Του Νίκου Μαστρογιαννόπουλου/ info@eurohoops.net
Ο Καρμέλο Άντονι δεν ήταν απλά ένας παίκτης που πέρασε από τους Νικς. Ήταν ο ηγέτης της, ο άνθρωπος που έβγαινε μπροστά γι’ αυτήν στις δύσκολες στιγμές και που την πήρε απ’ το χέρι ουκ ολίγες φορές.
Ο άλλοτε σταρ του NBA έπαιξε στη Νέα Υόρκη από το 2011 μέχρι και το 2017 και σαφώς ήθελε να κλείσει την καριέρα του εκεί, κάτι που δεν συνέβη ποτέ.
Ο Άντονι μίλησε στο podcast του και αποκάλυψε πως πριν δύο χρόνια κι ενώ ήταν παίκτης των Λέικερς, είχε την ευκαιρία να επιστρέψει στους Νιου Γιορκ Νικς, αλλά ο ρόλος του ήταν αρκετά περιορισμένος…
“Είχαμε μία κανονική κουβέντα. Μου είπαν τότε, ‘Μπορείς να είσαι στην ομάδα αύριο, αλλά αυτή είναι η θέση που έχουμε’ (σ.σ. ως τελευταίος παίκτης του ρόστερ).
Τότε ήταν που είπα, όχι, όχι, δεν μπορώ. Το να μην ξέρω πότε θα παίξω και πότε όχι… δεν θέλω να το περάσω αυτό. Θα αρνηθώ ευγενικά. Είχα μία καλή σεζόν στους Λέικερς στον ρόλο μου (τη σεζόν 2021/22 είχε 13.3 πόντους και 4.2 ριμπάουντ μέσο όρο με 37.5% στα τρίποντα). Δεν είναι μπασκετικό το πρόβλημα. Δεν μπορώ να το κάνω. Είναι μεγάλη η πτώση όσον αφορά αυτό που κάνω (σ.σ. τον ρόλο του). Όταν κοιτάζω τη μεγάλη εικόνα, ήταν μεγάλη πτώση. Μου έλεγαν ότι μπορεί να έπαιζα σε ένα παιχνίδι και να μην έπαιζα στα έξι επόμενα”, δήλωσε χαρακτηριστικά.
Και συνέχισε: “Επίσης νομίζω ότι μου πρόσφεραν με δισταγμό την θέση, λόγω των αντιδράσεων του κόσμου αν ήμουν εκεί και δεν έπαιζα. Θα ήμουν περισπασμός, όχι κάτι θετικό, αν ήμουν στον πάγκο και όλο το γήπεδο φώναζε ‘Θέλουμε τον Μέλο’! Έπρεπε να συμπεριφερθώ κι εγώ έξυπνα. Ήθελα να είμαι ο 15ος παίκτης της ομάδας; Δεν αφορούσε τα λεφτά όλο αυτό. Τα δύο τελευταία μου συμβόλαια τότε ήταν στο μίνιμουμ. Έπαιζα 26 λεπτά στο Λ.Α, ένιωθα καλά στον ρόλο μου, που ήταν κάτι καινούριο για μένα. Σίγουρα αν με σύγκρινες με τον Άντονι των Νικς, που είχα 26 πόντους μέσο όρο, ήταν διαφορετικό. Ήμουν άλλος παίκτης όμως τότε και άλλος εκείνη την στιγμή”.
“Όταν είχα μία τέτοια σεζόν, ήταν δύσκολο να πάρω ξανά το μίνιμουμ των βετεράνων απλώς… γιατί έτσι. Δεν ήθελα να παίξω το παιχνίδι των αριθμών με τους Νικς. Το να είμαι ο 12ος παίκτης των Νικς σε εκείνη την φάση της καριέρας μου δεν το ήθελα. Δεν ήθελα αυτό το πράγμα συναισθηματικά. Δεν είναι ότι ξεκίνησαν ως σταρ και έπεφτα διαρκώς ώστε να γίνω ξαφνικά 12ος παίκτης.
Έπρεπε να κρατήσω κάτι. Δεν θέλω να δείξω έλλειψη σεβασμού, αλλά δεν μπορούσα να το δεχτώ. Δεν είναι ότι ζήτησα να είμαι σταρ. Αλλά δείτε τι έκανα στον ρόλο που είχα στους Λέικερς (σ.σ ως 6ος παίκτης). Θέλετε να μου πείτε ότι 3 μήνες μετά δεν μπορούσα να έχω έναν παρόμοιο ρόλο; Οι Νικς ήθελαν έναν καλό σουτέρ, ιδανικά έναν έμπειρο παίκτη. Πήραν όμως τον Ταζ Γκίμπσον, ο οποίος σε εκείνη την φάση της καριέρας του μπορούσε να δεχθεί να παίζει ένα ματς, μετά να μένει εκτός για 10 παιχνίδια, να κόβεται από το ρόστερ και να επιστρέφει. Εγώ δεν μπορούσα να το κάνω αυτό όμως. Δεν ξέρω αν θα άντεχα”.