Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Λένε πως οι σπουδαίες αθλητικές επιτυχίες «γεννιούνται» στο σκοτάδι. Επιμένουν ότι η «λάμψη» στα φώτα είναι αποτέλεσμα της σκληρής δουλειάς σε ένα σκοτεινό γυμναστήριο.
Η φετινή πορεία του πανεπιστήμιου Μίσιγκαν Στέιτ, ωστόσο, συνεχίζεται στη March Madness του NCAA επειδή οι παίκτες του «αναγεννήθηκαν» στο μελαγχολικό υπόγειο του σπιτιού του προπονητή τους, Τομ Ιζο. Αυτή η τρόπον τινά αναγέννηση, όμως, δεν έχει σχέση με σουτ, συστήματα και σωματική προπόνηση στο γήπεδο.
Για τον κόουτς Ίζο, που συμμετέχει σε τελικό τουρνουά για 25η διαδοχική χρονιά, δεν έχει καμία σημασία το νέο ρεκόρ των 16 νικών απέναντι σε ομάδες με υψηλότερη κατάταξη στο ταμπλό.
Tom Izzo 🤝 March
The @MSU_Basketball Head Coach will appear in his 25th consecutive NCAA Tournament at Michigan State, a Division I record 🔥 pic.twitter.com/LqqscTK1gK
— FOX College Hoops (@CBBonFOX) March 12, 2023
Ο 68χρονος, προπονητής του (φέτος Νο7 στο bracket της Περιφέρειας της Ανατολής) Μίσιγκαν Στέιτ από το 1995, πρωταθλητής το 2000 και γέννημα-θρέμμα της πολιτείας, έχει αποκτήσει το παρωνύμιο «Mr. March». Με την επικράτηση στον 2ο γύρο επί του Νο2 Μαρκέτ, ξεπέρασε σε νίκες με χαμηλότερη κατάταξη τον Τζιμ Μπέιχαϊμ, ο οποίος προ ημερών αποχώρησε από το Σίρακιουζ και τους πάγκους.
How good is that #Yooper? That was #TomIzzo‘s 16th win in the NCAA Tournament as the coach of the worse-seeded team. It’s the all-time record.#MarchMadness pic.twitter.com/mixFbZBN2r
— Dr. Bob Lorinser (@DrLorinser) March 20, 2023
Σεζόν – φόρος τιμής στα θύματα…
Στο μυαλό του Ίζο στριφογυρίζει ακόμη ο αριθμός «3». Αυτή ήταν η θλιβερή καταμέτρηση των νεκρών από πυροβολισμούς στην πανεπιστημιούπολη του σχολείου, το απόγευμα της 13ης Φεβρουαρίου… Η παρουσία των «Spartans» στους «16» της φετινής «Τρέλας του Μαρτίου», για την οποία θα αντιμετωπίσουν το Κάνσας Στέιτ στις 24/3, είναι ένας διαρκής φόρος τιμής σε εκείνους τους τρεις συμφοιτητές τους, την Αλεξάντρια Βέρνερ, τον Μπράιαν Φρέιζερ και την Αριέλ Άντερσον, οι οποίοι σκοτώθηκαν από τις σφαίρες ενός 43χρονου άνδρα.
Η πανεπιστημιούπολη αποκλείστηκε αργά το βράδυ της 13ης Φεβρουαρίου από την αστυνομία. Οι πυροβολισμοί ακούστηκαν στις 8:13μ.μ.. Όταν τα μαντάτα έγιναν γνωστά, σημασία είχε πρώτα η ασφάλεια. Σε λιγότερο από επτά λεπτά, όλοι οι παίκτες ενημέρωσαν πως είναι καλά. Έπειτα από μερικά τηλεφωνήματα στους αρμόδιους – και με δεδομένο ότι το campus θα ήταν κλειστό για μέρες – ο Ίζο έλαβε άδεια να συναντήσει τους αθλητές του για γεύμα στην οικία του. Ήθελε να δει πρόσωπο με πρόσωπο κάθε έναν ξεχωριστά.
Ειλικρινής και αληθινός
Για έναν άνθρωπο που εδώ και δεκαετίες έμαθε να «διαβάζει» γκριμάτσες και να διαχειρίζεται τον εύθραυστο χαρακτήρα νέων ατόμων, η αρχική σιωπή ήταν… εκκωφαντική. Ο κόουτς των «Spartans» μάζεψε την ομάδα στο υπόγειο. Εκεί αντίκρισε στα μάτια μερικών τον φόβο. Σε άλλους δεν έβλεπε τίποτα. Τους ομολόγησε ότι, όπως κι εκείνοι, αισθάνεται χαμένος. Ήταν η πρώτη φορά που δεν είχε τι να πει…
«Δεν έχω κανένα σχέδιο», ανέφερε ο 68χρονος προπονητής σε συνέντευξή του στο ESPN. «Δεν επιθυμούσα να τους κάνω να νομίζουν πως ξέρω τι να κάνω. Παραδέχθηκα ότι κι εγώ μαθαίνω μαζί τους και προσπαθώ να επεξεργαστώ τι συνέβη και τι συμβαίνει». Ξεκάθαρες απαντήσεις δεν υπήρχαν. Τρεις ζωές είχαν χαθεί και από το μυαλό των 50.000 φοιτητών του Μίσιγκαν Στέιτ είχαν «ληστέψει» για τα καλά το αίσθημα ασφάλειας και ανεμελιάς στον χώρο τους.
Η θλιβερή εμπειρία του Γκρίνμπεργκ
Αυτό που βοήθησε τον Ίζο, εκτός της αμοιβαίας στήριξης με τους παίκτες του, ήταν ένας συνάδελφος και φίλος του, ο οποίος είχε ζήσει μία παρόμοια τραγωδία το 2007. Το πρωί της 14ης Φεβρουαρίου, ανάμεσα σε δεκάδες μηνύματα στο κινητό του, ήταν και αυτό του Σεθ Γκρίνμπεργκ. Ο τότε προπονητής του Βιρτζίνια Τεκ τού έγραψε απλώς: «Είμαι εδώ για ό,τι χρειαστείς». Λίγη ώρα αργότερα οι δυο τους μίλησαν στο τηλέφωνο. Ο Γκρίνμπεργκ, πριν από 16 χρόνια, έτρεμε για μιάμιση ώρα μέχρι να εντοπίσει την φοιτήτρια κόρη του και τους παίκτες του, όταν ένας φοιτητής του Βιρτζίνια Τεκ σκότωσε 33 συμφοιτητές του στον κοιτώνα και ένα σχολικό κτίριο του κολεγίου… Τελειόφοιτος μαθητής στο Μίσιγκαν Στέιτ είναι και ο γιος του Ίζο και ο Γκρίνμπεργκ κατανοούσε την αγωνία του.
Ο τελευταίος έλεγε ότι «συμπεριφερθήκαμε με το συναίσθημα». Ο Ίζο τόνισε πως «η εμπειρία και τα λόγια του Σεθ με βοήθησαν». Τότε ο Γκρίνμπεργκ αποφάσισε να αφήσει ελεύθερους τους αθλητές τους για το εξάμηνο, χωρίς εξετάσεις. Οι περισσότεροι, πάντως, γύρισαν στο γυμναστήριο. Στο Μίσιγκαν Στέιτ θέλησαν να ξεπεράσουν τον θρήνο με μπάσκετ και στις 19/2 ήταν στο γήπεδο, για τον επόμενο αγώνα.
Το μήνυμα του κόουτς Ίζο
Ο κόουτς Ίζο ανακαλεί να λέει στους παίκτες τους πως το μάθημα, η προπόνηση και ο αγώνας θα τους φέρει σε μία κατάσταση κανονικότητας, την οποία το μυαλό τους έχει ανάγκη. Η επιστροφή στο παρκέ, όμως, δεν θα είχε προτεραιότητα τη νίκη. Το συμβούλιο του σχολείου πρόσφερε την ευχέρεια σε όποιον ήθελε να μην αγωνιστεί. Η ατάκα «να μείνουμε δυνατοί», του Τομ Ίζο, έγινε μπλουζάκι που φόρεσαν οι αθλητές και ο ίδιος στον πάγκο. Στο τέλος του πρώτου εντός έδρας αγώνα μετά τους πυροβολισμούς, πάλευε να συγκρατήσει τα δάκρυά του. Το αθόρυβο μήνυμα που μετέφερε στους παίκτες του στο υπόγειο του σπιτιού του είχε κάνει τη δουλειά του.
«Δεν είναι ωραίο να λέμε ότι ξέρουμε από τόσο τραγικές καταστάσεις, όμως είμαστε εδώ μαζί», τους είπε πριν από την πρεμιέρα της March Madness. Αυτό που θα θυμάται από αυτή τη σεζόν, όπως κι αν εξελιχθεί, είναι πως «οι αγώνες μετά το θλιβερό περιστατικό δεν είχαν να κάνουν με τη νίκη και τα ρεκόρ. Έχει μείνει το μεταξύ μας δέσιμο, για πάντα. Και το μήνυμα ότι μπορείς να είσαι, την ίδια στιγμή, και ευάλωτος και δυνατός».
Διαβάστε ακόμη: