Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Ο GOAT αποσύρθηκε από τους Μπουλς για δεύτερη φορά το 1998, μετά την ολοκλήρωση του δεύτερου απόλυτου τριπλ κράουν. 6/6 τελικοί και τίτλοι για τον Τζόρνταν με το Σικάγο, αλλά το μπάσκετ τον ανάγκασε να επιστρέψει για ακόμα μία φορά.
Σε ηλικία 38 ετών, ο Τζόρνταν ήταν αυτός που γνώριζαν όλοι. Μέτρησε 24,5 πόντους στα πρώτα 53 παιχνίδια των Ουίζαρντς ως βασικός φυσικά αλλά ένας τραυματισμός στο γόνατο τον υποχρέωσε να αγωνιστεί σε συνολικά μόλις 60 ματς και στα τελευταία επτά έπαιξε αναπληρωματικός. Έτσι έπεσαν οι μέσοι όροι του στους 22,9 πόντους, τις 5,2 ασίστ και τα 1,42 κλεψίματα, αλλά και στις τρεις κατηγορίες ήταν ο κορυφαίος των “Μάγων”.
Η τελευταία του σεζόν ήταν αυτή του 2002-03. Μία σεζόν αποθέωση σε ολόκληρη την Αμερική. Όταν έπαιξε στο United Center του Σικάγο, όπου δοξάστηκε και δόξασε τους Μπουλς, επί τέσσερα λεπτά έγινε ένα αλησμόνητο standing ovation για το μεγαλύτερο παίκτη στην ιστορία του μπάσκετ.
Ακόμα και σε αυτή τη σεζόν, δεν έπεσε κάτω από τους 20 πόντους (ακριβώς τόσος ήταν ο μέσος όρος του) έστω κι αν είχε πατήσει τα 40. Το τελευταίο του παιχνίδι ήταν στην έδρα των Σίξερς. Ο Τζόρνταν αποχώρησε νωρίς από το ματς, περίπου 4 λεπτά πριν το τέλος της τρίτης περιόδου. Το κοινό σηκώθηκε όρθιο και φώναζε “θέλουμε τον Μάικ”. Επέστρεψε 2.35” πριν το φινάλε. Του έκαναν επίτηδες φάουλ για να πάει στις βολές, ενώ κατά την αποχώρηση του έγινε τρίλεπτο standing ovation από τους αντιπάλους φιλάθλους.
Δεν μπόρεσε να οδηγήσει τους Ουίζαρντς στα πλέι οφ, αλλά ακόμα κι εκείνες οι δύο τελευταίες σεζόν στο ΝΒΑ απέδειξαν το μεγαλείο του σπουδαίου αυτού αθλητή. Ενός εικονικού παίκτη, μίας κολοσσιαίας μορφής του μπάσκετ που δικαίως του έχει αποδώσει το όνομα “ο σπουδαιότερος όλων των εποχών”.