Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
“Την Κυριακή είναι η γιορτή της μητέρας”, του είπε ένας ρεπόρτερ κι ο back to back έκανε πως το ξέχασε πιάνοντας το κεφάλι του:
“Είναι η μέρα της μητέρας; Αλήθεια; Όχι πλάκα κάνω”, είπε γελώντας ο Γιάννης και συνέχισε χαμογελώντας: “Η Κυριακή είναι η μέρα που ταξιδεύουμε για το Σαν Αντόνιο, οπότε θα γιορτάσουμε την ημέρα με το σωστό τρόπο”.
“Η μητέρα μου βρίσκεται στην Ισπανία, αλλά θα προσπαθήσουμε να της κάνουμε την ημέρα ξεχωριστή. Θα της πάρουμε λουλούδια, ο μικρός αδελφός μου θα την βγάλει για φαγητό και θα πρέπει να δει τι θα κάνει για να κάνει ξεχωριστή την ημέρα”.
Ο Γιάννης δεν μπορεί να κάνει κάτι για τη μητέρα του εξ αποστάσεως πέρα των παραπάνω, αλλά θα πράξει τα δέοντα για τη σύντροφο του, Μαράια, μητέρα του γιου του, Λίαμ Τσαρλς:
“Είναι σημαντική ημέρα και για το άλλο μου μισό. Θα προσπαθήσουμε να χαρούμε το ρεπό που έχω αύριο. Ίσως της κάνω μασάζ ή κάτι. Να την βγάλω σε ρομαντικό δείπνο. Δεν τα κάνω αυτά, δεν είμαι ρομαντικός, αλλά θα το κάνω για αυτήν.
Ο Άλεξ έχει πίεση αλλά θα τα καταφέρει. Είναι σπουδαίος γιος. Είναι μεγάλη πίεση για εμένα επειδή πρέπει να βγάλω σε ραντεβού το άλλο μου μισό. Αυτή είναι πίεση. Όχι, πλάκα κάνω. Θα προσπαθήσουμε να κάνουμε την ημέρα της μητέρας μας και του άλλου μου μισού ξεχωριστή. Η μητέρα μου σημαίνει πολλά για εμένα, ενώ η Μαράια είναι σπουδαία μαμά στον Λίαμ, είναι απίστευτο και το αξίζει”.
“It’s Mother’s Day? Really?!?” pic.twitter.com/u4SCH3nDgW
Ο Γιάννης μίλησε και για τον Κόμπι Μπράιαντ:
«Ήμουν 13 ετών και βρισκόμουν στο υπόγειο όπου μέναμε. Νομίζω ότι μόλις είχαμε τελειώσει το σχολείο. Παίζαμε videogame και πάνω που κάναμε ζάπινγκ πέσαμε πάνω σε έναν αγώνα Λέικερς – Σέλτικς. Τότε λατρεύαμε το ποδόσφαιρο, γιατί αυτό έβλεπε ο πατέρας μας και είπαμε “ας δούμε το παιχνίδι”.
Θυμάμαι ότι ήταν ο Κόμπι εναντίον των Σέλτικς. Δεν ήξερα ποιος είναι, αλλά θυμάμαι ότι ήταν ο καλύτερος παίκτης των Λέικερς. Και για κάποιο λόγο, στη μνήμη μου, ο καλύτερος παίκτης της άλλης ομάδας ήταν ο Ρέι Άλεν. Κοιτώντας τώρα, ξέρω ότι οι Σέλτικς είχαν και τον Πολ Πιρς και τον Κέβιν Γκαρνέτ.
Αυτή ήταν η πρώτη μου ανάμνηση του Κόμπι, των Λέικερς, των Σέλτικς και του ΝΒΑ και ήταν η αγαπημένη μου στιγμή. Τους αντιπροσωπεύω».