Του Γιάννη Ράμμα/ irammas@eurohoops.net
Άλλος την έπαθε από ενυδατική κρέμα (παρδόν;), άλλος επειδή σηκώθηκε από τον καναπέ (whaaat?), άλλος τρώγοντας μήλο (πάμε καλά;), άλλος στο μπόουλινγκ (πώτς γκένειν αυτό;) κι άλλος σηκώνοντας βαλίτσες (έλα, σταμάτα).
Το Eurohoops παρουσιάζει τους Top 5 ΚΟΥΦΟΥΣ τραυματισμούς, λιγότερο ή εξίσου σοβαρούς, στο ΝΒΑ.
ΕΡΙΚ ΚΛΑΦ’ ΤΟΝ!
Στα χρόνια του στα παρκέ ο Τσαρλς Μπάρκλεϊ ήταν από τους παίκτες που δε χαμπάριαζε τίποτα και κανέναν. Τόσο σκληρός. Ακόμη κι οι σκληροί, όμως, έχουν ανάγκη από λίγη ενυδατική κρέμα σώματος πού και πού. Ο “Σερ” είχε ξεχάσει πως την τιμήσει δεόντως κατά τη διάρκεια συναυλίας του Έρικ Κλάπτον στο Φοίνιξ τον Νοέμβριο του 1994 κι όταν οι αλλεργίες και τα δυνατά φώτα της σκηνής τον ανάγκασαν να τρίψει τα μάτια του η επίσκεψη στον οφθαλμίατρο ήταν must. Όπως και το κάλυμμα στα μάτια κι η απουσία από την πρεμιέρα των Σανς με τους Κινγκς (107-89) στο Σακραμέντο δύο ημέρες μετά.
“Δε νομίζω να του δημιουργήσει ξανά πρόβλημα γιατί δε νομίζω πως θα χρησιμοποιήσει ξανά την ίδια κρέμα” είχε εξηγήσει ο γιατρός της ομάδας.
Ένα πρόβλημα στην κοιλιακή χώρα τον είχε κρατήσει εκτός κι από τα επόμενα εννιά παιχνίδια, αλλά καλύτερα να σου βγει το μάτι παρά το όνομα.
(C)OUCH!
Ο Γκρεγκ Όντεν είναι και θα είναι ένα από τα μεγαλύτερα “what if”. What if δεν είχε περάσει μία ζωή στα χειρουργεία, what if το καλοκαίρι του 2007, ενώ είχε ήδη επιλεγεί από τους Τρέιλ Μπλέιζερς στο #1, είχε αποφασίσει να αράξει ακόμη λίγο στον καναπέ αντί να σηκωθεί εκείνη τη στιγμή, εκείνο το δευτερόλεπτο. Σε διακοπές ήταν, άλλωστε. Κι όμως, μία απλή, καθημερινή κίνηση για όλους εξελίχθηκε σε ό,τι πιο οδυνηρό για τον ίδιο. Το γεγονός πως είχε αποκρύψει από την ομάδα τους πόνους στο δεξί γόνατο δεν είχε διευκολύνει την κατάσταση.
“Δεν το είχα πει σε κανέναν γιατί δεν ήθελα να φανώ πως παραπονιέμαι ή ψάχνω για δικαιολογίες. Επίσης, δεν έκανα τίποτα μέχρι να αρχίσει με πονάει κι είχα υποθέσει πως δεν ήταν τίποτα σοβαρό” είχε εκμυστηρευτεί λίγο πριν από την είσοδο στο χειρουργείο και πριν χάσει όλη τη χρονιά.
Ήταν η πρώτη από τις πολλές χαμένες μέχρι την τελευταία επαγγελματική το 2016 κι αυτή στην Κίνα…
ΕΝΑ ΜΗΛΟ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ…
Ο Ντέρικ Ρόουζ έχει περάσει πολλά στην καριέρα του. ΠΟΛΛΑ. Χειρουργεία, για την ακρίβεια. Στους Τίμπεργουλβς δείχνει να έχει αφήσει πίσω του το βεβαρημένο ιατρικό ιστορικό κι άπαντες χαίρονται να τον βλέπουν να θυμίζει μέχρι έναν βαθμό τον παλιό, καλό D-Rose, μακριά από γιατρούς και νοσοκομεία. Παραδόξως τα ραντεβού με την ατυχία κι η ολέθρια σχέση με την ιατρική είχαν αρχίσει πολύ πριν από τη ρήξη πρόσθιου χιαστού στο αριστερό γόνατο το 2012 και τη ρήξη μηνίσκου στο δεξί το 2013. Τον Δεκέμβριο του 2008, rookie ακόμα, είχε χρειαστεί 10 ράμματα γιατί του είχε έρθει όρεξη να φάει ένα μήλο στο κρεβάτι κι η δίψα για λίγο νερό αμέσως μετά. Στο ενδιάμεσο είχε ξεχάσει πως το μαχαίρι ήταν πάνω στο στρώμα με συνέπεια στην επιστροφή να σκίσει το αριστερό μπράτσο.
“Ήταν χαζός τραυματισμός” είχε παραδεχτεί αμέσως μετά.
Ήταν κι ο πρώτος και τελευταίος χωρίς να χάσει κάποιο παιχνίδι.
STRIKE!
Επιλογή στο #10 το 2005, Πρωταθλητής 2009 και 2010 με τους Λέικερς, All-Star το 2012, απόσυρση το 2014. Η ζωή ήταν τόσο καλή όσο και σκληρή με τον Άντριου Μπάινουμ, αλλά στο τέλος μάλλον τα ‘θελε και τα ‘παθε. Τον Νοέμβριο του 2012 κι ενώ οι 76ers, στους οποίους είχε ανταλλαγεί το καλοκαίρι, τον περίμεναν να επιστρέψει από θεραπεία στα ήδη ταλαιπωρημένα γόνατα, είχε την φαεινή ιδέα να ξεχνά τα προβλήματα με λίγο μπόουλινγκ. Να ξεχνά; Πάμε πάλι. Μπάλες, διάδρομος και κορίνες ήταν too much για το αριστερό γόνατο κι η αρχή του τέλους ως Σίξερ.
“Αν γίνεται αυτό με το μπόουλινγκ, τι θα γίνει μετά από κάνα κάρφωμα;” είχε αναρωτηθεί.
Τον Μάρτιο του 2013 ήταν η σειρά του δεξιού να γκρινιάξει, αρθροσκόπηση και στα δύο, τέλος από τη ομάδα το καλοκαίρι, τέλος κι από το μπάσκετ λίγες μήνες μετά. Τα 24+2 παιχνίδια με τους Καβαλίερς (2013-14) και τους Πέισερς (2014) ήταν πολύ λίγα για να πάρει την απάντησή του.
ΘΑ ΠΑΕΙ ΜΑΚΡΙΑ Η ΒΑΛΙΤΣΑ;
Ο Στιβ Νας είναι τρίτος στην All-Time λίστα σε ασίστ (10.335), όλες μέχρι τον Απρίλιο του 2014. Θα ήταν περισσότερες, αφού είχε συμβόλαιο μέχρι το 2015, αλλά ο οργανισμός του δεν το σήκωνε άλλο. Η μέση τα βάρη, για την ακρίβεια. Μετά από μία χρονιά (2013-14) με μόλις 15 παιχνίδια στο ενεργητικό λόγω προβλήματος σε νεύρο στο αριστερό πόδι, οι Λέικερς κι ο ίδιος ήλπιζαν πως θα επέστρεφε ακμαίος, όσο γινόταν στα 40, για να εξαντλήσει το sign-and-trade συμβόλαιο από τους Σανς το 2012. Κάτι βαριές βαλίτσες τον Οκτώβριο του 2014 έμελλε να αποδειχτούν ασήκωτες για την μέση και την καριέρα του.
“Είχε ένα πισωγύρισμα” είχε πει ο τότε προπονητής των Λέικερς, Μπάιρον Σκοτ.
Εν τέλει δεν… πισωγύρισε ποτέ.