Tου Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακολουθήστε στο twitter τον Νίκο ΒαρλάFollow @nikosvarlas
Εδώ μιλάμε για πλέι οφ! Σε αυτές τις αναμετρήσεις που κρίνουν την προσπάθεια των ομάδων ολόκληρη την σεζόν – φέτος υπερπροσπάθεια για τα ευρωπαϊκά δεδομένα – και διακυβεύεται αν θα έχεις την ευκαιρία να πας στο φάιναλ φορ και να συνεχίζεις να… ονειρεύεσαι, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα!
Για να το πω κι αλλιώς κάθε νίκη είναι καθαγιασμένη, ανεξαρτήτως εμφάνισης! Αυτό που μετράει 100% είναι το 1-0! Τρεις νίκες χρειαζόταν για να πάει ο Ολυμπιακός στο Λονδίνο, τώρα έχουν απομείνει δύο. Και ο εγγυημένος τρόπος για να τα καταφέρεις είναι να παίζεις με την ψυχολογία και την νοοτροπία πως το φάιναλ φορ είναι πολύ μακριά, ακόμα και αν είσαι στο 2-0 και προηγείσαι με διαφορά στον τρίτο προημιτελικό!
Με αυτά που έχουν δει τα μάτια μας και με την νέα φύση της διοργάνωσης που εξελίσσεται και συγκροτείται με τις αλλαγές που προώθησε η Ευρωλίγκα, το μόνο που ισχύει είναι πως τίποτα δεν είναι σίγουρο και προκαθορισμένο.
Ο Ολυμπιακός είναι μπροστά με 1-0, η πρώτη αποστολή εξετελέσθη και η δεύτερη είναι ακόμα πιο σημαντική και ακόμα πιο δύσκολη! Έχει αποδειχτεί στατιστικά τις 4 προηγούμενες πως ο δεύτερος εντός έδρας προημιτελικός είναι ο πιο δύσκολος, γιατί σε αυτό το επίπεδο δεν είναι εύκολο να κερδίζεις έναν αντίπαλο δύο φορές μέσα σε 48 ώρες.
Καλό ή κακό;
Μίλησα με 4-5 παίκτες μετά το τέλος του αγώνα. Όλοι είχαν την ίδια αίσθηση. Πως ο Ολυμπιακός κέρδισε χωρίς να είναι ιδιαίτερα καλός στην απόδοσή του. Στο κομμάτι της νοοτροπίας, χαίρομαι που σκέφτονται έτσι και η ιδιοσυγκρασία τους, ο τρόπος που προσεγγίζουν ένα παιχνίδι στο οποίο πέτυχαν τον στόχο τους, μου αρέσει πολύ!
Έχω, όμως, μια δύσκολη ερώτηση! Είναι καλό ή κακό που ο Ολυμπιακός νίκησε σε ένα ματς που δεν ήταν σούπερ; Όπως το έχω στο μυαλό μου, είναι ό,τι πρέπει! Γιατί, είναι ίδιον των μεγάλων ομάδων να κερδίζουν τα μεγάλα παιχνίδια ακόμα και όταν δεν πιάνουν το μάξιμουμ της απόδοσής τους!
Η αντίθετη όψη του νομίσματος; Το ματς ήταν πολύ κλειστό και εντυπωσιακά ισορροπημένο και κρίθηκε στις λεπτομέρειες με την Εφές που έχει κατεξοχήν σκόρερ να σουτάρει 1/19 τρίποντα και να έχει το απίθανο ποσοστό 5%!
«Είναι δυνατόν στο επόμενο παιχνίδι να βάλουμε μόνο ένα τρίποντο; Αποκλείεται», έλεγαν οι παράγοντες της Εφές έξω από τα αποδυτήρια, αλλά το μπάσκετ δεν είναι τόσο… απλό! Κάθε αγώνας είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία και το ίδιο ισχύει και για την Παρασκευή! Ούτε ο Γκονλούμ είναι πιθανό να βάλει πάλι 17 πόντους, δύσκολα ο Φάρμαρ και ο Βούγιασιτς θα έχουν από κοινού 12 πόντους με 6/21 σουτ!
Ο Πρίντεζης σύμφωνα με την λογική δεν μπορεί να σπάσει «καπάκι» το νέο ρεκόρ πόντων που έκανε στην Ευρωλίγκα, αλλά πόσο πιθανό είναι ο Παπανικολάου να μείνει ξανά στους 4 πόντους χωρίς τρίποντο; Για αυτό σας λέω, κάθε ματς μια διαφορετική ιστορία και εμείς απλά θέλουμε να έχει η επόμενη παρτίδα ίδιος τέλος.
Λίγες σκέψεις σκόρπιες για να έχουμε παρέα τροφή για σχολιασμό μέχρι το επόμενο τζάμπολ και την Παρασκευή εδώ είμαστε για να… συναντηθούμε ξανά!
- Ήταν πολύ όμορφη η ατμόσφαιρα στο ΣΕΦ και αυτό που κρατάω είναι η διάθεση που επέδειξε ο κόσμος. Από τις ελάχιστες φορές που δεν άκουσα απόηχους… γκρίνιας και κάθε φορά που κάτι δεν πήγαινε καλά, ο κόσμος αντιδρούσε με ένα αυθόρμητο χειροκρότημα. Ό,τι καλύτερο! Ελπίζω την Παρασκευή να έχουμε ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ το πρώτο sold out της σεζόν…
- Δεν θυμάμαι τα τελευταία χρόνια που έχω αναγκαστεί – έχω μαλώσει με τα μαθηματικά από πολύ μικρός – να ασχοληθώ περισσότερα με τα στατιστικά, άλλο παιχνίδι που στα 4 δεκάλεπτα η μεγαλύτερη διαφορά με την οποία έκλεισε την περίοδο μια ομάδα να είναι +3! Προσέξτε! 17-15 ο Ολυμπιακός στο πρώτο. Στο δεύτερο Εφές με 16-17. Στο τρίτο πάλι Ολυμπιακός με 17-14 και στο τελευταίο ξανά εμείς με 17-6! Πήραμε τρία δεκάλεπτα με διαφορά… 6 πόντους συνολικά, πήραν μόνο το δεύτερο με +1 κι έτσι βγαίνει η σούμα του +5 και το τελικό 67-62. Πραγματικά, σπάνια τέτοια ισορροπία!
- Με παραξένεψε πολύ το γεγονός ότι σε αυτό το ματς οι ψηλοί της Εφές έκαναν θραύση στο ζωγραφιστό και έβαλαν μαζί 38 πόντους, ΧΩΡΙΣ να είναι καλοί δημιουργικά οι γκαρντ της. Δεν το περίμενα και το ένα και το άλλο. Δηλαδή να μας κάνουν τέτοια ζημιά οι ψηλοί τους με προσωπικές φάσεις. Όποιο σοβαρό πικ εν ρολ έστησε ο αντίπαλος και σκόραρε, προϊόν του Γκόρντον ήταν. Ο παίκτης – κλειδί κι ας έχουν 3 ΝΒers!
- Επιβεβαιώνεται αυτό που λέγαμε για Κατσίβελη και Πέρκινς. Ο ένας παίζει 6 λεπτά και είναι ευτυχισμένος, ο άλλος έχει συνηθίσει να απαιτεί πολύ χρόνο συμμετοχής. Μετά τα δύο κοψίματα έχει κάκιστη ψυχολογία και να δούμε αν θα παίξει κάποιο ρόλο ο Αμερικανός ως το τέλος της σεζόν.
- Όλοι λέγαμε πόσο σημαντικός είναι ο Πρίντεζης για τον Ολυμπιακό επιθετικά, αλλά σε αυτό το ματς φάνηκε πάρα, πάρα πολύ! Είναι ο μοναδικός παίκτης που διαθέτουμε σε τέτοιο στιλ και δεν αντιμετωπίζεται από κανέναν ψηλό με βαρύ κορμί και χωρίς γρήγορα πόδια, όταν «έχει» και το σουτ!
- Πήρατε χαμπάρι πως από το πρώτο λεπτό της δεύτερης περιόδου που έβαλε ένα σουτάκι ο Σερμαντίνι, μέχρι το τρίποντο του Λο στο 27’ (43-42), είχε σκοράρει ΜΟΝΟ ο Πρίντεζης (14 πόντοι σε αυτά τα 16 λεπτά) και οι υπόλοιποι 4 πόντοι προήλθαν από μια βολή του Πάουελ και ένα τρίποντο του Περπέρογλου; Φοβερό!
- Μου άρεσε που ο Σπανούλης προσαρμόστηκε στις απαιτήσεις του αγώνα, δεν επηρεάστηκε σε πνευματικό επίπεδο από την αστοχία του και λειτούργησε όπως ακριβώς έπρεπε για να βοηθήσει τον Ολυμπιακό. Είχε 2/12 σουτ. Ναι, αλλά μετά από καιρό δεν έχασε βολή, πήρε 6 ριμπάουντ, έδωσε 8 ασίστ και έκανε πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια στην άμυνα, συγκριτικά με όλα τα προηγούμενα μεγάλα παιχνίδια της σεζόν.
- Είναι ανακουφιστικό να συνειδητοποιείς πως ο κόσμος, τουλάχιστον ο περισσότερος κόσμος, αρχίζει να καταλαβαίνει τι εστί σύγχρονο μπάσκετ και να αναγνωρίζει τις αξίες και την προσφορά. Τι κι αν ο Κάιλ έχασε πολλές βολές; Τέτοια μαζική αποθέωση για ξένο που παίζει στον Ολυμπιακό πλάκα – πλάκα έχω να δω από την εποχή του Ρίβερς; Θυμάστε όλο το ΣΕΦ να φωνάζει με πάθος κάποιο όνομα ξένου παίκτη – εξαιρώ τον Μίλαν γιατί δεν τον νιώθω ως ξένο – όλα τα προηγούμενα χρόνια; Διορθώστε με, αν μου διαφεύγει!
- Υπάρχει μια ενδιαφέρουσα στατιστική προσέγγιση από φέτος στην Ευρωλίγκα. Το πρόσημο στο σκορ όσο βρίσκεται στο παρκέ ένας παίκτης. Ο Σπανούλης είχε +6, ο Πάουελ -14 (το τεχνικό τιμ εκτιμάει πως αυτό συνέβη επειδή δεν έπαιξε πολύ με τις καλές πεντάδες) και ο Κάιλ πόσο είχε; +15!
- Ειλικρινά, σέβομαι πάρα πολύ την προσπάθεια που έχει κάνει ο Παναθηναϊκός φέτος, ήμουν σίγουρος πως θα ψήσει το ψάρι στα χείλη της Μπάρτσα και έχοντας δει το παιχνίδι, πιστεύω πως κυρίως το 5ο φάουλ του Λάσμε έπαιξε ρόλο στην έκβαση του ματς και αφαίρεσε από τους πράσινους την δυνατότητα να πετύχουν αυτό που έδειχναν σε όλο το ματς ότι άξιζαν. Το μπρέικ.
- Η διοίκηση του Παναθηναϊκού σέβεται την προσπάθεια – και τις επενδύσεις – που έχει κάνει η ίδια και το αγωνιστικό τμήμα με όσα ανεκδιήγητα έχει κάνει μετά τον πρώτο προημιτελικό; Έχει καταλάβει η ΚΑΕ πως όλο αυτό είναι ό,τι χειρότερο για την προσπάθεια που καταβάλλει ο Πεδουλάκης και οι παίκτες του και ελλοχεύει κίνδυνος αποπροσανατολισμού και έλλειψης συγκέντρωσης;
- Είναι ιερόσυλη η διοργάνωση που κρατάει 12 χρόνια και υπό την αιγίδα της ο Παναθηναϊκός έχει πάρει 5 ευρωπαϊκά; Δεν ξέρουν στον Παναθηναϊκό πως λειτουργεί το σύστημα με την διαιτησία στην διοργάνωση εδώ και χρόνια;
- Τώρα, μετά από τα νέα… επεισόδια, θέλει να πάρουμε στα σοβαρά ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος όσα γράφτηκαν στην ανακοίνωση – πολιτισμό και έφεραν την δική του υπογραφή; Συγγνώμη, αλλά όσο και αν θέλουμε, δεν μας αφήνει η αφεντιά του.
- Την Παρασκευή, θα χρειαστεί ακόμα μεγαλύτερη προσπάθεια, μην περιμένετε ακριβώς το ίδιο ματς. Είπαμε, όμως… Άλλο σενάριο, ίδιο τέλος!