Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Η κατάσταση δεν έμοιαζε ακριβώς με την περσινή. Αν και λίγα είχαν αλλάξει. Η Γιούτα άρχισε εντυπωσιακά την περασμένη σεζόν, όμως όταν τα δεδομένα διαφοροποιήθηκαν αποφάσισε να παραχωρήσει τους Κόνλεϊ και Μπίσλεϊ.
Η All Star χρονιά του Λάουρι Μάρκανεν και η αμυντική παρουσία του ρούκι Ουόκερ Κέσλερ έγιναν τα highlights της πορείας, όμως με το ρεκόρ 37-45 οι Τζαζ έμειναν 12οι στη Δύση και εκτός και του Play-In τουρνουά… Διοίκηση, κοινό και Τύπος περίμεναν ένα βήμα μπροστά, όμως μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου αυτό δεν είχε συμβεί.
Η ομάδα του κόουτς Ουίλ Χάρντι ήταν στις τελευταίες θέσεις της Περιφέρειας, οι φήμες για παραχώρηση του Μάρκανεν σε διεκδικήτρια του τίτλου έγιναν καθημερινές και η γκρίνια για την απόκτηση του – αρχικά όχι αποδοτικού – Τζον Κόλινς μεγάλωνε. Οι «μνηστήρες» κρυφοκοιτούσαν Μάρκανεν, Σέξτον και Ολίνικ, ωστόσο, μένουν με την… όρεξη.
Ο «διακόπτης» γύρισε
Η Γιούτα άρχισε να επιβεβαιώνει εκείνο το κλισέ του «τρώγοντας έρχεται η όρεξη» και στα μέσα της κανονικής περιόδου έχει αλλάξει status, εικόνα, βλέψεις και διάθεση για αλλαγές στο ρόστερ. Μία «στροφή» 180 μοιρών, με την οποία οι Τζαζ, μετά και την επικράτηση επί της Ιντιάνα με το εμφατικό 132-105 τα ξημερώματα της Τρίτης (16/1) είναι πια στην 9η θέση, με ρεκόρ 22-20!
Η ομάδα του κόουτς Χάρντι, η οποία νίκησε και τους Λέικερς και στον θρίαμβο στο Μιλγουόκι είχε πετύχει 11 τρίποντα στην πρώτη περίοδο(!), μετρά πλέον έξι σερί νίκες, 12 στα 14 τελευταία παιχνίδια της, έχει επιμέρους 15-4 τον τελευταίο μήνα και μετέτρεψε μία «χαμένη σεζόν» σε χρονιά νέου στόχου. Ο Αμερικανός προπονητής τόνισε στην ιστοσελίδα The Athletic ότι «αυτό που με χαροποιεί δεν είναι το ρεκόρ, αλλά ο τρόπος με τον οποίο φτάσαμε ως εδώ. Η ομάδα έδειξε σκληράδα, θάρρος και χαρακτήρα και αυτό αυξάνει την αυτοπεποίθησή μας. Κάναμε ένα ακόμη μεγάλο βήμα προς την κατεύθυνση που επιθυμούμε να πάμε».
Το ρόστερ είναι νεανικό και συχνά έδειχνε άπειρο… Το τελευταίο 20ημερο, όμως, υπάρχει μία αρμονία στην κυκλοφορία, μία απρόσμενη ομοιογένεια. Ο Μάρκανεν, πρώτος σκόρερ με μέσο όρο 24π., ήταν ο μοναδικός που είχε εγγυημένη θέση στο φινάλε των αγώνων, όμως πλέον ο Χάρντι ξέρει ότι μπορεί να βασίζεται σε πολλούς. Ο κόουτς των Τζαζ, βεβαίως, γνώριζε πως η κακή αρχή απαιτούσε δύσκολες αλλαγές.
Τα «αγγίγματα» του κόουτς Χάρντι
Αποφάσισε να βγάλει από την πεντάδα – και συχνά και από το rotation – τον Τέιλεν Χόρτον-Τάκερ, με τον οποίο ξεκίνησε τη σεζόν ως βασικό πόιντ-γκαρντ. Το πείραμα δεν πέτυχε. Ο Τζον Κόλινς είδε τα λεπτά συμμετοχής του να μειώνονται, αρχικά και ο two-way Σιμόνε Φοντέκιο είδε τα δικά του να αυξάνονται (22,8΄ για 8,8π.). Ο Κρις Νταν βρήκε χώρο στην περιφέρεια (5π.-4,1ασ. σε 17΄) και οι θέσεις των δύο γκαρντ πέρασαν κυρίως στον (κοντά στην παραχώρηση) Κόλιν Σέξτον (μ.ό. 16,9π. σε 23,6΄) και τον ρούκι Κιόντε Τζορτζ (11,3π. σε 25΄).
Παρά την εύλογη δυσαρέσκεια του Χόρτον-Τάκερ για τον ρόλο του, οι υπόλοιποι παίκτες είναι ενθουσιασμένοι με την προθυμία και την τόλμη του Χάρντι να προχωρά σε αλλαγές. Ο Ουόκερ Κέσλερ (8,6π.-7,6ριμπ. σε 23,7΄), εξαιρετικός μπλοκέρ που ως ρούκι πέρσι κέρδισε θέση στην Team USA για το Παγκόσμιο Κύπελλο, πέρασε στον πάγκο, ώστε ο Χάρντι να δυναμώσει αμυντικά τη «2nd unit» του. Ο Κόλινς παίζει πια ως βασικός ψηλός.
Ο Κέλι Ολίνικ (8π. σε 21΄), αν και συνήθως αποδοτικός, έμεινε στον πάγκο, καθώς η ικανότητά του στη δημιουργία (μ.ό. 4,5ασ.) βοηθά τους Τζορτζ και Τζόρνταν Κλάκσον (17,9π.) να αφοσιωθούν στο σκορ. Η σεζόν είναι βεβαίως απρόβλεπτη, αλλά οι Τζαζ μπήκαν στο δεύτερο μισό της ρέγκιουλαρ σίζον με αυτοπεποίθηση και, κυρίως, σκοπό. Οι φήμες λένε πια ότι σκέψεις για παραχώρηση των Μάρκανεν, Σέξτον και Ολίνικ δεν υπάρχουν. Ο Χάρντι και το front office, όπως λέγεται, θέλουν να δουν την αντίδραση αυτού του γκρουπ στις επερχόμενες νέες αγωνιστικές προκλήσεις και αναποδιές.
Διαβάστε ακόμη: