήταν το αδιαφιλονίκητο φαβορί για να κατακτήσει το πρωτάθλημα όπως το 2000. Δεν είχαν χάσει ούτε ένα παιχνίδι, αλλά στο Game1 ο Άιβερσον πέτυχε 48 πόντους και έγινε το break! Αυτή όμως ήταν η μοναδική νίκη των Σίξερς, που δεν άντεξαν στην ανωτερότητα των Λέικερς, του Σακ (παρά τις υπεράνθρωπες προσπάθειες του Ντικέμπε Μουτόμπο) και του Κόμπι Μπράιαντ…