Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Τι είναι το πρώτο πράγματα που σας έρχεται στο μυαλό στο όνομα του Μπλέικ Γκρίφιν; Ακριβώς. Και τι θα σκεφτόσασταν, αν σας λέγαμε πως δεν ισχύει πια; Γιατί ο Μπλέικ Γκρίφιν δεν είναι πια αυτός που ξέραμε.
Δεν έχει καρφώσει ούτε μία φορά την τρέχουσα χρονιά στο ΝΒΑ, ενώ το τελευταίο του κάρφωμα χρονολογείται στις 12 Δεκεμβρίου 2019.
Αν το θεωρείτε τυχαίο γεγονός, να προσθέσουμε πως αυτό το τελευταίο ήταν το τελευταίο από τα μόλις πέντε της τότε χρονιάς, έστω σε μόλις 18 παιχνίδια.
ΚΑΡΦΩΜΑΤΑ 2019-20
@ Χόρνετς 109-106 L 15/11/19
vs. Χοκς 128-103 W 22/11/19
vs. Χοκς 128-103 W 22/11/19
vs. Πέισερς 108-101 W 6/12/19
vs. Μάβερικς 111-122 L 12/12/19
Μία ματιά στη σχετική στατιστική του νικητή του Slam Dunk Contest το 2011 αρκεί για να ενισχύσει την άποψη πως δεν είναι τυχαίο γεγονός.
Ο 32χρονος πάουερ φόργουορντ καρφώνει όλο και λιγότερο σχεδόν ανά χρονιά. Τις πρώτες του τρεις χρονιές στο ΝΒΑ τα καρφώματα καταλάμβαναν σταθερά περισσότερο από το 30% των σουτ του, ενώ το 2013 το ποσοστό ήταν στο 35%. Το γεγονός πως ήταν πιο νέος ακόμα, συν την παρουσία του Κρις Πολ στους Κλίπερς (βλ. Lob City 2011-17), είχε αρκετά να κάνει με αυτό, αλλά όχι αποκλειστικά.
Η αναλογία καρφώματα/σουτ κι ο μέσος όρος καρφωμάτων ανά παιχνίδι είχαν πτωτική τάση ακόμη και με τον CP3 ως συμπαίκτη.
ΚΑΡΦΩΜΑΤΑ 2010-ΣΗΜΕΡΑ
2010-11: 214 σε 696 FG (30,7%) – (2,6 μ.ό. σε 82 παιχνίδια)
2011-12: 192 σε 561 FG (34,2%) – (2,9 μ.ό. σε 66 παιχνίδια)
2012-13: 202 σε 577 FG (35%) – (2,5 μ.ό. σε 80 παιχνίδια)
2013-14: 176 σε 718 FG (24,5%) – (2,2 μ.ό. σε 80 παιχνίδια)
2014-15: 84 σε 574 FG (14,6%) – (1,3 μ.ό. σε 67 παιχνίδια)
2015-16: 34 σε 301 FG (11,3%) – (1 μ.ό. σε 35 παιχνίδια)
2016-17: 68 σε 479 FG (14,2%) – (1,1 μ.ό. σε 61 παιχνίδια)
2017-18: 46 σε 436 FG (10,6%) – (0,8 μ.ό. σε 58 παιχνίδια)
2018-19: 37 σε 619 FG (6%) – (0,5 μ.ό. σε 75 παιχνίδια)
2019-20: 5 σε 88 FG (5,7%) – (0,3 μ.ό. σε 18 παιχνίδια)
2020-21: 0 σε 81 FG (0%) – (0 μ.ό. 20 παιχνίδια)
Τι άλλαξε ανά το χρόνο; Γράφοντας σχετικά τον Φεβρουάριο του 2015 (The Players’ Tribune), είχε τονίσει πως ήθελε το κάρφωμα να είναι μέρος του παιχνιδιού του κι όχι να το χαρακτηρίζει.
“Αν μου αρέσει να κάνω 1-2 καρφώματα στα παιχνίδια; Ναι. Το κάνω για τα παιδιά. Αλλά, ειλικρινά, δεν υπάρχει τίποτα πιο ικανοποιητικό από ένα jump shot” είχε πει χαρακτηριστικά με σημείο αναφοράς ένα (τυχερό) game-winning buzzer beater τρίποντο επί των Σανς (121-120) λίγους μήνες νωρίτερα (8/12/14).
“Από όταν ήρθα στη λίγκα, πολλοί μου λένε πως δε μπορώ να σουτάρω”.
“Είχατε δίκιο, haters. Μου δώσατε κίνητρο. Χρειαζόταν να δουλέψω το σουτ μου από μέση απόσταση”.
“Δουλεύω την τεχνική μου περισσότερο από τα τρία χρόνια. Όταν ο μυς σου έχει στη μνήμη έναν συγκεκριμένο τρόπο για το σουτ, χρειάζονται χρόνια για να αλλάξεις τον τρόπο πoυ η μπάλα φεύγει από το χέρι σου” είχε προσθέσει μεταξύ άλλων το άρθρο του.
Πριν περάσουν λίγοι ημέρες, ο εξάκις All-Star (2011-15, 2019) θα αποκάλυπτε ακόμη περισσότερα για την επιθυμία του να προσθέσει το τρίποντο στο παιχνίδι του (Orange County Register, Σεπτέμβριος 2016).
“Θέλω να γίνω κάποιος που σουτάρει με άνεση από το τρίποντο”.
“Για πολλούς από εμάς τους πάουερ φόργουορντς το δυνατό μας στοιχείο είναι το παιχνίδι στη ρακέτα ή η ευελιξία μας. Δείτε μερικούς από τους καλύτερους στη θέση όπως ο Άντονι Ντέιβις, ο ΛαΜάρκους Όλντριντζ κι ο Ντρέιμοντ Γκριν. Όλοι τους, και να σουτάρουν μπορούν, και να βάλουν τη μπάλα κάτω και να πάνε προς το καλάθι μπορούν. Δε νομίζω πως ο έρωτας με το τρίποντο είναι απαραίτητα καλή ιδέα, αλλά είναι τέλειο να σουτάρεις με αυτοπεποίθηση από το τρίποντο”.
Η αντιστρόφως ανάλογη εξέλιξη των καρφωμάτων και τριπόντων του ανά χρονιά είναι χαρακτηριστική.
ΚΑΡΦΩΜΑΤΑ vs. ΤΡΙΠΟΝΤΑ
214 2010-11 7/24 (29,2%)
192 2011-12 2/16 (12,5%)
202 2012-13 5/28 (17,9%)
176 2013-14 12/44 (27,3%)
84 2014-15 10/25 (40%)
34 2015-16 6/18 (33,3%)
68 2016-17 38/113 (33,6%)
46 2017-18 111/322 (34,5%)
37 2018-19 189/522 (36,2%)
5 2019-20 27/111 (24,3%)
0 2020-21 39/124 (31,5%)
Πώς φτάσαμε, όμως, στα μηδέν καρφώματα; Τα χρόνια προβλήματα και στα δύο γόνατα σίγουρα έχουν παίξει κι αυτά το ρόλο τους. Οι τραυματισμοί υπήρχαν από τα χρόνια του στο κολέγιο, κανείς δε μπορεί να ξεχάσει το κάταγμα στην αριστερή επιγονατίδα το 2009 (μετά από κάρφωμα!), το οποίο τον είχε κρατήσει εκτός δράσης καθ’ όλη τη χρονιά της επιλογής του στο #1 του Draft το 2009, ενώ από το 2015 και μετά οι περισσότερες από τις χρονιές του είχαν τουλάχιστον από ένα τραυματισμό, τραυματισμοί που έμελλε να τον κρατήσουν εκτός δράσης για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Τελευταίο παράδειγμα οι δύο χειρουργικές επεμβάσεις στο αριστερό γόνατο τον Απρίλιο του 2019 και τον Ιανουάριο του 2020.
Ακόμη κι έτσι, όμως, παρά τις πολλές χειρουργικές επεμβάσεις και παρά τη χαμένη εκρηκτικότητα εξαιτίας τους, ο νέος παίκτης των Νετς (Κλίπερς 2009-18, Πίστονς 2018-21) δεν καρφώνει από επιλογή και μόνο.
Ακόμη κι αν σηκωθεί πάνω από τη στεφάνη, θα αφήσει τη μπάλα με layup.
“Ένιωθα πως μόνο για τα καρφώματα μιλούσαν για εμένα. Έτσι κι εγώ τα άφησα σιγά-σιγά. Το λες και σχέση αγάπης-μίσους μαζί τους” (Sports Illustrated, Νοέμβριος 2017).
Παρόλα αυτά, όπως, είπε πως προσφάτως (NY Times, Ιανουάριος 2021)…
“Νομίζω πως ακόμα μπορώ να πηδήξω πάνω το καπό (σ.σ. ενός ΚΙΑ Optima). Αλλά δεν ξέρω πόσο πρόθυμος είμαι πια να το κάνω”.
Photo credit: Getty Images
Διαβάστε επίσης:
- Άντονι Ντέιβις: Στα 28 του έχει καταφέρει όσα δε μπόρεσαν άλλοι σε μία ζωή
- Team USA: Σχεδόν… άδικη (για τους υπόλοιπους) η προεπιλογή για Τόκιο!
- Πέντε παίκτες που δε θυμάσαι/δεν ήξερες πως έχουν παίξει στην Ελλάδα
- Πέντε Αμερικανοί (πρώην) NBAers που άρχισαν την καριέρα τους στην Ελλάδα των ’80s & ’90s