Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
“With the [αριθμός επιλογής] in the [έτος] NBA Draft the [ομάδα] select [παίκτης]”. Οι διοικούντες το ΝΒΑ ανακοινώνουν τις επιλογές των ομάδων κι η καριέρα πολλών παικτών αρχίζει. Άλλοι ως lottery picks, άλλοι ως υπόλοιπες επιλογές πρώτου γύρου, άλλοι ως επιλογές δεύτερου γύρου και πάει λέγοντας.
Το Eurohoops παρουσιάζει δέκα παίκτες που επελέγησαν στον δεύτερο γύρο, αλλά δεν πτοήθηκαν κι εξελίχθηκαν σε Πρωταθλητές ως πρωταγωνιστές.
Honorable mentions: Μπιλ Σάρμαν (#17 το 1950), Χαλ Γκριρ (#13 το 1958), Ουίλις Ριντ (#8 το 1964), Νέιτ Άρτσιμπαλντ (#19 το 1970)
Με χρονολογική σειρά:
ΝΤΕΝΙΣ ΤΖΟΝΣΟΝ
Ο αείμνηστος “DJ” (1954-2007) ήταν επιλογή των ΣούπερΣονικς στο #29 το 1976 (μέχρι το #17 ο πρώτος γύρος) και κατέκτησε μαζί τους το Πρωτάθλημα το 1979 (1-4 επί των Μπούλετς). Είχε 20,9 πόντους, 6,1 ριμπάουντ και 4,1 μεταξύ άλλων στα τότε playoffs, στατιστική υπεραρκετή για να αναδειχθεί σε “MVP των Τελικών”. Δεν ήταν το μοναδικό Πρωτάθλημα στην καριέρα του. Επανέλαβε δις το επίτευγμα στους Σέλτικς το 1984 και το 1986 με 16,6 και 16,2 πόντους αντιστοίχως ανάμεσα σε ό,τι άλλο πολύτιμο έκανε στο παρκέ. Καθόλου τυχαίο το γεγονός πως ήταν All-Star σε όλες τις περιπτώσεις (1979, 1980, 1981, 1982, 1985). Εισήχθη μετά θάνατον στο “Hall of Fame” με την “Τάξη του 2010”.
ΜΟΡΙΣ ΤΣΙΚΣ
Ο Μορίς Τσικς κατέκτησε ένα -και καλό- Πρωτάθλημα στην καριέρα του κι ήταν με τη ομάδα η οποία τον είχε επιλέξει στο #36 το 1978 (μέχρι το #22 ο πρώτος γύρος) και στην οποία πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του. Όντας ήδη All-Star (1983, 1986, 1987, 1988), βοήθησε τους 76ers (1878-89) να προσθέσουν στη συλλογή τους το τρίτο τρόπαιο “Larry O’Brien” (1955, 1967, 1983) και το έκανε με πολύπλευρη συνεισφορά. Είχε 16,3 πόντους και 7 ασίστ μεταξύ άλλων από τον πρώτο γύρο των playoffs μέχρι το 4-0 επί των Λέικερς στους Τελικούς. Είναι μέλος του Hall of Fame με την “Τάξη του 2018”.
ΝΤΑΝΙ ΕΪΝΤΖ
Πολύ πριν κατακτήσει ένα Πρωτάθλημα (2008) ως πρόεδρος στους Σέλτικς, ο Ντάνι Έιντζ το είχε καταφέρει δις ως παίκτης τους, των οποίων ήταν κι επιλογή στο #31 το 1981 (μέχρι το #23 ο πρώτος γύρος). Την πρώτη φορά, το 1984 (4-3 επί των Λέικερς), ο ρόλος του δεν ήταν μεγάλος ακόμα (4,8π. στα playoffs), κάτι που δεν ίσχυε σε καμία περίπτωση τη δεύτερη, το 1986, όταν έκανε τα πάντα (15,6π., 4,2ρ., 5,2ασ., 2,3κλ.) μέχρι το 4-2 επί των Ρόκετς στους Τελικούς. Τι κι αν ήταν All-Star μόλις μία φορά (1988).
ΝΤΕΝΙΣ ΡΟΝΤΜΑΝ
Είχε χρειαστεί να ακούσει 26 ονόματα μέχρι το δικό του στο #27 το 1986 (μέχρι το #24 ο πρώτος γύρος), αλλά άξιζε την αναμονή. Και για τον ίδιο τον “Dennis the Menace”, και για τις ομάδες του, κυρίως τους Πίστονς (1989, 1990) και τους Μπουλς (1996, 1997, 1998), στους οποίους στέφθηκε Πρωταθλητής. Οι αντίπαλοι των “Bad Boys” και της δυναστείας των Μπουλς προσυπογράφουν για τις αμυντικές του ικανότητες (“Αμυντικός της Χρονιάς” το 1990 & 1991). Στις χρονιές τίτλου είχε από 8,4 μέχρι 13,7 ριμπάουντ στα playoffs, ενώ ήταν κι All-Star τη μία εξ αυτών (1990, 1992). Είναι και Hall of Famer από το 2011.
ΣΤΙΒ ΚΕΡ
Ο Στιβ Κερ δε χρειάζεται συστάσεις ως προπονητής (βλ. Πρωταθλητής στους Ουόριορς το 2015, 2017, 2018), δε τις χρειαζόταν ούτε στα χρόνια τους ως παίκτης με αφετηρία το #50 από τους Σανς το 1988 (μέχρι το #25 ο πρώτος γύρος, μέχρι το #50 ο δεύτερος). Και μπορεί να μην είχε τη στατιστική να το υποστηρίξει (6π. καριέρας στην κανονική περίοδο, 4,3π. στα playoffs αντιστοίχως), εξ’ ού και το γεγονός πως δεν έγινε ποτέ All-Star, είχε, όμως, τα μεγάλα σουτ κι έφταναν και περίσσευαν για να κατακτήσει όχι ένα, ούτε δύο, αλλά πέντε Πρωταθλήματα (Μπουλς 1996, 1997, 1998 και Σπερς 1999, 2003). Δικό του το τρίποντο νίκης και τίτλου στο Game 6 το 1997 (4-2 επί των Τζαζ), δικά του τα τρίποντα (4) της ολικής επαναφοράς στο Game 6 της τελικής σειράς στη Δύση το 2003 με τα “Σπιρούνια” κόντρα στους Μάβερικς (4-2).
ΤΟΝΙ ΚΟΥΚΟΤΣ
Ο Τόνι Κούκοτς είχε ήδη γράψει τη δική του ιστορία στο ευρωπαϊκό μπάσκετ πριν περάσει τον Ατλαντικό κι οι Μπουλς ήξεραν καλά τι επιπέδου παίκτη έπαιρναν το 1993 χάριν στην επιλογή του(ς) στο #29 το 1990 (μέχρι #27 ο πρώτος γύρος). Δεν υπάρχει καλύτερη απόδειξη από τη συνεισφορά του στο (δεύτερο) three-peat (1996, 1997, 1998) της ομάδας. “Έκτος Παίκτης της Χρονιάς” το 1996, 13,1 πόντους 3,9 ριμπάουντ και 2,9 ασίστ μεταξύ άλλων στα playoffs στο τέλος της δυναστείας των Μπουλς το 1998.
ΣΤΕΦΕΝ ΤΖΑΚΣΟΝ
Με 15,1 πόντους καριέρας στην κανονική περίοδο και 13,9 στα playoffs αντιστοίχως ο “Captain Jack” μόνο άσχημα δεν τα πήγε ως #42 από τους Σανς το 1997 (μέχρι #28 ο πρώτος γύρος). Κι ας μην έγινε ποτέ All-Star. Το 2003 παραμένει η καλύτερη χρονιά στην καριέρα του, όχι από πλευράς αριθμών, αλλά επιτευγμάτων. Λογικό, αφού τότε κατέκτησε το μοναδικό Πρωτάθλημα σε 14 χρονιές στο ΝΒΑ. Με 12,8 πόντους, 4,1 ριμπάουντ και 2,7 ασίστ μεταξύ άλλων μέχρι το 4-2 επί των Νετς προφανώς κι είχε εξέχοντα ρόλο.
ΜΑΝΟΥ ΤΖΙΝΟΜΠΙΛΙ
“With the 57th selection in the 1999 NBA Draft the San Antonio Spurs select Εμάνιουελ Τζινομπίλι from Argentina”. Έτσι τον είχε προσφωνήσει ο τότε εκτελεστικός αντιπρόεδρος του ΝΒΑ, Ρον Θορν, κάτι που ανακάλεσε με χιούμορ κι ο Τιμ Ντάνκαν στην τελετή απόσυρσης της φανέλας του (#20) από τους Σπερς το 2019. Στο ενδιάμεσο άπαντες έμαθαν και το παραπάνω να προφέρουν σωστά το όνομά του. Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς για τον τετράκις Πρωταθλητή (2003, 2005, 2007, 2014), ο οποίος είχε συνεισφορά από την πρώτη (9,4π., 3,8ρ., 2,9ασ. μεταξύ άλλων στα playoffs το 2003) μέχρι την τελευταία κατάκτηση του Πρωταθλήματος (14,3π., 3,3ρ., 4,1ασ. μεταξύ άλλων στα playoffs το 2014).
ΜΑΡΚ ΓΚΑΣΟΛ
Ο αδερφός του, Πάου, ήδη έκανε πραγματάκια, όταν ο ίδιος επελέγη από τους Λέικερς (!) στο #48 το 2007 (μέχρι το #30 ο πρώτος γύρος). Κι όπως περίμενε να έρθει η σειρά του να παίξει και να πρωταγωνιστήσει στο ΝΒΑ (All-Star το 2012, 2015, 2017), έτσι ακριβώς περίμενε να έρθει κι η σειρά του να στεφθεί Πρωταθλητής. Παρότι 34 στα 35 ηλικιακά, ήταν από τους παίκτες-κλειδιά των Ράπτορς μέχρι την ιστορική κατάκτηση του τροπαίου “Larry O’Brien” πέρυσι (2019). Αν και μονοψήφιος για πρώτη φορά στην καριέρα του στα playoffs, είχε 9,4 πόντους, 6,4 ριμπάουντ και 3 ασίστ μέχρι το 4-2 επί των Ουόριορς.
ΝΤΡΕΪΜΟΝΤ ΓΚΡΙΝ
Πιστέψτε το ή όχι, ο Ντρέιμοντ Γκριν ήταν #35 από τους Ουόριορς το 2012 (μέχρι το #30 ο πρώτος γύρος). Πιστέψτε ή όχι (2η φορά), θυμάται ακόμα τους παίκτες από το #1 μέχρι το #34. Υπάρχει και σε video (από το 2016). Με τρία Πρωταθλήματα (2015, 2017, 2018) και με εξέχοντα ρόλο κι ανάλογη συνεισφορά σε όλα (κοντά στο triple-double στα playoffs το 2018 με 10,8π., 10,6ρ., 8,1ασ. μεταξύ άλλων) είναι προφανές πως γελάει καλύτερα όποιος γελάει τελευταίος. Ήταν All-Star στα δύο εξ αυτών (2016, 2017, 2018) κι “Αμυντικός της Χρονιάς” στο ένα (2017).