Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ο Κώστας Παπανικολάου ολοκλήρωσε τη Rookie σεζόν του στο ΝΒΑ και είναι ξεκάθαρο πως αυτή πρέπει να διαχωριστεί σε δύο μέρη. Το πρώτο μισό της σεζόν που όλα κύλησαν παραπάνω από ιδανικά και το δεύτερο κομμάτι.
Στο οποίο βίωσε στο πετσί του τι σημαίνει ακαριαία αλλαγή δεδομένων μέσα σε λίγες ώρες. Κάτι που στην Ευρώπη δεν συμβαίνει συχνά. Στο ΝΒΑ αποτελεί καθημερινότητα για παιδιά με πολύ σημαντικότερες καριέρες και πολύ πιο “βαριά” ονόματα από αυτό που έχει χτίσει ως τώρα ο Κώστας, στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου.
Το ΝΒΑ διέπεται από ένα σύστημα το οποίο παρέχει το δικαίωμα στις ομάδες – κυρίως με τα Trade μεσούσης της σεζόν – να αποφασίζουν για το μέλλον των παικτών, χωρίς πολλές φορές να λαμβάνουν υπόψη τους τη θέληση των ιδίων.
Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα ανταλλαγών με παίκτες που κουβαλάνε μεγάλη ιστορία και πολυετής συμφωνίες εκατομμυρίων, να μαθαίνουν στα αποδυτήρια ή στο αεροπλάνο ότι αλλάζουν ομάδα, πόλη, ρόλο την ίδια κιόλας μέρα.
Μαζεύουν τα πράγματά τους, μετακομίζουν και μετά από λίγες ώρες αγωνίζονται με το καινούριο τους κλαμπ. Το μόνο που δεν αλλάζει με βάση το σύστημα, είναι το ποσό του συμβολαίου. Αυτό το μεταφέρουν μαζί τους, μέχρι να εκπνεύσει, όπου κι αν πάνε.
Μόνο η περίπτωση του Amnestie μπορεί να ακυρώσει μια συμφωνία που “τρέχει”, αλλά αυτό μπορεί να συμβεί μόνο με ένα συμβόλαιο κάθε φορά.
Η εποχή των ευκαιριών
Το μπάσιμο του Παπανικολάου στο ΝΒΑ και τους Ρόκετς στην αρχή της σεζόν είχε ούριο άνεμο και… ελάχιστους αντιπάλους. Ο Έλληνας φόργουορντ έπαιζε μέχρι τα μισά της σεζόν συστηματικά πολύ. Με ένα μέσο όρο που “άγγιζε” η ξεπερνούσε τα 20 λεπτά. Έμενε στο παρκέ ακόμα και τις βραδιές που δεν εκτελούσε καλά. Η ομαδικότητά του και το γεγονός ότι πάσαρε σταθερά καλά, του έδινε την δυνατότητα να μένει στο παρκέ. Ακόμα και όταν δεν ήταν παραγωγικός επιθετικά.
Όταν τα σουτ έμπαιναν, πήγαινε σε διψήφιο αριθμό πόντων και όλα κυλούσαν ιδανικά.
Η εποχή των “παγετώνων”
Σε χρόνο μηδέν, από παίκτης του βασικού ροτέισον, μετατράπηκε σε DNP τις περισσότερες βραδιές. Η έλευση των Τζος Σμιθ και Κόρει Μπρίουερ, παικτών κλάσης και εμπειρίας που κάλυψαν πολλά λεπτά και βασικούς ρόλους στο “3” και στο “4”, σε συνδυασμό με την άνοδο της απόδοσης του Μοτεγιούνας και τους δύο τραυματισμούς του Παπανικολάου, διαφοροποίησαν άρδην τα δεδομένα.
Έτσι κι αλλιώς με τις κινήσεις των Ρόκετς στις ανταλλαγές, η κατάσταση ζόρισε πολύ. Ο Κώστας έπρεπε να παλεύει για κάθε λεπτό συμμετοχής. Η αλλαγή δεδομένων στο ρόστερ συνέπεσε αρχικά με ένα τραυματισμό στο γόνατο και πολύ σύντομα με ένα πολύ βαρύ χτύπημα στον αστράγαλο. Με συνέπεια την εποχή που ο Παπανικολάου χρειαζόταν να προσπαθήσει 2 φορές περισσότερο και να ανεβάσει την απόδοσή του σε προπονήσεις και στα λεπτά συμμετοχής που θα λάμβανε, να μην μπορεί καν να περπατήσει!
Έχασε έδαφος και μετατοπίστηκε εκτός ροτέισον. Οι Ρόκετες βρήκαν ρυθμό και νικηφόρα σερί στη κανονική περίοδο με τη νέα Version τους και ουσιαστικά η σεζόν τελείωσε εκεί για τον “Παπ”.
Είναι απόλυτα χαρακτηριστικό και ενδεικτικό της ολοκληρωτικής αλλαγής δεδομένων πως ο Κώστας Παπανικολάου έπαιξε τελικά σε 43 παιχνίδια και τα 37 από αυτά ήταν μέχρι το τέλος του Γενάρη! Στο δεύτερο μισό της σεζόν χρησιμοποιήθηκε μόλις σε 6 αγώνες.
Σε 4 τον Φλεβάρη και σε 2 τον Απρίλη. Εννοείται πως αυτό αφορά και τον σοβαρό τραυματισμό του στον αστράγαλο, συνδυαστικά δημιουργήθηκε τόσο μεγάλη διαφορά στο σύνολο των εμφανίσεών του πριν και μετά τον Γενάρη.
Γιατί πρέπει να μείνει στο ΝΒΑ
Ο Παπανικολάου αποφάσισε να κάνει το βήμα στα 24 του για 2 λόγους. Η πρόταση του Χιούστον ήταν εκπληκτική στο οικονομικό της σκέλος και παράλληλα ο Κώστας σε αυτή την ηλικία είχε πετύχει πράγματα στην Ευρώπη, που άλλοι παίκτες δεν καταφέρνουν να τα ζήσουν μέχρι να ολοκληρώσουν την καριέρα τους.
Πήρε δύο Ευρωλίγκες και πρωτάθλημα Ελλάδας με τον Ολυμπιακό. Κατέκτησε και το Ισπανικό πρωτάθλημα με την Μπαρτσελόνα. Ακριβώς επειδή στα 25 του αισθάνεται “γεμάτος” σε ότι αφορά την ευρωπαϊκή του καριέρα, θα εξαντλήσει κάθε πιθανότητα να καθιερωθεί στο ΝΒΑ και να μείνει εκεί για χρόνια. Μόνο εφόσον η προσπάθεια δεν τελεσφορήσει, θα επιστρέψει στην Ευρώπη.
Αυτό θα κάνει
Ο Έλληνας παίκτης θα εξαντλήσει κάθε πιθανότητα για να συνεχίσει να αγωνίζεται στο ΝΒΑ και όπως σκέφτεται τώρα, αυτό ισχύει όχι για την επόμενη σεζόν μόνο, αλλά για τη προοπτική της επόμενης διετίας.
(Λογικά) Οχι στο Χιούστον
Πάμε στα δεδομένα και τις προοπτικές της παραμονής του. Οι Ρόκετς έχουν Team Option για την επόμενη σεζόν. Αν την ενεργοποιήσουν, πρέπει να πληρώσουν στον παίκτη 4,851,769 εκατομμύρια δολάρια. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί, τα πράγματα είναι απρόβλεπτα στο ΝΒΑ. Η λογική, όμως, υπαγορεύει πως πολύ δύσκολα το Χιούστον θα κάνει χρήση του Team Option.
Ακόμα και να θέλει τον “Παπ” εκεί, θα του καταθέσει νέα πρόταση με μειωμένες αποδοχές. Για να διαχειριστεί τα χρήματα που διαθέτει κατά το δοκούν και να κλείσει Deal με παίκτες που είναι πιο μπροστά από τον Κώστα σε σημαντικότητα.
Τι εννοούμε?
Ο Τζος Σμιθ έπαιξε λίγους μήνες φέτος για… 945,778 χιλιάδες δολάρια (το ποστό που του αναλογούσε με βάση την εξαίρεση για τους βετεράνους και τα χρόνια θητείας του στην λίγκα) στους Ρόκετς και είναι Free Agent. Αν το Χιούστον θέλει να τον διατηρήσει στο ρόστερ του, πρέπει να τον πληρώσει καλά. Πόσο? Όσο το συμβόλαιο που είχε για φέτος στο Ντιτρόιτ ή κάπου εκεί. Τουτέστιν, 14 εκατομμύρια δολάρια!
Ο Κόρει Μπριούερ έχει δική του οψιόν ανανέωσης και αν την χρησιμοποιησει και μείνει στο Τέξας, θα εισπράξει 54 χιλιάδες δολάρια περισσότερα από το ποσό που θα λάβει ο “Παπ” αν τον ανανεώσει ο σύλλογος…
Ο Πάτρικ Μπέβερλι που είναι κλειδί και κρατάει αξιοσημείωτο ρόλο στο Χιούστον – τον γουστάρει και ο Χάρντεν – έχει μόλις 1,81,348 εκατομμύρια δολάρια με Qualifying Offer. Αυτό σημαίνει πως οι Ρόκετς πρέπει να ματσάρουν τις υψηλότερες προσφορές που σίγουρα θα λάβει – σε σχέση μετο ποσό αυτό – για να τον κρατήσουν.
Συμπέρασμα: Τα χρήματα με βάση τις προτεραιότητες δεν βγαίνουν και το Χιούστον δεν θα κάνει χρήση της οψιόν. Ο Παπανικολάου θα μείνει ελεύθερος και στη καλύτερη των περιπτώσεων οι Ρόκετς θα του καταθέσουν πρόταση για πολύ λιγότερα χρήματα. Ακόμα κι αυτό να συμβεί – το θετικό σενάριο – ο παίκτης θα ξεκινήσει από πολύ ζόρικη εκκίνηση και πρέπει να συμβιβαστεί με το ότι θα παίζει λίγο και θα ελπίζει σε μια ανατροπή δεδομένων, για να πάρει ξανά σοβαρές ευκαιρίες.
Καθαρά προσωπική άποψη, ο Παπανικολάου πρέπει να ψάξει την ευκαιρία του για καθιέρωση και μακροημέρευση στο ΝΒΑ σε άλλη ομάδα. Θα μείνει ελεύθερος και οι ατζέντηδές του οφείλουν να ψάξουν όλες τις προοπτικές και να καταλήξουν στη καλύτερη δυνατή για τον Κώστα.
Στην ιδανικότερη για αυτόν συνισταμένη προϋποθέσεων ρόλου, κατάστασης ομάδας και φυσικά του οικονομικού.
Με λιγότερα λεφτά
Ο Παπανικολάου είναι πεισματάρης, δεν θα τα παρατήσει τόσο εύκολα και οι εμφανίσεις του μέχρι τον Φλεβάρη θα βοηθήσουν στο να κοιτάξουν την περίπτωσή του κάποιες ομάδες. Είναι έξυπνος, υγιής στη σκέψη και σίγουρα θα θέσει ως προτεραιότητα μια κατάσταση στην οποία θα έχει ευκαιρίες να παίξει κι ας πάρει πολύ λιγότερα χρήματα από ότι φέτος.
Αυτό το τίμημα οφείλει να μην το… πληρωθεί. Κι αν του βγει, στο μέλλον θα τα πάρει πίσω διπλάσια και τριπλάσια.
Με εφαλτήριο την επόμενη σεζόν, τα Salary Cup αυξάνονται τόσο στο πλαφόν τους, όσο και στο ανώτατο όριο, πάνω από το οποίο ξεκινάει ο φόρος πολυτελείας. Τώρα είναι περίπου 63 εκατομμύρια και ο φόρος πολυτελείας ενεργοποιείται στα 76.
Λέγεται πως την επόμενη σεζόν αυτά τα πλαφόν θα αυξηθούν σε 67 και 81 κι είναι δεδομένο – το έχει αποδεχτεί πια και η λίγκα με τους ιδιοκτήτες – πως τα ποσά ολοένα και θα ανεβαίνουν. Οι παίκτες είναι αποφασισμένοι, δεν αστειεύονται.
Η Ευρώπη (μπορεί να) περιμένει
Αυτό που πρέπει να κάνει ο Παπανικολάου, είναι τη καλύτερη επιλογή από όσες έρθουν στο διάβα του και να δουλέψει πολύ σε ατομικό επίπεδο, για να βελτιώσει τις αδυναμίες του στο αγωνιστικό κομμάτι. Όπως και στο πνευματικό.
Ένα ή δύο χρόνια ακόμα θα το παλέψει με τις πολλές δυνάμεις που έχει. Μπορεί να υπογράψει διετές το καλοκαίρι στον νέο του προορισμό.
Ακόμα και στην περίπτωση που κάτι δεν πάει καλά, μπορεί να επιστρέψει στην Ευρώπη στα 26 του ή στα 27 του.
Σε σούπερ ηλικία. Την έχει κατακτήσει ήδη 2 φορές την Ευρώπη και είναι 100% σίγουρο πως ακόμα και μετά από 2 ή 3 χρόνια ανολοκλήρωτης αποστολής στο ΝΒΑ, οι τοπ ομάδες εδώ θα περιμένουν. Όπως και τα μεγάλα συμβόλαια.