Tου Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακολουθήστε στο twitter τον Νίκο ΒαρλάFollow @nikosvarlas
Το άγρυπνος στην Σιένα ήταν ένα άρθρο που είχα γράψει πριν τα δραματικά – για τον Ολυμπιακό – πλέι οφ της σεζόν 2010-11 και πραγματικά απορώ πως γίνεται να ξεκινάω να γράψω για ένα ακόμα παιχνίδι με τους πρωταθλητές Ιταλίας δύο μέρες χωρίς ύπνο! Τέτοια σύμπτωση; Το χτικιό μας έχει βγάλει αυτή η ομάδα και πάλι καλά που υπάρχει και το περσινό… δεδικασμένο, γιατί αλλιώς θα την είχα πάρει από φόβο!
Είναι τόσα πολλά τα πράγματα που μπορώ να γράψω για αυτό το αδιανόητο παιχνίδι… Καλύτερα να μας ανέλυε όλο το εξωγήινο πακέτο – τον αγώνα συνολικά, τα εξωπραγματικά που έγιναν στο τελευταίο λεπτό και την ιστορία με το χρονόμετρο – ο Χαρδαβέλλας η ακόμα καλύτερα ο Ούρι Γκέλερ. Να γινόταν ένα από όσα συνέβησαν, άντε δύο, άντε τρία, να το καταλάβω. Όλα αυτά μαζί; Σε ένα ματς;
Να ξεκινήσω με την παραδοχή πως έχω να πέσω τόσο έξω σε αίσθηση, μπασκετική προσέγγιση και ένστικτο για αγώνα του Ολυμπιακού, πολύ καιρό. Τόσο έξω! Ήμουν αυτός που διαχώρισα την θέση μου από την κοινή γνώμη μετά το παιχνίδι στη Βαρκελώνη και είπα πως η ομάδα ΔΕΝ μπορούσε να κερδίσει. Και πως το -8 δεν προέκυψε από τον Ολυμπιακό, αλλά από την Μπαρτσελόνα που άξιζε μεγαλύτερη διαφορά.
Έλλειψη φαντασίας
Δεν είχα καμία τάση υποτίμησης της Σιένα. Δεν το κάνω ποτέ για καμία ομάδα. Και φέτος λόγω της ενασχόλησής μου με το Eurohoops έχω δει περισσότερα ματς από ποτέ σε όλη την διοργάνωση, έχω απόλυτα ολοκληρωμένη εικόνα για όλες τις ομάδες. Τι μου συνέβη, χωρίς αυτό να αποτελεί δικαιολογία για την αποτυχία μου; Υπερτίμησα τον Ολυμπιακό. Τον Ολυμπιακό που τώρα βλέπουμε στο γήπεδο. Όχι τώρα, ένα μήνα και βάλε…
Είδα το Σιένα – Σάσαρι, γνώριζα πως 5-6 παίκτες του αντιπάλου «τραβάνε όλο το κουπί», είχα δει τον Ολυμπιακό να αντιδράει ΠΑΝΤΑ καλά υπό πίεση και θεωρούσα απίθανο να μην «δαγκώνουν» οι πρωταθλητές Ευρώπης, πόσο μάλλον έχοντας προετοιμαστεί αγωνιστικά και κυρίως ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ για να αντιμετωπίσουν την καλύτερη επίθεση στην Ευρωλίγκα.
Δεν κρύβω πως ανέμενα πανομοιότυπη εξέλιξη με τον τρίτο περσινό προημιτελικό στο ΣΕΦ. Όχι απλά νίκη, αλλά και διαφορά! Έπεσα εντελώς έξω. Είχα μελετήσει τα πάντα και κατέληξα στο συμπέρασμα πως ΠΕΝΤΕ λεπτά καλής άμυνας έφταναν για να ανοίξει η διαφορά στο +10. Που να φανταστώ ότι δεν θα μπορέσουμε να βγάλουμε ΠΕΝΤΕ καλές άμυνες σε όλη την αναμέτρηση;
Γνώριζα και βάζω στοίχημα πως το ήξεραν και στον Ολυμπιακό πως η Σιένα θα παίξει ζώνη. Με διττό στόχο. Να φεύγει αναγκαστικά η μπάλα από τα χέρια του Σπανούλη και να εκμεταλλευτούν την έλλειψη επιθετικής ποιότητας που έχουμε στο χαμηλό ποστ.
Πώς να φανταστώ ότι θα επιδοθούμε σε ρεσιτάλ «χαλασμένου μυαλού» και νευρικότητας; Ακόμα περισσότερο, πώς να προβλέψω ότι θα είμαστε αποκρουστικά απροετοίμαστοι για να αντιμετωπίσουμε μια ζώνη πιθανώς για 40 λεπτά, αφού ήταν λογικό πως ο Μπάνκι αυτό θα υιοθετήσει;
Στην Βαρκελώνη που πετάγαμε… αετό αμυντικά στα πικ εν ρολ, πολλοί υποστηρίζουν και έχει λογική αυτό που λένε, πως ο Μπαρτζώκας όφειλε να δοκιμάσει άμυνα ζώνης. Δεν την γουστάρει, δεν παίζει σχεδόν ποτέ, το έχει πει ξεκάθαρα ο άνθρωπος, οπότε δεν μπορεί να σου κάνει μεγάλη εντύπωση. Ακόμα και να διαφωνείς με την έλλειψη προσαρμοστικότητας που επιδεικνύει, προφανώς έχοντας υπερβολική εμπιστοσύνη στην ομάδα του. Ναι, αλλά αυτό κάποιες φορές θα σε προδώσει. Και θα σε εκθέσει.
Ακριβώς όπως εκτέθηκα με την σιγουριά που είχα ότι θα νικήσουμε «καθαρά».
Τα πάντα ξεκάθαρα
Θα εξαιρέσω τον κανόνα μου και δεν θα ασχοληθώ ΚΑΘΟΛΟΥ με νούμερα και στατιστικές. Γιατί θα είναι αποπροσανατολιστικό στο συγκεκριμένο ματς που είχε πιο απίθανη έκβαση ακόμα και από τον τελικό της Πόλης! Με ποια λογική; Απλό είναι! Ο Ολυμπιακός έκανε ότι μπορούσε για να χάσει σχεδόν σε όλο το παιχνίδι και ΒΡΕΘΗΚΕ στο +5, όταν μπήκαμε στο τελευταίο λεπτό!
Στις 1000 φορές που συμβαίνει αυτό, τις 999 θα κερδίσεις, ΑΦΟΥ έφτασες εκεί. Και χάσαμε!!! Τι νόημα έχει, λοιπόν, να αναλύσω τα 38 λεπτά πριν κατέβουν οι… εξωγήινοι στο Φάληρο; Μια από τα ίδια ήταν έτσι και αλλιώς. Μετριότατη άμυνα, μαλθακή εικόνα στο παρκέ, πολλές κακές επιθετικές επιλογές, ελλιπέστατο επιθετικό παιχνίδι μέσα στο καλάθι. Δεν θέλω να πω ανύπαρκτο.
Πάμε στα ΠΟΛΥ σοβαρά. ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ 38 λεπτά να μην ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΕΙΣ τα φάουλ σωστά και ενώ ο Θεός σ’ αγαπάει (κερδίζεις 5 πόντους στα 45’’ και έχεις 3 ομαδικά) να αφήνεις τον τίμιο Ρες να κάνει τρίπλες(!) και να σου καρφώνει την μπάλα στα μούτρα; Χωρίς να ΚΑΝΕΙΣ φάουλ; Τον Λεμπρόν να είχες αντίπαλο, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να φας αυτό το καλάθι έτσι. Και στο κάνει ο Ρες; Πως γίνεται (ρε) παιδιά;
Είναι ποτέ δυνατόν να σε παίζουν ζώνη 40 λεπτά, προσανατολισμένη στο να αφήνει χώρο στις γωνίες και κάτω από το καλάθι (για να δημιουργηθεί το… μπουλούκι στον άξονα της επίθεσης, να μην μπορείς να παίξεις πικ εν ρολ και να μην κάνει μπούκες ο Βασίλης) και εσύ να μην μπορείς να ακουμπήσεις την μπάλα στο ποστ, να μην μπορείς να βάλεις κάποια σουτ από την γωνιά; Αφού δεν έπαιξε στο συγκεκριμένο ματς ο Γκετσεβίτσιους – με τον Σπανούλη και τον Σλούκα να μην είναι αποτελεσματικοί στις άμυνές τους – δεν καταλαβαίνω γιατί τον δεσμεύουμε τον άνθρωπο.
Για το «μπασκετικό έγκλημα» να ΜΗΝ κάνει ο Ολυμπιακός φάουλ στην κατοχή με τον Ρες, δεν ΦΤΑΙΕΙ ο κόουτς Μπαρτζώκας. Πρώτον, το είχε πει στο προηγούμενο τάιμ – άουτ, έγινε ολόκληρη κουβέντα για αυτό και στα αποδυτήρια, στο ημίχρονο – και δεύτερον εκεί και ο ερασιτέχνης παίκτης, ΘΑ κάνει φάουλ από μόνος του ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ.
Έχει πολλές ευθύνες για άλλα, όμως, ο προπονητής μας. Τα είχα γράψει και σε ένα φίλο απαντώντας στο σχόλιό του στο προηγούμενο άρθρο. Δεν νοείται να προχωράει η σεζόν, να σφίγγουν οι πισινοί, και αντί να γίνεται κοουτσάριμα με βάση την έκβαση και τις ΑΝΑΓΚΕΣ, τα δεδομένα, που δημιουργούνται μέσα στον αγώνα εμείς να κάνουμε αλλαγές λες και όσοι κάθονται στον πάγκο είναι χρονομέτρες και όχι προπονητές. Μου θυμίζει Γιαννάκη αυτό και ζορίζομαι.
Η προπονητική και το κοουτσάρισμα στο σύγχρονο μπάσκετ θέλει ΠΑΡΕΜΒΑΤΙΚΟΤΗΤΑ με την καλή έννοια, θέλει δράση – αντίδραση, απαιτεί ΕΝΣΤΙΚΤΟ και όχι προαποφασισμένες επιλογές που δεν αλλάζουν ούτε με μνημόνιο.
Η ειδοποιός διαφορά του καλού προπονητή από τον μεγάλο ακριβώς αυτή είναι. Το ΕΝΣΤΙΚΤΟ και η δυνατότητα άμεσης αντίδρασης με άξονα και γνώμονα τα τεκταινόμενα σε ΚΑΘΕ αγώνα ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ.
Τρία καλά τρίλεπτα έκανε ο Ολυμπιακός όλα κι όλα. ΠΑΝΤΑ με τον Μάντζαρη μέσα! Γιατί να παίξει τόσο λίγο; ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ άλλαξε η ατμόσφαιρα στο γήπεδο. Μια στο ξεκίνημα του πρώτου ημιχρόνου και μια στο ξεκίνημα του δεύτερου. Λόγω κάποιων καλών φάσεων του Σερμαντίνι. Γιατί να μην διαφοροποιηθεί το προγραμματισμένο ροτέσιον και να ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ο Γεωργιανός το ματς μέσα στο παρκέ;
Αυτά είναι ζητήματα που άπτονται αποκλειστικά στον Μπαρτζώκα και για αυτό στις μεγάλες ομάδες επιβάλλονται ΠΛΗΡΗ τεχνικά τιμ με διαχωρισμένους ρόλους. Κάποιος δίπλα στον πρώτο προπονητή που πάντα έχει την πίεση, να χρεωθεί την αποσυμπίεση και την έξυπνη σκέψη. Ότι ήταν ο Αγγέλου για τον Ίβκοβιτς, ο Ιτούδης για τον Ομπράντοβιτς, ο Μπάνκι για τον Πιανιτζιάνι που δεν τον πήρε στην Φενέρ και ξεφτιλίζεται αργά, αλλά βασανιστικά.
Ο Μπαρτζώκας έχει φέρει τον Χρήστο Παππά και τον Βαγγέλη Κουτσουκέρα. Και με ποιον μιλάει στον πάγκο, γενικά, αλλά και στα… κρίσιμα; Με τον Μίλαν! Μπορεί να είναι ο καλύτερος προπονητής του κόσμου σε κάποια χρόνια ο Τόμιτς. Ποια είναι, όμως, η επιλογή του Μπαρτζώκα για τον συνεργάτη – αποκούμπι που θα ολοκληρώνει το κοουτσάρισμά του σε μια ομάδα σαν τον Ολυμπιακό, σε ένα επίπεδο όπως της Ευρωλίγκας;
Πρόβλεψη – αίσθηση
Ο Ολυμπιακός έχασε δίκαια και μετά από μεγάλη… προσπάθεια. Και επειδή δεν θα στρουθοκαμηλίσω ποτέ, έχασε σε ένα ματς που η διαιτησία συνολικά τον ΠΗΓΕ ΠΡΙΜΑ. Χωρίς καμία αμφισβήτηση αυτό. Δεν θα τα λέμε μόνο όταν μας συμφέρει. Θα τα λέμε πάντα.
Η αίσθησή μου είναι πως θα κερδίσει μια δεύτερη ευκαιρία απέναντι στην Σιένα, μια δεύτερη ΖΩΗ. Ή κανονάκι που λέγαμε μικροί στα ηλεκτρονικά. Στα νομικά δεν υπάρχει ΔΙΚΑΙΟ και ΑΔΙΚΟ. Υπάρχει ο νόμος και τα δεδικασμένα. Όποιος προσεγγίζει το ζήτημα του χρονομέτρου κάνοντας μπασκετικές αναλύσεις για το ποιος ευνοήθηκε και ποιος όχι, είναι φίλαθλος. Όχι δημοσιογράφος.
Ο Ολυμπιακός είναι ΠΟΛΥ τυχερός. Μια περίπτωση που συμβαίνει μια στα 10 χρόνια – έχει σημασία να μιλάμε για το ίδιο πράγμα – ΣΥΝΕΒΗ μόλις το 2010-11. Και η απόφαση που βγήκε για το Μπεσίκτας – Γκέτινγκεν, αλλά πάνω από όλα η ΛΟΓΙΚΗ της ευνοούν «σκανδαλωδώς» τον Ολυμπιακό! Λάθος χειρισμός του Λούκα Μπάνκι να ΑΠΑΝΤΗΣΕΙ στην ερώτηση που του έγινε. ΔΙΠΛΟ ΛΑΘΟΣ ο τρόπος που απάντησε…
Ποια είναι η αίσθησή μου; Ο αθλητικός δικαστής θα δει το βίντεο, θα χρησιμοποιήσει το μοναδικό δεδικασμένο πανομοιότυπης φύσης και θα διατάξει την επανάληψη του αγώνα. Όποιος λέει ότι ξέρει την απόφαση, είναι παραμυθάς. Την Δευτέρα θα πάνε τα υπομνήματα στην Βαρκελώνη, λογικά την Τετάρτη, άντε την Πέμπτη το πρωί θα εκδοθεί η απόφαση.
Ξεκαθαρίζω για τελευταία φορά επειδή ζούμε στην χώρα που βασιλεύει η βλακεία, πως οι δικαστές ΔΕΝ ασχολούνται με το μπάσκετ.
Χέστηκε ο δικαστής ποιον θα ευνοούσε ένα κόλλημα του χρονομέτρου με πρόθεση και ποιον τελικά ευνόησε.
Ο δικαστής θα δει το βίντεο από την στιγμή που ξεκινάει η επίθεση στην κατάληξη της οποίας αστοχεί ο Χάινς, θα δει το βίντεο της Μπεσίκτας και την λογική του συναδέλφου του – Ήταν Eurocup, άρα η ίδια διοργανώτρια αρχή – θα ρίξει μια ματιά στα δημοσιεύματα του τύπου, θα αποφασίσει και μετά θα συνεχίσει την μέρα του.
Μην μπαίνετε στην λογική του ΑΝ. Χάνετε χρόνο χωρίς να υπάρχει ουσία. Αν δεν είχε κολλήσει το χρονόμετρο, ο Μπράουν λογικά θα σούταρε (εκτιμώ) από τα 8-10 μέτρα. Θα το έβαζε; Μπορεί ναι, μπορεί και όχι.
Λένε κάποιοι πως ΔΕΝ θα είχε ο Ολυμπιακός 1.7 για να αντιδράσει – που πάλι ποικιλία κάναμε και ΔΕΝ προσπαθήσαμε να πάμε με την επαναφορά την μπάλα κοντά στο καλάθι, ενώ ΟΛΗ η άμυνα της Σιένα περίμενε τρίποντο). Δίκιο έχετε. Αλλά, ρε πουλάκια μου, αν δεν είχε κολλήσει το χρονόμετρο ο Μπράουν δεν θα έκανε λει απ, θα την πετούσε από μακριά και ότι γίνει! Το αναλύω μπας και αποφύγουμε τα οπαδικού τύπου σχόλια άνευ λόγου και ουσίας.
Ξεκαθάρισα πως θα λειτουργήσει ο δικαστής. Η εκτίμησή μου αμιγώς με νομικά κριτήρια, είναι ότι ο αγώνας θα επαναληφθεί. Άδικο για την Σιένα, σημαντικό για τον Ολυμπιακό, αλλά στην ΝΟΜΙΚΗ δεν υπάρχει ΗΘΙΚΗ δικαιοσύνη. Υπάρχουν ΝΟΜΟΙ και ΔΕΔΙΚΑΣΜΕΝΑ.
Πότε και… ποτέ
Μια καλή ερώτηση είναι το πότε! Η μόνη ημερομηνία που βλέπω ανοιχτή είναι την εβδομάδα της διακοπής μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου γύρου. Έλα, όμως, που εκεί μεταξύ των δύο ντέρμπι με τον Παναθηναϊκό (4 και 10 Φλεβάρη) ΥΠΑΡΧΕΙ εμβόλιμη και ματς πρωταθλήματος με τον Ίκαρο!
Πιστεύω, λοιπόν, πως ο Ολυμπιακός θα κερδίσει ένα ετεροχρονισμένο Χριστουγεννιάτικο δώρο…
Μια δεύτερη ευκαιρία να πάει στο 2-2 και όχι στο 1-3. ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά το ένα από το άλλο.
Μια δεύτερη ευκαιρία που μοιάζει εδώ που φτάσαμε μια… δεύτερη ΖΩΗ. Αν και όταν γίνει αυτό το ματς τα δεδομένα θα είναι σίγουρα διαφορετικά. Βάση νομοτέλειας και… φόρμας.
Η ουσία, αν έχουμε την ψυχραιμία να το δούμε μακροπρόθεσμα; Ο Ολυμπιακός μπορεί να αποκλειστεί αν συνεχίσει όπως είναι τώρα ακόμα και με νίκη στο remake, μπορεί να προκριθεί ακόμα και αν δεν αποφασίσει η Ευρωλίγκα επανάληψη!
Υπάρχουν ακόμα 10 παιχνίδια, 5 στο ΣΕΦ και 5 εκτός με Χίμκι, Μακάμπι, Μπεσίκτας, Σιένα και Φενέρ. Ο Ολυμπιακός του νικηφόρου σερί με τέτοιο πρόγραμμα μπορεί να περάσει, ο Ολυμπιακός του τελευταίου μήνα, ζόρια…
Ακόμα και αν τα καταφέρει; Με την σημερινή εικόνα, πολύ δύσκολα απέναντι σε ΤΣΣΚΑ ή Ρεάλ, με μειονέκτημα έδρας. Ακόμα και αν βελτιωθεί; Πάλι πολύ δύσκολο θα είναι.
Για αυτό αφιέρωσα ένα ολόκληρο άρθρο μετά τον αγώνα με την Μπεσίκας πως είναι ΚΛΕΙΔΙ ένα πλασάρισμα στην πρώτη δυάδα… Το πιο βασικό δεν είναι η επανάληψη και πότε θα γίνει. Αλλά να μην δούμε την ομάδα ποτέ ξανά έτσι!
Η δεύτερη… ζωή που πιθανώς θα κερδίσει ο Ολυμπιακός είναι δώρο. Το αν θα αποδειχτεί δώρο – άδωρον θα εξαρτηθεί – με την σειρά προτεραιότητας που θέτω – από την διοίκηση, από τον προπονητή και από τους παίκτες.
ΥΓ1. Βασικά πράγματα στο μπάσκετ. Ο μεγάλος παίκτης, ο ηγέτης, φαίνεται στην μέτρια μέρα του. Όχι στην καλή. Ο Σπανούλης έκανε το πιο μέτριο φετινό του παιχνίδι και έβαλε τα δύο ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΑ σουτ που επιχείρησε. Την πιο κρίσιμη στιγμή, ενώ είχε χάσει πολλά πολύ πιο εύκολα. Έχει συνειδητοποιήσει κανείς ότι όλα τα τελευταία χρόνια δεν υπάρχει κανένας Ευρωπαίος ή Αμερικανός που ΟΛΗ η άμυνα να είναι προσαρμοσμένη πάνω του με τον μαζικό τρόπο που αυτό συμβαίνει με τον Σπανούλη; Μιλάμε, όμως, για μια ολόκληρη άμυνα! Και αυτό γίνεται σχεδόν πάντα! Όποιος νομίζει ότι είναι Superman και θα πηδήξει πάνω από 4 παίκτες να καρφώσει, βλέπει πολλά έργα επιστημονικής φαντασίας. Και του έχουν κάνει κακό τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπάσκετ.
ΥΓ2. Ο καλός παίκτης στην μέτρια ή την κακή του μέρα θα μαζευτεί για να μην… εκτεθεί. Ο ηγέτης θα ρισκάρει ακόμα και αν τα έχει θαλασσώσει, γιατί νιώθει την ΑΝΑΓΚΗ να αναλάβει την ευθύνη. Η εκτίμηση ότι δεν ήταν καλός, είναι απόλυτα σεβαστή. Η εκτίμηση ότι ΔΕΝ ΒΓΗΚΕ μπροστά, παραπέμπει σε έλλειψη κρίσης και γνώσης. Το έχω γράψει ξανά. Όλοι κρίνονται, ο Σπανούλης δεν αποτελεί εξαίρεση, αλλά ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΩ ότι ΜΟΝΟ αυτός ΉΡΘΕ και ΠΈΤΥΧΕ όσα ονειρευτήκαμε και ονειρεύτηκε με τον Ολυμπιακό.
ΥΓ3. ΠΡΟΣΟΧΗ. Το χρονόμετρο το ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ οι διαιτητές! ΌΧΙ η γραμματεία. Είναι το λεγόμενο time precision, το μηχάνημα που υπάρχει στη μέση τους. Δηλαδή, κάποιος διαιτητής ήταν κουτοπόνηρος; Οι αξιωματούχοι της Ευρωλίγκας έλεγαν στις διαβουλεύσεις πως σταμάτησε ίσως με κάποιο μη ηθελημένο φύσημα, γιατί το μηχάνημα αυτό είναι πολύ ευαίσθητο. Για να μην γίνεστε έρμαια, εδώ είναι οι ΔΙΕΘΝΕΙΣ κανονισμοί για την φετινή σεζόν, μεταφρασμένοι στα ελληνικά. Όταν συμβαίνει κάτι, κρατήστε αυτό το εγχειρίδιο και βγάζετε συμπεράσματα μόνοι σας. Σε διαφορετική περίπτωση η ημιμάθεια πολλαπλασιάζεται με την μορφή της επιδημίας…
ΥΓ4. Επειδή οι μέρες που ακολουθούν θα έχουν… ζουμί, ότι θέλετε να ρωτάτε. Και όταν μπορώ πάντα απαντάω.
ΥΓ5. Αυτή την Μακάμπι, την κερδίζεις όχι στο «Νόκια Αρένα» αλλά και στη… σελήνη, ΑΡΚΕΙ να παίξεις ΑΜΥΝΑ. Ας έχουμε και 25% στα σουτ, ΑΜΥΝΑ.