Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Τον ρώτησαν κάποτε, – καθώς ήταν αρχικά μεγαλύτερο ταλέντο στο αμερικανικό φούτμπολ – «γιατί έπαιξες μπάσκετ;». Η απόκριση, όπως και όλη η ζωή του, δεν έφερε σε κανένα σημείο της τη λέξη «έπρεπε». Δεν το είχε ξεστομίσει επί λέξει, όμως είχε υπονοήσει ότι το χρειαζόταν.
Ήταν η ανάγκη του για εσωτερική αποδοχή. Δεν επιθυμούσε, άλλωστε, να είναι ξεχωριστός για τους άλλους. Τον ένοιαζε να είναι «συνηθισμένος» για τον εαυτό του. Να είναι απλώς ο εαυτός του. Γι’ αυτό και παρότι έχει ονομάσει πολλές φορές τα είδωλά του, είχε ξεκαθαρίσει πως «δεν θέλω να γίνω Μάικλ Τζόρνταν, Μάτζικ Τζόνσον ή Αϊζάια Τόμας»…
»Δεν θέλω να είμαι κανένας από αυτούς τους τύπους. Όταν η καριέρα μου φτάσει στο τέλος της, θέλω να κοιτάξω τον καθρέφτη μου και να ξέρω πως ό,τι έκανα, το έκανα με τον δικό μου τρόπο». Πέρα από το ταλέντο, τις επιτυχίες του και όσα άφησε στο μπάσκετ, έγινε εκφραστής μίας, «επαναστατικής» για το «καθωσπρέπει» ΝΒΑ, κουλτούρας. Δεν το επέλεξε. Του βγήκε αβίαστα.
Αγκαλιά με τα πάθη (και τα λάθη) του
Ο Άλεν Άιβερσον, ο οποίος στις 7 Ιουνίου γιορτάζει τα 48α γενέθλιά του, λάτρεψε και τα πάθη του και τα λάθη του. Τα «αγκάλιασε», όπως έκανε και κάθε φορά που ακροβατούσε στο όριο της αυτοκαταστροφής. Ο παλαίμαχος γκαρντ των Σίξερς, MVP το 2001 και τέσσερις φορές κορυφαίος σκόρερ, δεν φοβήθηκε να εκθέσει τον εαυτό του, δεν έκρυψε πως είναι ευάλωτος. Δεν ανησύχησε μήπως αυτό «τσαλακώσει» τη φήμη και την «κληρονομιά» του.
Είχε προλάβει ο ίδιος, από έφηβος, να «τσαλακώσει» τον εαυτό του για όσα πίστευε. Το παιδί από το Χάμπτον της Βιρτζίνια, γιος της τότε 15χρονης Αν Άιβερσον, κράτησε το επώνυμό της επειδή ο πατέρας του τους παράτησε πριν καν γεννηθεί… Στα 17 του, σε έναν καυγά λευκών αγοριών με την παρέα του, το θέμα έφτασε στις ρατσιστικές αναφορές. Παρά την ασάφεια του κυκλώματος ασφαλείας, ο Άιβερσον και τρεις φίλοι του συνελήφθησαν και εκείνος κατηγορήθηκε πως χτύπησε μία γυναίκα στην πλάτη με καρέκλα. Στην απολογία του εξήγησε πως έφυγε πριν «φουντώσει» ο τσακωμός. Δεν τον πίστεψαν.
Ελεύθερος και αντισυμβατικός
Δικάστηκε οκτώ μήνες μετά, ως ενήλικας, καταδικάστηκε αρχικά σε 15ετή φυλάκιση με δέκα χρόνια αναστολή και πέρασε τρεις μήνες στη φυλακή. Μέχρι μία συνέντευξη στον Τομ Μπρόκοου του NBC να ρίξει φως στην υπόθεση και η έλλειψη στοιχείων να οδηγήσει στην ελευθερία του. Tο NCAA εκτιμούσε τα ταλέντα του, όμως τον κοιτούσε με μισό μάτι… Ο Τζον Τζόμπσον του Τζόρτζταουν τον εμπιστεύθηκε. Το ταλέντο του επιβεβαιώθηκε και το 1996 ο «A.I.» έγινε ο κοντύτερος παίκτης που επιλέχθηκε στο Νο1 του ντραφτ του ΝΒΑ, από τους Σίξερς!
Δεν δίστασε να πάει σε μία φάση ένας εναντίον ενός με τον Τζόρνταν και αν και παικταράς, τον θεωρούσαν «αντιδραστικό». Ο ίδιος προτιμούσε το «αντισυμβατικός». Η μοίρα της «προσγείωσης» στη Φιλαδέλφεια έμοιαζε λυτρωτική. Λατρεύτηκε, θεωρείται είδωλο όπως ο Τζούλιους Έρβινγκ και δεν είναι λίγοι εκείνοι που λένε ότι στο άκουσμα της Φιλαδέλφεια πρώτα σκέφτονται τον Άιβερσον και μετά τον… Ρόκι Μπαλμπόα!
Μαθήματα και «απαντήσεις»
Ομολόγησε ότι «έκλαψα στα αποδυτήρια, όταν ως ρούκι ο Κέβιν Τζόνσον των Σανς είχε απέναντί μου 36π., 9ασ., 9ριμπ.!» και αποκάλυψε πως ο ασίσταντ κόουτς, Μορίς Τσικς, «μου είπε πως μία μέρα θα το πετύχω κι εγώ». Ο Τσικς, μαζί με τον κόουτς Λάρι Μπράουν, τον «μετέτρεψαν» σε MVP και την ίδια σεζόν με το βραβείο του, οδήγησε τους Σίξερς στους Τελικούς. Πέτυχε 48π. (με το περίφημο… step over στον Τάιρον Λου) στον 1ο αγώνα στο Λ.Α. – στη μοναδική ήττα των Λέικερς στα Playoffs(!) – όμως η παρέα των Σακίλ Ο’Νιλ και Κόμπι Μπράιαντ ήταν ανίκητη.
Ο επονομαζόμενος και «Answer» (=«Απάντηση») νόμιζε πως είχε όλες τις απαντήσεις, όμως πλέον παραδέχεται πως «το μοναδικό πράγμα για το οποίο μετανιώνω είναι που δεν άκουσα νωρίτερα τον κόουτς Μπράουν, ώστε να χρησιμοποιώ το μυαλό με τον ίδιο τρόπο που έκανα με την ταχύτητά μου». Θα ήταν αδικία και «ανορθογραφία» να ισχυριστεί κάποιος ότι ο Άλεν Άιβερσον πρέπει να καθοριστεί κυρίως από την περιβόητη κουστωδία που κουβαλούσε σε κάθε εκτός έδρας αγώνα ή από τη φημισμένη συνέντευξη Τύπου με την αναφορά αν… προπονείται!
Έπειτα από μία δεκαετία στους Σίξερς (1996-2006), αγωνίστηκε επίσης σε Ντένβερ, Ντιτρόιτ και για λίγο στο Μέμφις. Μέρος σαν την αγαπημένη του Philly δεν ξαναβρήκε. «Σπατάλησε» λίγη από τη φήμη του στον Βόσπορο, όταν επέλεξε τον Οκτώβριο του 2010 να υπογράψει στην τουρκική Μπεσίκτας, στην οποία αγωνίστηκε σε δέκα αγώνες. Ταλέντο και επιτεύγματα ήταν βέβαιο πως θα τον φέρουν στο Hall Of Fame, ωστόσο εκείνος δεν έκρυβε πως ίσως η διαγωγή του θα ήταν ικανή να του στερήσει την υπέρτατη τιμή.