Του Γιώργου Μπακόλα
Εκ των πλέον άτυχων παικτών στην ιστορία του μπάσκετ, ο Ραλφ Σάμπσον (7/7/1960) όταν πρωτοεμφανίστηκε στο χάρτη του NBA ήταν ένα φαινόμενο, ένας παίκτης με μπόι 2.24 μέτρα που μπορούσε να τρέξει με άνεση στο γήπεδο και να κυριαρχήσει και στις δυο άκρες του παρκέ.
Και πράγματι, στα τέσσερα πρώτα του χρόνια στο πρωτάθλημα, ο ίδιος δε διέψευσε καθόλου τις προσδοκίες των Ρόκετς που το 1983 τον επέλεξαν στο νούμερο ένα του ντραφτ. All Star από τη ρούκι σεζόν του κιόλας, ο πανύψηλος σέντερ έδωσε το «παρών» στο παιχνίδι των αστέρων άλλες δυο φορές στην καριέρα του, ενώ επελέγη και μια φορά ακόμη χωρίς να μπορέσει όμως ν’ αγωνιστεί λόγω τραυματισμού. Μάλιστα το 1985 αναδείχτηκε και MVP της συνάντησης, με 24 πόντους και 10 ριμπάουντ. Ακόμα πιο σημαντική, όμως, με την περίπτωσή του είναι η συμβολή που είχε στο περίφημο σχήμα με τους «Δίδυμους Πύργους» που καθιέρωσαν οι Χιούστον Ρόκετς, όταν παρέα με τον Χακίμ Ολάζουον οδήγησαν την ομάδα του Τέξας στους τελικούς του NBA, αποκλείοντας τους Λος Άντζελες Λέικερς.
Τα προβλήματα όμως με τους τραυματισμούς στα γόνατα και στην πλάτη δεν του επέτρεψαν να σταθεροποιήσει την απόδοσή του σε υψηλό επίπεδο για τα επόμενα χρόνια, δεδομένο που τον οδήγησε ύστερα από 3,5 «κουτσουρεμένες» σεζόν στο NBA να παίξει το τελευταίο του χαρτί, καταφεύγοντας στο ισπανικό πρωτάθλημα (Ουνικάχα Μάλαγα). Δυστυχώς, το εγχείρημα δεν τον δικαίωσε, καθώς έπαιξε σε οκτώ αγώνες μόνο και αποσύρθηκε απ’ το άθλημα σε ηλικία μόλις 32 ετών. Το 1996 το όνομά του μπήκε στο Sports Hall of Fame της γενέτειράς του πόλης, της Βιρτζίνια.