Για ακόμα μία χρονιά θα έχετε την ευκαιρία να διαβάσετε τα εξαιρετικά αφιερώματα του Makrabet.com γύρω από τα ρόστερ, τους παίκτες-κλειδιά και την εκτίμηση της πορείας των 30 συλλόγων.
Σειρά παίρνει η Northwest της άκρως ανταγωνιστικής Δύσης! Η συγκεκριμένη περιφέρεια περιλαμβάνει 5 πολύ ισχυρές ομάδες που όλες θα διεκδικήσουν την πρόκριση στα playoffs και φυσικά την πρωτιά στην division.
Μπείτε στο Makrabet.com για ακόμα περισσότερο υλικό και προτάσεις
Γιούτα Τζαζ: Ο rookie που έγινε franchise player
Ρόστερ
Λαχείο αποδείχτηκε ο Donovan Mitchell (Νο. 13 στα περσινά Draft). Έκανε πράγματα και θαύματα στην παρθενική του χρονιά στο ΝΒΑ, κάνοντας τους φίλους των Jazz να ξεχάσουν γρήγορα τον Hayward. Με το καλημέρα θεωρείται -όχι και άδικα- ο ηγέτης και το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο του οργανισμού. Αποτέλεσε το σημείο αναφοράς στην επίθεση της ομάδας, έχοντας 20.5 πόντους, 3.7 ριμπάουντ και 3.7 ασίστ σε 33.4 λεπτά μ.ο, ενώ μεταξύ άλλων κατέκτησε το βραβείο του καλύτερου dunker, όντας 1ος στο διαγωνισμό καρφωμάτων στο All star game. Στους 11 αγώνες των πλέι-οφ παρουσιάστηκε ακόμα καλύτερος, μετρώντας 24.4 πόντους, 5.9 ριμπάουντ και 4.2 ασίστ μ.ο. Σίγουρα με τέτοιες επιδόσεις μπορεί να αισθάνεται αδικημένος που το βραβείο του καλύτερου rookie κατέληξε στον Ben Simmons.
Σπουδαία δουλειά από τον Quin Snyder, που θεωρείται ο πιο ανερχόμενος και εξελίξιμος κόουτς μαζί με τον Brad Stevens. Δεν είναι τυχαίο πως προσφέρεται και 2ο φαβορί (με 6.50 απόδοση) για το βραβείο του καλύτερου προπονητή, πίσω από τον τεχνικό των Celtics. Φέτος μάλιστα θα έχει στο τεχνικό επιτελείο και τον δικό μας Φώτη Κατσικάρη, αφού ο πρώην συνεργάτης του, Igor Kokoskov, ανέλαβε πρώτος προπονητής τους Suns.
Αμυντικά τα πήγαν περίφημα για άλλη μία σεζόν, καθώς μαζί με τους Spurs είχαν την καλύτερη επίδοση της λίγκας με 99.8 πόντους μ.ο. παθητικό. Και πώς να μη συμβεί αυτό όταν διαθέτουν στο ρόστερ τους τον Γάλλο γίγαντα και αμυντικό ογκόλιθο, Rudy Gobert (13.5 pts / 10.7 rebs μ.ο.), που ανακηρύχτηκε και ως ο καλύτερος αμυντικός του ΝΒΑ(παρότι έπαιξε σε 55 αγώνες), όντας τρίτος καλύτερος μπλοκέρ (2.3 τάπες μ.ο.) και ουσιαστικά 1ος στην κατηγορία «Defensive Win Shares» (0.068%), ένας δείκτης (DWS) που υπολογίζει τον αριθμών των νικών της ομάδας που προήλθαν από την αμυντική του ικανότητα. Δεν είναι τυχαίο πως οι Jazz με αυτόν στο παρκέ κατέγραψαν ρεκόρ 37-19 και από τις 19 Γενάρη και μετά που επέστρεψε από τον τραυματισμό είχαν μακράν το καλύτερο Defensive rating με 97.5 πόντους μ.ο.
Ευνοήθηκαν και από το trade με τους Cavaliers, αφού ο Jae Crowder (11.8 pts μ.ο.) αναγεννήθηκε στη Γιούτα και ταίριαξε γάντι στο σύνολο του Snyder, αντί του Hood που ήταν περιττός. Η δεύτερη αποκάλυψη της περσινής σεζόν (μετά τον Mitchell φυσικά) ήταν ο Joe Ingles (11.5 pts / 4.8 assists / 4.2 rebs μ.ο.). Ένας παίκτης σχετικά αργός, που δε γεμίζει το μάτι με τα φυσικά και αθλητικά του προσόντα, αλλά με μυαλό ξυράφι και χέρι αλφάδι. «Πλήγωσε» πολλές ομάδες από την περιφέρεια με τα φαρμακερά του σουτ 3 πόντων. Πιο συγκεκριμένα σημείωσε 2.5 εύστοχα τρίποντα μ.ο. έχοντας το 4ο καλύτερο ποσοστό ευστοχίας (44%). Επιπλέον, ήταν και ένας από τους καλύτερους πασέρ της ομάδας, λειτουργώντας πολλές φορές σαν δεύτερος πλέι-μέκερ μετά τον Rubio.
Ο Ισπανός Point Guard ήταν βελτιωμένος (κυρίως επιθετικά, στην άμυνα ήταν πάντα συνεπής) στην πρώτη του χρονιά στη Γιούτα, έχοντας 13.1 πόντους, 5.3 ασίστ και 4.6 ριμπάουντ μ.ο. Δούλεψε πολύ στον τομέα του σουτ και αυτό φάνηκε και στους αριθμούς, βελτιώνοντας θεαματικά το ποσοστό του στα τρίποντα (35.2%), αφού από τα 7.25 σούταρε με το «φτωχό» 30.8% στα 6 χρόνια στους Timberwolves.
Αξιόπιστο στήριγμα του Gobert στους… αιθέρες (σαν 4αρι) ήταν και θα συνεχίσει να είναι ο Favors (12.3 pts / 7.2 rebs μ.ο.), ενώ ο μοναδικός παίκτης που αποχώρησε ήταν ο Jonas Jerebko (5.8 pts μ.ο. με 41.4% στα τρίποντα). Τέλος, στα draft επέλεξαν (στο Νο. 21) τον Grayson Allen, απόφοιτο (για 4 χρόνια) του Duke, με το οποίο την τελευταία του σεζόν είχε 15.5 πόντους και 4.6 ασίστ μ.ο.
Βασική 5αδα
- Point Guard – Ricky Rubio
- Shooting Guard – Donovan Mitchell
- Small Forward – Joe Ingles
- Power Forward – Derrick Favors
- Center – Rudy Gobert
Εκτίμηση
Οι Jazz διαθέτουν έναν εξαιρετικό προπονητή (Snyder), μία άμυνα που τσακίζει κόκκαλα, ένα ακατέργαστο διαμάντι (Mitchell) που στην περσινή του χρονιά ως rookie έπαιξε σαν παίκτης επιπέδου All Star, ενώ στη θέση 5 διαθέτουν ίσως τον κορυφαίο αμυντικό (Gobert). Γενικά είναι ομάδα με όλη τη σημασία της λέξεως και ένα από τα μεγαλύτερα τους όπλα είναι η ομοιογένεια.
Εκτιμώ πως και φέτος έχουν όλα τα φόντα να δώσουν το παρών στα πλέι-οφ, το 1.10 φυσικά είναι για γέλια, όταν υπάρχει τόσος μεγάλος ανταγωνισμός στη Δύση. Φέτος στα φαβορί για την post-season συγκαταλέγονται και οι Lakers του James, ενώ πέρσι οριακά έμειναν εκτός και οι Nuggets, που φέτος δείχνουν ακόμα πιο δυνατοί. Το όριο των 48.5 νικών που καλούνται να ξεπεράσουν είναι fair και δε χρήζει ενασχόλησης.
Ντένβερ Νάγκετς: Ήρθε η στιγμή της υπέρβασης
Ρόστερ
Κίνηση-ματ μπορεί να αποδειχτεί η συμφωνία με τον Isaiah Thomas, που ψάχνει να βρει τη χαμένη του αυτοπεποίθηση μετά τον σοβαρό τραυματισμό και την αποχώρηση του από τους Celtics, που ζούσε σαν βασιλιάς και στους οποίους έδειξε ηγετικές ικανότητες, πέρα από ήθος.
Βέβαια θα έρχεται από τον πάγκο ως 6ος παίκτης και backup του εκρηκτικού Jamal Murray, που στη δεύτερη του χρονιά έκανε το απαραίτητο step up με 16.7 πόντους μ.ο. σχεδόν 7 πόντους παραπάνω δηλαδή από τη rookie σεζόν του. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν βρίσκονταν στο παρκέ οι «σβόλοι» σκόραραν 9.5 πόντους μ.ο. περισσότερους (ανά 100 κατοχές) από ότι δίχως αυτόν.
Πολύ παραγωγική σεζόν έκανε και ο Will Barton (15.7 pts / 5 rebs / 4.1 assists μ.ο.), που ξεκίνησε έχοντας το ρόλο του 6ου παίκτη, αλλά μετά και από τον τραυματισμό του Millsap καθιερώθηκε στη βασική 5αδα. Ήταν και ο παίκτης που πρωτοστατούσε στην 4η περίοδο, παίζοντας 9.3 λεπτά μ.ο. (από τα 12 συνολικά), δίνοντας πολύτιμους πόντους από τη γραμμή της φιλανθρωπίας, ευστοχώντας σε 33/35 βολές σε αυτό το κρίσιμο χρονικό σημείο.
Ο Millsap που αναφέρθηκε και πάνω ήταν ο άτυχος της σεζόν, αφού λόγω χτυπήματος στον αριστερό καρπό απουσίασε από 44 αγώνες. Μέχρι τότε ήταν πολύ «ζεστός» με 16 πόντους μ.ο. αλλά επανήλθε αρχές Μάρτη για να τελειώσει τη σεζόν με 14.6 πόντους και 6.4 ριμπάουντ μ.ο. στην πρώτη του σεζόν στο Ντένβερ.
Αυτός βέβαια που απελευθερώθηκε παραπάνω με αυτή την εξέλιξη ήταν ο Nikola Jokic, ο μακράν πολυτιμότερος παίκτης της αρμάδας του Michael Malone, ο οποίος και συνεχίζει για 4η διαδοχική σεζόν στον πάγκο των «σβόλων». Ο Σέρβος δεν είναι τυχαίο πως αποτέλεσε τον κορυφαίο σκόρερ, ριμπάουντερ και πασέρ της ομάδας, έχοντας αντίστοιχα 18.5 πόντους, 10.7 ριμπάουντ και 6.1 ασίστ μ.ο. Λίγο πιο πίσω, όντας ο 2ος πιο παραγωγικός παίκτης με 17.5 πόντους μ.ο., ακολουθούσε ο Gary Harris, ένας παίκτης με πολυδιάστατο παιχνίδι στην επίθεση.
Πάμε και στις αποχωρήσεις. Τρεις παίκτες έψαξαν αλλού την τύχη τους, αλλά στην ουσία μόνο ο ένας θα λείψει κάπως. Ο λόγος για τον Wilson Chandler (10 pts / 5.4 rebs μ.ο.) και τους Darrell Arthur και Kenneth Faried (5.9 pts / 4.8 rebs μ.ο.), που στάλθηκαν πακέτο με trade στους Nets. Στα draft επέλεξαν στο Νο.14 τον Michael Porter Jr., έναν παίκτη που πιθανότατα θα βρίσκονταν και στο Νο.1 αν δεν είχε βεβαρυμμένο ιατρικό ιστορικό λόγω των δύο επεμβάσεων, που έχει υποβληθεί στη μέση. Μάλιστα βρίσκεται σε φάση αποθεραπείας και σύμφωνα με τα λόγια του προέδρου των Nuggets μπορεί να μείνει στα… πιτ ολόκληρη τη σεζόν, υπό το φόβο να μην είναι απόλυτα έτοιμος όταν θα πέσει στα βαθιά νερά του ΝΒΑ.
Βασική 5αδα
- Point Guard – Jamal Murray
- Shooting Guard – Gary Harris
- Small Forward – Will Barton
- Power Forward – Paul Millsap
- Center – Nikola Jokic
Εκτίμηση
Ο πολυπόθητος στόχος των «σβόλων» είναι η συμμετοχή στα πλέι-οφ για πρώτη φορά από τη σεζόν 2012-2013. Πέρσι δε τα κατάφεραν στο νήμα (χάνοντας στο τελευταίο ματς από τους Timberwolves). Φέτος εκτιμώ πως θα αγωνιστούν στην post-season. Ο κορμός διατηρήθηκε και η προσθήκη του Isaiah Thomas μπορεί να αποδειχτεί κομβική. Βέβαια το 1.30 για να παίξουν πλέι-οφ είναι απαγορευτικό ως απόδοση. Το όριο νικών τους τοποθετείτε στο 46.5 σε Stoiximan (1.70) και Pinnacle (1.723) και στο 48.5 στην Bet365. Πέρσι έκαναν 46 και θεωρώ εφικτό να επιβεβαιώσουν το over 46.5, αλλά η απόδοση δεν είναι κανένα κελεπούρι για να με απασχολήσει.
Μινεσότα Τίμπεργουλβς: Κλίκες στην… αγέλη των «λύκων»
Ρόστερ
Μία από τις βασικές αδυναμίες τους ήταν η έλλειψη εναλλακτικών αξιόπιστων λύσεων από τον πάγκο. Τα 3 αστέρια τους άλλωστε βρέθηκαν στην πρώτη 15αδα των παικτών με τα περισσότερα μ.ο. λεπτά συμμετοχής. Ο Jimmy Butler (22.2 pts / 5.3 rebs / 4.9 ass. μ.ο.) ήταν αναντικατάστατος με 36.7 λεπτά, πίσω μόνο από τον James. Μάλιστα το ρεκόρ της ομάδας στο διάστημα που απουσίαζε ήταν αρνητικό (10-13) και αυτό λέει πολλά για τη συνεισφορά του.
Ένατος στη λίστα έρχονταν ο Wiggins (36.3 λεπτά) και 14ος ο Towns (35.6 μ.ο.). Η βασική 5αδα τους δε, ήταν αυτή που έπαιξε παρέα τα περισσότερα λεπτά μ.ο. (23.6) και κατά συνέπεια η πιο παραγωγική με 54 πόντους μ.ο.Αξιοσημείωτο στατιστικό πως οι 5 βασικοί ευθύνονταν για τους 87.6 από τους 109.5 πόντους μ.ο. συνολικά, κάτι που μεταφράζεται στο 80% της παραγωγικότητας τους.
Ωστόσο άνω-κάτω έγιναν με το θέμα του Butler και την επιθυμία του ίδιου να αποχωρήσει το συντομότερο δυνατό, αφού το συμβόλαιο του τελείωνε το καλοκαίρι και θα έμενε ελεύθερος. Δεν ήταν άλλωστε επτασφράγιστο μυστικό από πέρσι πως τα αποδυτήρια «έβραζαν» και ήταν προβληματικές οι σχέσεις του Butler με τον Towns και κατ’ επέκταση με τον κολλητό του τελευταίου, τον Wiggins. Κορυφώθηκε η ένταση στην offseason, ενώ είχαμε και μερικά δημοσιεύματα σον Τύπο που ανέφεραν μεταξύ άλλων πως η κοπέλα του Towns διατηρούσε παράλληλη σχέση με τον Butler.
Γενικά είναι ατακτούλης και σκανταλιάρης ο Jimmy, αφού και πρόπερσι στους Bulls υπήρχαν φήμες που τον ήθελαν να μπλέκει με τη γυναίκα του συμπαίκτη του, Wade. Με αυτά και με τα άλλα η συνύπαρξη των δύο τους ήταν αδύνατη και έτσι ο Butler δικαιολογημένα εξέφρασε την επιθυμία να φύγει μια ώρα αρχύτερα. Τους έδωσε μάλιστα και λίστα με τους επιθυμητούς προορισμούς.
Προέβη, ίσως άθελα του, σε ένα μεγάλο ατόπημα. Οι Timberwolves ναι μεν ψάχνουν το καλύτερο δυνατό trade ώστε να ωφεληθούν και οι ίδιοι, δε βοήθησε όμως το γεγονός πως ο ίδιος ο Butler το έβγαλε φόρα παρτίδα στον Τύπο, αφού όταν όλες οι ομάδες γνωρίζουν πως ένας παίκτης είναι φευγάτος η διαπραγματευτική του αξία πέφτει κατακόρυφα. Και τη δεδομένη χρονική στιγμή αυτοί που «καίγονται» είναι οι Timberwolves, αφού δε νοείται να τον χάσουν χωρίς αντάλλαγμα. Μέχρι στιγμής μόνο με τους Heat υπήρξαν σοβαρές συζητήσεις, αλλά τελευταία στιγμή χάλασε το deal.
Έτσι εδώ και 20 μέρες ουσιαστικά είναι ξένο σώμα και απλά περιμένει να μάθε τη νέα του ομάδα. Κατά βάση προπονείται μόνος, τις προάλλες βέβαια εντελώς ξαφνικά έσκασε μύτη στην προπόνηση της ομάδας και εκτυλίχθηκαν μερικές στιγμές απείρου κάλλους. Δημοσιεύματα από τις ΗΠΑ ανέφεραν πως στο καθιερωμένο οικογενειακό διπλό ο Butler μαζί με κάποιους rookie και αναπληρωματικούς κέρδισε τους βασικούς, πικάροντας Towns και Wiggins. Απευθύνθηκε και στον General Manager των «λύκων» στον οποίο είπε χαρακτηριστικά «Δε μπορείτε να κερδίσετε χωρίς εμένα».
Συνεχίζω με τις ατομικές επιδόσεις των υπαρχόντων παικτών. Ο Towns, που υπέγραψε τελικά 5ετες συμβόλαιο έναντι 190 εκ. δολαρίων, δεν είχε την ανάλογη βελτίωση με την προσθήκη του Butler, όπως θα περίμεναν κάποιοι. Πήρε λιγότερες προσπάθειες στην επίθεση, με αποτέλεσμα να καταγράψει πολύ χαμηλότερα νούμερα (21.3 pts με 14.3 σουτ μ.ο.) από την προπερασμένη εκπληκτική σεζόν που πραγματοποίησε (25.1 pts με 18 σουτ μ.ο.). Το θετικό βέβαια στην περίπτωση του είναι η έλλειψη τραυματισμών, αφού στις 3 σεζόν που έχει διανύσει στο ΝΒΑ δεν έχει λείψει ούτε σε ένα ματς.
Κάτι ανάλογο ισχύει και για το βασικό 4αρι, τον Taj Gibson, τον οποίο ξεζούμισε ο Thibodeau, αφού έπαιξε μακράν τα περισσότερα λεπτά της καριέρας του (33.3 μ.ο.). Τέλος, μετριότατη ήταν και η παρουσία του Jeff Teague (14.2 pts / 7 assists μ.ο.), από τον οποίο όμως δεν είχαν υψηλές απαιτήσεις. Αναμενόμενη πτώση (ελέω Butler) υπήρξε και στους αριθμούς του Wiggins, με τον 23χρονο Small Forward να συνεισφέρει 17.7 πόντους και 4.4 ριμπάουντ μ.ο., ενώ την προηγούμενη χρονιά είχε σχεδόν 6 πόντους μ.ο. παραπάνω.
Ένας από τους λίγους αποχωρήσαντες ήταν ο βετεράνος σουτέρ Jamal Crawford (10.3 pts μ.ο.), που για τα δεδομένα του δεν έκανε καλή χρονιά. Ελαφρυντικό η ηλικία και η έλλειψη αντοχών, αφού έχει πατήσει αισίως τα 38. Μην ξεχνάμε πως αποτελεί τον μοναδικό παίκτη στην ιστορία του ΝΒΑ που έχει κατακτήσει 3 φορές το βραβείο του καλύτερου 6ου παίκτη.
Παρελθόν αποτέλεσε επίσης ο Σέρβος Nemanja Bjelica (6.8 pts / 4.1 rebs μ.ο. σε 20.5 λεπτά μ.ο.), αφού έδειξε στάσιμος, μην έχοντας καμία ουσιαστική βελτίωση στο παιχνίδι του σε αυτά τα 3 χρόνια παρουσίας στην ομάδα της Μινεσότα. Αντιθέτως, μετακόμισε στη Μινεσότα ο έμπειρος και καλός σουτέρ τριών πόντων Antohny Tolliver (8.9 pts μ.ο. με 43.6% στα τρίποντα) και από την Ευρώπη ο James Nunnaly, που την περασμένη 2ετια αγωνίστηκε στη Fenerbahce και στα τρίποντα είχε ποσοστό ευστοχίας που ξεπερνούσε το 50%.
Τελευταία προσθήκη ο Βρετανός Luol Deng, παραγκωνισμένος επί ένα χρόνο στους Lakers, αφού έπαιξε μόλις 13 λεπτά πέρσι. Τελικά έσπασε το συμβόλαιο του με τους «λιμνάνθρωπους» και υπέγραψε μίνιμουμ συμβόλαιο με τους «λύκους» για να συνεργαστεί έτσι με τον Thibodeau, όπου επί της θητείας του στους Bulls έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας του. Και τέλος, η ευχάριστη έκπληξη, αλλά μόνο στη σειρά των πλέι-οφ με τους Rockets, ήταν ο Derrick Rose, που «εκτόξευσε» την απόδοση του, έχοντας 14.2 πόντους μ.ο. σε 23.6 λεπτά μ.ο. συμμετοχής.