Της Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Ο Κόμπι Μπράιαντ είναι από τους παίκτες που εύκολα… μισείς αλλά και δεν μπορείς να μην τον σεβαστείς.
Διαβάστε την επιστολή ενός φίλου των Σέλτικς στον “Black Mamba”, μετά τη γνωστοποίηση ότι αποσύρεται από την ενεργό δράση στο τέλος της σεζόν.
“Προς τον Κόμπι Μπράιαντ.
Σε μισώ. Πώς μπορείς να με κατηγορήσεις; Ως φίλος των Σέλτικς ήμουν εναντίον σου για δύο δεκαετίες. Χάρηκα με τον πόνο σου όταν οι Σέλτικς μου σε νίκησαν στους τελικούς του 2008. Ο Πολ Πιρς το άξιζε πολύ περισσότερο απ’ ότι εσύ. Εσύ είχες ήδη τρία δαχτυλίδια εκείνη τη στιγμή. Αλλά αυτά τα τρία δεν ήταν αρκετά για εσένα. Πήρες την εκδίκησή σου και το πέμπτο σου δαχτυλίδι το 2010, ενώ ξερίζωνες την καρδιά μου κατά τη διάρκεια της διαδικασίας. Ελπίζω να ξέρεις ακόμα πόσο τυχερός ήσουν που ο Κέντρικ Πέρκινς ήταν εκτός στο 7ο παιχνίδι. Διάβασα το γράμμα σου στο ”The Players Tribune” και σοκαρίστηκα. Όχι επειδή ανακοίνωσες την απόσυρσή σου από την ενεργό δράση. Αυτό το ξέραμε ήδη. Σοκαρίστηκα από τον τρόπο που με έκανε το γράμμα σου να νιώσω.
Στο μυαλό μου, πάντα έβαζα εσένα και τον Ντέρεκ Τζίτερ μαζί. Είστε οι παίκτες, που εμείς οι οπαδοί των Σέλτικς, μισούμε πολύ, αλλά δεν μπορούμε να μην σεβόμαστε. Έχετε παίξει το παιχνίδι με τον σωστό τρόπο: με πάθος, με περηφάνια και με επαγγελματισμό. Ήσασταν οι πραγματικοί μαθητές του παιχνιδιού που έψαξαν για την τελειότητα δουλεύοντας πιο σκληρά από κάθε άλλον. Γίνατε πραγματικά είδωλα για την εποχή σας, ο καθένας στον χώρο του. Αποδεχθήκατε κάθε πρόκληση. Τα δώσατε όλα. Βάλατε τα σώματά σας σε κίνδυνο. Ξέρατε πώς να νικήσετε. Δείξατε σεβασμό στο σπορ σας και στην αντιπαλότητα με την Βοστόνη. Στις 30 Δεκεμβρίου θα παίξεις για τελευταία φορά στη Βοστόνη. Αυτή είναι η τελευταία φορά για εμάς, τους οπαδούς των Σέλτικς, ώστε να ωθήσουμε στη νίκη την ομάδα μας απέναντι στον πιο κυρίαρχο παίκτη που έχει γράψει ποτέ ιστορία στους Σέλτικς και τους Λέικερς.
Καθώς φεύγεις, φεύγει και ό,τι έχει μείνει από την αντιπαλότητα που κάποτε κυριαρχούσε στο ΝΒΑ. Ίσως κάποια μέρα να αναζωπυρωθεί με νέα πρόσωπα. Ίσως όχι. Οπότε, όταν έρθεις στο Garden τον επόμενο μήνα, ελπίζω το κοινό να σε περάσει από κόλαση! Ελπίζω να σε ενοχλούν και να σε αποδοκιμάζουν πιο έντονα απ’ ότι έκαναν στα ματς που κρινόταν το πρωτάθλημα. Εύχομαι να χάσεις κάθε βολή. Εύχομαι να μην ξεχάσεις ποτέ πως είναι να είσαι περιτριγυρισμένος από 17.000 οπαδούς που φωνάζουν, που έχουν πράσινο αίμα και θα έδιναν τα πάντα για να σε δουν να αποτυγχάνεις μια τελευταία φορά. Εύχομαι να νικήσουμε τους Λέικερς άλλη μία φορά. Και όταν σηκωθείς από την πλάγια γραμμή στην τέταρτη περίοδο και οι Σέλτικς μου είναι μπροστά με 20 πόντους, τότε νομίζω πως κάτι όμορφο θα συμβεί.
Όλοι οι άνθρωποι στο Garden θα σταματήσουν να σε αποδοκιμάζουν. Θα σηκωθούν όρθιοι και θα δείξουν τον σεβασμό τους με το πιο δυνατό, το πιο παθιασμένο standing ovation που έχεις ζήσει ποτέ. Θα φωνάζουμε το όνομά σου. Θα ανοιγοκλείνεις τα μάτια σου. Θα σου λέμε γλυκόπικρους αποχαιρετισμούς. Λένε πως ποτέ δεν ξέρεις τι έχεις μέχρι να φύγεις. Έτσι, πριν φύγεις, θέλω να σου πω ευχαριστώ για το γεγονός ότι είσαι κάτι περισσότερο από ένας παίκτης του μπάσκετμπολ. Για μια ολόκληρη γενιά φίλων του ΝΒΑ, εσύ είσαι το μπάσκετμπολ. Δεν πιστεύω ότι το λέω αυτό… Αλλά πραγματικά θα μου λείψεις. Σε αγαπάω (και σε μισώ) για πάντα.
Ένας οπαδός των Σέλτικς που δεν σε εκτιμούσε αρκετά”.