Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
“Ήταν το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου χωρίς να σουτάρω”, λέει ο Λοβ στο ESPN και συνεχίζει: “Δεν με ένοιαζε τίποτα. Ήθελα απλά να κάνω μερικά σουτ”.
Ο Λοβ ελέγχθηκε πριν μπει στο γήπεδο όπως κι όλοι οι συμπαίκτες του:
“Με ρώτησαν κάποια πράγματα. Για το πως αισθάνομαι, αν υπήρχε άρρωστος στο σπίτι μου, αν εγώ ένιωθα άσχημα. Τις βασικές ερωτήσεις που υπαγορεύει το εκάστοτε πρωτόκολλο της κάθε πολιτείας. Με θερμομέτρησαν όπως και κάθε συμπαίκτη μου.
Θα αλλάξει ο τρόπος που θα ζούμε τις ζωές μου. Τουλάχιστον για το άμεσο μέλλον. Αν είναι περίεργο για μένα; Φυσικά. Ο ασίσταντ κόουτς βρισκόταν στη μπασκέτα μου και έπαιρνε το ριμπάουντ για να μου πασάρει φορώντας μάσκα και γάντια. Ήταν παράξενο.
Μόλις τέσσερις παίκτες επιτρεπόταν να βρίσκονται ταυτόχρονα στο γήπεδο κι διατηρούσαν απόσταση άνω των τριών μέτρων. Το υλικό ήταν χωρισμένο- νερά, μπάλες, πετσέτες- ώστε να μην χρησιμοποιήσει ο ένας του άλλου. Οι Καβς προμήθευσαν με υλικά (πλην παπουτσιών) τους παίκτες, ενώ δεν τους επιτράπηκε η πρόσβαση στις ντουζιέρες!
“Άλλαξα τα ρούχα μου και έκανα ντουζ στο σπίτι. Δεν ήταν… ευχάριστο για κάποιον που ιδρώνει τόσο πολύ”.
Σε κάθε περίπτωση, η αλλαγή ήταν αναζωογονητική για τον Λοβ, έστω κι αν θα γίνεται το πολύ τέσσερις φορές την εβδομάδα: “Νιώθω σαν οποιονδήποτε που ψάχνει μία διέξοδο προς την κανονικότητα ώστε να κάνει αυτό που αγαπά. Παίζω περίπου 25 χρόνια μπάσκετ κι ήταν το μεγαλύτερο διάστημα χωρίς να αγγίξω μπάλα. Πραγματικά το απόλαυσα το σημερινό.
Ήταν να μου έγινε ένεση ντοπαμίνης. Ήταν πραγματικά εμψυχωτικό και τονωτικό να κάνω κάτι που πλησιάζει στην κανονικότητα μας”.