Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
“Έπαιξα αρκετά, μερικά σημαντικά λεπτά και μου έδωσαν μεγάλη σημασία ως παίκτη. Η βοήθεια όλων ήταν απίστευτη και χάρη σε αυτούς βρίσκομαι εδώ”, είπε ο Αμπρίνες στη συνέντευξη που παραχώρησε μετά το τέλος της σεζόν και συνέχισε:
“Βελτιώθηκα αρκετά στην άμυνα, αλλά ακόμα έχω πολλά να κάνω. Πρέπει να δουλέψω. Ξέρω πως έχω την Εθνική ομάδα μπροστά μου αλλά και δύο μήνες μπροστά μου για να προπονηθώ.
Δεν θέλω να μείνω απλά ένας σουτέρ. Δεν μου φτάνει. Θέλω να κάνω πολλά πράγματα. Να βοηθήσω στα πικ εν ρολ, να δημιουργήσω για τους συμπαίκτες μου όπως ο Ρας (Ουέστμπρουκ), να βάλω την μπάλα στο παρκέ. Να κάνω λίγα από όλα όπως ο Βίκτορ (Ολαντίπο). Να γίνω ένας πλήρης παίκτης: σουτέρ, “εκτελεστής” από μέση απόσταση, να βοηθάω στα ριμπάουντ. Θέλω να βοηθήσω περισσότερο την ομάδα μου”.
Πως ήταν όμως να παίζει δίπλα στον Ράσελ Ουέστμπρουκ στην κορυφαία σεζόν ενός παίκτη στην ιστορία του ΝΒΑ (μαζί με τον Όσκαρ Ρόμπερτσον) με 42 τριπλ νταμπλ, αριθμό ρεκόρ;
“Ήταν απίστευτο να βρίσκεται δίπλα στον κορυφαίο παίκτη του ΝΒΑ, στην καλύτερη σεζόν που είδε η λίγκα εδώ πάρα πολλά χρόνια! Ήταν τιμή για μένα. Σε 20 χρόνια από τώρα θα μπορώ να λέω στους φίλους, στα παιδιά και σε οποιονδήποτε άλλο γνωρίζω πως ήμουν κι εγώ εκεί. Κανείς δεν θα μπορέσει να μου το πάρει. Ο Ρας ήθελε να μας κάνει καλύτερους παίκτες και για αυτό το λόγο με βοηθούσε, όπως και τον Ντόμας (Σαμπόνις), μας μιλούσε για τις μικρές λεπτομέρειες και τι να κάνουμε στην άμυνα και την επίθεση. Ήταν απίστευτος…”.