Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Ήταν η έδρα των Πίστονς από το 1988, όταν εγκαινιάστηκε, μέχρι το 2017, τρία χρόνια πριν κατεδαφιστεί το 2020, η πόλη του Ντιτρόιτ πανηγύρισε σε αυτό την κατάκτηση τριών Πρωταθλημάτων το 1989 το 1990 και το 2004 κι όμως στο άκουσμα “The Palace of Auburn Hills” δεν είναι λίγοι όλοι όσοι φέρνουν στο νου μία τελείως διαφορετική ημερομηνία.
19 Νοεμβρίου 2004
Πίστονς και Πέισερς είχαν μπει στο παρκέ για να παίξουν μπάσκετ κι αντ’ αυτού έπαιξαν μπουνιές κι ό,τι άλλο περιλαμβάνει ένας καυγάς, ένας καυγάς άνευ προηγουμένου, που έχει μείνει στην ιστορία ως “The Malice at the Palace”.
Η χρονιά ήταν ακόμα στην αρχή, αλλά με το παιχνίδι να είναι το πρώτο τους μετά από τους Τελικούς της Ανατολής λίγους μήνες πριν (4-2 οι μετέπειτα Πρωταθλητές Πίστονς) έμοιαζε με λόγο αρκετό για να υπάρχουν προηγούμενα μεταξύ τους. Το σκληρό φάουλ του Ρον Αρτέστ -νυν Metta World Peace- στον Μπεν Ουάλας στα -45,9″ (82-97) ήταν η επιβεβαίωση, πριν ο τελευταίος τον απωθήσει με δύναμη και με τα δύο χέρια σαν γροθιές στο πρόσωπο. Οι ψυχραιμότεροι είχαν προσπαθήσει να τους χωρίσουν και για λίγα δευτερόλεπτα φαινόταν πως τα είχαν καταφέρει. Έστω αν ο Μπεν Ουάλας φαινόταν ασυγκράτητος, όσο ο Ρον Αρτέστ ήταν ξαπλωμένος στο τραπέζι της γραμματείας όλα ήταν υπό έλεγχο.
Στο παρκέ δηλαδή, γιατί κανείς δεν κοιτούσε στις εξέδρες…
Ένας φίλος των Πίστονς (Μάικ Γκριν) είχε την… έμπνευση να πετάξει προς το μέρος του ένα πλαστικό ποτήρι με Diet Coke και για κακή τύχη, δική του και πολλών άλλων, είχε βρει διάνα, στο στήθος του Ρον Αρτέστ. Η αντίδρασή του ήταν ακαριαία. Ντου στις εξέδρες κι αλίμονο σε όποιον βρισκόταν στο δρόμο του. Ο Μάικλ Ράιαν, ένας άλλος φίλος των Πίστονς, ήταν ο πιο άτυχος από όλους, αφού ο Ρον-Ρον ήταν σίγουρος πως αυτός είχε πετάξει το πλαστικό ποτήρι. Με τον συμπαίκτη του Στέφεν Τζάκσον να τον έχει ακολουθήσει στις εξέδρες, ο έλεγχος είχε ξεφύγει σε ένα πρωτόγνωρο σκηνικό για τη λίγκα κι όχι μόνο.
Άλλοι έτρεχαν να τους χωρίσουν, άλλοι να ρίξουν κι αυτοί τίποτα, από αντικείμενα μέχρι μπουνιές, ενώ ο κακός χαμός είχε συνεχιστεί και κατά την έξοδο των Ρον Αρτέστ, Στέφεν Τζάκσον και Τζερμέιν Ο’Νιλ.
Η συνέχεια είχε παιχτεί στο ποινολόγιο με 146 παιχνίδια τιμωρία για εννιά παίκτες (73+13 για το Ρον Αρτέστ, 30 για τον Στέφεν Τζάκσον, 15 για τον Τζερμέιν Ο’Νιλ κι ένα για τον Ρέτζι Μίλερ από πλευράς Πέισερς κι έξι για τον Μπεν Ουάλας, πέντε για τον Άντονι Τζόνσον κι από ένα για τον Τσόνσι Μπίλαπς, τον Ντέρικ Κόουλμαν και τον Έλντεν Κάμπελ από πλευράς Πίστονς) κι ο τελικός γύρος στα δικαστήρια, τόσο για τους ταραξίες παίκτες των δύο ομάδων όσο και για τους θερμόαιμους φίλους των Πίστονς στις εξέδρες, οι οποίοι εξακολουθούν να μην έχουν δικαίωμα εισόδου στα παιχνίδια της ομάδας.
Πώς θυμάται όλα αυτά ο Metta World Peace 16 χρόνια αργότερα; Όχι απλώς θα προτιμούσε να μη τα θυμάται, θα προτιμούσε να μην είχαν καν συμβεί.
“Θαυμάζω πραγματικά τους σημερινούς NBAers. Μερικές φορές εύχομαι να μπορούσα να γυρίσω το χρόνο 5″ πριν πηδήξω στις εξέδρες και να επιβραδύνω το χρόνο πέντε φορές, να ανέβω στο λεωφορείο και να πετάξω για την Ιντιάνα” έγραψε στον λογαριασμό του στο Twitter.
“Είναι πιο ικανοποιητικό να έχεις μία ολοκληρωμένη επαγγελματική καριέρα από ό,τι μία ανολοκλήρωτη”.
Photo credit: Getty Images