Του Νίκου Βαρλά
Ώρα μπλογκ για τον τελικό κυπέλλου! Θα ξεκινήσω ξεκαθαρίζοντας την θέση μου και το πώς νιώθω για αυτό το παιχνίδι που θα κρίνει τον πρώτο τίτλο της σεζόν. ΑΔΙΑΦΟΡΟΣ. Θέλω να είμαι ειλικρινής, ξέρω ότι πολλοί μπορεί να διαφωνήσετε με την προσέγγισή μου, αλλά δεν δίνω δεκάρα για αυτό τον τελικό. Δεν με εκφράζει, δεν με «γεμίζει», δεν μου δημιουργεί αδημονία, προσμονή, γλυκιά ταχυκαρδία, διάθεση για να ζήσω ένα μεγάλο ματς.
Κουράστηκα. Πέντε χρόνια τα ίδια και τα ίδια. Ένα De Ja Vu τόσο αντιαισθητικό και… «αντιερωτικό» μπασκετικά που ακόμα και μένα που είμαι αρρωστάκι με το άθλημα, μου προκαλεί αντίδραση και αρνητικότητα. Σχεδόν αλλεργία. «Τι να πω στη γυναίκα μου και το παιδί μου που θέλουν να έρθουν στο γήπεδο; Τι σημαίνει ότι 45 λεπτά πριν το τζάμπολ θα κλείσουν οι πόρτες; Νιώθω σαν να πηγαίνουν στις φυλακές του Κορυδαλλού», είπε ο Ίβκοβιτς και έχει άδικο.
Στις φυλακές πάντα είναι υπαρκτές οι πιθανότητες κάποιας «επανάστασης», ακόμα και κάποιας απόδρασης, έστω και με… ελικόπτερο! Από αυτόν τον τελικό δεν γλιτώνει κανείς! Πρέπει όλοι να τον υποστούμε και να συμβιβαστούμε με την ιδέα πως όταν όλη η Ευρώπη διοργανώνει final 8 και αυτές τις μέρες (ιδίως στην Ισπανία) το μπάσκετ κλέβει την παράσταση ακόμα και από το ποδόσφαιρο, εμείς θα πίνουμε ξανά το πικρό ποτήρι ενός ακόμα τελικού – Big Brother. Λίγοι μέσα, πολλοί από την τηλεόραση, αλλά το προϊόν δεν έχει να προσφέρει απολύτως τίποτα στον ελληνικό αθλητισμό.
Ξέρω πως όταν ξεκινήσει το παιχνίδι θα το ζήσω με ένταση και θα χαρώ πολύ αν κερδίσει ο Ολυμπιακός, αλλά μέχρι εκεί. Δεν μπορώ να νιώσω κάτι περισσότερο για ένα θεσμό – σύντομο ανέκδοτο που οι δυνατότητες της διοργάνωσης εξαντλούνται στο πόσο μεγάλο θα είναι το μπάνερ που θα «βλέπει» ο τηλεοπτικό φακός στις κεντρικές εξέδρες, για να μην φαίνεται η γύμνια (σε όλα τα επίπεδα) μας.
28 ή 27;
Η συνέντευξη Tύπου είχε… αναμενόμενη εξέλιξη. Πολύ δύσκολο να δημιουργηθεί ένταση στο πάνελ όταν κάθονται μαζί οι δύο κουμπάροι. Για τους Σέρβους αυτή η σχέση είναι παραδοσιακά ιερή. Πως το εξηγούν; «Τον κουμπάρο σου τον διαλέγεις , τους συγγενείς όχι»!
Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς αναφέρθηκε αρκετές φορές στους τελικούς και τα τρόπαιά του με τον Παναθηναϊκό. Είναι 28 ή 27 μίστερ; Αν θυμάμαι καλά στο Βερολίνο που ο Μήτσος ήταν τραυματίας και δεν μπορούσε να αποδώσει σύμφωνα με την αξία του (0 πόντους με 0/6 σουτ σε 32 λεπτά στον ημιτελικό με τον Ολυμπιακό) «καθάρισε» ένας άλλος παίκτης. Ο ίδιος, που ήταν κορυφαίος και στον τελικό με την ΤΣΣΚΑ.
Αυτός που αν τον δείτε στον δρόμο δεν θα τον χαιρετήσετε καν! Ναι, αλλά στο Βερολίνο γράφτηκε ιστορία και ήρθε ένας ακόμα τελικός, ένας ακόμα μεγάλος τίτλος. Αν έχετε… διαγράψει τον Σπανούλη πέραν από αθλητή και ως άνθρωπο (μόνο έτσι μπορεί να εκληφθεί η ατάκα ότι δεν θα τον χαιρετήσει καν), μήπως να διαγράψετε μαζί και έναν τελικό, αλλά και μια Ευρωλίγκα; Υπερβολικά εγωιστής ο Ζοτς, αλλά ίσως αυτό το στοιχείο του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς του, τον έχει κάνει τον πολυνίκη και πιο πετυχημένο προπονητή στην Ευρώπη.
ΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ!
Πάμε στα μπασκετικά μας! Οι δύο μονομάχοι οδεύουν στο ματς τίτλου με τις ίδιες – πάνω κάτω συνθήκες. Με καλή ψυχολογία, με το μυαλό στις επικείμενες ευρωπαϊκές μάχες, με κάποια προβλήματα τραυματισμών, με μια νίκη έκαστος στις δύο πρότερες φετινές τους αναμετρήσεις. Ακόμα και στους τίτλους ισόπαλοι είναι από τότε που ο θεσμός μετακόμισε για… πάντα στο Ελληνικό! Από δύο ο καθείς.
Ξεκινάω γράφοντας που θα κριθεί το παιχνίδι, ειδικά και πιο… αναλυτικά. Οι δέκα εντολές του τελικού κυπέλλου!
- Στον έλεγχο του ρυθμού. Η ομάδα που θα μπορέσει να επιβάλλει τον δικό της ρυθμό, να έχει περισσότερες κατοχές, να δημιουργήσει καλύτερα και να περιορίσει τα λάθη της, θα έχει το πλεονέκτημα. Αυτά τα στοιχεία συνήθως δίνουν νικητή σε τελικούς, γιατί σπάνια υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά στα ποσοστά με τα οποία σουτάρουν οι ομάδες, τουλάχιστον τόσο μεγάλα σε απόκλιση, που να μπορούν να καλύψουν το μειονέκτημα των λιγότερων κατοχών.
- Ο έλεγχος του ρυθμού ξεκινάει πάνω από όλα από την άμυνα. Και το είδατε ξεκάθαρα στο παιχνίδι του ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός είχε «πνίξει» τον Παναθηναϊκό για 32 λεπτά. Ακολούθησε επιθετική ρεύση των πράσινων στα επόμενα 8, για να μειωθεί διαφορά 19 πόντων και να κριθεί ο αγώνας στο τελευταίο σουτ.
- Ευστοχία εντός παιδιάς και βολές. Τα «μεγάλα σουτ» πάντα κρίνουν τους μεγάλους αγώνες και το ίδιο μπορεί άνετα να συμβεί αν μια ομάδα σουτάρει με χαμηλά ποσοστά στις βολές είτε καθ’ όλη την διάρκεια του ματς, είτε στα κρίσιμα τελευταία λεπτά. Να ξέρετε ότι σε ουδέτερο γήπεδο, είναι πολύ δύσκολο να επαναλάβει ο Ολυμπιακός επιδόσεις ανάλογες με αυτές του αγώνα στο ΣΕΦ, σε δίποντα και κυρίως στα τρίποντα.
- Η μάχη στις καταλυτικές θέσεις 1-5. Αυτές διακυβεύουν το παιχνίδι στο σύγχρονο μπάσκετ σε μεγάλο βαθμό και δη σε ομάδες που διέπονται από την φιλοσοφία των δύο κουμπάρων. Αυτές οι θέσεις είναι και οι πιο καταλυτικές για τα πικ εν ρολ. Επιθετικά και αμυντικά. Αν ο Ολυμπιακός «δεσμεύσει» το δίδυμο Διαμαντίδης – Μπατίστ (το πιο πιθανό είναι να παίξει ακόμα και αν δεν είναι εντελώς καλά) με τρόπο τόσο αποτελεσματικό όσο στο ΣΕΦ, θα κάνει ένα μεγάλο βήμα και εκτός απροόπτου, στη χειρότερη των περιπτώσεων, θα είναι «μέσα» στο ματς μέχρι το τέλος.
- Ως εκ τούτου, στοιχείο κλειδί είναι το πόσο θα μείνει στο παρκέ ο Ντόρσεϊ! Αν μπορέσει να παίξει για 25 λεπτά, όπως έγινε στο πρόσφατο ντέρμπι και στο παιχνίδι με την Εφές στην Πόλη, ο Ολυμπιακός έχει την εγγύηση πως θα αλλοιώσει πολλά αντίπαλα πικ εν ρολ, αρκετές κατοχές του Παναθηναϊκού στην επίθεση. Τον ρόλο του… μπροστά κυματοθραύστη στα… χαρακώματα των πικ, σίγουρα θα τον παίξει ο Μάντζαρης, ενώ μπορεί να δούμε σε αυτό τον ρόλο τον Σπανούλη, ακόμα και τριάρια όπως ο Παπανικολάου ή ο Πελεκάνος (αν είναι στην αποστολή). Αυτό το ενδεχόμενο συγκεντρώνει περισσότερες πιθανότητες στην περίπτωση που δεν αγωνιστεί ο Έισι Λο και όταν ο Ολυμπιακός απλωθεί στο γήπεδο αμυντικά χρησιμοποιώντας τις σύνθετες ζώνες του Ίβκοβιτς. Που απαιτούν ψηλά κορμιά, γρήγορα χέρια και πόδια. Το μισό και βάλε παιχνίδια είναι ποιος θα κερδίσει στις μάχες των… πικ εν ρολ, αμυντικά και επιθετικά!
- Ενδεχόμενη μη συμμετοχή του φορμαρισμένου Λο, που κανονικά είναι για να μην… παίξει (απλά πιέζει ο ίδιος γιατί δεν θέλει να χάσει τον τελικό) είναι μεγάλο πρόβλημα για τον Ολυμπιακό, πολύ μεγάλο. Θα χαθούν τα ποιοτικά λεπτά του, η ηρεμία του, το σκορ που έδινε σε όλα τα τελευταία παιχνίδια και από μια τέτοια απουσία, απορρέει και μια ακόμα ανάγκη. Να παίξει η ομάδα περισσότερο με τα φόργουορντ και με πιο ψηλά σχήματα. Απόντος του Λο, η εμφάνιση του Παπανικολάου, του Κέσελ, οποιουδήποτε χρησιμοποιηθεί σε αυτό τον ρόλο, αποκτάει πολύ μεγαλύτερη σημασία και διάσταση. Υπενθυμίζω ότι τα καλύτερα διαστήματα στο πρόσφατο ντέρμπι για τον Ολυμπιακό, είχαν κατά… κόρον τον Αμερικανό εντός παρκέ.
- Σπανούλης – Διαμαντίδης και περιστροφές! Κακά τα ψέματα, οι άμυνες είναι προσαρμοσμένες πάνω τους και αυτό μπασκετικά είναι απόλυτα λογικό, αφού οι επιθέσεις των δύο μονομάχων είναι δομημένες πάνω στα χαρίσματα και τα αγωνιστικά χαρακτηριστικά τους. Ο Παναθηναϊκός είναι ξεκάθαρο ότι εδώ και δύο χρόνια έχει ως πρώτο μέλημα να περιορίσει αποκλειστικά τον Βασίλη και σε κάποιες περιπτώσεις το έχει πληρώσει. Ο Ολυμπιακός ΠΡΕΠΕΙ να κάνει ότι και στο ΣΕΦ. Να αντιμετωπίσει τον Διαμαντίδη (μαζί με τον παίκτη που έρχεται να του κάνει σκριν) 2 εναντίον 2 με τους άλλους παίκτες να ΜΗΝ δίνουν βοήθειες και να είναι ένα χρόνο μπροστά από τις περιστροφές της επίθεσης, προκειμένου να ΜΗΝ βγαίνουν ελεύθερα σουτ από τον Παναθηναϊκό. Οποιαδήποτε άλλη αντιμετώπιση συνιστά τεράστιο ρίσκο. Πόσο μάλλον όταν ο αρχηγός του Παναθηναϊκού δεν έχει ως φόρτε στο παιχνίδι του την διείσδυση και πολλάκις ψάχνει πάσα στον αέρα, ακόμα και σε περιπτώσεις που ο διάδρομος για να τελειώσει την φάση, είναι ανοικτός. Όσες φορές θυμάμαι τον Παναθηναϊκό να έχει πνιγεί στην επίθεσή του τα τελευταία 3-4 χρόνια, ΟΛΕΣ είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Την άμυνα που σας περιγράφω.
- Ριμπάουντ και προσωπικές επιδόσεις των ψηλών. Δεν χρειάζεται να εξηγήσω πόσο σημαντικά είναι τα ριμπάουντ στο σύγχρονο μπάσκετ. Πρέπει να δούμε, όμως, και ποιοι θα κερδίσουν την μάχη της ρακέτας. Ο Ολυμπιακός με τον Ντόρσεϊ στο ροτέσιον , με τον «καλό» Χάινς και με τον Παπαδόπουλο να δίνει στην επίθεση περισσότερα από ότι… χάνει στην άμυνα, έχει καλές πιθανότητες να κερδίσει τον «πόλεμο» της ρακέτας.
- Τρανζίσιον παιχνίδι. Αυτό είναι πλέον το στιλ και η επιδίωξη του Ολυμπιακού. Καλές άμυνες, ριμπάουντ και πόντοι σε καταστάσεις πρωτεύοντος και δευτερεύοντος αιφνιδιασμού. Και ο Παναθηναϊκός «το έχει», αν οι αμυντικές του επιδόσεις είναι κοντά στα στάνταρ του. Σε τελικούς, το σκορ στο ανοιχτό γήπεδο είναι «ευλογία». Δεν είναι τυχαίο πως στο ντέρμπι του ΣΕΦ ο Ολυμπιακός τόσο στο πρώτο ημίχρονο, όσο και σε κάποια σημεία της επανάληψης, πήρε εύκολους πόντους, «άνοιξε» το σκορ και όπως νομοτελειακά συμβαίνει στο μπάσκετ σε τέτοιες περιπτώσεις, μετά βρήκε την ψυχολογία και τον ρυθμό να ευστοχήσει σε μακρινά σουτ, ακόμα και υπό πίεση!
- Η μέρα στην οποία θα βρεθούν οι δύο προπονητές. Τεράστια μάχη στους πάγκους με εμπειρία, με ποιότητα, με αντανακλαστικά, με τα πάντα όλα! Όλοι, όμως, έχουν καλές και κακές βραδιές ή καλές και καλύτερες! Η μάχη των πάγκων θα διαδραματίσει τον δικό της ρόλο και αυτό είναι δεδομένο. Δεν περιμένω πολλές εκπλήξεις. Ίσως κάποιες διαφορετικές σε στήσιμο ζώνες και μια… τάση του Παναθηναϊκού στο ξεκίνημα του αγώνα να παίζει συνέχεια ποστ απ, για να φθείρει τον Ντόρσεϊ με φάουλ, να τον βγάλει εκτός αγώνα και να αποκτήσει αυτόματα πλεονέκτημα. Θα μπορούσα να βάλω στην εξίσωση και ένα ακόμα στοιχείο ως 11η εντολή, αλλά δεν θέλω, δεν χρειάζεται πριν τον τελικό και πολύ θα χαρώ αν δεν χρειαστεί να ασχοληθούμε και μετά τον τελικό! Για την διαιτησία μιλάω.
ΑΠΟΣΤΑΓΜΑ
Εν κατακλείδι, να πω ότι περιμένω ένα «κλειστό» τελικό, που δεν θα μοιάζει με κανένα από τα δύο παιχνίδια της κανονικής περιόδου και δίνω περισσότερες πιθανότητες στο ενδεχόμενο να μπούμε στην τελευταία περίοδο και τα τελευταία λεπτά χωρίς καμία από τις δύο ομάδες να έχει κάτι καλύτερο ή χειρότερο από το +,-5. Στο μπάσκετ όλα μπορούν να συμβούν, αλλά ως μια πρόθεση… εικόνας τελικού, αυτό βλέπω.
Η ένταση, το άγχος, η μεγάλη θέληση για την νίκη, είναι στοιχεία που συνήθως μας οδηγούν σε αναμετρήσεις χαμηλού τέμπο, κάτι που στα χαρτιά βολεύει τον Παναθηναϊκό. Κατά την γνώμη μου το τελικό αποτέλεσμα δεν θα παίξει τον παραμικρό ρόλο στην ψυχολογία με την οποία θα πάνε οι ομάδες στους προημιτελικούς της Ευρωλίγκας, ούτε ενόψει των τελικών της Α1. Σε αυτούς, ίσως διαδραματίσει ρόλο η έκβαση της ευρωπαϊκής προσπάθειας του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού. Όχι, όμως το κύπελλο, σε καμία των περιπτώσεων!
Ευχαριστώ…
Είναι μια δύσκολη περίοδος για όλους μας και δεν αποτελώ εξαίρεση. Θέλω να συνεχίσω να αποδεικνύομαι παραγωγικός στο ρεπορτάζ που κάνω για τον «ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ» και να βελτιώσω, να εξελίξω με το team που φτιάξαμε, όσο το δυνατόν περισσότερο το project του Eurohoops. Με όραμα να εξελιχθεί στο πρώτο on line μαγκαζίνο για το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Παράλληλα, δεν θέλω να σας στερήσω το παραμικρό από όσα σας δίνουν και έχουμε μοιραστεί μαζί ως παρέα τα άρθρα που γράφω, σε όλη την διαδρομή του μπλογκ από τον Σεπτέμβρη του 2010 στο katimagiko.gr μέχρι και σήμερα. Δεν το έχει η μοίρα μου να στεριώσω σε κάποιο διαδικτυακό σπίτι, αλλά που θα πάει, θα τα καταφέρω! Για το γεγονός ότι έγραψα το πρώτο μπλογκ στο νέο σάιτ και ήταν να σαν μην άλλαξε το παραμικρό σε όλα τα επίπεδα, τι άλλο να κάνω από το να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ;
Το όνειρό μου είναι να σηκωθώ να φύγω από την Αθήνα και να ζήσω τα χρόνια που μου απομένουν στην επαρχία, δημιουργώντας μια υγιή οικογένεια. Ακόμα και αν το τίμημα είναι να σταματήσω αυτή την δουλειά. Κάνω υπομονή, όμως, και ένας από τους λόγους είναι η μεγάλη δύναμη και (ηθική) ικανοποίηση, που έχω αντλήσει από σας. Την πιο ποιοτική και πολυπληθή μπασκετική παρέα στην χώρα!
ΥΓ1. Έτσι για να… ευθυμήσουμε λίγο, κάνω σήμερα και μια μουσική επιλογή που αντιστοιχεί στον τελικό κυπέλλου! Βέβαια, στην δική μας περίπτωση οι δρόμοι δεν πρόκειται να αδειάσουν, αν εξαιρέσουμε αυτούς που είναι ΓΥΡΩ και ΚΟΝΤΑ στο Ελληνικό. Προσέξτε τον τελευταίο στίχο! Είναι ο μοναδικός που ταιριάζει γάντι στην κατάσταση. Υπάρχει κάποιος να εξηγήσει αυτό το χάλι ή να πάρει πάνω του την ευθύνη;
BLOGGING4VARLAS@YAHOO.GR
Μην νομίζετε ότι έχει μείνει πίσω η ενότητα που δημιουργήθηκε για να καλύψει στο έπακρο τις δικές σας ανάγκες έμπνευσης. Μαζεύω, μαζεύω σαν το μερμηγκάκι και κάθε τι πρέπει να γίνεται στην ώρα του! Συνεχίζουμε με το άρθρο του φίλου RL 7 και έρχονται και άλλα από πίσω. Στο κατάλληλο τάιμινγκ, θα δημοσιοποιούνται. Ισχύει η ίδια φόρμουλα. Αν θέλετε να σχολιάσετε το άρθρο του μπλόγκερ, στέλνετε το μήνυμά σας και ας σας απαντήσει ο ίδιος ο αρθρογράφος! Για αυτό, φροντίσαμε να υπάρχει η τεχνική δυνατότητα της άμεσης απάντησης σε κάθε σχόλιο! Και πλέον, μπορείτε να βάζετε και παραγράφους! Όσο λιγότερα greeklish, τόσο καλύτερα. Είπαμε ρε παιδιά, ελληνικά ή αγγλικά! Το ενδιάμεσο, δεν είναι γλώσσα!
ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ RL7
2011-2012. Χρονιά απαντήσεων;
Μία χρονιά η οποία ξεκίνησε με απαισιοδοξία, χαμηλό πήχη ως προς τους στόχους, χαμηλού επιπέδου θέαμα και έντονο κλίμα εσωστρέφειας. Με τις αλλαγές που συντελέστηκαν (Ντόρσει αντί Χάουαρντ και Λο αντί Λούκας), την πολύ δουλειά στις προπονήσεις από παίκτες και προπονητικό τιμ, την ανάδειξη παικτών από το πουθενά (Σλούκας, Μάντζαρης) και τη θεαματική βελτίωση άλλων (Πρίντεζης, Παπανικολάου) ήρθανε οι νίκες σε όλα τα κρίσιμα παιχνίδια, η βελτίωση στο θέαμα και η απόλυτη επίτευξη των στόχων για τη χρονική στιγμή που μιλάμε.
Με την αλλαγή του κλίματος υπάρχει πλέον διάχυτη η αισιοδοξία ότι η ομάδα μπορεί να πάει ακόμα πιο ψηλά. Σίγουρα κάθε ομάδα είναι συνολικά ένας οργανισμός ο οποίος πρέπει να λειτουργήσει συνολικά σωστά για επιτευχθούν οι στόχοι που έχουν τεθεί. Ωστόσο θεωρώ ότι για τη φετινή χρονιά για κάθε στόχο της ομάδας υπάρχουνε κάποιος ή κάποιοι μέσα στην ομάδα οι οποίοι θα θέλανε να δώσουνε με το παραπάνω τις απαντήσεις τους.
Κύπελλο
Ξεκινώντας από τον πρώτο χρονικά (αλλά βέβαια όχι και σε αξία…) τίτλο της χρονιάς ο οποίος διεξάγεται το Σάββατο. Ένας θεσμός παρατημένος και τσαλαπατημένος εδώ και πολλά χρόνια. Παρακολουθώντας τη διοργάνωση του κυπέλλου σε άλλες χώρες σε μορφή final 8 (ναι final 8 ούτε καν final 4), με γεμάτα γήπεδα και ανταγωνιστικό επίπεδο σε πιάνει μία μελαγχολία. Η αδυναμία συνύπαρξης οπαδών διαφορετικών ομάδων σε ένα γήπεδο και φυσικά η έλλεψη ανταγωνιστικών ομάδων έχει οδηγήσει την τελευταία πενταετία στον ‘’τυχαίο’’ τελικό ΟΣΦΠ-ΠΑΟ… Τον περσινό τελικό τον κατέκτησε ο Ολυμπιακός βρίσκοντας ένα Παναθηναϊκό ζαλισμένο από το έκτο αστέρι.
Ωστόσο, όπως θα θυμάστε στο συγκεκριμένο αγώνα δεν αγωνίστηκε λόγω τραυματισμού ο Βασίλης Σπανούλης (και ο Ράσο Νεστέροβιτς…). Κατά τη διάρκεια του αγώνα όταν τα τηλεοπτικά πλάνα δείχνανε τον πάγκο του ΟΣΦΠ στα κρίσιμα σημεία ο Σπανούλης ζούσε τον αγώνα με ένταση, με σηκωμένα χέρια και πάθος στα μάτια. Σε αυτό το κύπελλο που κατέκτησε με τη φανέλα του Ολυμπιακού ήτανε εκεί αλλά δεν ήτανε… Θεωρώ ότι τη δεδομένη χρονική στιγμή που φαίνεται να έρχεται πάλι σε φόρμα θα θέλει με μία καλή εμφάνιση να απαντήσει σε αυτούς που τον μειώνανε πέρσι λέγοντας ότι πήρε τίτλο χωρίς να παίξει. Ειδικά μετά και τις χθεσινές δηλώσεις του Ζέλικο περί μη χαιρετούρας στο δρόμο νομίζω ότι η απάντηση θα ήθελε να είναι ακόμα πιο ηχηρή….
Final Four
Για την επίτευξη του δεύτερου χρονικά στόχου για φέτος η ομάδα πρέπει να ξεπεράσει το εμπόδιο της Σιένα. Μετά την περσινή εξέλιξη της σειράς με τις ίδιες ομάδες υπάρχει ακόμα περισσότερη ίντριγκα για το πώς θα εξελιχθεί φέτος το πράγμα. Θεωρώ ότι στη συγκεκριμένη περίπτωση οφείλουνε απαντήσεις όλοι οι παίκτες οι οποίοι ήτανε και πέρσι στον Ολυμπιακό. Πολύ από τους περσινούς πρωταγωνιστές έχουνε αποχωρήσει από την ομάδα ωστόσο πιστεύω ότι οι παίκτες που έχουνε μείνει και είναι κυρίως νεαρής ηλικίας ή περσινοί ρολίστες θα θέλουνε να δείξουνε ότι το περσινό πάθημα έγινε μάθημα…
Πρωτάθλημα
Εδώ θα μου πείτε και ποιος δε θα ήθελε να δώσει απαντήσεις !!!! Ο Σπανούλης αποδεικνύοντας επέλεξε τη ομάδα με τις περισσότερες προοπτικές και δεν έχει ανάγκη το Διαμαντίδη και το Ζέλικο. Ο Πρίντεζης που τόσα χρόνια στην ομάδα έχει ζήσει τόσες δύσκολες στιγμές. Οι πιτσιρικάδες οι οποίοι θα θέλουν να δείξουν ότι είναι τα νέα αστέρια του ελληνικού μπάσκετ. Ξένοι παίκτες ρολίστες σε άλλα πρωταθλήματα άλλα χρόνια που θέλουν να δείξουν ότι μπορούν και παραπάνω. Σίγουρα όλοι οι παραπάνω ωστόσο πιστεύω ότι κάποιος άλλος είναι αυτός που θα ήθελε να δώσει μια ηχηρή απάντηση. Αυτός θεωρώ ότι είναι ο Ντούσαν Ίβκοβιτς. Ο Ντούντα θα ήθελε να το κάνει για πολλούς λόγους. Είναι ο προπονητής με τον οποίο η ομάδα κατέκτησε για τελευταία φορά την κούπα. Θα ήθελε να είναι αυτός που θα την ξαναφέρει στο λιμάνι. Είναι ο προπονητής με τον οποίο ο Ολυμπιακός έχασε για πρώτη φορά πρωτάθλημα με πλεονέκτημα έδρας το 1999. Επαναλήφθηκε το ίδιο πέρσι. Δε θα ήθελε να το πάθει για Τρίτη φορά. Θέλει να δώσει απαντήσεις για την επιλογή του φέτος να πορευθεί με νέους και με ρολίστες παίκτες σε όλους όσους τον αμφισβήτησαν για την ικανότητα του να βγει κάτι καλό από αυτό. Τέλος επειδή υπάρχει το ενδεχόμενο να αποχωρήσει από την ομάδα το καλοκαίρι θα ήθελε να το κάνει με ψηλά το κεφάλι.
Ύπαρξη
Πιο σημαντικό και από τα τρία παραπάνω αποτελεί η ύπαρξη και το μέλλον της ομάδας. Σε αυτό πρέπει να δοθούνε απαντήσεις από του αδερφούς Αγγελόπουλους. Το περασμένο καλοκαίρι μετά από μία σειρά δυσάρεστων γεγονότων ανακοίνωσαν ότι θα αποχωρήσουν. Αρχικά φαινότανε ότι η αποχώρηση θα πραγματοποιούνταν σταδιακά με μείωση του μπάτζετ, αδιαφορία σε μάνατζερ και μπασκετικούς παράγοντες. Με τον καιρό άρχισε να φαίνεται ότι αυτοί οι δύο άνθρωποι που αγαπάνε τον Ολυμπιακό και το μπάσκετ δεν μπορούσανε να τα παρατήσουνε έτσι…
Με την παρουσία τους σε πολλούς αγώνες της ομάδας, με ανακοινώσεις για τη διαιτησία και τις αχαρακτήριστες συμπεριφορές των αντιπάλων, την αντικατάσταση των λίγων Χάουαρντ και Λούκας με Λο και Ντόρσει φαίνεται ότι και είναι ακόμα εδώ και ενδιαφέρονται. Θα θέλανε προφανώς την κούπα του πρωταθλητή αλλά πέρα από αυτό οφείλουνε το καλοκαίρι με στοχευμένες και έξυπνες κινήσεις (όχι δηλαδή απαραίτητα δαπανηρές) να φωνάξουν ότι είναι εδώ και νοιάζονται για το καλό της ομάδας.
Ειδικότερα για την κατάκτηση των τίτλων τα πράγματα δε θα είναι καθόλου εύκολα. Ας είμαστε ρεαλιστές και με τη Σιένα και με τον Παναθηναϊκό είμαστε το αουτσάιντερ. Οι πιθανότητες είναι περισσότερες για το κύπελλο από τη στιγμή που μιλάμε για έναν αγώνα. Στις σειρές όμως έχουμε να κάνουμε με 2 πολύ καλές και έμπειρες ομάδες οπότε τα πράγματα θα είναι σαφώς πιο δύσκολα. Ωστόσο μέσα από την ομαδική δουλειά θεωρώ ότι η ομάδα θα παλέψει μέχρι τέλους. Άλλωστε κάποιοι φαίνεται να έχουν ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ…