Του Νίκου Βαρλά
Προσοχή… Κυκλοφορεί ελεύθερος και «δαγκώνει»! Ναι, για τον Ολυμπιακό λέω που στο πρώτο παιχνίδι μέσα σε κατάμεστο ΣΕΦ, έδωσε την καλύτερη μπασκετική του παράσταση (μέχρι την επόμενη;), «αρρώστησε» τον κόσμο του από την πολλή… υγεία που έβγαλε στο παρκέ και «έλιωσε» την Σιένα από το σοκαριστικό πλεόνασμα ενέργειας! Που έκανε τους παίκτες του Πιανιτζάνι να μοιάζουν σαν σε παιδάκια μπροστά σε άντρες!
Μόνο που τα… παιδιά είναι δικά μας! Ο Μάντζαρης και ο Σλούκας που κέρδισαν κατά κράτος παίκτες όπως ο ΜακΚάλεμπ, ο Ρακόσεβιτς, ο Ζήσης! Ο Κάιλ Χάινς που ήταν πάλι παντού και… πάντα! Ο Παπανικολάου που δεν σκόραρε, αλλά «δολοφόνησε» αμυντικά κάθε αντίπαλο ακόμα και στο χαμηλό ποστ! Εδώ, δεν έχασε φάση στην άμυνα ο Κέσελ, τι να λέμε τώρα! Προσωπικά, έχω λατρέψει τον Έισι Λο, η αγάπη είναι αμιγώς… μπασκετική και θα σας το αναλύσω κάποια άλλη στιγμή!
Ναι, αυτός είναι ο Ολυμπιακός που ονειρεύεται ο κόσμος του, το άρμα μάχης που απεύχονται πλέον να συναντήσουν όλοι οι αντίπαλοί του!
Το λέω και πάλι, σε αυτό το ταξίδι μετράει απόλυτα η μαγεία και η διαδρομή. Όχι κατ΄ ανάγκη ο φετινός προορισμός. Αυτό έχει καταφέρει να περάσει ο Ίβκοβιτς στο DNA των παικτών του και συμπεριφέρονται σε κάθε κατοχή σαν να είναι η τελευταία όχι του ματς, αλλά της ίδιας της ζωής τους! Μπορεί άλλος προπονητής με ΑΥΤΟ το ρόστερ να μας ΧΑΡΙΣΕΙ μέσα από τις ατέλειωτες ώρες δουλειάς, την ΕΙΚΟΝΑ που απολαύσαμε;
Δύο άνθρωποι μόνο μπορούν να «απαντήσουν» σε αυτό το ερώτημα… Ο Παναγιώτης και ο Γιώργος Αγγελόπουλος! Κριτική δεν μπορεί να γίνει σε ένα παιχνίδι που μια ομάδα δέχεται 30 πόντους σε 30 λεπτά, παίρνει 49 ριμπάουντ (18 επιθετικά!), που κάνει 23 ασίστ και μόλις 7 λάθη… Σε τέτοιο ματς!
Για την ιστορία του τρίτου προημιτελικού, πόνταρα στο σενάριο, με το οποίο έκλεισα το τελευταίο άρθρο που έστειλα από την Σιένα….
«Δεν σας κουράζω άλλο με τακτική και λεπτομέρειες του παιχνιδιού. Νομίζω ότι το μπλογκ «στο πιάτο η εκδίκηση» όποιος θέλει μπορεί να το χρησιμοποιήσει και ως εγχειρίδιο για να ξέρει τι βλέπει στην σειρά. Ένα θα πω. Το ματς – κλειδί είναι το τρίτο και παρότι ξέρω πως η ομάδα του Πιανιτζάνι είναι εξαιρετική εκτός έδρας, βλέπω 3-1! Αν δεν προδοθούμε από άγχος και υπερβολική πίεση (την ώρα του αγώνα….) θα τους πνίξει ο Ολυμπιακός με την ενέργεια που βγάζει στο ΣΕΦ»…
Τι βλέπω τώρα; Το ίδιο, 3-1 και Πόλη! Μόλις τελειώσει η σειρά, θα γράψω ένα μπλογκ – αφιέρωμα στην… ραψωδία του Ντούσαν Ίβκοβιτς!
Κρατάω τα 3 μαγικά δευτερόλεπτα που βίωσα μέχρι ο Κώστας Παπανικολάου να διανύσει την απόσταση, να πατήσει και να μας χαρίσει αυτό το τρομερό κάρφωμα! Με όλο το γήπεδο όρθιο να περιμένει να δει, τι θα κάνει! Ξέρετε πως ένιωσα;
Μετρούσα στα βήματα του Κωστή τα… χαμένα χρόνια, τις πίκρες, όλη την διαδρομή από την αρχή της δεκαετίας του 2000 και έπειτα.
Για να έρθει η κορύφωση και η… «αλλαγή εποχής» με το εκπληκτικό τελείωμα της φάσης και το αυθόρμητο ξέσπασμα του κόσμου! Αυτή η φάση, καρέ – καρέ, για μένα, συμβολίζει πολλά! Και το εισέπραξα στα ουρλιαχτά του κόσμου, που πιστεύω και αυτός έφτασε στην κορύφωση της χαράς και της ικανοποίησής του για ότι του προσέφερε η ομάδα σε τούτη την μάχη και ότι του υπόσχεται για το μέλλον. Είπαμε, ο πιο σημαντικός τίτλος, έχει κατακτηθεί ήδη!
Ο Ολυμπιακός που δημιουργήθηκε μέσα από συνειδητές αποφάσεις, εμπόδια, τριβές, ακόμα και συγκυρίες (είναι η αλήθεια), μου θυμίζει πλέον ένα μικρό λιοντάρι που γεννήθηκε, πήρε την καλύτερη… εκπαίδευση από τον αρχηγό της αγέλης και τώρα στάθηκε στα πόδια του και βγήκε για τα πρώτα του κυνήγια!
Τι ωραία που το παρθενικό θήραμα είναι η ομάδα που πέρυσι μας πόνεσε τόσο πολύ! Ο βρυχηθμός του Ολυμπιακού στον τρίτο προημιτελικό, είμαι σίγουρος ότι ακούστηκε παντού… Σε όλη την Ευρώπη! Ραντεβού στο ΣΕΦ, ή όπου αλλού προκύψει. Δεν μιλάω μόνο για την Παρασκευή… Για όλα τα επόμενα χρόνια μιλάω!
ΥΓ. Και αφού μιλήσαμε όλοι για το κάρφωμα του, να τι λέει ο ίδιος ο Κώστας Παπανικολάου για τη φάση που ξεσήκωσε και συγκίνησε το ΣΕΦ.