Του Νίκου Βαρλά/ varlas@eurohoops.net
Ακολουθήστε στο twitter τον Νίκο ΒαρλάFollow @nikosvarlas
Σκέφτομαι ΠΩΣ πήραμε την Ευρωλίγκα απέναντι στην ΤΣΣΚΑ και προσπαθώ να χρησιμοποιήσω αυτή την εικόνα, αυτή την… ανατροπή για να παραμείνω ήρεμος. Δεν γίνεται πάντα εμείς να κάνουμε τέτοιες μαγκιές, δεν γίνεται να «αυτοκτονούν» πάντα οι άλλοι.
Θα μου πείτε πως με παρόμοιο – αδιανόητο τρόπο χάθηκε το παιχνίδι με την Σιένα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με προημιτελικό και με την ευκαιρία να προκριθείς από τώρα στο φάιναλ φορ και να «καθαρίσεις». Και, όμως, το χάσαμε και τώρα πάμε στο 5ο παιχνίδι… καρμανιόλα.
Δεν έχω όρεξη ούτε ανάλυση να κάνω, ούτε πολλά πράγματα να γράψω. Πολύ συνοπτικά. Η ιστορία του ματς είναι η εξής: Σούπερ μπάσκετ ΔΕΝ παίξαμε σε κανένα σημείο του αγώνα.
Απλά στο πρώτο ημίχρονο γεννούσαν και τα κοκόρια μας από το τρίποντο. Με 9/15 τρίποντα στο ημίχρονο το +6 είναι ΠΟΛΥ μικρή διαφορά και αυτό οφείλεται στην γνωστή ανυπαρξία μας στο χαμηλό ποστ όταν δεν παίζει ο Κάιλ. Στα πρώτα 20 λεπτά που όλα έμπαιναν, η στατιστική «έγραψε» 14 ασίστ. Στο δεύτερο που δεν έμπαιναν, μόλις 3.
Στην επανάληψη σουτάραμε με 1/9 τρίποντα και από την στιγμή που η Εφές ΣΤΑΘΕΡΑ έκανε πάρτι στο ζωγραφιστό και ανανέωνε τις επιθέσεις της ξανά και ξανά, μοιραία η εικόνα του αγώνα θα άλλαζε και το σκορ θα έκλεινε.
Συνέβη αυτό, ισορρόπησε ο αντίπαλος, πήγε στο +4. Όμως, με ένα 12-0 σερί, έγινε το 62-70. Εκεί η μεγάλη ομάδα το ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ το ματσάκι. Πόσο μάλλον όταν 1.29’’ είσαι μπροστά με 7 πόντους.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΑΝΤΙΔΡΑΣΗΣ
Η Εφές έπαιξε το τελευταίο της χαρτί με τον πιο καθιερωμένο σε τέτοιες περιστάσεις τρόπο. Έπαιξε με 3 κοντούς και απλώθηκε σε όλο το γήπεδο για να πιέσει. Κι εμείς τι κάναμε; ΤΙΠΟΤΑ! Πήγαμε να κλειδώσουμε το ματς – πρόκριση με Λο, Σλούκα, Παπανικολάου, Πρίντεζη, Χάινς ΧΩΡΙΣ να πάμε στο αυτονόητο.
Σε ΣΧΗΜΑ ΜΕ 3 ΚΟΝΤΟΥΣ. Μα, γιατί; Ψάχνω, ψάχνω, αλλά δεν μπορώ να βρω κάποια δικαιολογία. Το μπάσκετ θέλει ένστικτο, άμεση αντίδραση και προσαρμογή στις συνθήκες των αγώνων που ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ μέσα σε δευτερόλεπτα.
Δεν μπορώ να πιστέψω πως δεν «απαντήσαμε» στην πίεση και το χαμηλό σχήμα με 3 κοντούς και αδυνατώ να ΧΩΝΕΨΩ πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας ΔΕΝ σήκωσε τον Βασίλη Σπανούλη στο τελευταίο δίλεπτο.
Ναι, είχε 0/7 σουτ, αλλά εκεί ΔΕΝ ήθελες σκορ. ΕΙΧΕΣ ΑΝΑΓΚΗ έναν ακόμα καλό χειριστή της μπάλας.
Να την προστατεύσεις, να την κυκλοφορήσεις σωστά, να ανταποκριθείς στην πίεση και να τελειώσεις τον αντίπαλο.
Δεν γουστάρω να κρύβομαι πίσω από το δάκτυλό μου και θα πω αυτό που πιστεύω γιατί βλέπω μια τάση… ωραιοποίησης και στρουθοκαμηλισμού που δεν μου αρέσει καθόλου.
Ο χειρισμός του κόουτς να ΜΗΝ – τα καλά που είδαμε και με την Κάχα στο ΣΕΦ – βάλει τον ΗΓΕΤΗ του Ολυμπιακού ξανά στο παιχνίδι και απλά να του ζητήσει να χρησιμοποιήσει το μυαλό και την εμπειρία του, είναι ένα ΔΙΠΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΛΑΘΟΣ.
Λάθος τακτικής (δεν γίνεται να μην πας με 3 χειριστές της μπάλας στο τελευταίο δίλεπτο όταν ο αντίπαλος πιέζει σε όλο το γήπεδο γιατί δεν έχει καν χρονικά περιθώρια), λάθος και ηθικής.
Ο Ολυμπιακός είχε βάλει το νερό στο αυλάκι χωρίς τον αρχηγό του. Αυτό δείχνει πως η ομάδα διαθέτει πολλά έτοιμα παιδιά για τα ματς που καίνε, αλλά αυτό το ΞΕΡΟΥΜΕ από πέρυσι.
Όταν οι συνθήκες ενός τόσο κρίσιμου αγώνα «ΦΩΝΑΖΟΥΝ» για κοντό σχήμα και επιστροφή του φυσικού σου ηγέτη και αυτός δεν επιστρέφει στο παρκέ, ΟΥΤΕ στα 20’’ πριν το τέλος που σίγουρα σχεδιάστηκε επίθεση και όχι άμυνα (λίγο πιο πριν, στο τρίποντο του Φάρμαρ που μειώνει στους 2 έπρεπε να έχει πάρει τάιμ άουτ ο Ολυμπιακός), συγγνώμη αλλά είναι ακατανόητο.
Εδώ έχουμε φάουλ τακτικής και φάουλ συμπεριφοράς.
ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει δικαίωμα να βάζει τον εαυτό του ΠΑΝΩ από τον Ολυμπιακό και να λειτουργεί υπεροπτικά προσπαθώντας να κάνει επίδειξη δύναμης την στιγμή που νιώθει ασφαλής.Γιατί δεν μπορώ να πιστέψω πως ένας τεχνικός με την κατάρτιση του Μπαρτζώκα δεν έβλεπε ότι για σιγουριά χρειαζόταν ένας ακόμα χειριστής. Άρα, άλλος θα ήταν ο λόγος.
Είτε λέγεσαι Ίβκοβιτς, είτε Ομπράντοβιτς, είτε Διαμαντίδης, είτε Σπανούλης, είτε Τζόρνταν και Λεμπρόν, οφείλεις να βάζεις τον εγωισμό σου ΚΑΤΩ από την ομάδα.
Ο Γιώργος Μπαρτζώκας σε μια πολύ κρίσιμη περίσταση δεν το έκανε και επειδή έχει προηγηθεί και το περιστατικό με την Κάχα, ο χειρισμός του είναι δύο φορές άστοχος.
Ευτυχώς υπάρχει μια εβδομάδα μπροστά. Ο Ολυμπιακός θα προλάβει να ηρεμήσει και αν ΔΕΝ χαλάσει το μυαλό του, θα ΚΕΡΔΙΣΕΙ και θα ΠΡΟΚΡΙΘΕΙ.
Γιατί, είναι ΚΑΛΥΤΕΡΗ ομάδα, είναι ο πρωταθλητής Ευρώπης και όταν παίζει με την πλάτη στον τοίχο προσωπικά, με κάνει να νιώθω ασφαλής.
Αν στο ματς που τελείωσε κρινόταν ο στόχος, θα μπορούσαμε να πούμε πολλά, πολλά περισσότερα.
Ο στόχος, όμως, είναι ΜΠΡΟΣΤΑ και η πραγμάτωσή του ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ από τον Ολυμπιακό ΚΑΙ τον κόσμο του.
Όσοι είναι ΜΕΣΑ στην ομάδα να κάνουν αυτοκριτική και να φερθούν αντρικά και με ευθύτητα.
Οι έξω να την αφήσουμε ήρεμη να προετοιμαστεί και με ΣΩΣΤΗ διαχείριση στο μάθημα που πήραμε – δεν είναι τυχαίο πως το μάθημα γράφεται με ήτα… – αυτό το σοκ θα ΚΑΝΕΙ ΚΑΛΟ στον Ολυμπιακό.
Και για το φάιναλ φορ και για τους τελικούς…
ΥΓ. Όχι, δεν θα ασχοληθώ με την διαιτησία. Νιώθω πως ο Ολυμπιακός είναι ΜΕΓΑΛΗ ομάδα και όταν χάνεις… περίπου μόνος σου δεν χρειάζονται άλλοθι και αποπροσανατολισμός, αλλά ανάληψη ευθυνών, αυτοκριτική και βελτίωση σε όλες τις αδυναμίες και τα κακώς κείμενα. Άλλωστε, πιστεύω πως τα όποια σπόρια πήρε η Εφές, θα τα έχει ο Ολυμπιακός στο ΣΕΦ.