Της Eurohoops Team/ info@eurohoops.net
Ο σέντερ των Θάντερ εξομολογείται την ”σκοτεινή” περίοδο που βιώσε μετά τον θάνατο του πατέρα του, αναλύοντας τις σκέψεις του καθώς μεγάλωσε στη Νέα Ζηλανδία αλλά την πρώτη φορά που πήγε στην Αμερική, για να βρεθεί στο κολέγιο του Πίτσμπουργκ.
”Μετά τον θάνατο του πατέρα μου, δεν πάλεψα. Ήξερα ότι θέλω να κάνω κάτι αλλά δεν ήξερα τι. Και αν δεν ερχόταν κάτι σύντομα, θα έκανα τα πάντα για να βρω κάτι.
Όταν πηγαίνω πίσω τον χρόνο, συνειδητοποιώ ότι ήμουν μόνος και ειλικρινά ένιωθα κατάθλιψη. Κανείς δεν μου είχε πει πως να αντιμετωπίσω το πένθος. Δεν είχα επισκεφτεί κάποιον σύμβουλο.
Όταν μετακόμισα στην Αυστραλία, πάλεψα με την μοναξιά και ήταν δύσκολο να μη πέσω ξανά στην κατάθλιψη, που είχα από τον θάνατο του πατέρα μου. Για να παλέψω τις σκέψεις της μοναξιάς, πάντα έβρισκα μία ρουτίνα.
Η μοναδική χρονιά μου στο κολέγιο (2012/13) δεν ήταν καλύτερη. Σκέφτηκα σοβαρά να τα παρατήσω και να γυρίσω στη Νέα Ζηλανδία, όπου ένιωθα πιο άνετα.
Δεν ήταν εύκολο να είσαι μόνος σε ένα νέο κολέγιο και μία νέα χώρα. Η συνήθης συμβουλή να κάνω φίλους και οικογένεια δεν ήταν αρκετή για εμένα. Το ξεπέρασα ξέροντας ότι δεν θα ζήσω για πάντα. Αν όλο αυτό θα έφερνε μία καριέρα στο μπάσκετ, ήμουν πρόθυμος να περάσω κάποια δύσκολα χρόνια.
Την στιγμή που θα σταματήσω να απολαμβάνω το μπάσκετ, θα εγκαταλείψω. Όλα προς τα εκεί πήγαιναν, όταν ήμουν στο κολέγιο, ήξερα ότι θα έπρεπε να φύγω πριν καταστραφεί για πάντα το παιχνίδι.
Αν ξυπνήσω μία μέρα και δεν έχω την διάθεση να γίνομαι καλύτερος, τα πράγματα θα καταρρεύσουν γρήγορα. Ακούγεται βλοσυρό αλλά είναι απλό. Το μόνο πράγμα που με κρατάει ζωντανό είναι η συνεχής μάχη, για ό,τι και αν είναι αυτή. Όταν σταματήσω να κυνηγάω πράγματα, τότε σημαίνει πως απλά εγκατέλειψα”.