Του Γιώργου Ορφανάκη/info@eurohoops.net
Η αναμέτρηση ανάμεσα στους Καβαλίερς και τους Ουόριορς είχε για τον περισσότερο κόσμο τον χαρακτήρα ενός μεγάλου ντέρμπι, την ώρα που για τους φίλους της ομάδας του Κλίβελαντ ήταν μία πρώτης τάξεως ευκαιρία για να πάρουν την “εκδίκηση” τους για το χαμένο πρωτάθλημα λίγους μήνες πριν.
Όλα αυτά πριν την έναρξη! Διότι κατά τη διάρκεια του αγώνα, ο Λεμπρόν και η παρέα του όχι απλά δεν κατάφεραν να φανούν ανταγωνιστικοί αλλά προκάλεσαν χωρίς υπερβολή τον… οίκτο του μπασκετικού κοινού το οποίο έβλεπε την καλύτερη ομάδα της Ανατολής να γίνεται σάκος του μποξ στα χέρια του φανταστικού Στεφ Κάρι. Οι πρωταθλητές με όπλο την άψογη κυκλοφορία της μπάλας και το παιχνίδι στον αιφνιδιασμό έφτασαν τη διαφορά ακόμα και στο +43!
Αντίθετα, οι Καβαλίερς δεν δικαιολόγησαν σε καμία περίπτωση όσους πιστεύουν πως φέτος θα καταφέρουν να βρουν αυτό που τους έλειψε πέρυσι ώστε να φορέσουν το πολυπόθητο δαχτυλίδι στο τέλος της σεζόν. Έλλειψη φαντασίας στην επίθεση, αργές επιστροφές στην άμυνα και επιλογές καταδικασμένες να αποτύχουν, με τον Ντέιβιντ Μπλατ ανήμπορο να βοηθήσει από τον πάγκο. Με το ένα καλάθι να διαδέχεται το άλλο, ο εκνευρισμός δεν άργησε να κάνει την εμφάνιση του με τον Τζέι Αρ Σμιθ να αποβάλλεται (flagrant 2) και τους Ίρβινγκ και Λεμπρόν να περνούν την περισσότερη ώρα κοιτώντας το… πάτωμα.
Ο “βασιλιάς” έμεινε πολύ μακρυά από τον καλό του εαυτό (16π, 5ρ, 5ασ.) και κατέγραψε μερικά από τα χειρότερα ρεκόρ στην καριέρα του. Πιο συγκεκριμένα, τα 33 λεπτά που βρέθηκε στο παρκέ οι Καβαλίερς ηττήθηκαν με συνολικό (+/-) -35, επίδοση η οποία είναι η χειρότερη στην καριέρα του μεγάλου σταρ. Τα αρνητικά ρεκόρ όμως δεν σταματούν εδώ αφού το τελικό 132-98 αποτελεί την πιο βαριά εντός έδρας ήττα που έχει γνωρίσει ποτέ ο Τζέιμς, με το -43 (109-69) που βρέθηκε να κυνηγάει να είναι η πιο μεγάλη διαφορά στα όσα χρόνια αγωνίζεται.
Πλέον, οι Ουόριορς αρχίζουν και οικοδομούν ένα σημαντικό σερί απέναντι στο Κλίβελαντ αφού μετρούν πέντε διαδοχικές νίκες. Όσον αφορά το χτεσινό αγώνα, η συνάντηση των δύο ομάδων μπορεί να αφορούσε ένα απλό παιχνίδι κανονικής διάρκειας, όμως ο τρόπος που επικράτησαν οι “πολεμιστές” δίνει σαφές ψυχολογικό προβάδισμα από δω και στο εξής.