Tου Βαγγέλη Παπαδημητρίου/ info@eurohoops.net
Ο Ντέιμιαν Λίλαρντ είναι ένας από τους τελευταίους των ”ρομαντικών” στο ΝΒΑ. Ίσως ο τελευταίος.
Από το 2012 μέχρι και σήμερα, είναι το πρόσωπο και ο ηγέτης των Μπλέιζερς. Όσο κι αν ανήκει στο top επίπεδο και οι σειρήνες ηχούν στα αυτιά του, αυτός είναι εκεί για την πόλη που σέβεται και αγαπάει.
”Νομίζετε πως ξέρετε πιο βαθύ είναι το δέσιμό μου μαζί τους, αλλά στην πραγματικότητα δεν έχετε ιδέα. Όταν λέω πως δε θα αφήσω ποτέ, μα ποτέ, την πόλη του Πόρτλαντ, το εννοώ. Όταν λέω πως δε θα αφήσω ποτέ, μα ποτέ, την ομάδα, το εννοώ”
Αυτά είχε πει το 2019 στο ”The Players’ Τribune”.
Είτε το πιστεύει είτε απλά έχει… βολευτεί, ο Λίλαρντ είναι ήδη στα 33 (15/7/90) του και ουσιαστικά δεν έχει καταφέρει κάτι ανάλογο του ταλέντου του.
Μία παρουσία στη Καλύτερη Πεντάδα της χρονιάς (2018) και επτά συμμετοχές στο All-Star Game δεν αντικατοπτρίζουν σε κανένα σημείο το τι εστί ”Ντέιμιαν Λίλαρντ” στο σημερινό ΝΒΑ.
Ο MVP της ”φούσκας” του Ορλάντο είναι ο μοναδικός μαζί με τον Ουίλτ Τσάμπερλεϊν που έχει σκοράρει τρεις φορές μέσα σε μία σεζόν 60+ πόντους σε έναν αγώνα.
Συνολικά, έχει 15 ”50άρες” με αποκορύφωμα τους 71 που σκόραρε στις 28/2/23 κόντρα στους Ρόκετς, στη νίκη της ομάδας του με 131-114.
Βάλτε στην εξίσωση και τους 2,2 πόντους-4,8 ριμπάουντ-7,3 ασίστ που είχε φέτος με 58 ματς και θα καταλάβετε το αντίκτυπο του αστέρα αυτού σε μία ομάδα, που μάλλον δεν έχει ”χτιστεί” για να πρωταγωνιστεί.
Τι εννοούμε;
Από το 2015 και έπειτα, ο Λίλαρντ δεν είχε δίπλα του στους Μπλέιζερς κανένα MVP, All-Star, μέλος Καλύτερης Πεντάδας, Αμυντικό της χρονιάς, Έκτο Παίκτη, Rookie της χρονιάς, μέλος της Καλύτερης Rookie Πεντάδας, ενώ και στο πάγκο δεν έχει βρεθεί Προπονητής της Χρονιάς.
Ποτέ, όμως, δεν έχει παραπονεθεί για την σύγχρονη τάση που υπάρχει και ”απαιτεί” συνύπαρξη 2-3 αστέρων στην ίδια ομάδα.
Δεν έμαθε να παίζει έτσι, γιατί πολύ απλά ”η αφοσίωση είναι πάνω απ’ όλα”, όπως είχε πει και ο ίδιος.
Όμως, η στιγμή που ζήτησε ανταλλαγή, έφτασε. Μόνη απαίτησή του να γίνει trade στους Χιτ. Μόνο εκεί θέλει να παίξει.
Και αυτό, γιατί οι Μπλέιζερς δεν έκαναν πράξη την επιθυμία του.
Ό,τι κι αν γίνει, όμως, εκείνος θα προσπαθεί μέχρι να έρθει η δική του ώρα. Μέχρι να έρθει η ”Dame Time”.
Το μόνο που ζητάει είναι να σέβονται όλοι το όνομά του. Αυτό το έχει κερδίσει και κανείς δεν μπορεί να του το αφαιρέσει.
Αν κερδίσει κάτι άλλο μέχρι να αποσυρθεί; Άγνωστο. Αλλά και γι’ αυτό έχει την απάντηση. Διαφορετική, όπως κι εκείνος…
”Ε, λοιπόν, θα το κάνω εγώ. Θα το επωμιστώ. Ή θα κερδίσω ένα δαχτυλίδι για αυτή την πόλη ή θα χάσω προσπαθώντας…”
Μένει να δούμε αν θα τηρήσει την υπόσχεσή του.