Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Ο πρωταγωνιστής ήταν ίδιος. Το «σενάριο», επίσης. Μόνο το σκηνικό άλλαζε. Και το κοινό, Το πρώτο «μονόπρακτο» ήταν το σουτ μπροστά στον Γκρεγκ Ίλο, στην πρώτη νίκη του σε σειρά Playoffs, το 1989 κόντρα στους Καβς. Αυτή ήταν μόνο η αρχή.
Το 1991 πέτυχε ένα – περισσότερο «θεατρικό» παρά χρήσιμο – λέι απ με αλλαγή χεριού στον αέρα, στους Τελικούς με τους Λέικερς, στον δρόμο για το πρώτο δαχτυλίδι του. Έναν χρόνο αργότερα, κούνησε τους ώμους όταν σκόραρε το έκτο τρίποντό του σε ένα ημίχρονο, στους Τελικούς με το Πόρτλαντ.
Το καλάθι του ’89 μπροστά στον Ίλο αποκλήθηκε «The Shot». Το νικητήριο καλάθι του στον 6ο Τελικό του 1998 στη Γιούτα ήταν το «The Last Shot», στο (δεύτερο) φινάλε του με τους Μπουλς, συνοδεία του έκτου τίτλου του! Τα εμβληματικά «The Shots» του Μάικλ Τζόρνταν ήταν πολλά. Μονάχα που δεν τελείωσαν το 1998, όταν αποσύρθηκε πάλι (μετά το 1993) από το Σικάγο.
Η δεύτερη επιστροφή του «Air»
Το 2001 αποφάσισε να επιστρέψει ξανά, στα 38 του, τούτη τη φορά με τους Ουάσινγκτον Ουίζαρντς, στους οποίους είχε κι ένα μερίδιο μετοχών. Ο τότε κομισάριος Ντέιβιντ Στερν έτριβε τα χέρια του. Sell-out γήπεδα, ακριβότερες τηλεοπτικές συμφωνίες και ένας ακόμη «χορός», ελαφρώς πιο «σκουριασμένος», για έναν από τους καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Η αυλαία έπεσε στις 16 Απριλίου 2003, στη Φιλαδέλφεια.
Πριν από ακριβώς είκοσι χρόνια, ο «MJ» αγωνίστηκε στον τελευταίο αγώνα της θρυλική καριέρας του. Ήταν 40 ετών, όμως το κοινό και ο Τύπος τον λάτρευαν όπως πρώτα. Τα μεγάλα σουτ της πορείας του, ολοκληρώθηκαν με… μία βολή. Αυτό θα ήταν η τελευταία «πράξη» της παράστασής του. Εκείνη τη φορά δεν είχε αντίπαλο τον Ίλο, τον Μάτζικ Τζόνσον, τον Κλάιντ Ντρέξλερ ή τον Καρλ Μαλόουν. Στάθηκε απέναντι στον Άλεν Άιβερσον – οποίος ποτέ δεν έκρυψε πως ο «MJ» ήταν ο παιδικός ήρωάς του-, στον κόουτς Λάρι Μπράουν αλλά και στον Ευθύμη Ρεντζιά, ο οποίος στη μοναδική σεζόν του στους Σίξερς ήταν αυτόπτης μάρτυρας στο «αντίο» του «Air».
10 years ago… 04.16.2003 ! #NBA #MichaelJordan #LastGame pic.twitter.com/2cGLK67pSe
— King Donck (@MongooserZ) April 16, 2013
«We Want Mike»
Οι Ουίζαρντς, οι οποίοι και τις δύο σεζόν του Τζόρνταν κατέγραψαν ρεκόρ 37-45 και δεν αγωνίστηκαν στα Playoffs, ηττήθηκαν με 107-87 από τη Φιλαδέλφεια. Ωστόσο, αυτό μικρή σημασία είχε ακόμη και για έναν τόσο ανταγωνιστικό χαρακτήρα όσο ο άλλοτε σταρ των Μπουλς. Ο «MJ» πέτυχε 15 πόντους με 6/15 δίποντα και 3/4 βολές σε 28 λεπτά, όμως αυτό δεν έφτανε στο κοινό των 21.257 ανθρώπων που παρακολούθησαν το φινάλε του.
Στα 9,5 λεπτά πριν από τη λήξη, κι ενώ ο κόουτς Νταγκ Κόλινς είχε αποφασίσει να ξεκουράσει μία και καλή τον Τζόρνταν, από την εξέδρα ακουγόταν ένα διαρκές «We Want Mike» (=«θέλουμε τον Μάικ»). Ο Κόλινς γύρισε προς το μέρος του, όμως ο πρωταγωνιστής είχε αντιρρήσεις: «Νταγκ, νιώθω τελείως… άκαμπτος!», αποκρίθηκε. «Μάικ, πρέπει να μπεις άλλη μία φορά. Δεν τους ακούς;». Ο Τζόρνταν του ζήτησε να περιμένει την επικείμενη αποβολή με έξι φάουλ του Λάρι Χιουζ.
Στα 2:35 για το φινάλε, πάτησε και πάλι παρκέ. Ο Λάρι Μπράουν έδωσε εντολή στον Έρικ Σνόου να κάνει άμεσα φάουλ στο τιμώμενο πρόσωπο, ώστε να σουτάρει άλλη μία φορά. Ο «Mike» στάθηκε στη γραμμή, πέτυχε και τις δύο βολές και στο 1:44 αποχώρησε οριστικά από το παιχνίδι που αγάπησε. Το standing ovation του κοινού της «Philly» είχε διάρκεια τεσσάρων λεπτών και ήταν απλώς ανατριχιαστικό!
Οι αναμνήσεις του Ευθύμη Ρεντζιά
Ο Ευθύμης Ρεντζιάς είχε θυμηθεί σε ένα κείμενό του στην ιστοσελίδα «AthleteStories» ότι «το τελευταίο ματς της ένδοξης καριέρας του Μάικλ Τζόρνταν ήταν σαφώς μία συγκινητική στιγμή και για μένα. Πρόλαβα να του μιλήσω για λίγο, αλλά ομολογώ πως με την ένταση της στιγμής και τον θόρυβο δεν θυμάμαι ακριβώς τι του είπα… Του είχα μιλήσει, πάντως, και είχαμε γνωριστεί στην αρχή της σεζόν, διότι είχαμε παίξει μερικά φιλικά προετοιμασίας με την Ουάσινγκτον. Ακόμη και το να τον παρατηρείς να κάνει ζέσταμα ήταν κάτι εντυπωσιακό. Αυτή η ανάμνηση από το τελευταίο ματς του Μάικλ Τζόρνταν έμοιαζε ισάξια με χρόνο συμμετοχής, με συμβόλαια και με όσα ονειρεύεσαι να ζήσεις στον αθλητισμό».
Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που κούνησαν το κεφάλι είτε με απορία είτε με αρνητική διάθεση για την επιθυμία του Τζόρνταν να επιστρέψει, το 2001. Στα 38 του, όμως, κατέγραψε μέσο όρο 22,9 πόντων, 5,2 ασίστ, 5,7 ριμπάουντ και 41,6% εντός πεδιάς, σε 34,9 λεπτά. Παρότι δεν θύμιζε τον «αέρινο» εαυτό του πάνω από τη στεφάνη, το μπασκετικό IQ του ήταν εκεί. Στις 29 Δεκεμβρίου 2001, δύο μέρες μετά το χειρότερο ματς της καριέρας του, με 6π., 2/10 σουτ και ήττα με 27π. διαφορά στην Ιντιάνα, πέτυχε… 51π. (21/38 σουτ) στη νίκη στη Σάρλοτ και την παραμονή πρωτοχρονιάς «φόρτωσε» με 45 πόντους το καλάθι των Νετς!
«For The Love Of The Game»
Όταν επέστρεψε, εξήγησε ότι το έκανε «για την αγάπη του παιχνιδιού». Την πρώτη σεζόν του στην πρωτεύουσα, σημείωσε +30π. σε 15 αγώνες, εκ των οποίων στους τέσσερις εξ αυτών και περισσότερους από 40. Το 2002-03, πέτυχε εννέα «30αρες» (και τρεις «40αρες») και παρότι αγωνιζόταν πιο πολύ – μ.ό. 37΄ – σκόραρε 20π. ανά αγώνα, με καλύτερο ποσοστό (44,5%) από την προηγούμενη χρονιά. Όταν αποχώρησε, ήταν 3ος σκόρερ όλων των εποχών στο ΝΒΑ, με 32.292π., πίσω από Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ και Καρλ Μαλόουν. Πλέον, είναι 5ος, καθώς τον έχουν προσπεράσει ο ΛεΜπρον Τζέιμς και ο Κόμπι Μπράιαντ. Είναι, πάντως, 1ος σε μέσο όρο, με 31,12, ελαφρώς μπροστά από τους 30,07 του Ουίλτ Τσάμπερλεϊν.
«Τώρα μου κακοφαίνεται που δεν φορέσω άλλη φορά φανέλα, όμως τελικά δεν είναι και ένα τρομερά άσχημο συναίσθημα. Είναι κάτι με το οποίο έχω πλέον συμβιβαστεί και ήρθε η ώρα. Αυτή είναι η τελευταία αποχώρηση», σχολίασε ο Τζόρνταν μετά το τέλος του ματς με τους Σίξερς. Ο «Air» ήταν ειλικρινής ήδη μέσα στη σεζόν ότι εκείνη θα ήταν η τελευταία χρονιά του, όμως δεν ήθελε πολλές φανφάρες. Του αρκούσαν τα κατάμεστα γήπεδα και η αποθέωση, αλλά δεν επιθυμούσε να λέει πολλά σε κάθε πόλη. Λέγοντας επίσης πως «ποτέ δεν θεώρησα το παιχνίδι δεδομένο. Ήμουν αληθινός απέναντι στο μπάσκετ και το άθλημα ήταν αληθινό προς εμένα».
Διαβάστε ακόμη: