Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
“Δεν το έχω πει σε κανέναν. Στην τελευταία μου χρονιά στο Τορόντο (2018) ο πατέρας μου αρρώστησε λίγο πριν τα Χριστούγεννα και έκτοτε ήταν μέσα-έξω στα νοσοκομεία για τρία χρόνια” εξομολογείται ο συν άσος και αναμορφωτής των Μπουλς, συνεχίζοντας:
“Για τρία χρόνια πετούσα από οπουδήποτε στο Λος Άντζελες. Μπορεί να ταξίδευα από τη Βοστώνη στο Λ.Α και μετά πίσω στο Τορόντο μόνος μου μετά τους αγώνες. Και έκανα το ίδιο και όταν έπαιζα στους Σπερς. Κανείς όμως δεν το ήξερε. Το έκανα αμέτρητες φορές. Μπορεί να ταξίδευα ακόμα και την ημέρα του αγώνα για να τον δω όταν ήμουν στο Σαν Αντόνιο. Το έκανα πολλές φορές και δεν το είπα σε κανέναν.
Ήταν πιθανότατα από τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής μου. Έζησα τόσες πολλές ώρες που απλώς ήμουν μόνος μου στο αεροπλάνο και σκεφτόμουν ότι το μοναδικό άτομο που φοβήθηκα ποτέ στη ζωή μου περνούσε κάτι τέτοιο και μετά έπρεπε να παίξω μπροστά σε χιλιάδες κόσμο.
Ήταν από τα πιο δύσκολα πράγματα που έχω αντιμετωπίσει επειδή δεν ήθελα να αποπροσανατολίσω τους συμπαίκτες μου. Ήθελα να το περάσω μόνος μου και δεν ήθελα κανένας να με λυπηθεί, αλλά και να μη ρίξω βάρος στην οικογένειά μου και τους συμπαίκτες μου. Ήταν δύσκολο”.
Καταλήγοντας ο ΝτεΡόζαν σημείωσε:
“Ακόμα κι όταν έχασα τον πατέρα μου ήμουν σε ένα ξενοδοχείο στην Σάρλοτ, έφυγα, πήγα να τον δω, επέστρεψα πίσω και μετά ξαναπήγα σπίτι μου για να πάω στην κηδεία του. Όλα αυτά τα συναισθήματα έκαναν άσχημη την κατάσταση, ειδικά εκείνες τις ώρες που καθόμουν μόνος μου στο αεροπλάνο, γιατί σκεφτόμουν πώς θα παίξω. Οι συμπαίκτες μου ήξεραν τι περνάω και με στήριξαν, για αυτό ήθελα να είμαι μαζί τους και να τους βοηθάω. Αυτή ήταν η κατάστασή μου για τρία χρόνια”.