Της Νίκης Μπάκουλη/ bakouli@eurohoops.net
Μια λίγκα πάντα έχει ανάγκη από νέο αίμα και στην περίπτωση της Ευρωλίγκας ο Γιάκα Μπλάζιτς είναι το νέο πρόσωπο που βγαίνει… μπροστά. Γεννημένος το 1990, απέδειξε πως μπορεί να σκοράρει, με αποκορύφωμα τους 30 πόντους στο ματς με την Καντού. Καθόλου άσχημα για ένα παίκτη που την περσινή σεζόν είχε μέσο όρο 3.6 πόντους, αλλά τώρα… εξερράγη! Γόνος μιας αθλητικής οικογένειας, επέλεξε το μπάσκετ και φυσικά δεν μετανιώνει…
– Σύμφωνα με τον αρθογράφο της Ευρωλίγκας, Γιαρόν Αρμπέλ, θα μπορούσες να ήσουν φαβορί για τον τίτλο του πιο βελτιωμένου παίκτη, αν η διοργάνωση είχε αυτό τον θεσμό. Ποιο είναι το κίνητρό σου, η πηγή ενέργειας για σένα;
“Η Ευρωλίγκα ήταν το όνειρό μου όταν ήμουν παιδί! Έτσι, κάθε παιχνίδι στην διοργάνωση είναι σαν να πραγματοποιείται ένα όνειρο. Θέλω να δείξω πως είμαι ικανός να παίξω σε αυτό το επίπεδο.”
– Σου άρεσε το μπάσκετ από την παιδική σου ηλικία; Όταν έπαιζες με την μικρή αδερφή σου, ποιος κέρδιζε πιο συχνά;
“Είμαι πολύ ανταγωνιστικός, οπότε η αδελφή μου δεν κέρδιζε συχνά! Είναι, όμως, 8 χρόνια μικρότερη από μένα. Έτσι, παίζουμε μόνο για… πλάκα”.
– Γιατί επέλεξες το μπάσκετ και όχι το χόκεϊ στον πάγο;
“Μου άρεσε περισσότερο το μπάσκετ, έτσι η απόφαση δεν ήταν δύσκολη για μένα και φυσικά δεν την μετανιώνω”.
– Νιώθεις πως δεν είχες καμία άλλη επιλογή από το να γίνεις επαγγελματίας παίκτης; Η μητέρα σου έπαιζε βόλεϊ και ο πατέρας σου ήταν ομοσπονδιακός τεχνικός της Σλοβενίας στο σκι
“Ειλικρινά, δεν ξέρω. Μεγάλωσα μέσα στο πνεύμα του αθλητισμού, πιθανώς η μοίρα μου ήταν προδιαγεγραμμένη, να γίνω επαγγελματίας αθλητής. Νιώθω ευγνώμων απέναντι στην οικογένειά μου, που με υποστήριξε σημαντικά σε όλη την διαδρομή της καριέρας μου ως τώρα”.
– Πόσο σημαντικό είναι για ένα παιδί που θέλει να παίξει μπάσκετ να έχει τις σωστές βάσεις και να τις χρησιμοποιήσει για αυτό που θέλει να κάνει στη ζωή του;
“Το μπάσκετ είναι ένα παιχνίδι! Πάνω και πρώτα από όλα πρέπει να το διασκεδάζεις και να δίνεις τον καλύτερό σου εαυτό εντός και εκτός παρκέ”!
– Νιώθεις χαρούμενος, που το χόμπι σου, το άθλημα που αγαπάς, έγινε πλέον το επάγγελμά σου;
“Ναι, είναι μια ονειρική δουλειά! Δεν θα άλλαζα το… επάγγελμά μου για καμία άλλη δουλειά σε αυτό τον κόσμο”.
– Μετανιώνεις που άφησες τις σπουδές σου για να γίνεις επαγγελματίας παίκτης;
“Όχι, γιατί όπως είπα ακολούθησα το όνειρό μου”.
– Πόσο εύκολο είναι πνευματικά για ένα παιδί, όταν έχει να διαχειριστεί όλες αυτές τις καταστάσεις στον επαγγελματικό αθλητισμό, σε διοργανώσεις όπως η Ευρωλίγκα και η Αδριατική; Η πίεση, η δόξα, η κούραση και όλα αυτά;
“Νομίζω πως δεν μπορείς να αποφύγεις τα σκαμπανεβάσματα μέσα στην διάρκεια της σεζόν, έτσι στο πνευματικό επίπεδο, πρέπει να παραμείνεις σκληρός και να έχεις δίπλα σου ανθρώπους στους οποίους μπορείς να στηρίζεσαι όταν τα πράγματα δεν πηγαίνουν καλά”.
– Ποιος είναι ο στόχος σου σε ατομικό επίπεδο; Που θες να βλέπεις τον εαυτό σου σε 5 χρόνια από τώρα;
“Δεν θέλω να κοιτάζω τόσο… μακριά! Θα δούμε. Ελπίζω να είμαι πολύ καλύτερος παίκτης σε 5 χρόνια, συγκριτικά με το επίπεδό μου αυτή την στιγμή μέσα στο παρκέ”.
-Σκέφτεσαι καθόλου την πιθανότητα και την προοπτική να δοκιμάσεις την τύχη σου στο ΝΒΑ;
“Αν συμβεί αυτό, θα είμαι πολύ ευτυχισμένος, αλλά και να μην γίνει, δεν πιστεύω πως θα νιώσω απογοήτευση”.
– Γνωρίζεις πως στο ματς με την Καντού έγινες ο δεύτερος παίκτης στην ιστορία της Ολίμπιας που σκόραρε 30 πόντους σε ένα παιχνίδι για την Ευρωλίγκα, μετά τον Ματ Ουόλς που είχε πετύχει 32 την σεζόν 2009-10;
“Ναι, το άκουσα αυτό και πρέπει να ευχαριστήσω τους συμπαίκτες μου, που μου έδιναν την μπάλα την κατάλληλη στιγμή κάθε φορά και έτσι είχα την ευκαιρία να βάλω 30 πόντους”.
– Πότε συνειδητοποίησες πως αυτή θα ήταν η βραδιά σου;
“Ήμουν πολύ ήρεμος και χαλαρός πριν από το παιχνίδι, έτσι μου βγήκαν σχεδόν όλα και στο τέλος ήμουν πολύ ευχαριστημένος”!
-Νιώθεις ότι… επαναπροσδιόρισες την σχέση σου με το τρίποντο; Είχες μόλις 2 τρίποντα μέχρι τότε στην Ευρωλίγκα και κόντρα στην Καντού σούταρες 4/5!
“Ίσως! Σίγουρα κέρδισα πολλή αυτοπεποίθηση μετά από αυτό το παιχνίδι και νιώθω πως από εδώ και στο εξής, θα είμαι πολύ πιο ήρεμος όταν σουτάρω για 3 πόντους”.
– Πιστεύεις πως έχετε ακόμα κάποιες ελπίδες να κυνηγήσετε το όνειρο του Τοp16;
“Μαζί με τους συμπαίκτες μου, θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό και θα δούμε τι καταφέραμε όταν τελειώσει η κανονική περίοδος”.