Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Ρασάρντ Λιούις έγραψε την δική του ιστορία στο ΝΒΑ. Ξεκίνησε από το #32 του Draft το 1998 χωρίς να πάει κολέγιο, με τους Σουπερσόνικς να τον κάνουν pick και να μένει μαζί τους μέχρι το 2007.
Αφού ακολούθησαν Μάτζικ (2007-10) και Ουίζαρντς (2010-12), ήρθε η σειρά για τον επίλογο με τους Χιτ (2012-14), με τον φόργουορντ να κατακτά και το πρωτάθλημα του 2013, πριν αποσυρθεί.
Δεν έμεινε μόνο αυτό από τον Λιούις. Μιλάμε για έναν από τους καλύτερους σουτέρ όλων των εποχών με 38,6% ποσοστό καριέρας, μαζί με 14,9 πόντους, 5,2 ριμπάουντ, 1,7 ασίστ και 1,1 μπλοκς σε 1.049 ματς.
Όντας ο πλέον… ειδικός, ο 42χρονος σήμερα Λιούις μίλησε στην COSMOTE TV για το σουτ του Γιάννη Αντετοκούνμπο, τονίζοντας πως ο back to back MVP πρέπει να επιμένει, ακόμα και όταν αστοχεί συνεχόμενα.
Ακόμα, μίλησε για τα πρώτα χρόνια της καριέρας του και την σκληρή δουλειά, θυμήθηκε τα χρόνια του στο Σιάτλ, ξεκαθαρίζοντας πως αξίζει να έχει μία ομάδα στο ΝΒΑ, όπως παλιά.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για το τι πρέπει να κάνει ο Γιάννης για να γίνει καλύτερος σουτέρ: ”Απλά να συνεχίσει να σουτάρει. Υπάρχουν παίκτες που όταν αστοχήσουν σε ένα σουτ δεν θέλουν να πάρουν το επόμενο και το σκέφτονται όλη την ώρα. Δεν επιτρέπεται αυτό. Πρέπει απλά να σουτάρεις και να συνεχίσεις. Εάν δεν μπει η μπάλα στο καλάθι δεν έγινε και τίποτα, σούταρε ξανά. Θεωρώ ότι είναι ένας καλός σουτέρ απλά πρέπει να έχει αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να βάλει τα σουτ. Τον έχω δει να ευστοχεί σε τρίποντα. Γνωρίζω ότι τα δυνατά του στοιχεία είναι να παίζει κοντά στο καλάθι, τα αθλητικά του προσόντα και το παιχνίδι πάνω από τη στεφάνι. Για να ανέβει επίπεδο θα πρέπει να σουτάρει περισσότερα τρίποντα χωρίς τύψεις. Ακόμα και αν αστοχήσει σε τέσσερα διαδοχικά τρίποντα θα πρέπει να σουτάρει ακόμα τέσσερα.
Είναι πνευματικό το θέμα πιστεύω. Όταν ένας παίκτης με τα δικά του αθλητικά προσόντα μπορεί να αμυνθεί να σκοράρει και να σουτάρει με τόση άνεση πιστεύω ότι είναι καθαρά πνευματικό το θέμα. Πρέπει να έχει μεγαλύτερη πίστη στον εαυτό του και να συνεχίσει τη δουλειά”.
Για το πώς γίνεσαι καλός παίκτης του ΝΒΑ αν δεν έχεις παίξει στο κολέγιο: ”Mε σκληρή δουλειά. Ιδιαίτερα όταν σε επιλέγουν στο ντραφτ από το γυμνάσιο ή το λύκειο. Όλοι οι παίκτες που αγωνίζονται στο ΝΒΑ είναι καλοί. Ακόμα και εκείνοι που δεν έχουν μεγάλο χρόνο συμμετοχής είναι ταλαντούχοι και καλοί παίκτες. Το κάνει ακόμα πιο δύσκολο ερχόμενος από το κολέγιο ή το γυμνάσιο, όπου μπορεί να είσαι ο καλύτερος παίκτης της πολιτείας ή ακόμα και ολόκληρης της χώρας. Όλοι είναι καλοί παίκτες. Η σκληρή δουλειά θα σε ανταμείψει. Αν δουλέψεις στην προπόνηση, το σώμα σου και εάν τρέφεσαι σωστά τότε μπορείς να πετύχεις.
Oι περισσότεροι δεν έχουν το ταλέντο του Κόμπι Μπράιαντ ή του Λεμπρόν Τζέιμς. Κάποιοι πρέπει να περάσουν περισσότερο χρόνο στο γήπεδο ,αλλά μόνο αυτό δεν φτάνει. Και ο Κόμπι και ο Λεμπρόν δούλεψαν πολύ. Η εργατικότητα και η αφοσίωση που είχα ήταν οι λόγοι για τους οποίους είχα μεγάλη καριέρα με δυο συμμετοχές σε All Star Game και ένα πρωτάθλημα. Δούλεψα στο γήπεδο και δεν μπορείς να έχεις μια επιτυχημένη καριέρα στο ΝΒΑ χωρίς να δουλέψεις στην ατομική βελτίωση”.
Για την rookie σεζόν του: ”Στην πρώτη μου σεζόν στο Σιάτλ δεν αγωνίστηκα σχεδόν καθόλου, έμαθα πολλά όμως και προπονήθηκα σκληρά με τους συμπαίκτες μου. Προσπάθησα όσο μπορούσα για να μάθω νέα πράγματα. Η δεύτερη μου χρόνια ήταν καλύτερη, πήρα μερικά λεπτά συμμετοχής, φτάσαμε και στα πλέι οφ όπου αποκλειστήκαμε από τους Γιούτα Τζαζ στον πρώτο γύρο. Ως νεαρός τότε έδειξα σημάδια ότι θα γίνω ένας καλός παίκτης στο μέλλον με προοπτικές. Πιστεύω πως οι Σόνικς είδα n αυτά τα στοιχεία γι’ αυτό με κράτησαν κοντά τους και επένδυσαν σε μένα. Είδαν τις προοπτικές. Όταν με έβλεπαν το καλοκαίρι να προπονούμαι σκληρά στο Σιάτλ με στόχο να βελτιώσω το παιχνίδι μου για να κατακτήσουμε το πρωτάθλημα, τότε πίστεψαν σε μένα. Θεωρώ ότι αυτό κάνει έναν αθλητή επιπέδου ΝΒΑ, η εργατικότητα και ο επαγγελματισμός”.
Για το αν νιώθει πρωτοπόρος σε ότι αφορά τα πολλά τρίποντα: ”Ναι. Αυτό ξεκίνησε πριν αρκετά χρόνια στο Σιάτλ.Ό τρόπος με τον οποίο παίζεται το παιχνίδι τώρα είναι ο ίδιος με εκείνον, όταν ήμουν νεαρός στο Σιάτλ με τον Ρέι Άλεν. Έπαιζα στο «4», πόσταρα αρκετά, μπορούσαμε να ανοίξουμε το γήπεδο και να σουτάρουμε πολλά τρίποντα παίζοντας σε γρήγορο ρυθμό. Δεν είμασταν μόνο εμείς όμως. Το ίδιο έκαναν και οι Φοίνιξ Σανς με τον Στιβ Νας και τον Αμάρε Στουνταμάιρ. Αυτές οι δυο ομάδες είχαν σχεδόν το ίδιο στυλ παιχνιδιού, με χαμηλά σχήματα, γρήγορο ρυθμό, προσπαθώντας να σκοράρουν όσους περισσότερους πόντους μπορούσαν. Όπως ο τρόπος που παίζεται το παιχνίδι σήμερα”.
Για το αν θα επιστρέψει το ΝΒΑ στο Σιάτλ: ”Οι φήμες λένε πως θα είναι η επόμενη πόλη με ομάδα στο ΝΒΑ. Δεν έχει αποφασιστεί ακόμα αν θα μετακομίσει κάποια ομάδα στο Σιάτλ ή αν θα δημιουργηθεί μια νέα. Γίνονται πολλές συζητήσεις με το ΝΒΑ, το Σιάτλ αξίζει να έχει μια ομάδα. Θεωρώ ότι είναι θέμα χρόνου να γίνει κάτι και όλοι περιμένουν τις εξελίξεις. Σίγουρα το Σιάτλ θα έχει ομάδα στο άμεσο μέλλον”.