Του Δημήτρη Μιναρετζή/ info@eurohoops.net
Χωρίς καμία αμφιβολία μιλάμε για το κορυφαίο αθλητικό γεγονός κάθε δίσεκτου έτους.
Δεν συγκρίνεται με καμία άλλη διοργάνωση, σε κανένα σπορ και για κανέναν αθλητή, ατομικού ή ομαδικού αγωνίσματος.
Κάθε αθλητής ονειρεύεται έστω να βρεθεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες, να πατήσει παρκέ, ταρτάν, τατάμι, να κολυμπήσει σε πισίνα.
Αν φτάσει και σε μετάλλιο, τότε αυτό κατέχει περίοπτη θέση στην τροπαιοθήκη του καθενός.
Το ίδιο ισχύει και για το αγαπημένο μας μπάσκετ, το σπορ που εδώ στο Eurohoops προβάλλουμε όσο καλύτερα μπορούμε, με αγάπη και αφοσίωση.
Τα δάκρυα συγκίνησης του Γιάννη Αντετοκούνμπο– ο οποίος θα έχει και την υπέρτατη τιμή να παρελάσει πρώτος όλων των αθλητών μαζί με την Αντιγόνη Ντρισμπιώτη στην τελετή έναρξης- μετά την πρόκριση της “Επίσημης Αγαπημένης” στο Προολυμπιακό του ΣΕΦ, μαρτυρούν από μόνα τους του λόγου του αληθές.
To 1936 στο ναζιστικό Βερολίνο ξεκίνησαν τα Ολυμπιακά τουρνουά μπάσκετ και ως τώρα έχουν διεξαχθεί 20 συνολικά.
Οι ΗΠΑ έχουν κατακτήσει 16 χρυσά μετάλλια, η ΕΣΣΔ δύο, η Γιουγκοσλαβία ένα κι άλλο ένα η Αργεντινή.
Το Eurohoops ξεχώρισε τα πέντε κορυφαία μπασκετικά τουρνουά Ολυμπιακών Αγώνων, συν μία μοναδική στιγμή/φάση που έχει μείνει αξέχαστη…
1972: Το τέλος της αμερικανικής κυριαρχίας με το πιο αμφιλεγόμενο καλάθι… ever
To 1972 στο Μόναχο σταμάτησε η απόλυτη κυριαρχία των Αμερικανών.
Με 7/7 χρυσά μετάλλια είχε πάει η Team Usa στη βαυαρική πρωτεύουσα και φυσικά πέρασε σε ακόμα έναν τελικό.
Εν μέσω “ψυχρού πολέμου” με τους Σοβιετικούς, στον τελικό θα συναντήσουν την ΕΣΣΔ και έμελλε να γίνουν δύο συνταρακτικά γεγονότα:
- να κερδίσουν οι Σοβιετικοί.
- να μπει το ίσως πιο αμφιλεγόμενο καλάθι ever στην μπασκετική ιστορία.
Με το σκορ στο +1 για τους Αμερικανούς (50-49) από βολές του Νταγκ Κόλινς, τρία δευτερόλεπτα πριν το τέλος, οι Σοβιετικοί είχαν επαναφορά κάτω από το καλάθι τους.
Αυτή η επαναφορά επαναλήφθηκε… δύο φορές! Αφού να φανταστείτε ότι οι Αμερικανοί πανηγύρισαν τη νίκη, αλλά οι διαιτητές γύρισαν την μπάλα πίσω επειδή ο Ρώσος προπονητής είχε ζητήσει τάιμ άουτ που δεν δόθηκε.
Διαμαρτυρίες επί διαμαρτυριών, ενστάσεις επί ενστάσεων, αλλά οι Σοβιετικοί είχαν τελικά άλλη μία ευκαιρία για να σπάσουν ένα ρεκόρ 63-0 της Team Usa, τότε αποτελούμενη (κι ως το 1992) από κολεγιόπαιδα.
Η επαναφορά έγινε εκ νέου με την μπάλα να ταξιδεύει ως την άλλη ρακέτα, ο σέντερ Αλεξάντερ Μπέλοφ πήδηξε ψηλότερα και πήρε την κατοχή και με ένα λέι απ… εκτέλεσε τους Αμερικανούς για πρώτη φορά στην ιστορία τους.
1988: Το άστρο του Σαμπόνις ανατέλλει
Oι Αμερικανοί επανήλθαν στο Μόντρεαλ, στη Μόσχα υπήρχε το μποϊκοτάζ των δυτικών χωρών με τους Γιουγκοσλάβους να επικρατούν, ενώ το 1984 έλαμψε για πρώτη φορά το άστρο του Μάικλ Τζόρνταν!
Το 1988 έγινε για τελευταία φορά Ολυμπιακό τουρνουά με αμερικανική ομάδα χωρίς επαγγελματίας.
Είχαν όμως ομαδάρα με παίκτες όπως τον Ντέιβιντ Ρόμπινσον, τον Νταν Μάερλι, τον Μιτς Ρίτσμοντ και τον Ντάνι Μάνινγκ.
Παρόλα αυτά, οι Σοβιετικοί κυριάρχησαν στη Σεούλ.
Νίκησαν τους Αμερικανούς στον ημιτελικό με το άστρο των Άρβιντας Σαμπόνις και Σαρούνας Μαρτσουλιόνις να λάμπει, ένα χρόνο μετά το… πατατράκ που έπαθαν οι Σοβιετικοί στο ΣΕΦ από την Ελλάδα.
Τότε δεν έπαιξε ο Σαμπόνις.
Με 20 πόντους από τον καθένα Λιθουανό- τελευταία φορά σε Ολυμπιακούς Αγώνες ως μέλος της ΕΣΣΔ – οι Σοβιετικοί νίκησαν την Γιουγκοσλαβία με 76-63 των Πέτροβιτς, Κούκοτς, Πάσπαλι, Ομπράντοβιτς, Ντίβατς και Ράτζα και κατέκτησαν το τελευταίο χρυσό μετάλλιο τους!
1992: Η πρώτη εμφάνιση της αυθεντικής, ανεπανάληπτης Dream Team!
Το 1992 στη Βαρκελώνη έγινε μπασκετική… κοσμογονία: οι επαγγελματίας αθλητές του ΝΒΑ είχαν δικαίωμα συμμετοχής και οι Αμερικανοί κατέβασαν την πρώτη, αυθεντική κι ανεπανάληπτη Dream Team!
Απλά διαβάζουμε τα ονόματα και τα λόγια είναι περιττά: Μάικλ Τζόρνταν, Λάρι Μπερντ, Μάτζικ Τζόνσον, Πάτρικ Γιούιν, Ντέιβιντ Ρόμπινσον, Κλάιντ Ντρέξλερ, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, Τζον Στόκτον, Καρλ Μαλόουν, Σκότι Πίπεν, Κρις Μάλιν και ο Κρίστιαν Λέτνερ προς τιμήν του NCAA που τροφοδοτούσε παίκτες την Team Usa ως το 1992.
Η κορυφαία ομάδα που είδε ποτέ το άθλημα του μπάσκετ μεγαλούργησε στη Βαρκελώνη, ισοπεδώνοντας τους αντιπάλους τους με μέσο όρο διαφοράς τους 44 πόντους!!!
Τίποτα και κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει αυτήν την ομάδα, που έγραψε ιστορία στο μπάσκετ και θα μνημονεύεται για πάντα.
Το μπάσκετ άλλαξε για μία ζωή, οι επαγγελματίες του ΝΒΑ πρωταγωνιστούν ως και σήμερα και η Dream Team παραμένει μία και μοναδική, όσο κι αν ακολούθησαν αρκετές πανίσχυρες αμερικανικές ομάδες.
Το 1992, επίσης, εμφανίστηκαν νέες χώρες και μάλιστα με πρωταγωνιστικό ρόλο όπως η Κροατία που έπαιξε τελικό με τις ΗΠΑ και η τρίτη Λιθουανία, μαζί με άλλες που προέκυψαν από το διαμελισμό της Σοβιετικής Ένωσης και της Γιουγκοσλαβίας.
Ο κόσμος ολόκληρος αλλά και το μπάσκετ δεν θα ήταν πια το ίδιο.
2004: Στην Αθήνα έλαμψε η Αργεντινή, στο μοναδικό χρυσό άλλης χώρας πλην των ΗΠΑ μετά το 1992
Από το 1992 στη Βαρκελώνη ως και το 2021 στο Τόκιο, το μεσαίο βάθρο του νικητή των Ολυμπιακών Αγώνων και η κεντρική σημαία ήταν πάντα η αστερόεσσα των ΗΠΑ.
Με μία εξαίρεση. Μία και μοναδική και έμελλε να συμβεί στην Αθήνα, στην επιστροφή των αγώνων στη γενέτειρα τους.
Η Αργεντινή του Μανού Τζινόμπιλι, του Ομπέρτο, του Σκόλα και του Νοτσιόνι μεταξύ άλλων, πέταξε έξω από τον τελικό τις ΗΠΑ των Τιμ Ντάνκαν, Άιβερσον, ΛεΜπρόν (τότε 19 ετών), Καρμέλο, Αμάρε και Ντουέιν Ουέιντ μεταξύ άλλων!
Στη συνέχεια νίκησε και την Ιταλία στο μεγάλο τελικό και κατέκτησε το πρώτο και μοναδικό της χρυσό μετάλλιο, ενώ ακολούθησε και το 2008 το χάλκινο μετάλλιο.
Ήταν μία ασύλληπτη ομάδα, που λάτρευες να τη βλέπεις στο γήπεδο, αποτελούμενη από μία παρέα σούπερ παικτών οι οποίοι απολάμβαναν να φοράνε τα γαλάζια της Εθνικής Αργεντινής και να μάχονται για αυτήν.
Οι ΗΠΑ νίκησαν τη Λιθουανία στο μικρό τελικό, αλλά το… Ολυμπιακό στραπάτσο της Αθήνας, που ακολούθησε την αποτυχία του 2002 στο Παγκόσμιο της Ιντιανάπολις, δεν ήταν το τελευταίο.
Το 2006 στην Ιαπωνία, η δική μας … Dream Team του Παναγιώτη Γιαννάκη, τους απέκλεισε στον ημιτελικό και οι τρεις μαζεμένες αποτυχίες ήταν υπεύθυνες για τη δημιουργία της Redeem Team.
2008:Η Redeem Team των ΗΠΑ αναλαμβάνει δράση και δεν… ξαναχάνει το χρυσό
Η ντροπή για τους Αμερικανούς ήταν ασύλληπτη. Τρία συνεχόμενα τουρνουά απέτυχαν παταγωδώς, γιατί πολύ απλά τα δύο χάλκινα το 2004 και το 2006 δεν τα θεωρούσαν επιτυχία.
Αυτές οι αποτυχίες αποτέλεσαν την αφορμή για τη γέννηση της Redeem Team.
Η ομάδα δηλαδή της λύτρωσης, αυτής που θα έφερνε ξανά τους Αμερικανούς στην κορυφή των Ολυμπιακών Αγώνων!
Μπροστάρης σε αυτήν την ομάδα ήταν ο αείμνηστος Κόμπι Μπράιαντ, μαζί του και ο ΛεΜπρόν Τζέιμς. Πιο ώριμος πλέον, όπως κι ο Κρις Πολ, ο Καρμέλο Άντονι κι ο Ντουέιν Ουέιντ.
Οι Αμερικανοί κάθισαν και αναλογίστηκαν τι έφταιξε στο παρελθόν ώστε να χάσουν από ομάδες όπως η Ελλάδα κι η Αργεντινή (κι άλλες βεβαίως…). Άφησαν κατά μέρους τους εγωισμούς, σκέφτηκαν ότι έπρεπε να προσαρμοστούν στο μπάσκετ της FIBA και να μην έχουν σηκωμένη τη… μύτη, την εποχή που η παγκοσμιοποίηση του μπάσκετ έπαιρνε τα πάνω της για να κορυφωθεί τα τελευταία χρόνια με … μόνιμους MVP από την Ευρώπη (Γιάννης, Γιόκιτς).
Οι τρομεροί Ισπανοί το πάλεψαν στον τελικό που έληξε με το εντυπωσιακό 118-107 και από τότε οι Αμερικανοί δεν κοίταξαν ξανά πίσω τους.
Μπορεί στα τελευταία Παγκόσμια Κύπελλα να μην κατέβαιναν τα μεγάλα τους αστέρια και να έχαναν τα χρυσά, αλλά στους Ολυμπιακούς Αγώνες παραμένουν πιστοί στην ομάδα τους- όπως και φέτος- και από το 2008 μετράνε τέσσερα σερί χρυσά μετάλλια.