Του Γιώργου Αδαμόπουλου / info@eurohoops.net
Υπάρχουν αθλητές που συνδυάζουν ταλέντο και ικανότητα με την αυτοπεποίθηση. Η αρμονία τους είναι κάτι σαν ευλογία. Καθώς, κάποιες φορές, ένας παίκτης ενδέχεται να προδοθεί από το ένα σκέλος αυτού του επιθυμητού και ιδανικού συνδυασμού.
Η φετινή σεζόν, αλλά συνάμα και σχεδόν όλη η σχολική καριέρα του Ντάριον Τραμέλ ήταν μία «ζυγαριά» που προσπαθούσε να ισορροπήσει και τα δύο. Ο 23χρονος τελειόφοιτος του Σαν Ντιέγκο Στέιτ έμαθε κάθε πλευρά αυτής της «εξίσωσης». Τη μία στιγμή ήταν το μεγάλο ταλέντο που δεν κατάφερνε να παράγει. Την άλλη, ήταν απλώς το αστέρι χωρίς το οποίο οι «Aztecs» δεν μπορούσαν να ζήσουν.
Παρών, την κατάλληλη στιγμή…
Ο ύψους 1,78μ. γκαρντ, τον οποίο δεν ήθελε σχεδόν κανένας μετά τα γυμνασιακά χρόνια του, άφησε πίσω του μία ασταθή κανονική περίοδο και «έλαμψε» στο τελικό τουρνουά του NCAA, φέρνοντας το SDSU για πρώτη φορά σε φάιναλ φορ και μόλις δύο νίκες μακριά από τον κολεγιακό τίτλο. Οι παίκτες του κόουτς Μπράιαν Ντάτσερ θα αντιμετωπίσουν στον πρώτο ημιτελικό του Χιούστον (2/4 στη 1:09π.μ.) την επίσης πρωτάρα ομάδα του Φλόριντα Ατλάντικ και περιμένουν από τον Τραμέλ την παραγωγή της March Madness.
Έπειτα από μία ρέγκιουλαρ σίζον με μ.ό. 9,9π. και μόλις 31,6% στα τρίποντα, ο νεαρός πέτυχε 21π. στον θρίαμβο επί του Νο1 Αλαμπάμα και σκόραρε τη νικητήρια βολή – αφού αστόχησε στην πρώτη – στον προημιτελικό με το Κρέιτον, έπειτα από φάουλ του «ατάραχου» Νέμπχαρντ στα 1,2΄΄. «Η πίεση ήταν μεγάλη», σχολίασε ο ίδιος για την κριτική που δέχθηκε όλη τη χρονιά. Ωστόσο, τόνισε πως «έτσι έμαθα σε όλη τη ζωή μου. Ήμουν πάντα “ο κοντός”, έλεγαν πως “δεν μπορεί να σουτάρει” και ότι δεν είχα κίνητρα».