Του Θοδωρή Μπορλόκα/ info@eurohoops.net
Συγκλόνισε, πάλεψε, ράγισε καρδιές. Για μας ο Παναθηναϊκός δεν έχασε σήμερα στο Palau Blaugrana. Γιατί ύψωσε πράσινο λάβαρο υπερηφάνιας μέσα στη Βαρκελώνη. Γιατί στάθηκε όρθιος και κοίταξε στα μάτια την πιο φορμαρισμένη και πιο ισχυρή ομάδα της διοργάνωσης εώς τώρα. Γιατί έκανε κατάθεση ψυχής και απέδειξε με εμφατικό τρόπο ποια είναι με διαφορά η πιο βαριά φανέλλα των Ευρωπαϊκών γηπέδων.
Για ένα πράγμα δεν αμφιβάλλαμε ποτέ μέσα στη χρονιά. Ότι όποιος και να βρεθεί τελικά απέναντι στον Παναθηναϊκό, όσο δυνατός και να είναι, θα χρειαστεί πραγματικά να ματώσει για να τον κερδίσει. Ότι αυτή η ομάδα, ακόμα κι αν τελικά λυγίσει, θα το κάνει μαχόμενη, θα το κάνει περήφανη. Και πόσο πιο περήφανα, πόσο πιο Παναθηναϊκά θα μπορούσε να σταθεί σήμερα η ομάδα μας στη Βαρκελώνη;
Θα προσπαθήσω να συγκεντρώσω όσες δυνάμεις έχω εξαιτίας της προχωρημένης ώρας, αλλά και όση ψυχραιμία και νηφαλιότητα διαθέτω μετά από μία αναμέτρηση με τόσο μεγάλες συγκινήσεις, ώστε να προσεγγίσω τον αγώνα όσο πιο συνοπτικά και όσο πιο μπασκετικά μπορώ.
Με όπλο την άμυνα
Ο Παναθηναϊκός κέρδισε το μεγάλο στοίχημα της ΑΜΥΝΑΣ. Μπλόκαρε τα μεγάλα ατού και περιόρισε στο έπακρο την παραγωγικότητα της Μπαρτσελόνα. Η πράσινη μέγγενη καθήλωσε πραγματικά τους Καταλανούς υποχρεώνοντάς τους σε αρνητικό ρεκόρ πόντων για φέτος στην Ευρωλίγκα (μόλις 64 στην κανονική διάρκεια με μέσο όρο 82,2).
Έτσι ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν έμεινε πίσω, αλλά αντίθετα οδηγούσε το σκορ και έλεγχε το ρυθμό στη μεγαλύτερη διάρκεια του αγώνα. Διαβασμένος, συγκεντρωμένος και πάνω από όλα ψυχωμένος, πίστεψε στη νίκη και πάλεψε για το διπλό μέχρι τέλους.
Το δίδυμο Διαμαντίδη, Ούκιτς ήταν και πάλι το κλειδί, με εξαιρετική απόδοση σε ένα ακόμα μεγάλο παιχνίδι. Πότε αναλαμβάνοντας πρωτοβουλίες και πότε αξιοποιώντας τους τρομερούς Λάσμε και Γκιστ, οι δύο γκαρντ ισορροπούσαν το παιχνίδι του τριφυλλιού μεταξύ περιφέρειας και ρακέτας και. ξεκλείδωναν με τις εμπνεύσεις και το παραγωγικό τους παιχνίδι την Ισπανική άμυνα. (10 ασίστ οι δυο τους και 17 ο Παναθηναϊκός)
Συνολικά η εμφάνιση και η προσπάθεια των παικτών του Παναθηναϊκού ήταν συγκλονιστική. Από αυτές που τον έχουν καθιερώσει στην Ευρώπη, αντάξια του ονόματος και των τίτλων που έχει κατακτήσει. Και μόνο το γεγονός ότι χρειάστηκε πεντάλεπτη παράταση για να καμφθεί η αντίσταση του Παναθηναϊκού, είναι ενδεικτικό της μορφής του αγώνα.
Οι λεπτομέρειες που στοίχησαν
Όμως, κάποιες μικρές, αναπαίσθητες λεπτομέρειες, μαζί με τον παράγοντα τύχη, έγειραν οριακά την πλάστιγγα στη μεριά των Καταλανών και στέρησαν από την ομάδα μας ένα πραγματικά μεγαλειώδη θρίαμβο:
– οι πολλές άστοχες βολές, όπως οι τελευταίες του, εκ των κορυφαίων, Γκιστ που απέτυχαν να στείλουν τον αγώνα σε δεύτερη παράταση (κρίμα, κρίμα, κρίμα)
– οι αλλεπάλληλες χαμένες επιθέσεις του τριφυλλιού στα μέσα του τέταρτου δεκάλεπτου,
– η προσωπικότητα του μεγάλου Σάρας που ξελάσπωσε την Μπαρτσελόνα σε καθοριστικά σημεία και όταν είχε κολήσει στο δεύτερο ημίχρονο,
– αλλά και κάποια υπερβολικά σφυρίγματα της διαιτησίας (όπως τα δύο συνεχόμενα επιθετικά φάουλ που έστειλαν στον πάγκο το Λάσμε από τα μέσα της τέαρτης περιόδου, καλύτερο ψηλό της αναμέτρησης μέχρι εκείνη την ώρα)
Δηλώσεις μεγαλείου
Και αποτελούν απόδειξη του μεγέθους, του μεγαλείου και του επιπέδου του μπασκετικού Παναθηναϊκού, οι δηλώσεις του Κώστα Τσαρτσαρή, ο οποίος όχι μόνο δε στέκεται στα παραπάνω αλλά δηλώνει ευθαρσώς:
«Σήμερα δεν πιστεύω ότι έπαιξε ρόλο η διαιτησία, εμείς κάναμε λάθη. Αν άλλαζα κάτι απόψε θα ήταν μερικές από τις επιλογές μου». Για να συνεχίσει λέγοντας «Δεν πιστεύω ότι αυτή η ήττα θα μας πάρει από κάτω, πιστεύουμε ότι μπορούμε να νικήσουμε και να φέρουμε την σειρά στην Αθήνα για να ζήσουμε κάτι ανάλογο με αυτό που έγινε πριν δύο χρόνια».
Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο από όσα καταθέτει αυτός ο μεγάλος παίκτης με τα τρία Ευρωπαϊκά τρόπαια και τους δεκάδες τίτλους στην πλάτη του. Σε αυτά τα λόγια κρύβεται το κλειδί και το μυστικό για τη συνέχεια.
Νικητής ότι κι αν γίνει
Ο Παναθηναϊκός απέδειξε ότι μπορεί, απέδειξε ότι αξίζει. Οι παίκτες του οπλισμένοι με πρόσθετη αποφασιστικότητα και πείσμα, πρέπει να επιστρατεύσουν τις δυνάμεις που τους έχουν απομείνει μετά από την υπερπροσπάθεια των 45 λεπτών και να επιχειρήσουν το ριμέικ του 2011 και τη δεύτερη άλωση του Palau Blaugrana.
Όμως, ακόμα κι αν αυτό δε συμβεί, για μας ο Παναθηναϊκός θα επιστρέψει στην Αθήνα νικητής. Δεν ξεχνάμε άλλωστε ότι ξεκίνησε το καλοκαίρι σχεδόν από το μηδέν. Για να διανύσει μία τεράστια απόσταση στην πορεία και να κατορθώσει τελικά, μερικούς μήνες μετά, να κοντράρει στα ίσια και να τρομοκρατεί την κατά τεκμήριο καλύτερη ομάδα της Ευρώπης.
Και να συνεχίσει να υφαίνει τον ανυπέρβλητο μύθο του με επεισόδια όπως αυτό της Βαρκελώνης, θυμίζοντας Braveheart…