Του Γιώργου Ορφανάκη / info@eurohoops.net
Μία από αυτές τις βραδιές είναι χωρίς αμφιβολία οι 81 πόντοι του Κόμπι Μπράιαντ!
Ήταν 22 Ιανουαρίου του 2006 όταν ο “Black Mamba” χάρισε στο κοινό του μπάσκετ την κορυφαία επιθετική παράσταση της σύγχρονης ιστορίας του αθλήματος. Όσοι έχουν δει το βίντεο με τα highlights, αντιλαμβάνονται πως εκείνο το βράδυ δεν υπήρχε κάποιος που να μπορούσε να σταματήσει τον σούπερσταρ των Λέικερς.
Πως όμως έζησαν τον “εφιάλτη” οι αντίπαλοι του Κόμπι; Ο Τσάρλι Βιλανουέβα αφηγείται όλα όσα είδε να διαδραματίζονται μπροστά στα μάτια του, σε ένα καταπληκτικό κείμενο που δημοσιεύτηκε στο “The Players’ Tribune” τον Ιανουάριο του 2016.
Οι 81 του Κόμπι όπως τους έζησε ο Τσάρλι Βιλανουέβα
Αφήστε με να σας μιλήσω για εκείνο το βράδυ που πέτυχα 13 πόντους απέναντι στους Λέικερς.
Ο κόσμος με ρωτάει συνεχώς, αλλά είναι δύσκολο να το εξηγήσω με λόγια. Ήταν… δεν ξέρω πως να το πω. Ήταν ένα από αυτά τα βράδια. Πέτυχα 6 στα 10 σουτ – επομένως καταλαβαίνετε, όλα έβρισκαν στόχο. Μάζεψα και κάποια ριμπάουντ. Έκλεψα και μερικές μπάλες. Έκοψα και μια φορά τον αντίπαλο! Πραγματικά, δεν ξέρω τι άλλο να προσθέσω. Όταν είσαι καλός, είσαι καλός!
Σήμερα ολοκληρώνονται 10 χρόνια από εκείνη την ημέρα και είναι δύσκολο να πιστέψω πως η ζωή περνάει τόσο γρήγορα. Ακόμα το κοιτάω και θαυμάζω όσα έγιναν.
Ωχ, σκ@τ@.
Ξέρετε κάτι – ας το πάρουμε από την αρχή.
Αφήστε με να σας μιλήσω για εκείνη την ημέρα που ο Κόμπι έβαλε 81 απέναντι στους Ράπτορς.
Όταν οι θεατές βλέπουν μία τέτοια παράσταση, τι λένε πάντα; Ήταν σαν ένα video game.
Είδες τον τρόπο που σκόραρε αυτό το σουτ; Ήταν σαν ένα video game. Είδες τον τρόπο που κάρφωσε με τα δύο χέρια; Ήταν σαν ένα video game. Είδες τον τρόπο που έτρεχε πάνω στο παρκέ; Ήταν σαν ένα video game..
H αλήθεια είναι πως αυτό βγάζει νόημα. Υπάρχει κάτι… φανταστικό σε όλο αυτό. Κάτι που σε κάνει να λες πως αυτό πρέπει να το ξαναδώ.
Αλλά οι 81 του Κόμπι; Όχι φίλε!
Όταν ο κόσμος με ρωτάει πως έζησα το αριστούργημα του Black Mamba από κοντά, και εγώ τους λέω ήταν σαν ένα video game… δεν το εννοώ ως κάτι μη πραγματικό.
Δεν χρειάζεται να το ξαναδώ. Το είδα!
Όχι, όταν μιλάω με αυτό τον τρόπο για την βραδιά του Κόμπι, αναφέρομαι σε μία άλλη πτυχή των video games.
Όταν παίζεις απέναντι σε ένα μηχάνημα.
Όταν αντιμετώπισα για πρώτη φορά τον σπουδαίο Κόμπι Μπράιαντ, είχε βάλει… 11 πόντους.
Δεν διαβάσατε λάθος. Έντεκα πόντους. Ήταν 5 Δεκεμβρίου του 2005. Ήταν το παιχνίδι πριν… ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ. Ο Κόμπι ήταν “καυτός” εκείνη τη χρονιά – στη δική μου ρούκι χρονιά – και το πλάνο έλεγε πως θα σταματήσουμε εκείνον ώστε “να αναγκάσουμε τους υπόλοιπους να μας κερδίσουν”.
Ήταν ένα λάθος πλάνο.
Ο Κόμπι προσαρμόστηκε στην άμυνα μας, βρήκε τον τρόπο να βάλει τους συμπαίκτες του στο παιχνίδι και οδήγησε τους Λέικερς σε μία εύκολη νίκη.
Το αστείο της υπόθεσης δεν ήταν οι 11 του Κόμπι – το αστείο είναι πως και εγώ είχα βάλει 11. Έντεκα ακριβώς. Και θυμίζω ξανά πως ήμουν ρούκι. Επομένως, καταλαβαίνετε… Δέχθηκα μηνύματα – από φίλους, πρώην συμπαίκτες, παλιούς προπονητές – που έκαναν πλάκα. Σε στυλ “Εσύ και ο Κόμπι. Βάλατε τον ίδιο αριθμό πόντων!”.
Την επόμενη φορά που θα αντιμετώπιζα τον Μπράιαντ, θα λάμβανα εντελώς διαφορετικά μηνύματα.
Συνοψίζοντας, στις 5 Δεκεμβρίου “κλείσαμε” μόνο τον Κόμπι και μας διέλυσε με τις πάσες.
Μαντέψτε ποιο ήταν το πλάνο για τις 22 Ιανουαρίου.
(Πάντα όλοι κάνουν την ίδια γκριμάτσα όταν λέω αυτό το κομμάτι της ιστορίας.)
Το πλάνο λοιπόν έλεγε, “αφήστε τον Κόμπι να κάνει το παιχνίδι του”.
(Τώρα ξέρετε ποια γκριμάτσα κάνουν.)
Καταλαβαίνω πως σήμερα δεν μπορείτε να το πιστέψετε, αλλά ναι, αυτό ήταν το πλάνο. Θα προσπαθούσαμε να σταματήσουμε τους υπόλοιπους – και θα βάζαμε τον Κόμπι σε μία διαδικασία να μας κερδίσει μόνος του.
Ίσως ακούγεται σαν ειρωνεία – κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού – πιστεύαμε όλοι πως είχαμε εκτελέσει ένα εξαιρετικό πλάνο. Πολύς κόσμος ξεχνάει πως εκείνη τη νύχτα: κερδίζαμε – άνετα κιόλας – στο ημίχρονο. Ο Κόμπι είχε βάλει μόνο 26 και εμείς ήμασταν μπροστά με 14. “Τα πηγαίνουμε τέλεια”, σκεφτόμασταν. Φυσικά, ποτέ δεν θες να σου βάλει 50 πόντους ένας παίκτης, αλλά αν αυτός είναι ο τρόπος για να κερδίσουμε, ας τους βάλει.
Και αυτό ακριβώς συνέβη. Ο Κόμπι έβαλε 50 – για την ακρίβεια 55.
Μόνο στο δεύτερο ημίχρονο…
Σε αυτό το σημείο αφήστε με να απαντήσω στην ερώτηση που κάνουν όλοι: Ναι.
Ναι, ξέραμε πόσους πόντους είχε ο Black Mamba.
Ήμασταν πλήρως συγκεντρωμένοι στο παιχνίδι. Σε αυτή τη λίγκα έτσι πρέπει να είσαι κάθε βράδυ. Την ίδια στιγμή όμως, πρέπει να καταλάβετε πως αυτό δεν ήταν ένα παιχνίδι σε ένα διάστημα αποχής. Ήταν ένα παιχνίδι του Κόμπι Μπράιαντ τον Ιανουάριο του 2006.
Μετάφραση; Ένας από τους κορυφαίους παίκτες όλων των εποχών (προσωπικά τον τοποθετώ στο Top 3: Τζόρνταν, Τσάμπερλεϊν, Κόμπι)… κατά τη διάρκεια της καλύτερης του φόρμας… στην καλύτερη του σεζόν.
Γρήγορο μάθημα ιστορίας:
Στις 20 Δεκεμβρίου του 2005, δηλαδή έναν μήνα πριν, ο Κόμπι είχε βάλει 62 πόντους στους Μάβερικς σε 3 περιόδους. Εξήντα δύο σε τρεις περιόδους. Έχουν περάσει τόσα χρόνια αλλά κανείς δεν το έχει ξεχάσει. 62 πόντους σε 3 περιόδους. Είναι σαν ένα ρεφρέν από ένα κομμάτι που κολλάει στο μυαλό σου. Πραγματικό μεγαλείο.