Ουόλτ Φρέιζερ: Το σπουδαιότερο (ατομικό) Game 7 Τελικών που έχει σχεδόν… ξεχαστεί (videos)

Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net

Η λέξη «σταρ» στον αθλητισμό είναι συχνά λανθασμένη. Χρησιμοποιείται με ευκολία, με δόση υπερβολής. Έγινε κλισέ, ενώ στην πραγματικότητα είναι μία – ίσως και χαμένη – τέχνη. Ή μία ικανότητα που ενίοτε μένει, συνειδητά ή μη, κρυφή.

Εκείνος που γνωρίζει πώς να συμπεριφέρεται ως σταρ ξέρει και πότε να κάνει πίσω. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα να υποχωρήσει. Η ηγεσία δεν είναι προνόμιο, είναι δικαίωμα και, κυρίως, ικανότητα. Πολλές φορές, ικανότητα να αντιλαμβάνεσαι τις καταστάσεις που ενδεχομένως να σε αδικούν.

Το σχεδόν μόνιμο χαμόγελο του Ουόλτ Φρέιζερ δεν θα σε άφηνε να το καταλάβεις. Κάποιο από τα πολύχρωμα κοστούμια που θα ξετρύπωσε από την «πλούσια» γκαρνταρόμπα του ή τα πανάκριβα καπέλα του δεν θα πρόδιδαν τέτοια υπόνοια. Η σαμπάνια που θαρρεί κανείς ακόμη δεν έχει στεγνώσει στα αποδυτήρια του «Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν», το δαχτυλίδι στο χέρι του, το τρόπαιο του πρωταθλητή και η «κληρονομιά» που δεν χάθηκε δεν αφήνουν αμφιβολίες.

Η αληθινή «στάμπα» στο δαχτυλίδι του 1970

Σαν σήμερα, πριν από 53 χρόνια, οι Νιου Γιορκ Νικς κατέκτησαν τον παρθενικό τίτλο τους στο ΝΒΑ, νικώντας σε ένα θρυλικό Game 7 τους Λέικερς. Ο ιστορικός από κάθε άποψη αγώνας είχε έναν αδιαμφισβήτητο πρωταγωνιστή στο παρκέ και έναν «λογοτεχνικό» ήρωα μάλλον εκτός των τεσσάρων γραμμών. Ο πρώτος ήταν ο Φρέιζερ, ο άλλος ήταν ο, αείμνηστος πια αρχηγός των Νικς, Ουίλις Ριντ.

Ο αγώνας στη «Μέκκα του Μπάσκετ», στις 8 Μαΐου 1970, έμεινε στην ιστορία ως «The Willis Reed Game». Στο 5^ο ματς της σειράς, στο 3-2 της Νέας Υόρκης, ο αρχηγός της τραυματίστηκε στον μηρό… Έχασε το 6^ο παιχνίδι και ο Ουίλτ Τσάμπερλεϊν δεν απώλεσε την ευκαιρία να οργιάσει, με 45 πόντους και 27 ριμπάουντ, στη νίκη με 135-113! Το Λ.Α. ισοφάρισε σε 3-3 και όλοι πίστευαν ότι η απώλεια του Ριντ θα κρίνει τον τίτλο υπέρ τους.

Ο Φρέιζερ δεν κατάφερνε να αποφύγει πουθενά τα φλας. Δεν ήταν απλώς μία διασημότητα. Έμοιαζε με πρωταγωνιστή του κινηματογράφου, με σταρ κάποιας δισκογραφικής εταιρίας. Ο κόσμος δεν μπορούσε να πάρει τα μάτια του από πάνω του. Αυτή, πάντως, έμελλε να είναι η ειρωνεία του σπουδαιότερου ματς της καριέρας του. Ενός αγώνα που, για χάρη του, σχεδόν… αγνοείται. Οι σπουδαίοι παίκτες είναι για τους μεγάλους αγώνες. Στις 8/5/70, ο παίκτης που αποτέλεσε το ίνδαλμα του Νίκου Γκάλη ήταν «εκεί». Ωστόσο, μάλλον λίγοι το(ν) θυμούνται.

Ένας… «δεύτερος» μεταξύ ίσων

Η ιστορία του 7^ου Τελικού γράφει ακόμη «Ουίλις Ριντ». Το βραβείο του MVP των Τελικών πήγε στα δικά του χέρια, έστω κι αν σε εκείνη την αναμέτρηση πέτυχε μόνο τέσσερις πόντους… Σε ένα παρκέ με έξι μελλοντικούς Hall Of Famers, με αντιπάλους τους Τσάμπερλεϊν και Τζέρι Ουέστ, ο Φρέιζερ ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής. Τα φώτα, όμως, που συνήθως δεν «ξεκολλούσαν» από πάνω του, τούτη τη φορά στράφηκαν αλλού. Η ιστορία, το δέος, ακόμη και το μελόδραμα της βραδιάς άνηκε στον Ριντ. Η «παράσταση» του Φρέιζερ ήταν ανεπανάληπτη: 36 πόντοι, 19 ασίστ, επτά ριμπάουντ και πέντε κλεψίματα, νίκη με 113-99 και κατάκτηση του δαχτυλιδιού!!!

Αδιανόητα στατιστικά που σχεδόν χάθηκαν στο χρόνο και στη «λάμψη» του συγκινητικού comeback του Ριντ. Υπάρχουν 48 παίκτες στην ιστορία των Playoffs του ΝΒΑ έχουν σκοράρει +35 πόντους σε Game 7. Μόνο οκτώ το έχουν κατορθώσει σε 7^ο Τελικό. Είναι ο Ουέστ (δις), οι Έλτζιν Μπέιλορ, Τομ Χάινσον. ΛεΜπρον Τζέιμς, Τζέιμς Ουόρθι και ο Ουόλτ Φρέιζερ. Άλλοι 21 παίκτες είχαν +13 ασίστ σε Game 7 . Μόλις τρεις το κατέγραψαν σε Τελικό και τα ονόματα είναι «χαραγμένα» στα βιβλία της ιστορίας της Λίγκας: Μάτζικ Τζόνσον, Μπομπ Κούζι. Και ο Φρέιζερ! Δύο είναι εκείνοι που είχαν +35π. και +13ασ. σε 7^ο ματς. Ο Λούκα Ντόντσιτς, όμως, δεν το έχει σημειώσει σε Game 7 Τελικών.

«The Willis Reed Game»

Ο 7^ος Τελικός του 1970, πάντως, παραμένει ακόμη ο «αγώνας του Ουίλις Ριντ». Ο θρυλικός σέντερ τους αναδείχθηκε εκείνη τη σεζόν MVP της κανονικής περιόδου, οδηγώντας τη Νέα Υόρκη σε 60 νίκες, ενώ λίγο νωρίτερα ήταν και ο πολυτιμότερος παίκτης του All Star Game. Η χρονιά τού άνηκε. Τουλάχιστον μέχρι τον τραυματισμό του στον 5^ο Τελικό, Ήταν από το 1965 ο εκφραστής της «αναγέννησης» των Νικς, οι οποίοι όμως «έπεφταν» πάνω στη δυναστεία των Σέλτικς. Όταν το 1969 αποσύρθηκε ο Μπιλ Ράσελ, το «παράθυρο» του τίτλου άνοιξε…

Τα Playoffs του ’70 ήταν το προσωπικό «στοίχημά» του. Στον 1^ο γύρο νίκησε τον θρυλικό Ουές Άνσελντ των Μπάλτιμορ Μπούλετς. Στον 2^ο οι Νικς κέρδισαν τους Μπακς του Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ. Στους Τελικούς (πρώτους για τη Νέα Υόρκη μετά το 1953 και την ήττα από τους Μινεάπολις Λέικερς) περίμεναν οι Λ.Α. Λέικερς του Τσάμπερλεϊν. Μία ακόμη νίκη επί ενός σπουδαίου σέντερ θα τον έβαζε άμεσα στο πάνθεον. Στα τέσσερα πρώτα ματς, ο Ριντ μέτρησε μέσο όρο 31,7 πόντους και 15,1 ριμπάουντ! Ο τραυματισμός του στο Game 5 έθεσε σε κίνδυνο και τον τίτλο και το δικό του legacy.

Ο ρόλος του… «υπαρχηγού»

Λίγα λεπτά πριν από τον 7^ο Τελικό κανένας δεν γνώριζε αν ο Ουίλις Ριντ θα δώσει το παρών στο τελευταίο «ραντεβού γιγάντων». Ενώ οι δύο ομάδες είχαν μπει στο παρκέ, εκείνος δεχόταν άλλη μία ένεση κορτιζόνης. Ξάφνου, η χαρακτηριστική φωνή του διάσημου σχολιαστή, Μαρβ Άλμπερτ, ξεστόμισε το όνομα του «Captain». Το «Γκάρντεν» σηκώθηκε στο πόδι! Η αποθέωση στην παρουσία του Ριντ «κάλυψε» τα μεγάφωνα όταν ακούστηκε, αμέσως μετά, το όνομα του Φρέιζερ. Το κοινό δεν τον άκουσε, αλλά τόσο η εξέδρα όσο και οι Λέικερς ένιωσαν στον αγώνα την παρουσία του.

Στα Playoffs του 1970 ο αρχικός ρόλος του Ουόλτ Φρέιζερ ήταν αμυντικός. Στον 1^ο γύρο, κόντρα στη Βαλτιμόρη, ο Ερλ «The Pearl» Μονρό τού έβαλε 39… Στο Game 7, όμως, ο γκαρντ των Νικς κράτησε τον μετέπειτα συμπαίκτη του – με τον οποίο κατέκτησαν το 1973 τον δεύτερο και τελευταίο τίτλο των Νικς, ως δίδυμο στην περιφέρεια με παρωνύμιο «Rolls Royce»– σε ένα καλάθι σε δέκα κρίσιμα λεπτά. Ο Φρέιζερ είχε αποκαλύψει πως «κάθε βράδυ έβλεπα τον Ερλ στον ύπνο μου. Βαρέθηκα να με νικά».

Basketball Hall of Famers Walt Frazier and Earl Monroe were known as the Rolls Royce backcourt when they became teammates on the New York Knicks in the 1970’s. #WaltFrazier #EarlMonroe #NYK #NewYork #Knicks #basketball pic.twitter.com/sMdWWgu0Na

— The Thrill of Victory (@ThrillVictory) March 13, 2021

Στον 2^ο γύρο, απέναντι στο Μιλγουόκι, ο Φρέιζερ είχε μ.ό. μόλις 9,6π. με 35,4% στα σουτ. Οι Νικς, πάντως, προκρίθηκαν στα πέντε ματς και η πρόκληση των Τελικών ήταν μπροστά του. Στο 1^ο ματς είχε μόλις 6π., στο 2^ο 11π., αλλά με τριπλ-νταμπλ (12ριμπ., 11ασ.). Στον 3^ο ανέβασε ρυθμό, με 19π., και στο 4^ο παιχνίδι πρόσθεσε 16π. με 11 τελικές πάσες.

Η δεύτερη «αποστολή»

Η αποστολή του «Clyde» Φρέιζερ δεν έγινε διπλή απλώς λόγω του τραυματισμού του Ριντ. Στο Game 5 ένας ρούκι με όνομα Ντικ Γκάρετ πέτυχε 18π. για το Λ.Α., όσο ο Φρέιζερ σκόραρε 21 με 12 ασίστ.. Στον 6^ο αγώνα ο Γκάρετ πρόσθεσε άλλους τόσους (ο Ουόλτ είχε 14π. 7ασ.)! Στον 7^ο Τελικό ο Φρέιζερ «όφειλε» να τον σταματήσει. Το κατάφερε, κρατώντας τον νεαρό σε 8π. με 3/10 σουτ, ενώ οι 36π. του ίδιου προήλθαν από 12/17 σουτ και 12/12 βολές!

When your nickname is Mr. Cool, you’ve pretty much clocked life!#WaltFrazier #MrCool pic.twitter.com/qyms1vW8VP

— IconicPoorly (@IconicPoorly) May 16, 2020

Ο 24χρονος Φρέιζερ κυριάρχησε σε όλο το παρκέ, Σκόραρε, «άπλωσε» το γήπεδο, ήταν φόβητρο στην άμυνα (με τα πέντε κλεψίματά του!) και είχε 11π. στο αρχικό 26-16 των Νικς και 15π. στο πρώτο δωδεκάλεπτο. Όπως έχει αποκαλύψει ο ίδιο στην ιστοσελίδα The Athletic, «σε κάθε ματς του 1^ου γύρου με τους Μπούλετς, ο κόουτς Ρεντ Χόλτζμαν μού έλεγε “ξέχνα την επίθεση και κλείδωσε τον Μονρό”. Εγώ με τον Φιλ. Τζάκσον ήμασταν οι αμυντικοί πρωταγωνιστές του. Στο ημίχρονο του 7^ου Τελικού μού ζήτησε αρχικά να βρίσκω τον ελεύθερο συμπαίκτη μου. Όσο προχωρούσε το ματς, όμως, ο ελεύθερος παίκτης ήμουν εγώ…». Εκείνη τη βραδιά, δεν θα θυσίαζε την επίθεση για την άμυνα.

Το «alter ego» του Ουόλτ Φρέιζερ

Οι Λέικερς τού άφηναν χώρο ώστε να μην πληγωθούν από Ριντ ή τον Ντέιβ ΝτεΜπούσερ. Ο Φρέιζερ έμεινε πολλές φορές ελεύθερος και ήταν η αιτία που η Νέα Υόρκη ξεκίνησε με 24/40 σουτ. Οι 19 ασίστ του θύμισαν πως έκανε και τη συνηθισμένη δουλειά του στη δημιουργία. Στο Game 7 των Τελικών ήταν (ξανά) ένας διπλός εαυτός…

Ο «Clyde», το παρατσούκλι του, ήταν ουσιαστικά το alter ego του Ουόλτ, ήταν η προσωποποίηση της αυτοπεποίθησης, της «μαγκιάς» και του σταρ, έτσι και στον 7^ο Τελικό ο Φρέιζερ ήταν και ο ίδιος και ο «άλλος (μπασκετικός) εαυτός του. Σε μία εμβληματική στιγμή του Ουίλις Ριντ, εκείνος πρόσφερε μία παράσταση που πέρασε στην «ανωνυμία» αλλά παραμένει ιστορική και ακόμη δεν τον ενοχλεί που εκείνο το ματς δεν είναι, τελικά, το «The Walt Frazier Game»…

Walt Frazier finished with career numbers of 18.9 points, 5.9 rebounds and 6.1 assists per game.#WaltFrazier #Clyde #NewYorkKnicks #Knicks #60snba #70snba pic.twitter.com/bLp5Vxiw0F

— NBA Time Machine (@NBA_TimeMachine) August 30, 2018

Photo credit: Getty Images

Διαβάστε ακόμη:

• Ουίλις Ριντ: Η κληρονομιά του «Captain» ήταν σπουδαιότερη από ένα Game 7
• Το skyhook του Καρίμ Αμπντούλ-Τζαμπάρ ήταν ένα δώρο με… άγνωστο αποστολέα

Δείτε ΕΔΩ τα τελευταία νέα