Του ανταποκριτή μας, Γιώργου Ευκαρπίδη
Μάλιστα, όλα όσα έζησε στο τελευταίο παιχνίδι της ομάδας στο Λος Άντζελες ξεπέρασαν κάθε προηγούμενο. Τι κι αν οι Μαβς ηττήθηκαν ξανά (121-112), ο προπονητής του Κλίπερς, Ντοκ Ρίβερς, του χάρισε ένα ανεπανάληπτο “RESPECT” κι ενώ η κόρνα της λήξης δεν είχε ηχήσει ακόμα.
Η κάμερα του Eurohoops κι ο ανταποκριτής μας, Γιώργος Ευκαρπίδης, ήταν παρών στα αποδυτήρια του STAPLES Center για να τον ακούσει να μιλά για όλα όσα ζει στην αριθμό-ρεκόρ 21η χρονιά στα παρκέ του ΝΒΑ και, μάλιστα, με μόνο μία ομάδα, με την οποία συμπλήρωσε 1.500 παιχνίδι για το #4 στα χρονικά (1. Ρόμπερτ Πάρις 1.611, 2. Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ 1.560, 3. Τζον Στόκτον 1.504).
Για το πώς θέλει να τον θυμούνται: “Ως έναν τύπο με καλό σουτ, που ήταν πάντα εκεί για την ομάδα, που ήθελε να νικά, να είναι ανταγωνιστικός, να παίζει με τους συμπαίκτες του, να χαίρεται να παίζει το άθλημα που αγαπά”
Για την αποθέωση που γνωρίζει εκτός έδρας: “Όλα άρχισαν πριν από λίγες εβδομάδες στη Σάρλοτ, όπου ο κόσμος φώναζε στο τέλος ‘Θέλουμε τον Ντιρκ’. Έκτοτε αυτό συνεχίστηκε στη Βοστόνη, στην Ιντιάνα, στις πόλεις της ανατολής ακτής όπου παίζουμε μία φορά. Στη Νέα Υόρκη… Και συνεχίζει έτσι το πράγμα. Προφανώς το απολαμβάνω. Αισθάνομαι ωραία. Παίζω και περισσότερο έπαιζε, από ό,τι θα έπρεπε. Το απολαμβάνω. Είναι κάτι το διαφορετικό. Ο κόσμος στη Βοστόνη και στην Ιντιάνα να σε επευφημεί για να σκοράρεις σε βάρος της ομάδας τους. Αυτό κι αν ήταν περίεργο. Να προσπαθώ, να πιέζω τον εαυτό μου να σκοράρει. Πρωτόγνωρο συναίσθημα. Το εκτιμώ”
Για τη στιγμή που του χάρισε ο Ντοκ Ρίβερς: “Δεν είχα ιδέα τι θα γινόταν, όταν πήρε το time out. Απίθανη στιγμή. Ήταν και το 1.500ό μου παιχνίδι. Κράτησα τη μπάλα. Ποιος να φανταζόταν πριν από 20 χρόνια, όταν ήρθα στη λίγκα και δυσκολευόμουν, πως θα έφτανα στα 1.500. Ήταν μία καριέρα γεμάτη συναισθήματα. Πάντα προσπαθούσα να είμαι εκεί για την ομάδα και την πόλη”
Για τα… γερμανικά που τον θυμάται ο Ντοκ Ρίβερς να ανταλλάζει με τον Κέβιν Γκαρνέτ επί Σέλτικς: “Εγώ κι ο KG είχαμε αρκετά πάρε-δώσε στο παρκέ. Όχι μόνο στη Βοστόνη. Από όταν ήταν στη Μινεσότα κιόλας. Τρομερά ανταγωνιστικά. Επέστρεφα στον πάγκο για time out και με ακολουθούσε όπου κι αν πήγαινα. Προσπαθούσε πάντα να σε εκφοβίσει και να σε ρίξει ψυχολογικά. Περάσαμε κι είπαμε πολλά ως αντίπαλοι, αλλά έχω μόνο σεβασμό για αυτόν”.
Για τον συμπαίκτη του και φαβορί για το βραβείο “Rookie the Year”, Λούκα Ντόντσιτς: “Έμαθα για αυτόν όταν κέρδισαν το EuroBasket με τη Σλοβενία. Όλοι έλεγαν πως υπάρχει ένας νεαρός παίκτης στην ομάδα που ξέρει μπάσκετ. Τον παρακολούθησα λίγο πιο στενά την επόμενη χρονιά στην Ευρωλίγκα με τη Ρεάλ Μαδρίτης. Δεν είδα ολόκληρα παιχνίδια, μόνο highligths, αλλά είδα πως μπορεί να κάνει πράγματα. Ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Δύσκολα τον μαρκάρεις, έχει όλο το πακέτο στην επίθεση, το IQ του δεν υπάρχει για 19-20 χρονών. Η συνέχεια θα είναι απολαυστική”
Για το αν θυμάται πως ήταν ο ίδιος στην ηλικία του Λούκα Ντόντσιτς: “Τα σημερινά παιδιά είναι διαφορετικά. Με τα social Media κι όλα αυτά. Έχουν άλλον αέρα. Εγώ δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω, ενώ αυτά έρχονται σαν να είναι προδιαγεγραμμένο πως θα τα καταφέρουν κι έτσι ακριβώς παρουσιάζουν τους εαυτούς τους κι έτσι παίζουν. Ξεχειλίζουν αυτοπεποίθηση”.