Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Ποιοι σύγχρονοι σέντερ δεν σουτάρουν τρίποντα στις μέρες μας; Ελάχιστοι…
Ο Γκομπέρ για παράδειγμα δεν το κάνει, μερικοί ακόμα επίσης, αλλά όχι απαραίτητα πρώτης γραμμής όπως ο Γιόκιτς κι ο Εμπίντ.
Ο Σακίλ Ο’Νιλ ήταν μία υπεράνθρωπη δύναμη μέσα στο ζωγραφιστό , ένας από τους κορυφαίους σέντερ όλων των εποχών. Για κάποιους, ο κορυφαίος.
Αλλά από σουτ; Άστα να πάνε. Ούτε στις βολές (ποσοστό καριέρας 58%) και φυσικά δεν είχε καμία σχέση με τα σουτ έξω από τα 7.25 μέτρα.
Ο Σακ μίλησε στο podcast του Ντρέιμοντ Γκριν και παραδέχτηκε πως ζηλεύει τους τωρινούς σέντερ…
“Τους ζηλεύω! Μακάρι, αδελφέ, να μπορούσα τότε να βγω έξω και να σουτάρω τρίποντα”, λέει ο Σακίλ Ο’Νιλ και συνεχίζει:
“Ξέρεις γιατί αποκαλώ τον εαυτό μου “μαύρο Στεφ Κάρι;” Επειδή αν πάω στο γυμναστήριο και αστοχήσω σε 195 τρίποντα αλλά βάλω το ένα, τότε θα είμαι ο “μαύρος Στεφ Κάρι”!
Είναι ωραίο αυτό το γ@μημένο συναίσθημα να βγαίνεις έξω και να σουτάρεις τρίποντα. Ζηλεύω αλλά δεν είμαι φθονερός. Ζηλεύω για να δώσω κίνητρο στον εαυτό μου. Ζηλεύω επειδή θα ευχόμουν να μου επιτρεπόταν να το κάνω. Τότε, πού και πού, έκανα μερικά coast-to-coast και ο εκάστοτε προπονητής με κοιτούσε σαν … τρελός. Τώρα επιτρέπεται να το κάνουν”.
Ο Σακ ξεχώρισε τους Εμπίντ, Γιόκιτς και Γουεμπανιάμα ως καλύτερους ψηλούς…
“Ο Εμπίντ είναι ένα κράμα του Ακίμ εκτός ρακέτας και εμένα εντός αυτής. Ο Γιόκιτς μου θυμίζει τον νεαρό Άρβιντας Σαμπόνις. Το παιχνίδι του είναι όμορφο, μου αρέσουν οι άνθρωποι που παίζουν σε αυτόν το ρυθμό.
Ο Γουεμπανιάμα είναι διαφορετικός. Λεπτός, αλλά μπορεί να κάνει πολλά.
Ως πρόεδρος της Ένωσης των ψηλών, ξεχωρίζω αυτούς τους τρεις. Μου λένε ότι μισώ τους ψηλούς. Δεν είναι έτσι. Μισώ αυτούς που δεν παίζουν σαν πραγματικοί ψηλοί”.