Της Eurohoops team / info@eurohoops.net
Ο Ντίνο Ράτζα γύρισε το χρόνο πίσω για λογαριασμό του walla sports και μίλησε για την σπουδαία του καριέρα, η οποία είχε πολλούς τίτλους, μεγάλες στιγμές, αλλά και αρκετά… κύματα.
Ο θρύλος της Κροατίας μίλησε για την Γιουγκοπλάστικα, την Εθνική Γιουγκοσλαβίας, τον Ντράζεν Πέτροβιτς και πολλά ακόμα, όπως τον πιο δύσκολο αντίπαλο που αντιμετώπισε, τον προπονητή που θα ήθελε να είχε, αλλά και τον λόγο για τον οποίο δεν θα έκανε… χωριό με τον κόουτς Ομπράντοβιτς.
Ο τεράστιος Κροάτης, αρχικά μίλησε για την Γιουγκοπλάστικα και τον πρώτο του ευρωπαϊκό τίτλο, ο οποίος ήταν απέναντι στη Μακάμπι: “Δεν καταλάβαμε καν πώς φτάσαμε στο Final Four και είχαμε μηδενικές προσδοκίες. Είχαμε μια νεανική ομάδα, χωρίς ξένους, ενώ η Μακάμπι είχε τέσσερις Αμερικανούς και η Μπαρτσελόνα τρεις, ενώ και οι δύο είχαν αρκετούς παίκτες της εθνικής ομάδας. Ως νέος παίκτης έχεις ένα πλεονέκτημα, ανεβαίνεις για να παίξεις χωρίς φόβο και χωρίς πίεση και αυτό λειτούργησε υπέρ μας. Πριν τον τελικό, ο κόουτς Μάλκοβιτς μας είπε ότι πρέπει να παίξουμε προσεκτικά στα πρώτα λεπτά και να παραμείνουμε δυνατοί, για να μην αφήσουμε τη Μακάμπι να ξεφύγει. Αν το καταφέρουμε, εξήγησε, η πίεση θα είναι σε εκείνους. Όλοι στο γήπεδο, συμπεριλαμβανομένων και ημών, απλώς περίμεναν να δουν πότε θα πατήσει γκάζι η Μακάμπι. Τελικά εμείς ήμασταν αυτοί που το κάναμε. Κάναμε μια ωραία εμφάνιση στα τελευταία λεπτά, τρέξαμε και κερδίσαμε το κύπελλο. Πριν από αυτό, νικήσαμε την Παρτιζάν και την Τσιμπόνα στο δρόμο για να κερδίσουμε το πρωτάθλημα Γιουγκοσλαβίας, αλλά η νίκη επί της Μακάμπι ήταν η πιο εκπληκτική , έτσι έμεινε χαραγμένο στη μνήμη μου”.
Ευρωλίγκα: Ο σπουδαίος Ντίνο Ράτζα στους 101 μεγαλύτερους παίκτες
Μετά τους δύο τίτλους με την Γιουγκοπλάστικα, ο Ράτζα μετακόμισε στη Ρόμα και έτσι απουσίασε από τη Τρίτη σερί Ευρωλίγκα. Παρόλα αυτά, η διαφορά στα οικονομικά ήταν τόσο χαώδης, που ο Κροάτης δεν μετάνιωσε για την επιλογή του. “Όχι, δεν μετανιώνω που έφυγα. Στο Σπλιτ παίζαμε σχεδόν δωρεάν, ο μισθός μου ήταν ένα ποσό που έφτανε τα 500 ευρώ. Η Ρόμα μου πρόσφερε… σακιά με λεφτά. Ο μηνιαίος μισθός μου στην Ιταλία ήταν 100 φορές υψηλότερος από τον ετήσιο μισθό μου στη Γιουγκοπλάστικα”.
Για την εμπειρία του από τους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης το 1992, όπου και αντιμετώπισε την Dream Team, ο Ντίνο Ράτζα είπε: “Ήταν συναρπαστικό. Είστε μέρος μιας νέας χώρας και έχετε μια δέσμευση που ξεπερνά πολύ τα όρια του αθλητισμού. Οι άνθρωποι σας βρίσκονται σε πόλεμο και αισθάνεστε ότι όλη η χώρα είναι στους ώμους σας. Και τι μπορούμε να κάνουμε;”
Ράτζα: “Ξερνάω κάθε φορά που συγκρίνουν τον Τζόρνταν με τον ΛεΜπρον”
Ο πόλεμος της Γιουγκοσλαβίας έκανε περίπλοκες τις σχέσεις Κροατών και Σέρβων, όμως ο Ράτζα το είδε κάπως διαφορετικά τότε. “Ήμασταν νέα παιδιά και στο μυαλό μας ήταν μόνο ο αθλητισμός. Όταν όλα κατέρρευσαν και χάλασαν, αρχίζεις να κάνεις σκέψεις. Τόσο άσχημα πράγματα συνέβησαν γύρω μας, αλλά μετά σταμάτησα και είπα στον εαυτό μου: Ο Βλάντε (Ντίβατς) έκανε κάτι κακό σε εμένα ή σε κάποιον άλλο; Όχι. Αυτό σημαίνει πως δεν θα μείνουμε φίλοι; Και έτσι καταφέραμε να διατηρήσουμε τη μεταξύ μας σχέση, μέχρι σήμερα.”
Ακόμα και σήμερα ο Ντίνο Ράτζα δακρύζει όταν αναφέρεται στον Ντράζεν Πέτροβιτς. Έτσι, όταν μίλησε για τον φίλο και συμπαίκτη του, ο Κροάτης γίγαντας τα… χρειάστηκε! “Ήμασταν μαζί στην ομάδα, παίξαμε στα προκριματικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος στο Βερολίνο και υποτίθεται ότι θα βρισκόμασταν για περαιτέρω προπόνηση στο Ζάγκρεμπ. Στις δύο το πρωί είχα ένα τηλέφωνο. Ο Περάσοβιτς είπε στη μητέρα μου τι είχε συμβεί και με πήρε τηλέφωνο και με ενημέρωσε. Ήταν μια από τις πιο φρικτές στιγμές της ζωής μου. Τηλεφώνησα στον Μίρκο Νοβοσέλ, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι ήταν αλήθεια Στην αρχή σκέφτηκα ότι μπορεί απλώς να τραυματίστηκε, αλλά συνέβη το χειρότερο.
Ήταν απαίσιο, απλά απαίσιο. Για εβδομάδες το σκεφτόμουν. Στην πρώτη προπόνηση σταθήκαμε στο γήπεδο και απλά κλάψαμε. Δεν μπορούσαμε να παίξουμε καθόλου. Ήταν ένας από τους καλύτερους φίλους μου. Μιλούσαμε σχεδόν κάθε μέρα, ήμασταν πολύ κοντά. Πέρασαν πολλά χρόνια, αλλά ακόμα τον σκέφτομαι πολύ. Είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες που έχω δει ποτέ, και επίσης με βοήθησε πολύ ως παίκτη. Ο τρόπος σκέψης του ήταν τόσο μοναδικός. Στην προπόνηση, όταν κάποιος έκανε λάθος, ο Ντράζεν ήταν ο πρώτος που εκνευριζόταν και φώναζε, ακόμη και πριν από τον προπονητή”.
Ράτζα για Ντράζεν: “Είχε την ίδια νοοτροπία με τον Τζόρνταν”
Στο ΝΒΑ δεν μέτρησαν πραγματικά την επιτυχία του στην Ευρώπη, κάτι που ενόχλησε τον Ντίνο Ράτζα: “Καθόλου. Μου φέρθηκαν σαν τον Ρούκι. Με ανάγκασαν να κουβαλάω τις τσάντες για όλη την ομάδα. Δεν ήταν εύκολο, αλλά δεν το άφησα να με επηρεάσει και σε αρκετά πρώιμο στάδιο καθιερώθηκα μου και βρήκα άλλους παίκτες να κουβαλάνε τις τσάντες στη θέση μου… Σήμερα, το ευρωπαϊκό μπάσκετ έχει ήδη τον σεβασμό που του αξίζει από τους Αμερικανούς”.
Τέλος, ο Ντίνο Ράτζα απάντησε σε μερικές γρήγορες ερωτήσεις, με τις απαντήσεις του να έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον!
Για το σε ποια ομάδα του σήμερα θα ήθελε να παίξει: “Θα ήθελα να παίξω στην Ισπανία και να μάθω την τοπική γλώσσα. Ίσως στη Μπαρτσελόνα. Θα τα πήγαινα καλά με τις κραυγές του Σάρας, γιατί σκεφτόμαστε παρόμοια.”
Για τον παίκτη που δυσκολεύτηκε περισσότερο να μαρκάρει: “Καρλ Μαλόουν και Σακίλ Ο’Νιλ”.
Για το ποιος ήταν μεγαλύτερος, ο Πέτροβιτς ή ο Κούκοτς: “Ο Τόνι ήταν πιο ολοκληρωμένος παίκτης”.
Για τον καλύτερο προπονητή που είχε: “Αν πρέπει να διαλέξω έναν, τότε τον Μάλκοβιτς, αλλά δεν θα ήταν δίκαιο για προπονητές όπως ο Σβέτισλαβ Πέσιτς και ο Ντούσαν Ίβκοβιτς”.
Για τον προπονητής με τον οποίο θα ήθελε να συνεργαστεί, αλλά δεν τα κατάφερε: “Μου αρέσουν οι σκληροί προπονητές. Ξέρεις τι, θα διαλέξω τον Γκρεγκ Πόποβιτς. Μακάρι να μπορούσα να είχα παίξει για αυτόν. Ήταν – κατά κάποιο τρόπο – ένα απωθημένο μου”.
Ράτζα: “Θα ήθελα να έχω παίξει με Σπανούλη, βιαστικές επιλογές o Χεζόνια”
Για τον Ζέλικο Ομπέρντοβιτς: “Στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1988 ήμασταν συγκάτοικοι, και ακόμη και τότε ήξερα ότι θα ήταν μεγάλος προπονητής. Λόγω του τρόπου που μιλούσε, σκεφτόταν και ενεργούσε, δεν είχα καμία αμφιβολία πού θα πήγαινε”.
Για τον λόγο που δεν έγινε προπονητής: “Επειδή δεν θα τα πήγαινα ποτέ καλά με παίκτες σαν εμένα”.