Του Μάνου Φυρογένη/ info@eurohoops.net
Το μεγάλο αθλητικό γεγονός της τετραετίας πλησιάζει. Μπορεί τα καλοκαίρια – πλέον και μέσα στη χρονιά με τα ‘παράθυρα’ – να περιλαμβάνουν διοργανώσεις εθνικών ομάδων που διακυβεύεται το στέμμα της εκάστοτε ηπείρου ή ακόμα και ο παγκόσμιος… θρόνος, παρόλα αυτά η αίγλη των Ολυμπιακών Αγώνων δεν συγκρίνεται.
Είναι η διεθνής “εκεχειρία” από οποιοδήποτε άλλο αθλητικό event εθνικής εμβέλειας που δεν επιτρέπει στα βλέμματα να το κουνήσουν ρούπι; Η δυσκολία πρόκρισης και παρουσίας εκεί; Όπως και να ‘χει, όλοι οι μεγάλοι αθλητές ανεξαιρέτως σπορ και αγωνίσματος κάνουν το αδύνατο δυνατόν για να δηλώσουν το “παρών” και δη να μείνουν στην ιστορία. Κάποιοι το έχουν καταφέρει και κάποιοι όχι.
Η κλεψύδρα αδειάζει και οι Ολυμπιακοί Αγώνες της Γαλλίας απέχουν πλέον λίγες μόλις μέρες. Η avant garde της μπασκετικής υφηλίου, δεδομένων των συνθηκών και των περιορισμένων θέσεων, θα βρίσκεται στη Λιλ αρχικά και έπειτα στο Παρίσι (8 από τις 12 ομάδες). Με απουσίες φυσικά αφού “όλοι οι καλοί (δεν) χωράνε”.
Κάθε μεγάλη διοργάνωση και μία αφορμή για το Eurohoops να… ξεθάψει στιγμές, αναμνήσεις, ρεκόρ, γεγονότα. Σε πρώτο πλάνο, οι 5 κορυφαίες επιδόσεις σκοραρίσματος ανά τα χρόνια σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Όσκαρ Σμιντ, το… Άγιο χέρι του παγκόσμιου μπάσκετ
Μία καλαθομηχανή που όμοιά της δεν έχει – ακόμα – βγει. Ο σπουδαιότερος για πολλούς παίκτης που δεν αγωνίστηκε ποτέ στο NBA, συνώνυμο του σκοραρίσματος. Διόλου τυχαίο για τους ρομαντικούς το όνομά του. Όσκαρ Σμιντ ένας εκτελεστής που σούταρε λες και έριχνε βότσαλα στη θάλασσα του Νατάλ, εκεί όπου γεννήθηκε.
Ο 66χρονος πλέον Βραζιλιάνος “θρύλος” με την 30χρονη σχεδόν καριέρα σε επαγγελματικό επίπεδο, άφησε πολλές αφορμές για να γραφτεί το όνομά του στο εμπροσθόφυλλο των βιβλίων της ιστορίας.
Το κοντέρ όταν αποφάσισε να βάλει τέλος στον επαγγελματικό του βίο αγωνιζόμενος μέχρι τα 45 του έτη για λογαριασμό της Φλαμένγκο, έγραφε 49.973 πόντους (!). Ήξερε να φορτώνει τα αντίπαλα καλάθια και να ματώνει τις αντίπαλες άμυνες όσο κανένας άλλος.
Πλήγωσε τους Αμερικανούς μέσα στο “σπίτι” τους (Παναμερικανικοί 1987 για το χρυσό), κόντραρε τον “Μότσαρτ” Ντράζεν Πέτροβιτς σε Τελικό Πρωταθλητριών (αλησμόνητη μονομαχία στο ΣΕΦ το 1988), έγινε είδωλο του Κόμπι Μπράιαντ και ο Μαραντόνα που μεσουρανούσε φαν του, κέρδισε κάθε ατομικό βραβείο πρώτου σκόρερ σε διασυλλογικό και εθνικό επίπεδο, έγινε θρύλος των Βραζιλιάνων, ήρωας των Ιταλών (11 χρόνια πέρασε εκεί), Hall of Famer. Μία τεράστια φυσιογνωμία που κατέχει τρία από τα πέντε καλύτερα ρεκόρ σκοραρίσματος και επτά συνολικά από τα δέκα σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο Όσκαρ Σμιντ αγωνίστηκε σε πέντε ολυμπιακά τουρνουά με τη “Σελεσάο”, έχοντας απολογισμό 38 αγώνων με 28.8 (!) πόντους κατά μέσο όρο ανά παιχνίδι (1093 συνολικά). Αδιανόητο το νούμερο, λες και έπαιζε μόνος του.
Στη Σεούλ μάλιστα (1988), κατά τη διάρκεια του τελευταίου σοβιετικού χορού, ολοκλήρωσε το τουρνουά με 42.3 πόντους ανά παιχνίδι. Εκεί ήταν που σημείωσε και την καλύτερη επίδοση. Ένα αραχνιασμένο ρεκόρ που έχουν περάσει πάνω από 35 χρόνια και ακόμα δεν έχει καταρριφθεί, έστω κι αν κάποιοι το άγγιξαν.
Ο χαρισματικός σούτινγκ γκαρντ/σμολ φόργουορντ έβαλε 55 πόντους (11/17 διπ., 6/11 τριπ. και 15/16 βολές) χωρίς να βγει καθόλου από τον αγωνιστικό χώρο, στην ήττα της Βραζιλίας από την Ισπανία με 118-110.
Μεταξύ άλλων διαθέτει και την 4η και 5η καλύτερη επίδοση με 46 και 45 πόντους αντίστοιχα.
Πρώτο “βιολί” ήταν και τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1992 στην Βαρκελώνη (24.8 πόντοι ανά ματς) και του 1996 στην Ατλάντα παρότι είχε κλείσει τα 38 του χρόνια. Για άλλους περασμένα συντάξιμα και για εκείνον “μπλουζ της άγριας νιότης” του με 27.4 πόντους κατά μέσο όρο στη διοργάνωση.