Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Η μητέρα των Γιάννη, Θανάση, Άλεξ και Κώστα Αντετοκούνμπο Βερόνικα έχει καταφέρει όλα αυτά τα χρόνια που η οικογένεια της λόγω του μπάσκετ έχει “τραβήξει” τα φώτα της δημοσιότητας να διατηρήσει μία πολύ ορθή στάση και να βοηθήσει ανθρώπους αλλά κυρίως να κρατήσει την οικογένεια της ενωμένη.
Η Βερόνικα Αντετοκούνμπο παραχώρησε μία σημαντική και μεγάλη συνέντευξη στο Vogue Greece την οποία αναδημοσίευσε η “Καθημερινή” και μίλησε για την οικογένεια της, την σχέση με τα παιδιά της τώρα αλλά και όταν αυτά ήταν μικρά, αλλά και για την ίδια και την επαφή της με το μπάσκετ.
Αναλυτικά τι είπε:
Για τον λόγο του Γιάννη όταν πήρε το βραβείο του MVP το 2019: “Ξέραμε ότι έπρεπε να προετοιμάσει έναν λόγο για την περίπτωση που κέρδιζε, αλλά δεν με ρώτησε τίποτα. Όταν ανακοινώθηκε το όνομά του, ανέβηκε πάνω, είπε όσα έβγαιναν από την καρδιά του και έβαλε τα κλάματα. Κλάψαμε και όλοι εμείς, όλη η οικογένειά του που ήμασταν εκεί“.
Για τα παιδιά της σε μικρή ηλικία: “Απ’ όταν ήταν ακόμα παιδιά, ήξερα πως όταν μεγαλώσουν θα καταφέρουν κάτι. Δεν γνώριζα αν θα ασχολούνταν με το μπάσκετ, με το ποδόσφαιρο ή με οτιδήποτε άλλο, αλλά έβλεπα το μέλλον στα μάτια τους και ήθελα να τους βοηθήσω να καταφέρουν ό,τι επιθυμούσαν. Δεν τους πίεσα ποτέ για κάτι. Πρέπει να βλέπεις τι θέλουν τα ίδια, δεν τους λες εσύ, γιατί, αν είναι δική τους απόφαση, τότε θα είναι ευτυχισμένα. Εγώ απλώς ήμουν και είμαι πάντα δίπλα τους για να τα βοηθάω”.
Για τη σχέση της μαζί τους και την παρουσία της στο γήπεδο: “Προσπαθώ να πηγαίνω σε όσους περισσότερους αγώνες τους μπορώ, ακόμα και στις προπονήσεις . Όταν βρίσκομαι στην Αμερική, δεν χάνω κανέναν αγώνα του Γιάννη. Κι εκείνος, μόλις μπει στο γήπεδο, θα κοιτάξει αν είμαι στη γνωστή μου θέση, θα με χαιρετήσει και θα ξέρει πως η μαμά του βρίσκεται εκεί για να τον χειροκροτήσει. Διαφορετικά, τους παρακολουθώ από την τηλεόραση, ακόμα κι αν παίζουν την ίδια ώρα και μέρα με διαφορετικές ομάδες. Θα στείλω πάντα σε όλα τα παιδιά μου μήνυμα πριν και μετά από κάθε παιχνίδι. Ξέρω ότι το πρώτο πράγμα που κάνει ο Γιάννης μετά από κάθε αγώνα είναι να κοιτάξει το κινητό του για να δει το μήνυμά μου.
Τους επαναλαμβάνω πόσο περήφανη είμαι γι’ αυτούς, τους ευχαριστώ για το παιχνίδι που έπαιξαν και τους λέω πόσο εκτιμώ την προσπάθειά τους, ειδικά αν ο αγώνας δεν έχει πάει καλά και ξέρω ότι θα είναι στενοχωρημένοι”.
Για τη ζωή τους και τους γιους της: “Το να είμαι μητέρα γι’ αυτά τα παιδιά είναι ό,τι αγαπώ περισσότερο στη ζωή μου. Να τα μεγαλώνω, να τα φροντίζω, να τα βοηθάω. Ο ρόλος της μητέρας, ειδικά αν εργάζεται, είναι δύσκολος. Πολλές φορές γύριζα σπίτι και ένιωθα αδύναμη και κουρασμένη, και έπρεπε να πλύνω εκείνη την ώρα τις κάλτσες τους που ήταν μούσκεμα από την προπόνηση, γιατί δεν είχαν άλλο ζευγάρι. Ήξερα ότι μου έλειπαν πολλά απ’ αυτά που ήθελα να τους προσφέρω. Αλλά δεν τους έδειχνα ποτέ την κούρασή μου, ήθελα να είμαι χαρούμενη, να τους δίνω αγάπη, γιατί τα παιδιά θυμούνται, συγκρατούν τα πάντα και δεν ήθελα να έχουν άσχημες μνήμες.
Τους μαγείρευα, τους τραγουδούσα, χορεύαμε, αγαπούσα το σπίτι μου. Ακόμα και μετά απ’ όσα περάσαμε, δεν σκέφτομαι τις δύσκολες στιγμές, αλλά πόσο χαρούμενοι ήμασταν. Δεν είναι ότι ξεχνώ, δεν είναι αυτή η δύναμή μου, αλλά η αγάπη και ο Θεός. Είμαι περισσότερο περήφανη για τα παιδιά μου, όχι για τις επαγγελματικές επιτυχίες τους, αλλά επειδή έχουν μάθει να αγαπούν ο ένας τον άλλο, να αγαπούν τους ανθρώπους, να τους σέβονται και να βοηθούν. Να δίνουν κι εκείνοι πίσω με τη σειρά τους”.
Για τον σχεδιασμό ίδρυσης οργανισμού ώστε να βοηθήσει ανθρώπους σε Ελλάδα & Νιγηρία: “Ό,τι κάνουμε το κάνουμε όλοι μαζί, ως οικογένεια. Προσφέρουμε ρούχα, φαγητό, χρήματα σε όσους έχουν ανάγκη. Και τώρα, με την πανδημία του κορωνοϊού, ήθελα να είμαι σίγουρη ότι οι άνθρωποι στη Νιγηρία θα είχαν φαγητό και φροντίδα και βοήθησα όσο μπορούσα.
Αλλά θα ήθελα να ασχοληθώ παραπάνω, να γνωρίσω περισσότερο κόσμο στην Ελλάδα, να αγγίξω τις καρδιές τους, να βοηθήσω μητέρες με παιδιά που δυσκολεύονται, να βοηθήσω τους άστεγους. Αυτό επιθυμεί η καρδιά μου, να δώσουμε ευκαιρίες σε όσους δεν τις έχουν. Και τα παιδιά μου το κάνουν μέσα από την AntetokounBros Academy, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να βρίσκεται το ταλέντο, αν δεν του δώσεις ευκαιρία να “ανθίσει”. Δεν είναι, όμως, μόνο θέμα ταλέντου. Θέλω να τους βλέπω να μοιράζουν απλόχερα στους συνανθρώπους τους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αφρική, την αγάπη που εισέπραξαν οι ίδιοι”.
Για το αν οι γιοι της ζητούν συμβουλές στην ανατροφή των παιδιών τους: “Μαζευόμαστε όσο πιο συχνά μπορούμε και εξακολουθώ και μαγειρεύω για όλους, τώρα και για τα εγγόνια μου. Το αγαπημένο φαγητό των παιδιών μου είναι το fufu, ένα παραδοσιακό νιγηριανό πιάτο, που τους το φτιάχνω απ’ όταν ήταν μικρά. Και τα εγγόνια μου θα έχουν την καλύτερη συμβουλή από τη γιαγιά τους, την ίδια που είχαν και τα δικά μου παιδιά: να αγαπούν και να σέβονται τους μεγαλύτερους και τους γονείς τους.
Υπάρχει μια παροιμία στη Νιγηρία που λέει: “Αν αγαπάς τον πατέρα σου, αν αγαπάς τη μητέρα σου, θα μακροημερεύσεις”. Ξέρω πως τα εγγόνια μου θα μεγαλώσουν και θα έχουν κι αυτά να δώσουν πολλή αγάπη, θα σέβονται και θα φροντίζουν τον κόσμο. Και θα είναι χαρούμενα. Δεν χρειάζεσαι κάτι παραπάνω για να είσαι χαρούμενος, εμείς ήμασταν και όταν δεν είχαμε τίποτα. Τα παιδιά μου ήταν τα μόνα μαύρα στο σχολείο τους στα Σεπόλια, αλλά δεν αντιμετώπισαν ποτέ ρατσισμό. Μαζευόμασταν τις Κυριακές γονείς και παιδιά από το σχολείο και όλοι μας αγαπούσαν. Έπαιζα κι εγώ μπάσκετ στα γηπεδάκια, παίζαμε όλοι μαζί και ποδόσφαιρο κι εγώ έκανα τον τερματοφύλακα”.
Για το αν έχει διακριθεί η ίδια σε κάποιο ματς: “Ναι, καμιά φορά, έχει πολλή πλάκα, γιατί ακόμα παίζουμε μπάσκετ και με προκαλούν να βάλω τρίποντα – και τα βάζω! Το μόνο που δεν έχω καταφέρει είναι να κάνω ένα κάρφωμα», απαντά γελώντας ακόμα πιο δυνατά. Το ποδόσφαιρο ήταν το αγαπημένο άθλημα του πατέρα της οικογένειας, αλλά και του Γιάννη, μέχρι να τον μυήσει στη μαγεία του μπάσκετ ο αδελφός του, ο Θανάσης, με τον οποίο παίζουν πλέον στην ίδια ομάδα στο NBA. Όταν ξεκίνησαν, μοιράζονταν το ίδιο ζευγάρι παπούτσια.
Τώρα ο Γιάννης έχει τη δική του σειρά αθλητικών παπουτσιών και ρούχων σε συνεργασία με τη Nike. Στο πρώτο μοντέλο της σειράς, μάλιστα, συμπεριέλαβε στο σχέδιο τα ονόματα όλων των μελών της οικογένειάς του, ενώ κάτω από τη σόλα αναγράφεται η φράση «I am my father’s legacy». «Πάντα ρωτάει τη γνώμη μου ο Γιάννης για τα σχέδια, αλλά ζητούν την άποψή μας και από την ομάδα της Nike. Μου αρέσει πολύ να βοηθάω και σε αυτό, ειδικά όταν είναι να διαλέξω χρώματα – ο αγαπημένος μου συνδυασμός είναι το άσπρο με το μαύρο”.
Για το προσωπικό της γούστο: “Μου αρέσει πολύ να ασχολούμαι με το μακιγιάζ, τα νύχια και τα μαλλιά μου, και τα φτιάχνω πάντα μόνη μου. Ακόμα και στην τελετή βράβευσης του Γιάννη ως MVP, μόνη μου επιμελήθηκα τα πάντα, το κόκκινο φόρεμα που έβαλα, το χτένισμα και το μακιγιάζ μου – έτσι έχω συνηθίσει. Πειραματίζομαι με το στιλ μου συχνά, δεν φοβάμαι την αλλαγή, παίρνω ρίσκα στη ζωή μου. Έτσι κι αλλιώς, πιστεύω πως ό,τι γίνεται είναι για καλό και για κάποιο σκοπό”.
Για τη σχέση της οικογένειας με την Νιγηρία: “Ο Γιάννης ταξίδεψε μόνο μία φορά στην Αφρική, στο Γιοχάνεσμπουργκ, αρκετά χρόνια πριν, για έναν φιλικό αγώνα μπάσκετ. Όλα τα παιδιά μου καταλαβαίνουν λίγο τις γλώσσες που μιλούσαμε εγώ και ο πατέρας τους. Τα δύο εγγόνια μου μαθαίνουν να μιλάνε ελληνικά και αγγλικά, οπότε εγώ μπορεί απλώς να τύχει να τους τραγουδήσω κάποιο παραδοσιακό αφρικανικό τραγούδι για νανούρισμα. Εξάλλου, πριν έρθουμε στην Ελλάδα, είχα κάνει φωνητικά σε έναν δίσκο που είχε κυκλοφορήσει στη Νιγηρία με τραγούδια του τόπου μου μαζί με λίγα κομμάτια στα αγγλικά”.