Του Νίκου Βαρλά
Τελευταία μέρα στην Αθήνα πριν το ταξίδι στην Σιένα και ήρθε η ώρα για την παρουσίαση της σειράς, όπως την έχω στο μυαλό μου! Γνωρίζω ότι οι περισσότεροι από εσάς γνωρίζετε πάνω – κάτω την Σιένα, οπότε δεν υπάρχει λόγος να αναλύσω τα ρόστερ. Τον Ολυμπιακό τον βλέπω συνέχεια. Την πρωταθλήτρια Ιταλίας την είδα στα παιχνίδια που ήθελα, εκμαίευσα τις πληροφορίες που όφειλα, έκανα και κάτι άλλο για πρώτη φορά.
Πέραν της συζήτησης με ανθρώπους του Ολυμπιακού για να ακούσω από αυτούς την άποψή τους, τα συν και τα πλην που διαβλέπουν ενόψει της σειράς για τους δύο μονομάχους, έκανα το ίδιο και από Ιταλία πλευρά! Όταν μιλάς με Ιταλούς που ακολουθούν την Σιένα όπως εμείς την ομάδα, ασχολείσαι για να μάθεις σε τι κατάσταση είναι τώρα ο αντίπαλος και επιπλέον κουβεντιάζεις και με κάποια μέλη του αντιπάλου (σε διαφορετικά μετερίζια), έχεις την συνολική εικόνα!
Σκέφτηκα, λοιπόν, να προσεγγίσω τους προημιτελικούς από το οπτικό πρίσμα της… σειράς! Θεωρώντας πως ξέρω καλά τις δύο ομάδες που θα μπουν στην μάχη την Τετάρτη, θα κατηγοριοποιήσω το άρθρο σε 5 ενότητες! Στα στοιχεία και τα χαρακτηριστικά που πιστεύω ότι θα «αποφασίσουν» για την πρόκριση στο φάιναλ φορ, από την στιγμή που δεν μιλάμε για 40 λεπτά, αλλά για μια ολόκληρη αλληλουχία αναμετρήσεων.
Κάτι που σημαίνει ότι θα διαδραματίσει καταλυτικό ρόλο η διάρκεια στην απόδοση των ομάδων, το μομέντουμ που μπορεί να διαφοροποιηθεί ανά πάσα στιγμή (το νιώσαμε πέρυσι στο πετσί μας με τον χειρότερο τρόπο) και η συνολική αγωνιστική κατάσταση που διέπει Ολυμπιακό και Σιένα στην παρούσα φάση.
Ελπίζω φέτος να… περάσω καλύτερα στην πανέμορφη ιταλική πόλη, να… κοιμηθώ περισσότερο και πιο ήρεμα, γιατί όχι να επιστρέψουμε και με ένα μπρέικ στις αποσκευές μας!
Η ΓΕΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ…
Ως μια πρώτη αποτίμηση να πω ότι στην κανονική περίοδο της Ευρωλίγκας υπήρχε σαφέστατη και αρκετά μεγάλη διαφορά δυναμικότητας και ποιότητας μεταξύ των δύο ομάδων. Κάτι που φαινόταν στο παρκέ, στα αποτελέσματα και στα νούμερα της στατιστικής.
Στο Τop 16, όμως, ο Ολυμπιακός βελτιώθηκε θεαματικά, ανέβηκε τουλάχιστον ένα επίπεδο, οι προσθήκες των Ντόρσεϊ και Λο κατέστησαν πιο ποιοτικό και «βαθύ» το ροτέσιον του Ίβκοβιτς και το σημαντικότερο, διάνθισαν την ομάδα με αγωνιστικά χαρακτηριστικά απαραίτητα για το υψηλό επίπεδο, που δεν τα διέθετε μέχρι πρότινος ο Ολυμπιακός. Το πιο σημαντικό; Αυτά τα στοιχεία αποτελούν δόγματα της βασικής μπασκετικής φιλοσοφίας του Ντούντα, όπερ σημαίνει πως πλέον οι κόκκινοι στο μάξιμουμ της απόδοσής τους, ναι, μπορούν να παίξουν αρκετά αποτελεσματικά αυτό που θέλει ο προπονητής τους!
Αν δει κανείς την αξιολόγηση και την στατιστική εικόνα των δύο αντιπάλων αποκλειστικά στο τοπ16, είναι ξεκάθαρο ότι το… χάσμα έχει γεφυρωθεί σε πολύ μεγάλο βαθμό! Ούτε στην επιθετική παραγωγικότητα, ούτε στην δημιουργία, ούτε στις αμυντικές επιδόσεις υστερεί πια ο Ολυμπιακός! Ο παίκτης – καταλύτης μακράν του δεύτερου είναι ο Μακκάλεμπ (ο δικός τους Σπανούλης), στην ρακέτα δεσπόζει η προσφορά των Άντερσεν και Λαβρίνοβιτς, οι Ζήσης και Στόουνρουκ είναι οι πιο σημαντικοί ρολίστες που κάνουν πολλάκις διαφορά, χωρίς αυτό να είναι πάντα εύκολα ορατό, αν δεν βλέπεις τα παιχνίδια live.
Μετά τον σοβαρό τραυματισμό του Καουκένας, ο Ρακόσεβιτς είναι βασικό όπλο του Πιανιτζάνι, οι Αραντόρι και Καραρέτο έχουν αποδείξει πως μπορούν να κάνουν ζημιές και με την «κηδεία» που μας έκανε πέρυσι η Σιένα από το «3», εννοείται ότι πρέπει να σεβαστούμε και να υπολογίσουμε σοβαρά τον Μος, αλλά και τον Θόρτον που παίζει σε αυτή την θέση, όταν η πρωταθλήτρια Ιταλίας χρησιμοποιεί σχήματα με τρεις κοντούς.
Έχω χωρίσει την σειρά σε 5 ενότητες, τις οποίες θα αναλύσω και θα βαθμολογήσω!
ΠΟΙΟΤΗΤΑ:
ΣΙΕΝΑ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 8-6
Σε αυτή την ενότητα συμπεριλαμβάνεται και η προσωπικότητα των μονάδων που διαθέτει η κάθε ομάδα. Η Σιένα στηρίζεται πολύ στον Μακκάλεμπ και αντίστοιχα ο Ολυμπιακός στον Σπανούλη. Η παρουσία του (υγιούς) Έισι Λο εξισορροπεί τις… δυνάμεις στην περιφέρεια, αλλά κακά τα ψέματα, ψηλό με την εμπειρία και την αποτελεσματικότητα του Ντέιβιντ Άντερσεν (όταν είναι σε καλή κατάσταση) δεν διαθέτουμε. Ούτε παίκτη ρακέτας με την ποικιλία των κινήσεων του Λαβρίνοβιτς έχουμε.
Ο Άντερσεν πηγαίνει στα φάιναλ φορ εδώ και… 12 χρόνια, ο Σιστόφ είναι επίσης πολύ πιο έμπειρος από Χάινς και Ντόρσεϊ, ενώ και ο Ρακόσεβιτς αν τον αφήσεις να βρει ρυθμό και αυτοπεποίθηση, μπορεί να αποβεί «δήμιος». Δεν είναι ο Ρακόσεβιτς που θυμάστε με την φανέλα άλλων ομάδων στην Σιένα. Παλεύει πολύ περισσότερο στην άμυνα, τα περισσότερα σουτ του είναι μέσα από το σύστημα και έχει κάνει κάποιες πολύ μεστές εμφανίσεις. Στο κομμάτι της ποιότητας και της προσωπικότητας υπερέχει η Σιένα, αν και ο Ολυμπιακός έχει καλύψει κάπως την απόσταση.
ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ – ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ:
ΣΙΕΝΑ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 8-6
Η δεύτερη ενότητα αλληλοεξαρτάται με την πρώτη, αλλά τις διαχωρίζει μια διαφορά! Έγκειται περισσότερο στο πόσο ξεκάθαροι και αρμονικοί είναι οι ρόλοι που υφίστανται στους δύο μονομάχους! Πως ταιριάζουν οι παίκτες – κλειδιά με τους παίκτες – ρολίστες και ποια είναι η ισορροπία και η μεταξύ τους χημεία. Πολύ σημαντική ενότητα, αρκεί να θυμηθούμε ότι πέρυσι η πλάστιγγα έγειρε ξαφνικά και… επίπονα υπέρ της Σιένα, εξαιτίας της «μπασκετικής έξαρσης» που είδαμε από τον Μάρκο Γιάριτς και τον Μαλίκ Χέρστον. Ο Σέρβος από ρολίστας μετατράπηκε σε σκόρερ και… σουτέρ ολκής (σπάνια έχει συμβεί στην καριέρα του και έτυχε σε μας) και ο Αμερικανός μας «σκότωσε» με τους πόντους του, τα επιθετικά του ριμπάουντ, την ενέργεια και την αποτελεσματικότητα που επέδειξε.
Σε αυτό τον τομέα η Σιένα είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο, γιατί δουλεύει πάνω σε συγκεκριμένο σύστημα και με τον ίδιο προπονητή για χρόνια. Οι ρόλοι τους είναι ξεκάθαροι. Μακκάλεμπ, Άντερσεν, Λαβρίνοβιτς, Ρακόσεβιτς παίρνουν τα περισσότερα σουτ, ακολουθεί ο Μος και πολλές φορές κάποιος από τους υπόλοιπους αναλαμβάνει δράση αν είναι σε «ζεστός» και το φέρει έτσι η φυσική ροή του αγώνα.
Πότε ο Θόρντον, πότε ο Ζήσης, πότε ο Καραρέτο και ο Αραντόρι. Ο Ζήσης είναι το αποκούμπι στο σετ παιχνίδι και σε βραδιές που ο Μακκάλεμπ τύχει και δεν παίζει καλά. Ο Στόουνρουκ παίκτης – ισορροπία με μεγάλη προσφορά σε ριμπάουντ, άμυνα, μακρινά σουτ με «οικονομία», αλλά και πολύ καλός πασέρ, κυρίως στο να «τροφοδοτεί» τα σέντερ και να βοηθάει στην ύπαρξη πολύ καλών αποστάσεων, στην επίθεση της Σιένα.
Ο αντίπαλος διαθέτει ποιοτικούς πρωταγωνιστές, εξαιρετικούς ρολίστες και ευδιάκριτους ρόλους. Το ίδιο συμβαίνει, όμως, πλέον και στον Ολυμπιακό! Σε μεγάλο βαθμό.
Ο Σπανούλης είναι ο αδιαφιλονίκητος ηγέτης και παίκτης – κλειδί. Ελπίζω να παρουσιαστεί καλύτερος σε αυτή την σειρά, συγκριτικά με την εικόνα που έχει τις τελευταίες δύο εβδομάδες και πιστεύω ότι θα τα καταφέρει, γιατί είναι παίκτης μεγάλων αγώνων. Ο Πρίντεζης είναι ο πιο σταθερός επιθετικός πόλος μετά τον αρχηγό, ενώ λέω ξανά ότι κλειδί θα είναι η παρουσία του Λο σε όλη την διάρκεια των προημιτελικών. Αν αυτός είναι σταθερά καλός, τότε αλλάζουν συνολικά οι ισορροπίες!
Ξεκάθαροι και οι ρόλοι των παικτών του Ίβκοβιτς στην περιφέρεια. Οι «μικροί» συμπληρώνουν βασικά στοιχεία του παιχνιδιού δίπλα στον Σπανούλη, στο «3» το… φοβάμαι λίγο λόγω αστάθειας (Παπανικολάου, Κέσελ), ο Άντιτς είναι επίσης σημαντικός και πολύ απλά είναι τα πράγματα και στην ρακέτα. Ο Ντόρσεϊ είναι το απόλυτο κλειδί στην άμυνα, αντίστοιχα έχει πολλή δουλειά και ο Μάντζαρης που πρέπει να δούμε κατά πόσο θα μπορέσει να αναχαιτίσει τον Μακκάλεμπ (όχι στο ανοιχτό γήπεδο, όπου είναι ανίκητος, αλλά τουλάχιστον σε καταστάσεις πικ εν ρολ) και καιρός είναι να δούμε τον Χάινς που απολαμβάναμε στο πρώτο κομμάτι της σεζόν!
ΕΜΠΕΙΡΙΑ :
ΣΙΕΝΑ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 7-4
Ο μοναδικός τομέας στον οποίο δεν χρειάζεται καν ανάλυση. Ο Ολυμπιακός παίρνει εμπειρία και κλάση από τον Σπανούλη, ο Πρίντεζης είναι ο παίκτης με τα περισσότερα χρόνια στην Ευρωλίγκα μετά τον Βασίλη και από εκεί και πέρα κανείς άλλος. Ο Λο είναι πολύ καλός παίκτης, αλλά παίζει για πρώτη φορά στα πλέι οφ της Ευρωλίγκας. Ο Άντιτς λογίζεται ως έμπειρος, αλλά με λίγες εικόνες σε τόσο υψηλό επίπεδο.
Όλοι οι υπόλοιποι μπορεί να έχουν ταλέντο, προσόντα, όλα τα κίνητρα του κόσμου, αλλά όχι εμπειρία που είναι τεράστιο όπλο σε επίπεδο πλέι οφ. Φάνηκε με την Εφές στην Πόλη, με τον Παναθηναϊκό σε ΣΕΦ και Ελληνικό. Η έλλειψη εμπειρίας σε συνδυασμό με την το πλεόνασμα των αντιπάλων, είναι το μοναδικό στοιχείο που φοβάμαι πολύ στην σειρά, πόσο μάλλον όταν ΠΡΕΠΕΙ να πάρεις νίκη στην Τοσκάνη και δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να έρθει η πρόκριση. Και δεν είναι μόνο αυτό. Δύσκολα χάνει εντός, πολύ συχνά κερδίζει και εκτός η ομάδα του Πιανιτζάνι! Δείτε τα αποτελέσματα της Ευρωλίγκας φέτος και θα καταλάβετε…
Η Σιένα δεν είναι η πιο έμπειρη ομάδα στην διοργάνωση, αλλά σίγουρα πολύ πιο έμπειρη από μας. Ακόμα και οι ρολίστες είναι χρόνια μπαρουτοκαπνισμένοι σε τέτοια ματς. Η διαφορά σε αυτή την ενότητα είναι ξεκάθαρη.
ΕΝΕΡΓΕΙΑ:
ΣΙΕΝΑ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 7-8
Εδώ υπερέχουμε! Ο Ολυμπιακός σε μεγάλα παιχνίδια που δεν υπάρχει «αρρωστημένο άγχος» για το αποτέλεσμα, έχει επιδείξει θαυμαστά επίπεδα ενέργειας. Είδα αρκετά παιχνίδια της Σιένα και λέω ξεκάθαρα πως τους κερδίζουμε σε αυτό το κομμάτι, που είναι επίσης πολύ σημαντικό! Θα θεωρούσα δε, πως η διαφορά των ομάδων είναι αρκετά μεγάλη, αν δεν μιλούσαμε για τόσο σημαντικές αναμετρήσεις.
Εννοώ πως σε κάποια από τα τελευταία παιχνίδια που παρακολούθησα, η ιταλική ομάδα δεν «καιγόταν» για την νίκη και αυτό ίσως έπαιξε ρόλο στο level της ενέργειας που κατέθεσε στο παρκέ. «Είναι το μοναδικό πράγμα που δεν χρειάζεται να πει ένας προπονητής στην τελευταία ομιλία του στους παίκτες πριν βγουν στο γήπεδο, για τα πλέι οφ. Σε αυτά τα ματς, άπαντες τα δίνουν όλα και μπαίνουν να παίξουν αποφασισμένοι», μου είπε ο Πίνι στην συνέντευξη που κάναμε και κάτι περισσότερο θα ξέρει.
Όπως και άνθρωποι που γνωρίζουν άριστα τον αντίπαλο και τον παρακολουθούν, τόνισαν: «Ο Ολυμπιακός αυτή την στιγμή είναι πολύ καλύτερος στα ριμπάουντ. Αν η Σιένα δεν βγει στο γήπεδο να παλέψει για κάθε ριμπάουντ και η ελληνική ομάδα συνεχίσει στους ρυθμούς του τοπ16, θα πληγωθεί ο Πιανιτζάνι και οι παίκτες του σε αυτό το κομμάτι».
Μακάρι, γιατί αν δικαιωθούν οι προβλέψεις τους και έχουμε νίκες «στα σκουπίδια», είναι πιο εύκολο να ελέγξουμε τον ρυθμό των ματς, να εξασφαλίσουμε περισσότερες κατοχές και να αυξήσουμε τις πιθανότητες πρόκρισης!
«Ο Ράκοβιτς ήταν σπουδαίος στα ριμπάουντ, όπως και ο Χέρστον. Κανείς τους δεν παίζει στην Σιένα και ο Άντερσεν σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να ισοσταθμίσει τα πράγματα σε αυτό τον τομέα», ήταν τα λόγια παίκτη που έχει αντιμετωπίσει την Σιένα τόσο πέρυσι, όσο και φέτος και… είθε να έχει δίκιο! Υπερέχουμε εδώ, αλλά δεν θα βάλω βαθμό με… ενθουσιασμό για τον λόγο που μου εξήγησε ο Γκέρσον. Στα μεγάλα παιχνίδια, όλοι δίνουν το 100%…
ΣΚΛΗΡΑΔΑ:
ΣΙΕΝΑ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 6-8
Έχω καλά νέα και για την τελευταία ενότητα που αφορά την σειρά μας! Η Σιένα είχε ξεκάθαρο προβάδισμα για… πολλούς λόγους στην σκληράδα πέρυσι και αυτό μας στοίχισε. Δεν φάνηκε καθόλου αυτό το στοιχείο στο πρώτο παιχνίδι και το +48 (για την ακρίβεια εξαφανίστηκε η σκληράδα της στο παρκέ), αλλά το είδαμε ΞΕΚΑΘΑΡΑ (ακόμα περισσότερο όσοι είδαν και τα τέσσερα ματς μέσα από το γήπεδο) στα επόμενα τρία, που μας νίκησαν κατά κράτος.
Για τον Ολυμπιακό δεν χρειάζεται να το αναλύσω. Τον βλέπετε, το ξέρετε! Τώρα με τον Ντόρσεϊ έχουμε γίνει ακόμα πιο σκληροί, πάμε στις επαφές στην άμυνά μας και πιστεύω πως ο Ίβκοβιτς που δεν έχει ξεχάσει το περσινό κάζο (άλλο αν σωστά δεν… διοχετεύει αυτό το συναίσθημα στους παίκτες του), θα καταφέρει να δημιουργήσει ένα ακόμα έξτρα κίνητρο αναζητώντας πέρα από μια… τεράστια πρόκριση και μια πολύ γλυκιά εκδίκηση!
Η Σιένα έχασε σημαντικό μέρος της σκληράδας της, συγκριτικά με πέρυσι. Έφυγε ο Ράκοβιτς, έφυγε ο Χέρστον, έφυγε ο Γιάριτς, είναι τραυματίας ο (αν και σκόρερ) πιο σκληρός περιφερειακός της παίκτης, ο Ριμάντας Καουκένας! Όλοι αυτοί οι παίκτες είναι όντως σκληροί όχι μόνο σε σωματικό επίπεδο, αλλά και στο πνευματικό!
Ο Μακκάλεμπ δεν είναι τέτοιος παίκτης στην άμυνα, ο Άντερσεν επίσης, συνεχίζει να κατέχει αυτό το μπόνους διαχρονικά ο Στόουνρουκ. Άντε και ο Ζήσης με τον Μος, μόνο που ο Αμερικανός είναι αρκετά ασταθής. Νικητές είμαστε ξεκάθαρα σε αυτή την ενότητα!
ΠΟΣΟΣΤΟ ΓΙΑ ΠΡΟΚΡΙΣΗ!
Με βάση την βαθμολογία στις 5 ενότητες, το σκορ είναι: 36-32! Δεν μπορούμε, όμως, να γνωρίζουμε στην διάρκεια της σειράς ποια από αυτά τα στοιχεία θα διαδραματίσουν τον πιο σημαντικό ρόλο, δεν γίνεται να ξέρουμε τι θα βγάλει ο συνδυασμός αυτών των χαρακτηριστικών των αντιπάλων, σε συνδυασμό με την τύχη, την ευστοχία, την διαιτησία και οποιοδήποτε άλλο αστάθμητο παράγοντα προκύψει στους προημιτελικούς με την Σιένα!
Προσωπικά, πιστεύω ότι η Σιένα έχει ένα προβάδισμα, αλλά σε καμία περίπτωση απαγορευτικό για τις επιδιώξεις, τις δυνατότητες και τα… όνειρα του Ολυμπιακού, που στην φετινή Ευρωλίγκα ξεκίνησε από αρκετά μειονεκτικό σημείο εκκίνησης, αλλά πλέον είναι επικίνδυνος και (ίσως) έτοιμος για όλα!
Αν πρέπει να μετουσιώσω τις σκέψεις μου σε αριθμούς, δίνω ένα 50%-46% στην πρωταθλήτρια Ιταλίας, έτσι για να διατηρήσω και το -4 που προέκυψε από την κατηγοριοποίηση των συν και των πλην των μονομάχων! Περιμένω μια εξαιρετικά δυνατή και ανταγωνιστική σειρά, βλέπω όλα τα σενάρια πιθανά, δεν θα μου κάνει εντύπωση να δω μπρέικ εκατέρωθεν!
Περιμένω και τις δικές σας προβλέψεις… Έτσι και αλλιώς ο διαδραστικός διάλογος μέσω των σχολίων του μπλογκ, έχει δώσει εδώ και πολύ καιρό ξεχωριστό τόνο σε αυτή την παρέα! Από αύριο μετακομίζω στην Τοσκάνη μέχρι το Σάββατο και θα τα λέμε και από εκεί.
ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΟΙ; ΠΟΤΕ!
Θα μου επιτρέψετε μια ποδοσφαιρική παρένθεση… Την Κυριακή είχα ρεπό. Έτσι, ήρθαν κάποιοι φίλοι μου σπίτι και είδαμε μαζί την μπάλα. Η σύνθεση ήταν ως εξής: Δύο Ολυμπιακοί, ένας Παναθηναϊκός και ένας οπαδός της ΆΕΚ, ορκισμένος αντί – Ολυμπιακός, που υποστήριζε τους πράσινους. Ισοπαλία!
Στην αρχή είχαμε όρεξη, κάναμε πλάκα, πειράζαμε ο ένας τον άλλο. Ο ενθουσιασμός, η προσμονή, το μεγάλο ενδιαφέρον κράτησε μέχρι την σέντρα. Το πρώτο ημίχρονο δεν μας… τρέλανε με την ποιότητά του. Μετά βαρεθήκαμε να περιμένουμε πότε θα ξεκινήσει το δεύτερο ημίχρονο και παίξαμε Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός στο Playstation.
Κέρδισε ο Ολυμπιακός 1-0 με γκολ του Τζιμπούρ. Μόλις τελειώσαμε, βάλαμε πάλι Nova και πετύχαμε το ντέρμπι στο 49’. Βάλαμε το γκολ, φτάσαμε στο 82’, πάλι διακοπή και τέλος.
Τι καταλάβαμε από την όλη διαδικασία; Απολύτως τίποτα. Τι ευχαριστηθήκαμε; Απολύτως τίποτα. Αυτό ήταν το ντέρμπι της χρονιάς που το περιμέναμε 3 μήνες και για το οποίο είχαν γραφτεί και ακουστεί τα χίλια μύρια όλο αυτό το διάστημα; Δεν υποστηρίζαμε την ίδια ομάδα, αλλά όλοι είχαμε ξενερώσει τόσο πολύ στο τέλος, που αναρωτιόμασταν γιατί πάντα καταλήγουμε στα ίδια και όλα μοιάζουν τόσο μάταια και ίδια (χάλια) στον ελληνικό αθλητισμό.
Όπως και στην ελληνική κοινωνία… Όχι, όμως και στην ζωή μας! Αν αυτοί που διοικούν το κράτος, την κυβέρνηση και τον αθλητισμό θέλουν να μας διοχετεύουν δηλητήριο, μαυρίλα, μιζέρια, ανέχεια, ακόμα και κατάθλιψη, η μόνη απάντηση είναι η (θετική) αντίδραση!
Μην τους αφήνετε να παρεμβαίνουν στην ζωή σας και να την βάφουν «μαύρη» και χωρίς νόημα. Βάλτε χρώμα, βάλτε κίνητρα, βάλτε πάθος, δημιουργία, αγάπη, προσωπικότητα. Όλα μπορούν να τα ελέγξουν και να τα επηρεάσουν. Εκτός από ένα. Την… ψυχή των ματιών μας! Ο τρόπος που βλέπουμε την ζωή και την ημέρα κάθε πρωί που ξυπνάμε, εξαρτάται αποκλειστικά από εμάς, αρκεί να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας και να μην καταντήσουμε όπως (μάλλον) επιδιώκουν. ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΟΙ μιας ζωής χωρίς χαρά και χρώμα.
Ανησυχώ πως τα ίδια θα γράφω με αφορμή τους τελικούς της Α1… Και για αυτό νιώθω ικανοποίηση που προσπαθώ να αντισταθώ. Εννοείται πως δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά τουλάχιστον προσπαθώ.
Αυτό πρεσβεύει και το Eurohoops, που εκφράζει την ψυχολογία 4-5 ατόμων. Μια προσπάθεια να παρουσιάσουμε τον αθλητισμό όπως μας «γεμίζει», όπως γουστάρουμε και όπως νομίζουμε ότι ενώνει, ότι επιμορφώνει, ότι διασκεδάζει και μας βελτιώνει ως ανθρώπους και προσωπικότητες.
Ναι, ποτέ δεν θα σταματήσω να λατρεύω το μπάσκετ ή να αγαπάω παθολογικά τον Ολυμπιακό. Αλλά θα το κάνω με τον τρόπο που με ανανεώνει, που με εξιτάρει, που με κάνει να νιώθω θετικό στοιχείο στον χώρο και στην κοινωνία. ΌΧΙ με αυτόν που μου επιβάλλουν τα σημεία των καιρών. Το λέω ξανά. Η ζωή είναι δικιά μας και αυτό το αγαθό δεν αφαιρείται, ούτε φορολογείται! Τα υλικά αγαθά μας ανήκουν, ΔΕΝ τους ανήκουμε, τα περισσότερα δεν τα χρειαζόμαστε κιόλας και είναι ξεφτίλα να γινόμαστε «δέσμιοί» τους…
Κλείνω με ανατροπή των μουσικών δεδομένων και ένα τραγούδι (αλληγορικά) αφιερωμένο στην Κυρία Σιένα……….!
ΥΓ1. Αν θέλετε και μια ιταλική γεύση και αίσθηση της σειράς, διαβάστε τι έγραψε για το Eurohoops.net o προϊστάμενος του τμήματος μπάσκετ της διάσημης “Gazzetta dello Sport”, Luca Chiabotti: