Tης Eurohoops team/ info@eurohoops.net
Αναλυτικά όσα λέει στο Players Tribune:
«Όταν ξύπνησα στο νοσοκομείο δεν μπορούσα να κουνηθώ ή να μιλήσω. Ήμουν παγιδευμένος μέσα στο ίδιο μου το σώμα. Ο λαιμός μου πονούσε πολύ και είχα όλα αυτά τα σωληνάκια στο στόμα μου. Πανικοβλήθηκα, προσπάθησα να τα βγάλω, αλλά δεν μπορούσα γιατί ήμουν πολύ αδύναμος. Καθόμουν ξαπλωμένος και κοιτούσα το ταβάνι, γιατροί πήγαιναν κι έρχονταν και έλεγαν διάφορα. Η πρώην σύζυγός μου (η Κλόι Καρντάσιαν) ήταν κοντά μου στο δωμάτιο. Εξεπλάγην που την είδα μετά από όλα τα… σκατά που της έκανα. Ο γιατρός μου είπε πως είναι θαύμα που ακόμη ζούσα. Ήμουν σοκαρισμένος.
Σε εκείνο το στάδιο της ζωής μου έπαιρνα κοκαΐνη καθημερινά Δεν μπορούσα να σταματήσω αλλά δεν ήθελα κιόλας να το ελέγξω. Σκεφτόμουν στο νοσοκομείο όσα έκανα, τα λάθη μου, όσα προσπαθούσα να κρύψω. Ήταν σαν να μου έλεγε ο Θεός ό,τι σκατά κάνεις, ηρέμησε, αλλιώς θα έρθουν και χειρότερα’. Μπορεί να νομίζετε πως το πρόβλημά μου με τα ναρκωτικά άρχισε πολλά χρόνια πίσω, αλλά δεν είναι έτσι. Ποτέ δεν ήθελα να δοκιμάσω τίποτα πιο δυνατό από τη μαριχουάνα. Ποτέ δεν είχα ακουμπήσει κοκαΐνη.
Το έκανα στα 24 μου, ένα καλοκαίρι στο Μαϊάμι. Το έκανα ασυναίσθητα, αλλά ποτέ δεν περίμενα ότι θα επηρέαζε τόσο τη ζωή μου. Το έκανα όμως και άλλαξε τη ζωή μου. Όταν έπαιρνα κόκα ένιωθα καλά για ένα λεπτό, δεν αγχωνόμουν, δεν σκεφτόμουν τον πόνο ή το θάνατο και συνέχιζα να το κάνω όλο και περισσότερο, αλλά είχα τον έλεγχο. Όλα άλλαξαν όταν πέθανε ο γιος μου στα έξι του. Θα ήταν 11 τώρα. Οι γιατροί δεν είχαν απάντηση κι εμείς έπρεπε να το δεχτούμε. Σε εκείνο το σημείο άρχισα να γίνομαι εξαρτημένος. Το μυαλό μου ήταν χαλασμένο. Όσο μεγάλωνα και η καριέρα μου πήγαινε προς το τέλος της, το πράγμα ξέφυγε. Στα 32-33 ήθελα να μαστουρώνω όλη την ώρα. Και τα πράγματα έγιναν κόλαση.
Μια από τις χειρότερες στιγμές ήταν όταν βρισκόμουν σε ένα μοτέλ και έπαιρνα κόκα με μια γυναίκα και η σύζυγός μου μπήκε μέσα. Αυτό ήταν ο πάτος για μένα. Έχω βγάλει εκατομμύρια και ήμουν σε ένα μοτέλ με μια άγνωστη. Το “μόριο” μου και οι κακές μου συνήθειες με οδήγησαν τόσο χαμηλά. Όταν είσαι εξαρτημένος δεν σε επηρεάζει τίποτα. Πίστευα πως δεν θα πεθάνω ποτέ. Πως δεν θα μπω σε κώμα. Πως δεν θα έχω κανένα πρόβλημα, αλλά μετά ξύπνησα σε ένα κρεβάτι με σωληνάκια στο στόμα μου.
Τα παιδιά μου ήταν το μόνο που μου έδωσε δύναμη. Ο γιος μου είναι 16 και παίζει μπάσκετ, η κόρη μου 18. Όταν βγήκα από το κώμα, μου είπαν πως πρέπει να ζητήσω βοήθεια, αλλιώς δεν θα μου ξαναμιλούσαν. Έτσι πήγα σε κέντρο αποτοξίνωσης. Τώρα είμαι καθαρός, αλλά πρόκειται για μια καθημερινή “μάχη”. Έχω έναν εθισμό και θα τον έχω πάντα. Ποτέ δεν φεύγει. Ακόμη και τώρα θέλω να πάρω ναρκωτικά, αλλά πλέον ξέρω πως αν το κάνω δεν θα είμαι εδώ, με τα παιδιά μου.
Έδωσα το χέρι μου στο θάνατο, αλλά δεν είναι ώρα να με κηδέψουν ακόμη. Πέρασα τόσα πολλά. Κάθε μέρα που ξυπνάω βλέπω τις ίδιες φωτογραφίες και μου θυμίζει πώς πρέπει να είναι η ζωή. Νιώθω ζεστά, νιώθω την ενέργεια και την αγάπη. Αυτό μου δίνει δύναμη. Σαν να παίρνω τις βιταμίνες μου».